Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          z Wodoktów wyjechały do kościoła, przybyli panowie: Kokosiński,
 2  I,4  |        zwykle, idąc i wracając z kościoła, aby odpocząć i rozgrzać
 3  I,7  |      piękności; gdy szły kupą do kościoła, rzekłbyś: kwiaty na łące!
 4  I,12 |    środku miasta widzicie, to od kościoła farnego. Krzyżacy go wznieśli
 5  I,18 |     dzwonów ukrytego wśród drzew kościoła, z rykiem bydła, ze szczekaniem
 6 II,11 |           wielka, błoga. Od tego kościoła, jarzącego się na wysokości
 7 II,11 |    żołnierzy. Strzegła widocznie kościoła i klasztoru sama świętość
 8 II,12 |       fala zbliżała się do drzwi kościoła, zapał wzrastał i zmieniał
 9 II,12 |  kapotami mieszczan.~We drzwiach kościoła ścisk powiększył się jeszcze.
10 II,12 |         się wraz z pierwszymi do kościoła, potem prąd wniósł go do
11 II,12 |     świętością...~Z głównej nawy kościoła dochodził szum zmieszany
12 II,12 |        oznajmił mu, że w sprawie kościoła i klasztoru chce się widzieć
13 II,14 |        gdy Miller zbliżał się do kościoła Świętej Barbary, koń pod
14 II,14 |       różnych stronach twierdzy, kościoła i klasztoru:~- Pali się!
15 II,14 |       pod ramię i poprowadził do kościoła, pan Czarniecki zaś spoglądał
16 II,15 |    posłanników padały na szczyty kościoła i na drewniane dachy zabudowań.
17 II,16 |        zniszczenie tego świętego kościoła i nałożenie wam (Boże, odwróć)
18 II,16 |    Millera, że chętnie dla dobra Kościoła owych braci poświęci. Niech
19 II,16 |     istotnie gotowi są dla dobra Kościoła i klasztoru poświęcić dwóch
20 II,18 |        za siebie raz i drugi. Ni kościoła, ni klasztoru. Wszystko
21 II,19 |        się w piersi udali się do kościoła, a żołnierze na mury.~Niewiasty
22 II,19 |  porozchodzili się, zakonnicy do kościoła, żołnierze na cichy postój
23 II,19 |       wypadał z cel, mieszkań, z kościoła.~Wieść brzmiała ciągle.
24 II,21 |         już i poszedł do farnego kościoła Bogu za cudowne swe ocalenie
25 II,21 |   jeszcze spało, ale przez drzwi kościoła widać już było światło w
26 II,22 |         z ust dostojnego księcia Kościoła słowa jak grzmoty, a w słuchaczach
27 II,22 |       jeszcze dzwon głogowskiego kościoła ozwał się na jutrznię, wybiła
28 II,23 |         powagą - losy ojczyzny i Kościoła katolickiego dźwigasz na
29 II,30 | szpalerami płynął, jak rzeka, do kościoła tłum różnobarwny. Więc naprzód
30 II,31 | szpalerami płynął, jak rzeka, do kościoła tłum różnobarwny. Więc naprzód
31 III,15|         Sapieha stanął naprzeciw kościoła Świętego Ducha, który wówczas
32 III,15|    posiłkowana z murów pałacu, z kościoła i dzwonnicy bernardyńskiej,
33 III,15|      łupali bramę, że wrzaski od kościoła Bernardynów zwiastowały,
34 III,31|      drodze mieli też wstąpić do kościoła, bo to była właśnie rocznica
35 III,32|    niedzieli uparł się jechać do kościoła.~- Pojedziem do Upity -
36 III,32|      Ktoś krzyknął przed progiem kościoła: "Lauda wraca!" - i wnet