Tom, Rozdzial

 1  I,10 |              rozpętała się w obozie.~- Zdrajców karmimy! żmije karmimy,
 2  I,11 |               zacnych ludzi pobrała, a zdrajców zostawiła. Dajże Boże jeszcze
 3  I,12 |              bo wtedy były klęski, ale zdrajców przynajmniej nie było.~-
 4  I,15 |            cnotliwy musi za dziesięciu zdrajców wystarczyć?!~- Ojciec ma
 5  I,15 |           piekle dosyć mąk na takowych zdrajców? Czego takiemu Radziwiłłowi
 6  I,15 |                jak w gorączce.~- Bijże zdrajców! Bij psubratów! Ej, Kmicic!
 7  I,15 |             polskich chorągwi i w pień zdrajców!~- Cicho, waść!~Nagle, nie
 8  I,19 |                się popsować przez tych zdrajców, którym bez twojej protekcji
 9  I,19 |           miasta pilnowała, bo od tych zdrajców wszystkiego spodziewać się
10  I,20 |                 nie nas jednych pomsta zdrajców dosięgnie; ale niech wiedzą,
11  I,24 |              Panie Andrzeju!... odstąp zdrajców!... a wszystko może być...~-
12  I,25 |          strzegąc się najbardziej tych zdrajców, co w wojsku moim bunt podniósłszy
13 II,1  |                Ci, Chryste Panie, tych zdrajców gnębić, zajeżdżać!... prawem,
14 II,4  |               na Litwie?~- Po staremu, zdrajców nie brak.~- Zdrajców? mówisz
15 II,4  |          staremu, zdrajców nie brak.~- Zdrajców? mówisz waćpan. A cóż to,
16 II,6  |              Jeno między nami nie masz zdrajców i wszyscyśmy do gardła przy
17 II,9  |                Mów śmiele; nie masz tu zdrajców między nami.~- Wszyscyście
18 II,16 |         strzelił, ale na widok Polaków zdrajców wnętrzności się we mnie
19 II,17 |       zakonnicy do poczciwych twarzy u zdrajców. Ale on się takim przyjęciem
20 II,17 |               mogą... Oto kara boża na zdrajców za niedotrzymanie wiary
21 II,18 |             nim litości, zwłaszcza dla zdrajców.~Więc odjąwszy wreszcie
22 II,21 |              prawdzie, niemało tu było zdrajców albo takich, którzy pletli
23 II,21 |           klemencję nawet dla jeńców i zdrajców mieć muszą, ale jedno mi
24 II,22 |          troskliwość o królewska osobę zdrajców się boję, to nie grzech. ~
25 II,28 |               mnie stawa. Piękna rzecz zdrajców karać, ale stokroć piękniejsza
26 II,29 |               po mnie nie pokaże, abym zdrajców od słusznej i należytej
27 II,40 |            książę wojewoda wileński.~- Zdrajców, nie Radziwiłłów nienawidzę,
28 III,17| billewiczowskim rodzie, ale nie masz i zdrajców!... Obaczym, za kim cała
29 III,21|            Szwedów tak samo gnębi? kto zdrajców wypleni? kto największy
30 III,21|              huknął miecznik. - Co tam zdrajców po nocy wspominać. Radujmy
31 III,23|                   Gdzie wszyscy, prócz zdrajców, są!... W polu!~- Waćpanna
32 III,23|              rozstępuje się pod nogami zdrajców lub że całe niebo szwedzkie
33 III,24|              dorywczej wojnie, i dwóch zdrajców polskich, Radziejowski i
34 III,25|              dorywczej wojnie, i dwóch zdrajców polskich, Radziejowski i
35 III,31|             ich wina! Teraz już nie ma zdrajców, bo nie ma zysku ze zdrady!