Tom, Rozdzial

 1  I,5  |            i mój dziad waćpana nie znał!~Oczy Kmicica poczęły skry
 2  I,10 |    powitaniach rotmistrza, którego znał od dziecka.~- Jacy ludzie? -
 3  I,10 |             Agamemnon" zaś sam nie znał się po prostu na niczym
 4  I,11 |        febry upartej; drugiego nie znał pan Zagłoba, chociaż wzrostem,
 5  I,12 | Skrzetuskiemu, który Zagłobę mniej znał, dziwno to było słyszeć,
 6  I,16 |          oczyma pismo.~- Żebym nie znał intencji waszej książęcej
 7  I,25 |           dwadzieścia pięć. Kmicic znał go, ale zawsze spoglądał
 8  I,25 |             gdyby pan Harasimowicz znał pana Zagłobę i gdyby wiedział,
 9  I,25 |          wkrótce, że Soroka dobrze znał swego pułkownika, bo nagle
10  I,26 |            żem na wszystko gotów - znał mnie! Widziałem to dobrze,
11 II,1  |          wprost do topieli. Soroka znał dobrze proceder ludzi, którzy
12 II,2  |             gdybyś politykę, kpie, znał i od garłacza nie zaczynał.~-
13 II,2  |        albo i przywiązanie.~Kmicic znał Kiemliczów dobrze, albowiem
14 II,4  |     widziała, że ja tych ludzi nie znał i przyjacielem im nie byłem.
15 II,6  | cudzoziemskich wojskach sługiwał i znał się na sztuce sypania obronnych
16 II,11 |            się. Wytrawny dyplomata znał świat i ludzi, wiedział,
17 II,11 |            i nieznajome, te, które znał dawniej, i te, które w czasie
18 II,14 |           śmiały i popędliwy, a że znał swoją wartość, więc obrażał
19 II,17 |         zostanie. Hm, żebym go nie znał sługą Marii, myślałbym,
20 II,22 |       gdyby tę niepohamowaną duszę znał lepiej, nie byłby sypiał
21 II,22 |   podchodach. Któż lepiej od niego znał się na takich sprawach!
22 II,23 |         towarzyszów królewskich on znał się na tym najlepiej.~Wreszcie
23 II,32 |          miłościwy panie?...~- Boś znał wielkiego żołnierza, ale
24 II,33 |          Charłamp, który najlepiej znał Kmicica, poznał go też od
25 II,34 |   Czarnieckim będzie służył, bo go znał z dawnych wojen ukraińskich
26 II,39 |       publicznej poświęcić. Kto go znał, pokochać musiał. Temu uczuciu,
27 III,2 |         mój, który go pułkownikiem znał, jeszcze wówczas wielkość
28 III,4 |        nastroszonych piór wystaje. Znał on jedno niezawodne pchnięcie,
29 III,5 |          słowami Zagłoby zamyślił. Znał i on ambicję pana Lubomirskiego
30 III,5 |       natychmiast, bo ich nazwiska znał, gdyż głośne były owego
31 III,6 |       ruszał.~- Tożem ja waści nie znał dotąd, jak mnie Bóg miły! -
32 III,11|        wileńskiego, którego Kmicic znał w Kiejdanach i swego czasu
33 III,17|         butach. Gdyby pan miecznik znał go lepiej, wiedziałby, że
34 III,19|        miłuje. Gdybym Ketlinga nie znał, iż odważny oficer, myślałbym,
35 III,24|           książę się cofał?~Duglas znał go zbyt dobrze, co jest
36 III,25|           książę się cofał?~Duglas znał go zbyt dobrze, co jest