Tom, Rozdzial

 1  I,3  |      tęskności śpiewali.~Dalszą rozmowę przerwało gwałtowne wołanie
 2  I,8  |         umyślnie tak nakierował rozmowę, aby o sobie mógł powiedzieć,
 3  I,12 |     własną rękę wojował.~Dalszą rozmowę przerwało wejście nowej
 4  I,13 |     mdło na sercu, więc zwrócił rozmowę.~- A waścina chorągiew gdzie
 5  I,13 |     miecznik i Kmicic skończyli rozmowę i poczęli się zbliżać. Dziewczyna
 6  I,13 |      przy stole przerwał dalszą rozmowę, bo też już i do kielichów
 7  I,15 |      będzie na wierzchu.~Dalszą rozmowę przerwały krzyki dochodzące
 8  I,15 |      wystrzałów zgłuszył dalszą rozmowę. Pan Michał chwycił konwulsyjnie
 9  I,18 |    przeze mnie spotkała.~Dalszą rozmowę przerwał im huk wystrzałów,
10  I,22 |         zacząć z sobą zwyczajną rozmowę. Owszem, oboje to zmiarkowali,
11  I,25 |       ust oficerów słychać było rozmowę francuską i niemiecką. Nigdzie
12  I,26 |        i nie wyciągał więcej na rozmowę pana Andrzeja. Zdawał się
13 II,8  |       jeszcze do sprawy!~Dalszą rozmowę przerwało wejście pazia
14 II,9  |    głucho Kmicic. ~Tu przerwali rozmowę, bo nadjechali na oddział
15 II,11 |      pieniądze jedziesz.~Dalszą rozmowę przerwało przybycie nowego
16 II,19 |   wystrzałów przerwał im dalszą rozmowę.~- Co to jest? strzały z
17 II,23 |   Tyzenhauz, który słyszał całą rozmowę, spytał nagle:~- Toś waść
18 II,28 |       rzekł pan Zagłoba.~Dalszą rozmowę przerwało wejście pana Tokarzewicza,
19 II,29 |        się nic gorszego!~Dalszą rozmowę przerwał im książę, na którego
20 II,34 |      Lwowie, i miał z nim długą rozmowę.~W czasie tej rozmowy zanurzał
21 II,35 |      Jakoż, wdawszy się z nim w rozmowę, przekonał się pan Andrzej,
22 II,37 |     hetman wszczął przy stołach rozmowę o Bogusławie i nie powiadając,
23 II,38 |     hetman wszczął przy stołach rozmowę o Bogusławie i nie powiadając,
24 II,41 |          Książę pierwszy począł rozmowę:~- Zgaduję, że to waść mnie
25 III,2 |       to wymyślił chcąc zwrócić rozmowę na fraucymer księżnej i
26 III,2 |      zegar do kuranta...~Dalszą rozmowę przerwał gwar dolatujący
27 III,7 |         ma nieprzebrane.~Dalszą rozmowę przerwał im widok Babinicza,
28 III,12|       wiktorie odnosiły.~Dalszą rozmowę przerwało wejście Wołodyjowskiego.~-
29 III,12|         dodał Tyzenhauz.~Dalszą rozmowę przerwał jakiś jeździec,
30 III,13|       wiktorie odnosiły.~Dalszą rozmowę przerwało wejście Wołodyjowskiego.~-
31 III,13|         dodał Tyzenhauz.~Dalszą rozmowę przerwał jakiś jeździec,
32 III,14|         Tchu mi brak!...~Dalszą rozmowę przerwało wejście ordynansa
33 III,17| opowiedziawszy Sakowiczowi całą rozmowę z miecznikiem, tak mówił:~-
34 III,18|          bo może ugryźć!~Dalszą rozmowę przerwało wejście miecznika
35 III,18|        gdyby zwykłą rozpoczynał rozmowę.~- Jakże waćpanna myślisz?
36 III,31|   domach nie sczerniało.~Dalszą rozmowę przerwało im skrzypienie