Tom, Rozdzial

 1  I,7  |          błyszczący, a w tym dole woda.~- Woda w komnacie... słyszałyście?~-
 2  I,7  |  błyszczący, a w tym dole woda.~- Woda w komnacie... słyszałyście?~-
 3  I,7  |           począł obmywać mu głowę wodą, potem przyłożył przygotowany
 4  I,7  |          ręce umyć... Ot, tu jest woda. Miłosierne w tobie serce,
 5  I,10 |      gdzie na łąkach przeświecała woda rozlana szeroko, chodziły
 6  I,11 |       kroków ku fosie wypełnionej wodą i zawołała:~- A bywajcie
 7  I,13 | wojewodzina wendeńska pryskała mu wodą na twarz.~W tej chwili drugi
 8  I,23 |       trzeba być. Kto chce, by go woda nie porwała, musi umieć
 9  I,25 |    czynność raz, drugi i chlustał wodą ze wszystkich sił, jakoby
10 II,1  |       jeziorkach leśnych, ale ani woda, ani postoje, ani ruch konia
11 II,1  |      przytknął blaszankę z czystą wodą do jego warg, lecz pokazało
12 II,1  |          bandażów - owszem, zimna woda, którą wachmistrz obmywał
13 II,12 |        zdawały się one sączyć jak woda w źródle, to znów padały
14 II,17 |       świece wypadły z lichtarzy.~Woda wylewana w niezmiernych
15 II,18 |          uczyniony, lubo polewany wodą, nie zdołał zamarznąć, gdyż
16 II,28 |          radę, bo na jego młyn ta woda. Jak waćpanu nie wstyd gadać
17 II,39 |     tajały. Okolica pokrywała się wodą, pod którą drzemały grząskie
18 II,42 |         Leniwo idzie. Popłyną! Ta woda prawie stoi.~- Konie skostnieją
19 III,4 |           kraina spłynęła marcową wodą, na południu od gór szło
20 III,4 |          w których szumiała mętna woda. Owóż jeździec zdzierał
21 III,7 |        innych fortec nadbrzeżnych wodą komendanci spyżę przyślą.
22 III,7 |          lecz że mgła wisiała nad wodą, więc nie mógł nic dostrzec,
23 III,8 |          żyw być musi, bo inaczej woda by go wyniosła.~- Dałby
24 III,8 |         wszelako takiego niełacno woda wyniesie, bo nie tylko rękę
25 III,8 |        łódź, i pójdziem w wodę, a woda zimna! Nie chcę przez ich
26 III,9 |          skryli się na chwilę pod wodą, lecz wypłynęli w mgnieniu
27 III,9 |          i koni runęła w falę, aż woda wyskoczyła z szalonym rozpędem
28 III,9 |     przepłynął pierwszy, lecz nim woda zeń ociekła, wypłynęła za
29 III,9 |         mokro... Nie wiem już, co woda, a co mój własny pot, a
30 III,11|     kształt stromych wiszarów nad wodą; domy zdawały się wyrastać
31 III,12|       skąd wyprawiano je partiami wodą do Prus i dalej do Szwecji.
32 III,13|       skąd wyprawiano je partiami wodą do Prus i dalej do Szwecji.
33 III,16|         nie czepiały się jej, jak woda nie czepia się piersi łabędziej,
34 III,17|        wsi zamożnej jeno ziemia i woda.~Drogi przytym pełne były "
35 III,27|    dziewięćdziesięciu pocztowych.~Woda w szczerku; który stanowił
36 III,27|           książę. - Panie Kmicic, woda musi tu być blisko... Daj