Tom, Rozdzial

 1  I,3  |    chrząknął i tak rozpoczął:~- Jaśnie wielmożna panno podkomorzanko...~-
 2  I,3  |  Łowczanko - poprawił Kmicic.~- Jaśnie wielmożna panno łowczanko,
 3  I,3  |       kawalerowi nie ujmie...~- Jaśnie wielmożna panno łowczanko
 4  I,4  |     pierwszym razem, i rzekł:~- Jaśnie wielmożna panno łowczanko
 5  I,7  |         nóg rycerza.~- Ratunku, jaśnie pułkowniku!...panna porwana!...~-
 6  I,10 |  czarniawej twarzy żołnierza.~- Jaśnie wielmożny wojewodo! - rzekł -
 7  I,10 |     rzekł chłodno Skrzetuski. - Jaśnie wielmożny wojewodo, toż
 8  I,10 |        Koszucki odpowiedział:~- Jaśnie wielmożny wojewodo! Gdyby
 9  I,10 |          Ja zaś, za zezwoleniem jaśnie wielmożnych mości panów,
10  I,10 |   dowiem się o nieprzyjacielu i jaśnie wielmożnym panom dam znać
11  I,10 |        niepodobna się bronić. - Jaśnie wielmożny wojewodo! - odpowiadał
12  I,12 |      brata mojego stryjecznego, jaśnie oświeconego księcia Bogusława,
13  I,13 |    chwili wpadł Harasimowicz.~- Jaśnie wielmożny chorąży orszański! -
14  I,22 |  skłonił się nisko.~- Tak jest, jaśnie oświecony książę!... Jadę
15 II,6  |     pana Zagłoby i przemówił:~- Jaśnie wielmożny regimentarzu!
16 II,6  |    każdy grosz tam szedł, dokąd jaśnie wielmożny marszałek Wielkiego
17 II,6  |          godnie tu przez władzę jaśnie wielmożnego regimentarza
18 II,6  |    kłaniać rysim kołpaczkiem.~- Jaśnie wielmożny wojewodo! - rozpoczął
19 II,6  |        nasze na widok dostojnej jaśnie wielmożnego pana osoby.
20 II,6  |       wszyscyśmy do gardła przy jaśnie wielmożnym wojewodzie stać
21 II,6  |         nim trafił na kamień.~- Jaśnie wielmożny panie! - rzekł -
22 II,10 |        słyszałem, iż hultajstwo jaśnie wielmożnego pana obległo,
23 II,10 |           Co nowina, to gorsza, jaśnie wielmożny starosto. Nowe
24 II,36 | przedsiębrać.~- A taki poproszę jaśnie wielmożnego pana o jakowąś
25 II,36 |    staroście list następujący:~"Jaśnie Wielmożny Panie Starosto,
26 II,37 |       pierwej pomścimy!~- Skoro jaśnie wielmożny hetman powagą
27 II,38 |       pierwej pomścimy!~- Skoro jaśnie wielmożny hetman powagą
28 II,39 |    błogosławieństwo przy nas!~- Jaśnie wielmożny panie hetmanie -
29 II,39 |       znów wszedł do komnaty.~- Jaśnie wielmożny panie hetmanie -
30 II,39 |        i począł czytać głośno:~"Jaśnie Wielmożny Panie Hetmanie!
31 II,39 |    zdobyczy, okrutnie służą."~- Jaśnie wielmożny panie! - rzekł
32 III,5 |      Skrzetuskiemu i odrzekł:~- Jaśnie wielmożny panie marszałku,
33 III,5 |    zostanie.~A na to Zagłoba:~- Jaśnie wielmożny panie, to nie
34 III,5 |        Zagłoba wpadł w zapał:~- Jaśnie wielmożny panie! Kto by
35 III,32|    Skończona pokuta... widzę to jaśnie. Miłosierdzie boże jest
36 III,32|      praktyki przeciw ojczyźnie jaśnie przed nim odkrył, nie tylko