Tom, Rozdzial

 1  I,2  |         zawołał Kmicic.~- Święte twoje słowa, Jędrusiu! - odparł
 2  I,12 |          to nic!... Jakże się to twoje dożywocie nazywa? Dudkowo
 3  I,17 |      teraz wolny, zdaję władzę w twoje ręce.~- Niechże wasza miłość
 4 II,1  |         To nie moje konie.~- Czy twoje, czy nie twoje, jeść muszą
 5 II,1  |      konie.~- Czy twoje, czy nie twoje, jeść muszą jako i nasze.
 6 II,2  |       Tobie mógł służyć, insulta Twoje pomścić i w godzinę skonania
 7 II,5  |         Jeżeli chcesz, bym ja za twoje grzechy po śmierci wył,
 8 II,8  |     najdworniejszym, zwierciadło twoje powie ci więcej ode mnie.~-
 9 II,10 |     wiary dochowa... Niech słowa twoje proroctwem będą... Balsam
10 II,11 |     który cię wytłomaczy i racje twoje powtórzy, jeśliby ci za
11 II,19 |    pamiętaj tylko, że dotąd rady twoje wydały gorzkie owoce.~-
12 II,23 |          już inter regna, bo oto twoje od onej rzeczułki królestwo!~
13 II,26 |        takimi zasługami, jako są twoje, poszczycić... Boga mi!
14 II,26 |         Chowańskiego podchodził. Twoje nawrócenie i dobre uczynki
15 II,26 |       raz przyrzekam, że zasługi twoje pod niebo wyniosę i sejmowi
16 II,28 |       Roch.~- Bóg zapłać! W ręce twoje, a wytrząśnij do dna w gębę...
17 II,35 |           Oto sprzykrzyły mi się twoje posądzenia, nie w smak i
18 II,40 |          go nie odda, jeszcze na twoje gardło nastąpi.~- Wasza
19 II,41 |      książęcym za bezpieczeństwo twoje zaręczył.~- Przez tego żołnierza
20 III,6 |         Ci obaj poczęli wołać:~- Twoje to, twoje, towarzyszu! Słusznie
21 III,6 |       poczęli wołać:~- Twoje to, twoje, towarzyszu! Słusznie ci
22 III,7 |        musiał podejmować i szaty twoje czyścić, panem twoim przy
23 III,10|         coś powinien. Za zdrowie twoje, żołnierzyku!...~Pan Wołodyjowski
24 III,15|      miłościwy panie! ratuj! Mam twoje słowo królewskie, ugoda
25 III,15|            zawołał - wierzyłem w twoje słowo jak w Boga!~A na to
26 III,17|    przeciw ojczyźnie służysz, ni twoje księstwo przed trybunałem
27 III,18| miłosierny, niezbadane są wyroki Twoje, ale jeżeli w wyrokach Twoich
28 III,18|     turkaweczko najmilsza, bo ci twoje słodkie gardło poderżnę
29 III,22|          ruszcie... Wszystkie by twoje szelmostwa z ciebie wytopili.
30 III,22|        wszystko on uczyni, bo mu twoje śliczności głęboko w serce
31 III,24|       chyba więcej nie podniosę. Twoje arkana pamiętam dobrze i
32 III,25|       chyba więcej nie podniosę. Twoje arkana pamiętam dobrze i
33 III,27|    uchroniło cię przed moją ręką twoje księstwo twoje wojska, twoje
34 III,27|         moją ręką twoje księstwo twoje wojska, twoje szermierstwo...
35 III,27|     twoje księstwo twoje wojska, twoje szermierstwo... I wiedz,
36 III,30|       ucałuję, ano jeszcze nóżki Twoje krwawe ścisnę... i idę,