Tom, Rozdzial

 1  I,1  | zabrzęczał dzwonek i jął brzęczeć zrazu głośno, potem coraz bardziej
 2  I,1  |        się udał?~Panna Aleksandra zrazu nic nie odpowiedziała, jeno
 3  I,3  |   Kokoszko, powiedzieć, to i mnie zrazu dziwno było, bo to tak,
 4  I,7  |          na całą ciemną izbę, ale zrazu zaczęli się przekomarzać.
 5  I,8  |          nawet nie czuła do niego zrazu afektu, to tym bardziej
 6  I,9  |           Wołodyjowski~Kmicic nic zrazu nie odrzekł, głowę opuścił
 7  I,10 |          grać w tejże chwili, ale zrazu nie odpowiadano na owe salwy
 8  I,12 |           rozmowy, że nie zwrócił zrazu uwagi na przybyłych.~Był
 9  I,12 |        ale ja wolę takie, co to i zrazu nie poznasz: armata czy
10  I,23 |          nie tak dobre, jakem sam zrazu myślał. Szwedzi wprawdzie
11  I,25 |     jakowąś chorągiew. Myśleliśmy zrazu, że nowy nieprzyjaciel,
12 II,1  |        ani ruch konia nie zdołały zrazu wrócić panu Andrzejowi przytomności -
13 II,1  |           wciągnie.~Soroka chciał zrazu odpowiedzieć, że i te lasy,
14 II,1  |       sobie folgować, nie chciała zrazu całkiem przyznać się do
15 II,2  |         Ta myśl trafiła mu wielce zrazu do serca. Zaciąwszy się
16 II,14 |          Nieprzyjaciel nie myślał zrazu uczynić w murach wyłomu,
17 II,15 |            Ksiądz Kordecki, który zrazu aż przeraził się, bo lękał
18 II,15 |     Niektórzy, nie pomiarkowawszy zrazu, skąd napad przychodzi,
19 II,20 | poprzednio, już ze Śląska wydany, zrazu nie budził echa. Teraz przeciwnie,
20 II,29 |         wystrzałów muszkietowych, zrazu rzadkich, potem coraz gęstszych,
21 II,32 |       tylko pana Charłampa, który zrazu księcia nie opuściwszy,
22 II,32 |        Wołodyjowski nie poznał go zrazu, był bowiem młody rycerz
23 II,32 |           bielsze niż poprzednio. Zrazu słowa nie znalazł, jeno
24 II,33 |         było wcale na odwrót, ale zrazu nic nie odrzekł, bo się
25 II,42 |   zbliżywszy się usłyszał strzały zrazu rzadkie, potem coraz gęstsze.~-
26 III,4 |        poczęli się sypać jeźdźcy, zrazu pojedynczo, potem po dwóch,
27 III,5 |        tylko się niebo otworzyło, zrazu przybladł nieco, następnie
28 III,6 |       rozkazy i chorągiew ruszyła zrazu rysią, potem w skok. Pachołek
29 III,6 |        napadnięci niespodzianie i zrazu bardzo prędko rozproszeni,
30 III,7 |        pana Czarnieckiego, że ich zrazu nie zauważył.~- Patrzcie -
31 III,8 |     chodzi i szablami goli, a jak zrazu nie wygoli, to ją wygolą...~-
32 III,8 |         Wołodyjowskiego, rozumiał zrazu, że ich również w niewolę
33 III,9 |        wkrótce zagrały muszkiety, zrazu wolniej, potem coraz prędzej,
34 III,16|           polskim, nie chciała im zrazu wierzyć, lecz pragnąc się
35 III,31|         skrzypienie wozu, którego zrazu dojrzeć nie mogli, bo droga