Tom, Rozdzial

 1  I,7  |           Wszystkich tu obecnych waszmościów biorę na świadki, żem pana
 2  I,7  |     wolno, nie doznając w tym od waszmościów przeszkody, co mu na rękojeściach
 3  I,10 |   wreszcie ozwał się:~- Niktże z waszmościów nie odgaduje, kto to taki?~
 4  I,11 |      wybierzemy. Szczęściem, żem waszmościów w domu zastał!~- To waszmość
 5  I,12 |      mówiliśmy w Upicie.~- Witam waszmościów najradośniej imieniem własnym
 6  I,12 |        naszych rycerzy.~- Proszę waszmościów za mną... Ot, tam cekhauz
 7  I,12 |  Stanisław.~- Chwalebna intencja waszmościów, tym chwalebniejsza, że
 8  I,12 |           Słyszałem już nazwiska waszmościów i ucieszyłem się z duszy,
 9  I,12 | Siadajcież, mili goście. Który z waszmościów jest pan Jan Skrzetuski?~-
10  I,12 |  zapłacim. Nie zatrzymuję dłużej waszmościów, bo i wy wypoczynku potrzebujecie,
11  I,12 |    kolaski i zakrzyknął:~- Witam waszmościów, starzy towarzysze!... Ot,
12  I,12 |  paktować!~- Cieszy mnie animusz waszmościów! Przyjdzie na to pora niedługo,
13  I,13 |   Zagłobę i dodał:~- Przepraszam waszmościów, nie chcę nikomu ubliżyć,
14  I,17 |      kiedy ja mam rozkaz do Birż waszmościów odwieźć.~- Gadajże z nim! -
15  I,17 |         zmora. Nie wiem, jak tam waszmościów, ale mnie i duszny niepokój
16  I,17 |        pana kawalera Judyckiego, waszmościów i mnie, okrutnie to ich
17  I,18 |        Toć ja nie z własnej woli waszmościów tam odwoziłem!~- Aleś był
18  I,18 |   Wołodyjowski. - Bądźże który z waszmościów łaskaw tym się zająć, bo
19  I,18 |   porucznik oko. Dalibóg, że już waszmościów nie widzę, bo mi się powieki
20  I,20 |   spotkali.~- Niech Bóg nagrodzi waszmościów za to, żeście mi na ratunek
21 II,2  |          i p. Harasimowicza, aby Waszmościów truć lub chłopom na kwaterach
22 II,2  |  pociągnie wkrótce z wojskiem na Waszmościów, czeka tylko na jazdę, której
23 II,6  |    Zagłoba - niech się tedy wola waszmościów spełni. Dziękuję z serca,
24 II,12 |     stanie... Ja ostrzegam, a na waszmościów spadnie odpowiedzialność,
25 II,19 |   wzrokiem, rzekł:~- Przepraszam waszmościów, ale gniew mój nie dziwota.
26 II,22 |        wyruszyć, przeto wezwałem waszmościów, ażebyście, jako ludzie
27 II,37 |     powagą osłonić; proszę zatem waszmościów, by mi tu żadne hałasy z
28 II,38 |     powagą osłonić; proszę zatem waszmościów, by mi tu żadne hałasy z
29 II,41 |         prosić i chce wszystkich waszmościów mieć za świadków!...~Kmicic
30 III,5 |           Gdyby się to któremu z waszmościów zdarzyło, miałby przez całe
31 III,5 |        się:~- Trzeba, by który z waszmościów z listem ode mnie do pana
32 III,5 |        list trzeba pisać. Proszę waszmościów ze sobą.~Jan Skrzetuski
33 III,6 |       rzekł - i kontent jestem z waszmościów!~Oni zaś wyrzucili krwawymi
34 III,14|    tygodnia ma inne. Powiadał mi waszmościów pacholik, że Hassling, czyli
35 III,14| rosieńskiemu, który nie mniej od waszmościów był zdumion i uszom własnym