Tom, Rozdzial

 1  I,5  |              Pojadę! Gorzki mi był twój napitek, gorzki chleb! Żółcią
 2  I,6  |          lasu, panoczka.~- A gdzie twój pan?~- Tego mnie nie wolno
 3  I,6  |       talara! - rzekła Oleńka. - A twój pan nie w chorobie?~- Zdrowy
 4  I,12 |           wie, panie Michale, dziś twój fortunny dzień... Może tu
 5  I,13 |           dla takiego to rodu, jak twój, urzędy powiatowe... Zali
 6  I,13 |        konał w rozpaczy! bodaj ród twój wygasł! bodaj diabeł duszę
 7  I,15 |              krzyknął na Zagłobę - twój to pomysł: jazda do tego
 8  I,15 |             Słuszny, słuszny gniew twój, Boże, daj jeno karę najprędzej!
 9  I,17 |      serdecznie.~- Jakże się miewa twój stary?... bodajże cię!...
10  I,17 |      trudności, bo naprzód, miałem twój pierścień, panie Michale,
11  I,18 |         Prawda!... Widzę, że się i twój dowcip na coś przyda.~-
12  I,19 | konfederatami poczynać. Stryjeczny twój, Jakub, wielką ma między
13  I,21 |           mi ów list: "Patrz, jaki twój Radziwiłł!" - a jam musiał
14  I,25 |        głowami konfederacji jest i twój imiennik... Mógłbyś go skaptować.~-
15 II,3  |            wypieraj się, bo ja nie twój sędzia, a sam najlepiej
16 II,3  |         nie może.~- Tedy przyjmuję twój sposób!... ~- Pojedziemy
17 II,5  |            tym nie wyjdziesz. Żeby twój dowcip wart był twojej szabli,
18 II,8  |            możesz go ukarać, bo to twój dworzanin i twój pułkownik...~-
19 II,8  |             bo to twój dworzanin i twój pułkownik...~- Na Boga!
20 II,10 |          Oleńkę umiłowaną. Niechże twój się nawróci, a moja mi wiary
21 II,18 |        postąpił krok bliżej.~- Toż twój obóz o strzelenie z łuku,
22 II,18 |          obóz o strzelenie z łuku, twój tysiąc złodziejów na zawołanie...
23 II,18 |     złodziejów na zawołanie... Toż twój jenerał szwedzki opodal,
24 II,19 |        odpoczynek wieczny, a sługa Twój znużon i spracowan już bardzo..."
25 II,26 |            ja miłuję tę ojczyznę i twój majestat... i Bóg widzi,
26 II,28 |        nieprzyjaciel mógł pohańbić Twój przybytek!~Tu pan Rzędzian
27 II,34 |      arcypsu ofiarował na majestat twój, panie, rękę podnieść...
28 II,41 |           Jam szlachcic, jam sługa Twój... Nie wódźże na pokuszenie!~-
29 III,1 |          go na własne oczy?~- Jako twój majestat, panie, widzę.
30 III,7 |          zawzięty jako Prusak. Gdy twój sługa. który cię pod nogi
31 III,19|         sługo, na górę, bo tam pan twój leży" - tylko com jej głowy
32 III,26|             Pomnij, Panie, że on i Twój nieprzyjaciel, bo heretyk,
33 III,28|          mogę... Ty szczęśliwa!... Twój Babinicz zacny, sławny...
34 III,30|   powiedzieć jej: "Jam Kmicic, ale twój zbawca!" Ma prawo krzyknąć
35 III,30|           Żmudzi: "Jam Kmicic, ale twój zbawca!"~A zatem Wołmontowicze