Tom, Rozdzial
1 I,2 | który był mu rówieśnikiem, i fortuny ich w Orszańskiem, póki
2 I,2 | kurlandzkim powiadał; będąc bez fortuny, konie Kmicicowe ujeżdżał,
3 I,8 | ale lata prędko biegną. Fortuny się nie dosłużysz, chyba
4 I,10 | nas teraz ludzie na własne fortuny niż na całość Rzeczypospolitej.
5 I,10 | których teraz iść będziem, to fortuny Opalińskich, Czarnkowskich,
6 I,11 | w Łukowskiem porobiliby fortuny - nic, tylko na podgalaniu
7 I,12 | My niesiem krew, życie, fortuny i nikt nam za to głową nie
8 I,12 | Skrzetuski - nie po nagrody i fortuny my tu przyjechali... Jeno
9 I,12 | Panie Michale, doszedłeś do fortuny!... Już tak widać jest,
10 I,20 | szlachcic więcej niż średniej fortuny. Sam dom, zwrócony tyłem
11 I,23 | Rzeczypospolitej, a gdyby się dwie fortuny złączyły, to w świecie nie
12 I,25 | które nam się z rodu i fortuny przynależą. Ale tu, w tym
13 I,26 | sprzedadzą, choćbyśmy mieli pół fortuny im oddać. Kąta na ziemi
14 I,26 | substancje, starostwa, za takie fortuny, których królowie zagraniczni
15 II,4 | nie pewien ani tego, co od fortuny ma. Każdy chce się cieszyć
16 II,4 | wprędce do jakiej takiej fortuny dojść, jeśli Bóg łupu przysporzy.
17 II,5 | przygód razem z nim przebył i fortuny się w końcu dorobił. Nie
18 II,5 | Ale ty, Rzędzian, zawsze u fortuny za pazuchą siedzisz i jako
19 II,7 | magnatowi litewskiemu, a co do fortuny, to jakkolwiek w tej chwili
20 II,10 | wydobyty i przez odmienność fortuny wspomożon, zwojowawszy Eryka,
21 II,11 | synów, tak i ja musiałem fortuny poza granicami kraju szukać,
22 II,11 | rzeczy mi mówisz.~- Ja szukam fortuny tam, gdzie ją znaleźć mogę -
23 II,12 | byłby dniem przemiany ich fortuny a upamiętania naszego.~Kmicic
24 II,21 | będzie początek odmiany fortuny. Wprostże spod Częstochowy
25 II,21 | otwartą w razie odmiany fortuny zostawić.~- Gdybym nie przywykł
26 II,21 | krew przelać, życie oddać, fortuny poświęcić dla ciebie gotowi...
27 II,22 | pójdziesz wydany na igrzysko fortuny, na wszystkie zgubne terminy,
28 II,25 | były tylko chwilową odmianą fortuny, która wprędce zmienić się
29 II,35 | gdyby ta panna do całej jego fortuny kiedyś doszła, mogłaby mieć
30 III,3 | swojej tylko dochodząc fortuny znowu w granice powrócił
31 III,4 | szwedzkie poprawić i odmianę fortuny sprowadzić. Jakoż rozeszły
32 III,6 | bowiem nie żałując własnej fortuny ogłosił, iż ten, który za
33 III,7 | panem twoim przy odmianie fortuny zostanie, to właśnie tym
34 III,7 | prędzej, później umknie mu fortuny, bo nie może być, aby na
35 III,17| procesów, chasy szlacheckiej, fortuny Jana Kazimierza!... Powiedz
36 III,18| Mości książę! Szukaj fortuny u dworek, a szlacheckiej
37 III,23| zbyt poprawić zachwianej fortuny szwedzkiej, to czego należało
|