Tom, Rozdzial

 1  I,10 |        Arwid Wittenberg, stary wódz, któremu młodość na wojnie
 2  I,10 |   milczał.~W dziwny sposób ten wódz dodawał ducha swym żołnierzom.~-
 3  I,10 |  wojewoda lub kasztelan to był wódz, któremu pancerz wygniatał
 4  I,10 |      której nie był próżen sam wódz naczelny, Wittenberg. Patrzył
 5  I,11 |    odwykła. Jednakże gdyby się wódz był znalazł, można było
 6  I,11 |   kapitulował. To przynajmniej wódz i hetman, jak się należy.
 7  I,12 |  chmurą, znikła zupełnie.~- To wódz! to wojownik! - mówił Stanisław,
 8  I,12 |   głosy słuchaczy.~- Lecz że i wódz - mówił dalej Zagłoba -
 9  I,13 |      dusze żołnierzy.~- To był wódz! - rzekł znamienity pułkownik
10  I,22 |  zadowoleniu, z jakim naczelny wódz połowy wojsk Rzeczypospolitej
11 II,6  |   Stanisław Skrzetuski - bo to wódz, jak drugiego nie masz w
12 II,6  |       książę Jeremi mówił, żeś wódz urodzony. Ja sam będę doglądał,
13 II,6  |         A tak i przyszedł nasz wódz! - powtarzali z rozczuleniem
14 II,15 |       pan Andrzej. - Ja tu nie wódz i miejscowości nie znam
15 II,15 |        dalej. Najprzenikliwszy wódz nie mógł przypuścić, by
16 II,16 |        sieradzki, nasz kochany wódz, raduje się w sercu na równi
17 II,19 |     milczenia; zdawało się, że wódz i jego podwładni znajdują
18 II,19 | wrażenie pognębiające zostało. Wódz, a za nim podkomendni weszli
19 II,25 |      ojczyzny chodziło.~Był to wódz szczęśliwy i biegły, ale
20 II,25 |        na Kapitol. Jechał więc wódz w rydwanie złocistym, po
21 II,29 |      Sapieha, nierównie gorszy wódz, bił go wprawdzie w polu,
22 II,34 |         Inaczej by było, gdyby wódz pozwolił, ale samowolnie
23 II,40 |  koniuszy Wielkiego Księstwa i wódz naczelny wojsk jego książęcej
24 III,4 |   odsadziła się tak daleko, że wódz szwedzki poznał, iż nigdy
25 III,5 |  Skrzetuski.~- Dobrze - odparł wódz - im kto znamienitszy, tym
26 III,6 |     Vivat pan Czarniecki, nasz wódz!~Kasztelan zmarszczył się
27 III,9 |      funkcję przystojną. To mi wódz! I prawdę rzekłszy, powiedzcie
28 III,11|      szwedzinę daje. Lepszy on wódz niż kuchta, ale źle czyni,
29 III,11|      tak przezorny i pracowity wódz, tak cnotliwy człowiek,
30 III,21|  podjazdów. Książę, który jest wódz niezrównany, wszystkie nadzieje
31 III,24|      ma i książę postąpił jako wódz doświadczony.~- Książę rzucił
32 III,25|      ma i książę postąpił jako wódz doświadczony.~- Książę rzucił
33 III,26|     Gdyby był taki posłuch jak wódz, gdybyśmy byli go godni,
34 III,27|         rzekł Kmicic - to jest wódz wojsk, które pobiliśmy dziś
35 III,27|     góry.~- Vivat nasz hetman, wódz zwycięski!~- Crescat! floreat! -