Tom, Rozdzial

 1  I,8  |         czynić.~Ciasno mu się jakoś uczyniło w pacunelskim dworku i duszno,
 2  I,8  |             potwierdził, wielkie to uczyniło wrażenie. Ochota była powszechna,
 3  I,10 |            Na ten widok całe wojsko uczyniło okrzyk ogromny, zagrzmiały
 4  I,12 |            mi się ciepło koło serca uczyniło. Najzacniejsza to była dziewka.
 5  I,12 |           mości panowie! Na Szweda!~Uczyniło się koło. Coraz więcej szlachty
 6  I,13 |           Parczewski zemdlał! Wody!~Uczyniło się zamieszanie. Niektórzy
 7  I,14 |             Choćby się już co złego uczyniło, jeszcze recedere wolno
 8  I,15 | Skrzetuskiego do podpory. W piwnicy uczyniło się wprawdzie ciemno, bo
 9  I,17 |      wszystkich członkach, w głowie uczyniło mu się jasno, a umysł stał
10  I,20 |              chowa się przede mną!"~Uczyniło mu się przykro, i tym przykrzej,
11  I,22 |         świateł i oddechów ludzkich uczyniło się duszno jak w łaźni.~
12 II,1  |          się przez bagno. Tymczasem uczyniło się znów widniej, bo zeszedł
13 II,1  |      tapczan obok Kmicica.~W chacie uczyniło się cicho, jeno świerszcze
14 II,2  |        ufnością bez miary i granic. Uczyniło mu się na duszy lżej znacznie.
15 II,6  |             Mnie wojsko wodzem swym uczyniło, lecz ja w godniejsze ręce
16 II,11 |            rosło w oczach, z punktu uczyniło się kołem, z koła koliskiem -
17 II,13 |           Barbarze wtórował pieśni. Uczyniło się ciemniej, jeno nieprzejrzane
18 II,15 |       oświecił nieco brzeg chmury i uczyniło się jaśniej. Idący ujrzeli
19 II,16 |          definitorium trwała długo. Uczyniło się ciemno.~Kmicic czekał
20 II,18 |           Andrzej stanął jak wryty. Uczyniło mu się nieco ciepło.~- Swój -
21 II,18 |              którego nazwisko takie uczyniło wrażenie.~Tymczasem w sąsiedniej
22 II,19 |    Rozsadzenie olbrzymiej kolubryny uczyniło istotnie pognębiające na
23 II,19 |             że wino skutek swój już uczyniło, w następujące ozwał się
24 II,21 |           przemogła. Następnej nocy uczyniło mu się lżej, a świtaniem
25 II,21 |         szuby i altembasowe kapoty. Uczyniło się dość ciasno. Wówczas
26 II,23 |         Spostrzegł to pan Andrzej i uczyniło mu się źle między tymi ludźmi.~
27 II,24 |            strachu, wstyd widocznie uczyniło się, że czterech mężów zdołało
28 II,29 |         żołnierze wpadli do środka.~Uczyniło się jasno od gołych szabel
29 II,41 |    trzymających je ludzi. Wszystkim uczyniło się straszno.~Wtem pomruk
30 III,4 |         lecz kilkunastu zaledwie to uczyniło, wiedzieli bowiem z doświadczenia
31 III,11|      przywrócić, lecz większe tylko uczyniło się zamieszanie.~Nagle krzyk
32 III,12|              Dopiero nad ranem, gdy uczyniło się widno, rozbito mu je
33 III,13|              Dopiero nad ranem, gdy uczyniło się widno, rozbito mu je
34 III,29|     przytłumiał oddech w piersiach. Uczyniło się jej mdło i słabo, twarz
35 III,32|        pragnie coś powiedzieć.~Więc uczyniło się cicho; ksiądz zaś w
36 III,32|      laudańskiej przywieziony.~Więc uczyniło się jeszcze ciszej i po