Tom, Rozdzial

 1  I,1  |            zawsze za wolą dziadusia szła chętnie - odparła spuszczając
 2  I,7  |            widok i wiwatować, a ona szła blada, chwiejąca się, z
 3  I,10 |        spokojnie zastępy szwedzkie.~Szła więc naprzód brygada gwardii
 4  I,10 |              Brygada westmanlandzka szła pod Drakenborgiem, a helsingerska,
 5  I,10 |      widokiem nieprzyjaciół oswoić.~Szła z nim jazda dość ochotnie,
 6  I,13 |            abyś jutro zaraz za mnie szła... Ale bogdaj słowo dobre
 7 II,6  |          pojedynczo, to gromadkami; szła także na ochotnika i drobna
 8 II,6  |           nie było. A przy tym siła szła większa. Pachołcy, jak to
 9 II,9  |        bezpiecznie. A bracia drobna szła piechotą przy wozach, niejeden
10 II,10 |     niedawnym napadem przerażona, i szła z oczyma spuszczonymi, tak
11 II,14 |          niego, nad nim i przed nim szła ufność i pogoda.~Jednak
12 II,14 |         wszystko rozpoznać. Naprzód szła jazda, za nią czworoboki
13 II,14 |        całości oderwała się jazda i szła kłusem, kolebając się jak
14 II,15 |           męstwem. Połowa żołnierzy szła na spoczynek, druga połowa
15 II,19 |            klasztorowi, lecz robota szła tępo. Robotnicy mimo wszelkich
16 II,19 |       należy, że bez komendy obrona szła zwykłym trybem. Na ogień
17 II,24 |           Dunajec. Początkowa droga szła okolicą dosyć otwartą i
18 II,25 |          przyjęcie.~Wesoło i gwarno szła dalsza podróż. Napływały
19 II,25 |         objąć i nacieszyć się nimi. Szła więc naprzód chorągiew husarska,
20 II,39 |          twarzą, na której piękność szła ze słodyczą w parze, przy
21 III,4 |            odrzekł Kanneberg.~Droga szła nieco w górę i stawała się
22 III,4 |              że poprzednio umyślnie szła tępo, teraz bowiem w krótkiej
23 III,5 |         wozy utaborowane, po bokach szła piechota. Potrzeby wojenne
24 III,6 |            Dymitra Wiśniowieckiego, szła pod panem porucznikiem Szandarowskim
25 III,9 |       porannym słońcu. Siła okrutna szła od nich, a tę siłę czuł
26 III,9 |      laudańska, rozpuściwszy konie, szła na nich niepowstrzymanym
27 III,11|         miasta w pole; z piechurami szła jazda, wytaczano nawet działa
28 III,11|            się ku szopom. Laudańska szła naprzód, Wańkowiczowi z
29 III,15|         wyjścia Bogusławową; za nią szła artyleria polowa z lekkimi
30 III,18|       zawrzeć, aby zwycięska potęga szła jeszcze na służbę zwyciężonej,
31 III,23|           nad całą Rzecząpospolitą, szła przez wsie, bo chłop powtarzał
32 III,23|          chłop powtarzał ją chłopu; szła przez pola, bo łan zbożowy
33 III,23|            łan zbożowy nią szumiał; szła przez lasy, bo sosna powtarzała
34 III,27| rozszczepiła ich niby klin drzewo i szła, nie krusząc kopii, wśród
35 III,31|              bo droga w tym miejscu szła falisto, wkrótce jednak