Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           dębowych.~W głębi, przy drzwiach, kudłaty Żmudzin huczał
 2  I,1  |    wzruszenia nie okazać.~Wtem we drzwiach pojawiła się wyniosła jakaś
 3  I,4  |      stołowej; Znikis stanął przy drzwiach.~- Co u was słychać? - pytała
 4  I,7  |    rozespany stary Gasztowt, a we drzwiach ukazało się dwóch czeladników
 5  I,7  |    rycerską a młodą. Stanąwszy we drzwiach spojrzał śmiało na czeredę
 6  I,7  |        Pan Wołodyjowski stanął we drzwiach, zdjął czapkę, chrząknął
 7  I,7  | postępując bokiem, ukazało się we drzwiach, a między ich rękoma zwieszała
 8  I,12 |         głos), wartę każdemu przy drzwiach postawili.~Pan Wołodyjowski
 9  I,12 |       Przy jednych i przy drugich drzwiach Szkoci z rusznicami stoją
10  I,13 |            wołał kłaniając się we drzwiach.~- A co? czy się pali? jestem! -
11  I,13 |              Chodźmy! Przy samych drzwiach stało dwunastu paziów, cudnych
12  I,14 |         ukazał się natychmiast we drzwiach i zgiął się we dwoje.~-
13  I,20 | potrzymania koni.~Jednocześnie we drzwiach głównego domu pokazała się
14  I,20 |            Pachołek ukazał się we drzwiach.~- A to nie widzisz, że
15  I,20 |     zajechał, pannę Aleksandrę we drzwiach widziałem, jeno że znikła
16  I,25 |     halabardzistów, a czterech we drzwiach sieni. Po podwórzu kręciło
17 II,1  |         żołnierzom strażować przy drzwiach i oknach chaty, a sam rzekł
18 II,1  |       Czujni żołnierze stali przy drzwiach i choć widzieli z dala latarkę
19 II,2  |          i piór.~Stary zniknął we drzwiach komory, która widocznie
20 II,9  |         Kmicic stanął w otwartych drzwiach; przez dymy wśród czerwonych
21 II,10 |        wszystkim, wzrok utkwił we drzwiach i czekał bez tchu w piersi.~-
22 II,11 |        wyszedł za nim i stanął we drzwiach sieni, aby się przyjrzeć,
23 II,12 |    żółtymi kapotami mieszczan.~We drzwiach kościoła ścisk powiększył
24 II,16 |  muszkieterów ukazały się wnet we drzwiach.~- Wziąść mi te golone pałki
25 II,21 |         staniesz wraz ze mną przy drzwiach i wraz u wejścia przedstawię
26 II,21 |        Zaledwie ustawili się przy drzwiach, gdy ukazało się naprzód
27 II,21 |            klęknął na śniegu przy drzwiach. Głowę oparł o ramę kamienną
28 II,30 |        wszyscy znikali w bocznych drzwiach, a ich karoce, dwory, masztalerze
29 II,31 |        wszyscy znikali w bocznych drzwiach, a ich karoce, dwory, masztalerze
30 II,35 |            niech przez dziurki we drzwiach na nią spogląda!... A mnie
31 III,6 |      który trzymał konia tuż przy drzwiach, podał mu go natychmiast,
32 III,10|          z Wąsoszy, a ów znikł we drzwiach i po chwili wrócił z gąsiorem.
33 III,11|        nogi. Ciżba stała się przy drzwiach, następnie tłum oficerów
34 III,14|         nowy oficer ukazał się we drzwiach.~- Jest li tu jegomość pan
35 III,15|     pałacu, bili się w oknach, we drzwiach, na schodach; wycinali w
36 III,32|    drzwiom. A wtem zaroiło się we drzwiach i hufiec zbrojny pojawił
37 III,32|       Wtem dzwonek targnięty przy drzwiach zakrystii uciszył płacze