1-500 | 501-891
Tom, Rozdzial
1 I,1 | i panna Aleksandra, a to tym łacniej, że między jej dziewkami
2 I,1 | jej powagi. Siedząc przed tym kominem była tak w myślach
3 I,1 | tylko trzeba było, żeby na tym ognisku rozpalił się płomień
4 I,1 | Dalibóg, im więcej patrzę, tym większa ochota do żeniaczki,
5 I,1 | najlepiej!~- Nie wypada teraz o tym mówić w czasie żałoby...~-
6 I,1 | aby go ujrzeć raz jeszcze. Tym posłał pan Jędrzej żołnierskim
7 I,2 | trzy!..~Znów huknął strzał, tym razem drzazgi posypały się
8 I,3 | dozwolił. Ale mniejsza z tym. Stulże pysk, Kokoszko,
9 I,3 | podkomorzy wyznaczył.~- Mówiłeś o tym, alem nie chciał wierzyć.
10 I,4 | nie godziłoby mi się o tym mówić.~- Aleś nic nie upatrzyła,
11 I,4 | chudopachołki ! Żołnierz przy tym sławny; sam on jeden oponował
12 I,4 | Toż cała okolica jeno o tym gada!~- Co ja mam czynić? -
13 I,4 | się krew burzyć przeciw tym towarzyszom, zabijakom i
14 I,4 | głupia, nie poznałam się na tym. Dobrze! dziękuję wam, ojcowie,
15 I,4 | śmiała jeszcze myśleć o tym.~Rozmyślania panienki przerwał
16 I,4 | będziemy jak dziady pod tym domem stali, nie wyniosą
17 I,5 | znaleźć ochronę, a przy tym łupami się pożywić. W żelaznych
18 I,5 | sprawiło jego przybycie. Przy tym może i chytrość niewieścia
19 I,5 | chytrość niewieścia grała w tym pewną rolę, bo trzeba było
20 I,5 | się nie boisz, to wiedz o tym, że ja się boję gniewu bożego...
21 I,5 | Wszystka szlachta z okolicy o tym mówi.~- Zapłacę ja tym szarakom,
22 I,5 | o tym mówi.~- Zapłacę ja tym szarakom, zdrajcom, za życzliwość! -
23 I,5 | moi oficyjerowie...~- Jam tym waćpana oficyjerom kazała
24 I,5 | wspólna służba. Wiedz o tym, że oni mało tysiąc razy
25 I,5 | że ich prawo ściga, to tym bardziej muszę im dać przytułek.
26 I,6 | synów lub dzieci ojców. Tym trudniej przyszło laudańskim
27 I,6 | go poznała, wiedziała o tym najlepiej. Była cała przepaść
28 I,6 | prawdziwie niezmierzony nad tym nieszczęśnikiem i niewygasła
29 I,6 | procesów podtrzymywała przy tym w laudańskiej braci bardzo
30 I,6 | złego uczynił, tedy on mu tym samym rad płaci. A że ja
31 I,6 | i widzieć, tak wytrwam w tym, choćby mi się serce miało
32 I,6 | gdy nie mogła dać oporu tym właśnie siłom, które lekceważono
33 I,6 | hamował. "Trzeba było o tym przed szkłowską potrzebą
34 I,7 | mego zamążpójścia, nawet o tym nie wspominajcie. Za dużo
35 I,7 | godniejsze ręce oddaję.~Terka tym razem nie odepchnęła instrumentu,
36 I,7 | przeżegnawszy, nie znika. Nie masz w tym sprawy złego ducha, jeno
37 I,7 | jako srebro błyszczący, a w tym dole woda.~- Woda w komnacie...
38 I,7 | waćpannami, ale im mi lepiej, tym mi gorzej. Niech tam mądrzy
39 I,7 | rzekła Marysia.~- To tym gorzej dla niej, bo on już
40 I,7 | zaraz rozsiekali. Musi on o tym wiedzieć, że laudańscy wrócili,
41 I,7 | zamiast się zmieszać, rąbali tym zacieklej.~Z rozkazu pana
42 I,7 | Chodźcie mnie teraz brać!~Tym razem nastała jeszcze dłuższa
43 I,7 | odjedzie wolno, nie doznając w tym od waszmościów przeszkody,
44 I,7 | uczynił, ale mniejsza z tym!... Który tu pan Wołodyjowski?~
45 I,7 | Orszańskiem nie bywał, skoro o tym wątpisz... Nie tylkom pewien,
46 I,7 | nie swawolnicy, mniejsza z tym, dość że tu nikomu zła nie
47 I,7 | łuczywo, będzie nam jaśniej w tym orszańskim tańcu.~Szlachta,
48 I,7 | możesz wracać do Wodoktów.~Tym razem w spojrzeniu Billewiczówny
49 I,8 | do niego zrazu afektu, to tym bardziej należy mu się o
50 I,8 | raz może nie trafić, a to tym bardziej, że pannie taką
51 I,8 | służył i sumienie miał pod tym względem czyste, czuł swoją
52 I,8 | Była jednak pewna strona w tym nagłym postanowieniu, która
53 I,8 | Bądźże szczęśliwa, choćby z tym samym Kmicicem, boś może
54 I,8 | masz sprawiedliwości na tym świecie!... Co ona sobie
55 I,8 | nie rozjaśniła mu twarzy.~"Tym ci gorzej dla mnie - pomyślał
56 I,8 | chwili - bo jeśli ona go po tym wszystkim jeszcze miłuje,
57 I,8 | poprawi... I nie przystoi mu w tym przeszkadzać... raczej trzeba
58 I,8 | jeszczem jej oczy wykłuł tym Kmicicem i do reszty żółcią
59 I,8 | po nim, iż gorliwie nam w tym usłuży. Ale że uszu naszych
60 I,8 | że byle zgody, to sobie z tym nieprzyjacielem rady damy.
61 I,8 | wszyscy stać powinni. W tym to i zło, że się nawet i
62 I,8 | odpowiedział Charłamp - tym bardziej że mi także pośpiech
63 I,8 | rekuzę pocieszając się przy tym myślą, że to nieostatnia,
64 I,9 | zechcesz!~- Wcale nie w tym zamiarze tu przyjechałem...~-
65 I,9 | okrzyknąłeś, aleś się w tym pomylił.~To rzekłszy pan
66 I,9 | Wołodyjowski - ale nie od waćpana o tym dopiero się dowiaduję, bo
67 I,9 | powiadali. I wiedz waszmość o tym, że inaczej nie byłbym tu
68 I,9 | sobie najwięcej zaszkodziłeś tym spaleniem Wołmontowicz i
69 I,9 | porżnięto?... Sam się o tym później dowiedziałem od
70 I,9 | dalej Kmicic - waćpanu o tym nikt nie mógł powiedzieć,
71 I,9 | zamieszki czyniąc pomagałeś tym samym nieprzyjacielowi i
72 I,9 | nie utracił, nie mówiąc o tym, że przed paru dniami mogłeś
73 I,9 | powiadasz, miłuje, inny tym bardziej by się mścił, tym
74 I,9 | tym bardziej by się mścił, tym głębiej mnie pogrążył...
75 I,9 | To i dobrze, potem o tym! A teraz... uszy waszmość
76 I,9 | gorączka wielki. Okrutnie ją tym pocieszę i tak myślę, że
77 I,10 | bezpiecznego sąsiada? Szwecja przy tym pamięta jeszcze rany polską
78 I,10 | myślę, że przynajmniej w tym ostatnim terminie zechcą
79 I,10 | połowy tylko miał słuszność w tym, co mówił o opieszałości
80 I,10 | Starzy praktycy zaraz po tym uzbrojeniu poznawali ludzi
81 I,10 | wszystkim serca i otuchy; tym bowiem, którzy spoglądali
82 I,10 | zagadki, nad którymi szlachta tym bardziej brała się za boki,
83 I,10 | szlachtę rozmawiając łaskawie z tym, z owym lub ze wszystkimi
84 I,10 | więcej szlachty wyginie, tym absolutum dominium będzie
85 I,10 | Wojewoda stał się czerwony i tym bardziej się zmieszał, że
86 I,10 | wodzowie nieraz słuchali; tym więc skwapliwiej pożądano
87 I,10 | na musztry tłumacząc się tym, że "konie, cięte przez
88 I,10 | okrzyków aż za obóz, a tłumom tym przywodził Ostrożka, który
89 I,10 | modlitwach. Nikt tylko w całym tym ludzkim tłumie nie myślał
90 I,10 | kochających, on pozostał zawsze tym samym fanatykiem i mordował
91 I,10 | hełmów i kapeluszy, a między tym lasem płynęły ku polskiej
92 I,10 | przeciw pospolitemu ruszeniu i tym panom wielkopolskim siły
93 I,10 | pokazać. Cała usilność nasza w tym, aby nas obcy chwalili...
94 I,10 | się opierać. Stropiła się tym też szlachta niemało i różne
95 I,10 | Tłumy dowiedziawszy się o tym chciały posłańca rozsiekać,
96 I,10 | to i rozumiała, że tam, w tym domu, toczy się sprawa nie
97 I,10 | Polską! Matkę tam mordują w tym domu!~I począł ryczeć okropnym,
98 I,11 | przez obydwóch chłopaków, że tym razem będzie to na pewno
99 I,11 | dawniejszych przewagach, zamilkł tym razem, zwłaszcza że ryby
100 I,11 | rodem, gdyż sam rozmaicie o tym powiadał. Ale za czasów,
101 I,11 | z wolna, oddychając przy tym głęboko i spoglądając na
102 I,11 | dobrodziejem - odparł Stanisław - tym bardziej że imię znane mi
103 I,11 | ruszenie może je zastąpić, a tym bardziej wielkopolskie,
104 I,11 | protestował? Nikt zdrady na oczy tym szelmom nie wyrzucił?...
105 I,11 | rzekł pan Stanisław - ale po tym, com widział, takiego do
106 I,11 | za moją radą i zawsze na tym wygrywał.~- Mówcie no, ojcze,
107 I,11 | w świat, ale wola boska! Tym się pocieszam, że o żonę
108 I,11 | król, a do puszczy wieść o tym nawet nie dochodziła; dopiero
109 I,12 | natura wzięła górę.~- Przy tym jeszcze i to wam powiem -
110 I,12 | popróbować. W Koronie z tym tylko może być kłopot, że
111 I,12 | dochodziły jakie wieści - tym nie wierz, aż wszystko z
112 I,12 | naszych sił ma pod sobą. O tym wszystkim dowiesz się dokładnie
113 I,12 | się łączą. Powiadał mi o tym pan Sakowicz, dawny sługa
114 I,12 | radziwiłłowski koligat, tym życzliwszy powinien być
115 I,12 | jutro jeszcze nie ruszy.~- Tym bardziej że chorągiew kazał
116 I,12 | Takeś się waćpan wcześnie z tym postanowieniem wybrał, jak
117 I,12 | panie Michale! Cała rzecz w tym, żebyś znalazł żonę tak
118 I,12 | ale nie taki, i już nie z tym sercem mu się służy, bo
119 I,12 | Radziwiłłów.~- Mniejsza z tym - rzekł Jan Skrzetuski. -
120 I,12 | lepiej się waszmościowie o tym przekonacie.~- Wszakże to
121 I,12 | Gospody żadnej nie masz w tym mieście, jeno znajomi do
122 I,12 | panowie! na kim się skrupi, na tym się zmiele, ale ręce będziem
123 I,12 | okrutnie zajęty... Przy tym... nie wiem, czy mogę waszmościom
124 I,12 | czy mogę waszmościom o tym mówić... wszelako za godzinę
125 I,12 | godzinę i tak wszyscy o tym wiedzieć będą... więc powiem...
126 I,12 | książęcy mówić ze sobą o tym, zgadywać powody... Nic
127 I,12 | Ja pierwszy votum za tym daję, aby mu dyktatura została
128 I,12 | rzekł pan Zagłoba - to tym lepiej, bo będzie miał czym
129 I,12 | to głośna szabla, a przy tym radziwiłłowska - rzekł z
130 I,12 | Chwalebna intencja waszmościów, tym chwalebniejsza, że takie
131 I,12 | zmarszczy gniew, wówczas biada tym ludziom, tym wojskom, na
132 I,12 | wówczas biada tym ludziom, tym wojskom, na których gromy
133 I,12 | przyjaciółmi, gdyż mu siła teraz na tym zależy.~To rzekłszy ów potężny
134 I,12 | mówił dalej Zagłoba - tym śmielej sobie poczyna, im
135 I,13 | męża trudno by było w całym tym niezmiernym tłumie zebranym
136 I,13 | książęca mość wątpiłeś o tym? Czyli grozi co dostojnej
137 I,13 | W tej ogromnej sali i w tym tłumie wydaje się jakaś
138 I,13 | gryzł jej serce i oczy za tym straceńcem; Bóg jeden mógł
139 I,13 | odmówiłaś, wiem, bo sam mi o tym powiadał. On to mnie zachęcał,
140 I,13 | szlachcianek.~Oboje przy tym, jak gdyby się umówili,
141 I,13 | spojrzenia.~Ale nie było w tym nic dziwnego, bo niżej siedzieli
142 I,13 | Zagłoby - ale im posępniejszy, tym gorzej dla nieprzyjaciół,
143 I,13 | odparł Zagłoba - żeby w sobie tym większą abominację przeciw
144 I,13 | niemiara, ale nie słyszałem o tym, żeby mieli jadło czarować.~-
145 I,13 | Bo i waćpanu nie trzeba o tym myśleć. Bóg ci da żonę po
146 I,13 | utkwiła w Kmicicu:~- Hańba tym, którzy przy hetmanie stają!...
147 I,14 | wierności, ale przez to tym więcej się osłabił.~Karol
148 I,14 | duchów na Litwie, a przy tym pełen zapału. Gdyby on chwycił
149 I,14 | mówię ci, nie drżyj, bo w tym zbawienie tego kraju, nie
150 I,14 | I Karol Gustaw wie o tym dobrze, i nie chce, i nie
151 I,14 | Wielkopolski co najwięcej - i tym się będzie kontentował.
152 I,14 | prowincjach. Cóż się więc stanie z tym krajem? Komu go oddadzą?
153 I,15 | ratunku? A przecie warto nad tym dowcip wysilić! Zali mamy
154 I,15 | się Najświętszej Pannie w tym heretyckim więzieniu.~Jakoż
155 I,15 | krzyknął Zagłoba. - W tym nasze zbawienie!... Panie
156 I,15 | Węgrach. Sama dobra szlachta w tym regimencie służy. Słyszycie,
157 I,16 | Liczyłem też na niego... Tym ci gorzej, żem się zawiódł.
158 I,16 | inaczej by postąpił; ale po tym, co się stało, czeka go
159 I,16 | komu zechcę, ją zapalę. Tym lepiej będzie, jeśli się
160 I,17 | ojczyzny. Łatwo było przy tym przewidzieć, że mnóstwo
161 I,17 | osiłek, to osiłek, a przy tym, żeby mu zwierzchnik powiedział:
162 I,17 | spoczywa, bo jako wszyscy na tym świecie jesteśmy śmiertelni,
163 I,17 | Zmorzyła go, widać, rozmowa z tym głupim komendantem, do którego
164 I,17 | niepewnym światłem. A za tym i dach karczemki posiwiał,
165 I,17 | przeciągnął się ziewając przy tym od ucha do ucha, po czym
166 I,17 | Oskierko. - Jak mnie wieść o tym doszła, ażem zmartwiał i
167 I,17 | stado owiec, i wąsikami przy tym ruszał.~Pan Kowalski porozumiał
168 I,17 | świtaniu Wołodyjowski -to na tym gościńcu najłacniej mu będzie
169 I,17 | rady...~- Głowa Zagłoby w tym, żeby ich ominąć albo okpić,
170 I,17 | schwał!... Uważaliście przy tym, jakie konie mają spasłe?~-
171 I,17 | udał się fortel?... Nie tym, to innym sposobem byłbym
172 I,17 | Panie Michale! Hetmaniłem tym ludziom w zastępstwie twoim
173 I,17 | Ani myślę! a mnie co po tym! - odrzekł stary pułkownik.~-
174 I,17 | nie wiem, bom jeszcze o tym nie pomyślał - odparł pan
175 I,17 | Michał.~- Warto się nad tym naradzić, co nam czynić
176 I,17 | Co prawda, nie miałem z tym najmniejszej trudności,
177 I,17 | waszmościowie, co stało w tym liście, który Kowalski wiózł
178 I,17 | że nikomu nie dam się w tym wyprzedzić. Co z pieniędzy
179 I,17 | do wojewody witebskiego, tym wdzięczniej nas przyjmie.~-
180 I,17 | wymyśli.~- Wszyscy głosy za tym dadzą - dodał Stankiewicz.~-
181 I,17 | więcej. Można było przy tym przypuszczać, że pierwsze
182 I,18 | ku prawej stronie, biorąc tym ruchem tył jednej połowie
183 I,18 | Głupiś jest, Rochu, wiedz o tym raz na zawsze i w dysputy
184 I,18 | kto najlepiej wyjdzie na tym, jeśli nie Rzeczpospolita?~-
185 I,18 | Skrzetuski.~- Jużem i o tym pomyślał - odpowiedział
186 I,18 | który z waszmościów łaskaw tym się zająć, bo ja już i głosu
187 I,19 | Gdyby tak fortuna przy tym zdarzyła Kmicica gdzie po
188 I,19 | hetmańska zwróciła się przeciw tym, którzy owego upokorzenia
189 I,19 | całą chorągiew laudańską. W tym celu ruszył przeciw nim
190 I,19 | odesłać sobie część sił, aby tym pewniej uderzyć.~"Ludzie
191 I,19 | tylko tobie, ale nam na tym zależy, gdyż kto ma ich
192 I,19 | mnie ona wdzięcznie, wiem o tym, ale Bóg da, że się z czasem
193 I,19 | całym kraju jeździć... Przy tym... nie może być!... waść
194 I,20 | pierwej namawiać i prosić. W tym celu, aby przybyciu swemu
195 I,20 | Uczyniło mu się przykro, i tym przykrzej, że poprzednio
196 I,20 | Kmicic - i masz waszmość w tym dowód, żem dragonów we wsi
197 I,20 | zbliżają, a waść mniemasz, że w tym ukropie uchronisz się od
198 I,20 | przebierasz miarę, a to nic po tym!~- Dobrze dziewka mówi! -
199 I,20 | droga... Ale mniejsza z tym. Gdyś pierwszy raz tę pannę
200 I,20 | Wołodyjowskiego, ale po tym, coś teraz uczynił, pewnie
201 I,20 | obaczyć, czy nie ma przy tym nieszczęśniku jakich rozkazów
202 I,20 | Jak dalece winien, to w tym macie waćpanowie najlepszy
203 I,20 | niegdyś szczerze, wiem o tym! - rzekł miecznik.- Pozwólcie
204 I,20 | nie chcę!...~- Tu nie ma o tym mowy - odpowiedział Wołodyjowski.~-
205 I,20 | milczenia Skrzetuski - trudna z tym człowiekiem sprawa, bo jako
206 I,20 | wiedzieć, kiedy wrócę... Trzeba tym i owym rozporządzić, co
207 I,21 | rad był w duszy, że się na tym burza skończyła. Radziwiłł
208 I,21 | zbyt wiele trosk, ażeby o tym w tej chwili pamiętać.~Ucieczka
209 I,21 | konfederatom, oczekując przy tym ciągle pomocy od wuja elektora;
210 I,21 | Namyślał się więc książę nad tym, czyby Podlasia całkiem
211 I,21 | Rzeczpospolita miała się w tym gmachu zmieścić, a tymczasem
212 I,21 | nogach mógł ustać. A przy tym, jako ciału strudzonemu
213 I,21 | odczuwał w tej chwili, tkwił w tym, że ona nie wymówiła tego
214 I,21 | trzeba? Im więcej myślał nad tym Kmicic, tym okrutniejszą
215 I,21 | więcej myślał nad tym Kmicic, tym okrutniejszą wydawała mu
216 I,21 | wydawała mu się Oleńka, tym większy czuł do niej żal,
217 I,21 | większy czuł do niej żal, tym głębszą urazę. - Cóżem takiego
218 I,21 | to przecie czuję się w tym niewinnym, bo z ręką na
219 I,21 | że korzyść dla ojczyzny w tym widzę - za cóż bez sądu
220 I,21 | się więcej nie podnieść, i tym snadniej, im przedtem biegł
221 I,21 | zabiją, a bodaj czy się na tym skończy, bo mi tu cierniów
222 I,21 | przetrwać... Nie mów nikomu o tym, coś tu ode mnie słyszał...
223 I,22 | na ponurej zwykle, a przy tym wyniszczonej teraz chorobą
224 I,22 | panowie - mówił - damy rady tym, którzy chcą zgubić ojczyznę!
225 I,22 | postąpił, albo arcana w tym jakieś tkwią, które na pożytek
226 I,22 | rozkazy książęce były i pod tym względem naprzód wydane,
227 I,22 | oboje to zmiarkowali, że w tym tłumie osób i najrozmaitszych
228 I,22 | posiekał. Na samą myśl o tym chwycił go gniew straszny.
229 I,22 | niesprawiedliwie sądziła. Dłużnaś w tym jeszcze i sobie..."~Lecz
230 I,22 | Radziwiłł zadrżał na myśl, że w tym umyśle lada chwila może
231 I,22 | nieprzyjacielowi. Było przy tym coś potwornego w tym zadowoleniu,
232 I,22 | przy tym coś potwornego w tym zadowoleniu, z jakim naczelny
233 I,22 | krzyknął znowu pan Jurzyc.~Ale tym razem nie odpowiedziało
234 I,23 | pojedziesz, to wiedz, że tym samym przestaniesz mi służyć.~-
235 I,23 | mnie służy. Jużem cię o tym przekonał. Przypomnij sobie
236 I,23 | skrupulat? Ale mniejsza z tym ! Powiedziałem ci, że jeśli
237 I,23 | mość niepotrzebnie się nad tym rozwodzi! Jeśli pojadę,
238 I,23 | niedawno Wilno zrabował, a przy tym chciwy był z natury. Prawdą
239 I,23 | napisać nie da. Owóż wiedz o tym, że wczorajsze wieści były
240 I,23 | Kazimierzu stoją. Myślę, że w tym będzie jakowaś zdrada, chybaby
241 I,23 | jak na koniu.~- Potem o tym, jakim ja jest! Teraz daj
242 I,23 | różnych partyj należą. Owóż tym sposobem będzie mógł wejść
243 I,23 | książę (to jest ja) nad tym wielce boleje. Gdyby pytał
244 I,23 | skaptować... Nie chwal się z tym wprost, ale się niby z prędkości
245 I,23 | broni, abyś się wydał z tym, żeś ode mnie słyszał, jakobym
246 I,23 | na Żmudzi i na Litwie o tym mówi i chętnie to widzi,
247 I,23 | że sami Szwedzi głośno o tym wspominają; żeś to i przy
248 I,23 | odziedziczy. Nie dość na tym; podsuń i to, że gdyby Herakliusz
249 I,24 | wyszedł, a oni poczęli się tym bardziej trącać kielichami,
250 I,24 | rzekł Charłamp.~- Lepiej o tym nie mówić! - odpowiedział
251 I,24 | sercem, to pozostanie w tym kraju, w tej okolicy, w
252 I,24 | kraju, w tej okolicy, w tym mieście. Dawny Kmicic także
253 I,24 | Bóg z tobą!... Wiedzże o tym, że zbawienie w księciu
254 I,24 | czy nie błądzę, nie mów o tym. Każdy niech wedle sumienia
255 I,25 | raźno było na świecie.~W tym wąsaty Charłamp miał słuszność,
256 I,25 | Andrzej.~- Prawda! szkoda o tym mówić - odrzekł książę. -
257 I,25 | dość sił...~- Wiemy już o tym w Kiejdanach! - rzekł Kmicic.~-
258 I,25 | kawalerze, młody! Ale mniejsza z tym! Owóż wujowi elektorowi
259 I,25 | sił do zabrania reszty. W tym tylko bieda, że i Szwedzi
260 I,25 | pierwszemu się wpraszać. Przy tym...~Tu książę zmarszczył
261 I,25 | zmarszczył brwi.~- Przy tym nie będzie z tego nic...
262 I,25 | nieznacznie, żeby nad dwóch o tym nie wiedziało. Beczkę jednak
263 I,25 | Dla Boga, życzliwie mi w tym posłużcie, a sekretnie,
264 I,25 | fortuny przynależą. Ale tu, w tym kraju, gdzie król nie ma
265 I,25 | diabłów, kawalerze, czas z tym skończyć!... Spójrz przy
266 I,25 | skończyć!... Spójrz przy tym na Niemcy, ilu tam książąt
267 I,25 | płaszczów nosić. Czas z tym skończyć, panie kawalerze,
268 I,25 | panie kawalerze! kanalia w tym kraju żywie bez sumienia
269 I,25 | panie kawalerze, zwyczaj w tym kraju, iż gdy kto kona,
270 I,25 | Jeśli zaś nie przemówiłem ci tym porównaniem do głowy i nie
271 I,25 | panów z was poczyni... Ja w tym!... Nie uda się, pójdziecie
272 I,25 | nie brak, a szczególnie w tym kraju! - rzekł książę. -
273 I,25 | je cuglami prowadzić.~- W tym koniu człowieczy dowcip...
274 I,26 | znowu:~- Każ mnie puścić tym chamom, kawalerze, bo mi
275 I,26 | wybuchem Bogusław każesz tym ludziom pofolgować mi czy
276 I,26 | Jesteś w moim ręku i z tym się zgódź, a słów próżno
277 I,26 | stracił w tej służbie, n tym nie będę gadał, ale oddałem
278 I,26 | śmiał dotąd tego uczynić w tym kraju, coś ty uczynił, i
279 II,1 | jest schronisko zbójeckie, tym bardziej że w tej samej
280 II,1 | Soroka głowę tracił myśląc o tym - wszystkiego się bowiem
281 II,1 | wszystkiego się bowiem na tym świecie spodziewał, tylko
282 II,1 | czego się trzymać, i w tym celu kazał żołnierzom strażować
283 II,1 | diablo za mało!... Przy tym on do Prus ruszył, tam nie
284 II,1 | rozmyślał nad swym położeniem, tym jaśniej dochodził do przekonania,
285 II,1 | Im dłużej w nie patrzył, tym jaśniej ich okropność widział
286 II,2 | łopot ów im był bliższy, tym stawał się wolniejszy. Potem
287 II,2 | chodź! Patrz jeno, byś się tym dymem sam nie zadławił!~
288 II,2 | część łupu, rozwodząc przy tym skargi i żale, że go krzywdzą,
289 II,2 | nie wiedział, czy było w tym coś prawdy. Pewnego dnia
290 II,2 | gorzej cyrulika znam na tym?~Kmicic zgodził się, więc
291 II,2 | więcej: nie namyślał się nad tym. Wierzył tylko głęboko,
292 II,2 | pociechy na myśl, że oto już tym listem pierwszą oddaje usługę
293 II,2 | chcieli porzucić. Czuł przy tym, że ta nić będzie się snuła
294 II,2 | zdumiony.~- Jakże to? Zali tym win nie zmażę?~I wnet począł
295 II,3 | z lasu na daleki świat, tym bardziej że bali się jeszcze
296 II,3 | szczególny i tajemniczy powód w tym przedsięwzięciu pana Kmicica,
297 II,3 | króla. Utwierdzało go w tym mniemaniu zwłaszcza to,
298 II,3 | grzechów zdawać rachunek. Przy tym pewnie będzie wojna, kraj
299 II,3 | zdobyć. To wolno i nie masz w tym ujmy w wojennych czasach
300 II,3 | wyjechać.~- Tedy potem o tym, a teraz słuchaj mnie pilno,
301 II,3 | Pójdę synom zapowiedzieć, bo tym szelmom trzeba łopatą w
302 II,4 | teraz czasy, że lepiej o tym nie mówić, chyba z konfidentami.~
303 II,4 | tam! - odrzekł - niech o tym inni myślą... Mnie strach,
304 II,4 | chciały służyć. Lepiej by było tym żołnierzom, niebożętom,
305 II,4 | prawdę mówisz, bo ja się na tym znam), to czemu tedy do
306 II,4 | zdrady i okrucieństwa. O tym, że pan Wołodyjowski, Skrzetuscy
307 II,4 | Kmicica rozstrzelali. A przy tym, może się nasz pułkownik
308 II,4 | pomyślał, że musi być coś w tym, jeśli znak przysyła.~-
309 II,4 | księżycu, i rozmyślał o tym dziwnym i strasznym człowieku,
310 II,5 | wytchnienie koniom, zwłaszcza tym, które wozy ładowne ciągnęły.
311 II,5 | go od niego wycyganił! Po tym jednym poznałbym cię, Rzędzian,
312 II,5 | ruszy.~- Co waćpanowie o tym wszystkim myślicie? - pytał
313 II,5 | i próżno bym głowę nad tym łamał, bo to jakowaś tajemnica...
314 II,5 | wezmą. Poznali się już na tym, że Radziwiłł wszędy umyślnie
315 II,5 | wątpliwości. Jam się pierwszy na tym człowieku poznał i choć
316 II,5 | jeszcze lepiej bódł... Ja w tym !~- Wszystko to dobre -
317 II,5 | uradzimy, to ty rób, a źle na tym nie wyjdziesz. Żeby twój
318 II,5 | ekspedycji! Niechże tu piskorze w tym błocie szczuczyńskim zostają,
319 II,6 | na mniejsze oddziały, aby tym łatwiej przezimować, inni
320 II,6 | pod znaki i grożące karami tym, którzy by się nie stawili.
321 II,6 | Zagłoba i rad się znalazł w tym zbiegowisku żołnierskim,
322 II,6 | chwalić - mówił - ani gadać o tym, czego nie było, bo u mnie
323 II,6 | generalnym, które wnet w tym celu złożono.~Wołodyjowski,
324 II,6 | cnotliwy, poważny, a przy tym imponował wojsku samą urodą
325 II,6 | brodą w pas. Żołnierz przy tym był biegły i doświadczony.
326 II,6 | przykładem naszym otworzymy oczy tym, których nieprzyjaciel uwiódł -
327 II,6 | albo jak para butów. I przy tym on jeden regimentarz, ja
328 II,6 | Zagłoba. - Naprzód wiedzcie o tym, że te klęski, które na
329 II,6 | litewski!~- Lecz że i w tym województwie, gdzie ja jestem
330 II,6 | dniach z nich się nawrócił, a tym, którzy tego nie uczynią,
331 II,6 | dobra radziwiłłowskie, które tym samym przejdą na własność
332 II,6 | pan Michał.~- Nie dość na tym! - zawołał zapalając się
333 II,6 | zależałoby pola.~- Myślę ja nad tym i właśnie ku Wołkowyskowi
334 II,6 | widzicie, jakom regimentarz nad tym zacnym wojskiem, tak go
335 II,6 | nieprzyjaciół ojczyzny największą w tym województwie podporą, pytałem
336 II,6 | wiadomość, donosząc przy tym, że mieszczanie wyprawili
337 II,6 | Wołodyjowskiego nie było. A przy tym siła szła większa. Pachołcy,
338 II,6 | senatora i najlepszego syna, tym większą, bo niespodzianą
339 II,6 | zdradzić gotowi, jako w tym przypadku Kmicic Radziwiłła.~-
340 II,7 | o nieładzie panującym w tym województwie, o braku jedności
341 II,7 | chodzić szeroko słuchy o tym, że północne zastępy bojąc
342 II,7 | stronę przeciw Szwedom, a tym samym przeciw Radziwiłłowi.~
343 II,7 | Taurogów.~Na samą wieść o tym książę Janusz, jeszcze nim
344 II,7 | drzewo... Ale mniejsza z tym! Jak się żona moja ma i
345 II,7 | się śmiać, ukazując przy tym białe jak kość słoniowa
346 II,7 | francuskim. Ale mniejsza z tym... Sądziłem owóż z początku,
347 II,7 | opublikować, bo gdyby to uczynił, tym samym by wyrok śmierci na
348 II,7 | Zrozumiał on to dobrze, że tylko tym sposobem ma mnie w ręku,
349 II,7 | ci stu ochotników, ale w tym kraju nawet i tego towaru
350 II,7 | z mniszkami...~- A przy tym nienawidzi nas ona, bo to
351 II,8 | się hetmanowi, że odżył w tym świetnym kawalerze, który
352 II,8 | spokój dziecinny, a tak przy tym szlachetną w postawie, tak
353 II,8 | polityką, nie obcesem!"~Ale tym niemniej postanowił sobie
354 II,8 | Kmicica stawała w poprzek tym marzeniom, ale dla zuchwałego
355 II,8 | prawie byłem podówczas, ale tym bardziej nigdy tego nie
356 II,8 | jeszcze do pogadania, a przy tym i listy przyszły jakieś,
357 II,8 | rzekł Janusz - nie masz w tym i słowa prawdy, coś o Kmicicu
358 II,8 | Chowańskiego przeszkody w tym mieć Wasza Ks. Mość nie
359 II,9 | ostrzeżeniem do Szwedów o tym, co się stało, i z rozkazem
360 II,9 | mówił stary Kiemlicz - tym dla nas lepiej.~- Musimy
361 II,9 | przypatrywał się z ciekawością tym ludziom żyjącym ustawicznie
362 II,9 | chętnie nakłaniając ucha tym, którzy twierdzili, że i
363 II,9 | Kazimierzowi przysięgał!~Było przy tym wiele i innej szlachty,
364 II,9 | gdyby przyszło do sprzedaży, tym samym upadłby pozór jechania
365 II,9 | świecie zali będzie lepiej tym, którzy nagrzeszywszy, niczym
366 II,9 | Gródkiem, roznosząc przy tym ogień i miecz na południowo-wschodnich
367 II,9 | odpowiedział jeden z jadących - tym ich sroższymi obaczysz ciemiężycielami.
368 II,10 | personata i statystę, a przy tym człowieka starej daty, wyznał
369 II,11 | nocy na łożu rozmyślał o tym, co się przytrafiło, i zawsze
370 II,11 | glejty, ani o paszporty, tym bardziej że w pobliżu Karola,
371 II,11 | Pan Andrzej powiedział tym razem, iż jest szlachcicem
372 II,11 | pieniędzy mu narobi, bo ich w tym kraju skądinąd nie dostać.~-
373 II,11 | skądinąd nie dostać.~- W tym kraju? Dość rękę śmiele
374 II,11 | nam nie braknie. Dowód w tym, że tu panujem.~- Prawda!
375 II,11 | jest Szwedem; boleć nad tym musi.~- Ja nie jestem Szwedem,
376 II,11 | możniejszy je depce; nie masz w tym narodzie wierności, bo oto
377 II,11 | jednak waszą ekscelencję w tym uspokoić, że świętemu miejscu
378 II,11 | Wrzeszczowicz rozśmiał się.~- W tym kraju nikt się nie będzie
379 II,11 | późno - powtórzył Lisola.~Na tym skończyła się rozmowa. Po
380 II,11 | wspaniałym dźwiękiem. Była w tym widoku i w tych głosach
381 II,12 | nieprzyjaciela przechodzą, który tym, jako i zdobyciem dwóch
382 II,12 | odjeżdżać; gniewa go przy tym cesarska mediacja, chętnie
383 II,12 | Pomyślcie waszmościowie i nad tym - dodał ksiądz przeor -
384 II,12 | poczytany być może. Na myśl o tym gniew szarpał go, rozbudzała
385 II,12 | powiadał. Nie wiesz nic o tym arcyłotrze?...~- Nie wiem...~-
386 II,12 | Jakże to? Nie słyszałeś o tym, który braterską krew jak
387 II,12 | wiedzieć, czy nie masz w tym jakowegoś nieporozumienia
388 II,13 | guseł swych odprawował w tym przybytku czci i wiary.
389 II,13 | dobrze, lekko i wesoło. Było tym lżej i weselej, że generalną
390 II,13 | gwiazda prowadziła. Bo przy tym wierzył święcie w zwycięstwo,
391 II,13 | radość i wdzięczność.~W tym usposobieniu chodził po
392 II,13 | oczywiście nie mówiąc o tym, jaki sam brał w niej udział;
393 II,13 | sprawić. Waszmość słyszałeś o tym?~Kmicic nie odpowiedział,
394 II,13 | dzisiejsze okoliczności. Tym sposobem zyskacie spokojność,
395 II,13 | powierzycie. Pamiętajcie i o tym, ażeby większe was nieszczęście
396 II,13 | Millera, którego rozkazy tym cięższe będą, iż jest heretykiem
397 II,13 | starszych w zgromadzeniu, a przy tym dawny żołnierz:~- My żyjem
398 II,13 | potęgę nieprzyjaciela z tym oporem, jaki mu stawić możecie
399 II,13 | przycisnął.~Zbudowali się tym widokiem obecni i każdy
400 II,13 | i każdy dobrej wróżby w tym młodzieńczym zapale dopatrzył,
401 II,13 | Nie ufajmy heretykom ani tym z katolików, którzy u złego
402 II,14 | czego korzystając zakonnicy tym gorliwiej zajęli się przygotowaniem
403 II,14 | szlachtą i wieśniakami. A przy tym w twarzy i całej postawie
404 II,14 | przeciwnie. Im są bogatsi, tym zacieklej bronić się będą,
405 II,14 | Stanie się tak i teraz, tym bardziej że twierdza nie
406 II,14 | Poliocertesa - nie mówiąc już o tym, że w całym kraju oporni
407 II,14 | sypać, podkopy czynić i przy tym wy będziecie się do ciepłych
408 II,14 | jakoby niczego więcej na tym świecie niepamiętni. Za
409 II,14 | rozkazy, aby nie zapomniał o tym ziemskim kościele, o ludziach
410 II,14 | się walka artylerii; lecz tym razem pierwsze zagrały działa
411 II,15 | odpowiedział wnet z całą energią. Tym razem jednak działa szwedzkie,
412 II,15 | nawet gotowa była przypisać tym dźwiękom tajemnicze jakieś
413 II,15 | mówił drugi. - Celowaliśmy tym właśnie działem, co pękło,
414 II,15 | mal francese trawi.~- O tym, że na waszą dostojność
415 II,15 | odeszli, nadciągnęli drudzy; tym razem Sadowski poruszył
416 II,15 | pułkach. Dzieją się przy tym i inne rzeczy dziwne: oto
417 II,15 | wiedzcie jednak, że po tym, co zaszło, nie ustąpię,
418 II,15 | jego królewskiej mości w tym kraju.~- Mnisi się poddadzą -
419 II,15 | ordynansie, w jej obronie się tym nieprzyjaciołom oponuję,
420 II,16 | gdyż im dłużej się wloką, tym bardziej na naszą korzyść
421 II,16 | rosła, zyskiwała na odwadze, tym bardziej że wielu zakonników
422 II,16 | Daniela Rychtalskiego, który tym się odznaczał, że przez
423 II,16 | brakło. Miller wiedział o tym i czuł, w co się wdał, jak
424 II,16 | i sądzę; że nie masz w tym nic przeciwnego dyscyplinie?~
425 II,16 | współbraci. Strzały wbiły mu przy tym do głowy i tę myśl, że jeśli
426 II,16 | lutrowie, arianie, kalwini. Tym się tłumaczyła ich przyjaźń
427 II,16 | na koniu. Chudy był przy tym jak trzaska i nieco pochylony
428 II,16 | czasu niejednej wojenki o tym nazwisku i o tej szabelce (
429 II,16 | Księżulkowie pójdą na otręby - ja w tym! Kuklinowskiego nie chcą
430 II,16 | które im później się podda, tym kondycje sroższe być muszą...
431 II,16 | roztropny i przemyślny, a przy tym czuję w tobie żołnierzyka
432 II,16 | przyjmie cię dobrze, ja w tym, a mnie do serca przypadłeś
433 II,16 | wesoła! Żołnierska wolność w tym, by służyć, komu się chce.
434 II,16 | sobie jeno myślał... Przy tym ledwie podobno już dyszy.
435 II,16 | kolejka. Ale mniejsza z tym! No, co tam? Nie namyśliszże
436 II,17 | wodzowi jak pan jenerał, tym bardziej wystarczy przeciw
437 II,17 | prace oblężnicze musiały na tym cierpieć.~Lecz Miller zbyt
438 II,17 | krakowskiego nie ustępują w niczym tym, którymi rozporządzał Miller,
439 II,17 | Rozszerzyło się wnet po tym wypadku w całym wojsku mniemanie,
440 II,17 | na dwoje. Ucieszyli się tym obrońcy i chełpiąc się wołali: "
441 II,17 | tylko niewinną igraszką przy tym straszliwym rozpasaniu się
442 II,17 | skończywszy na fortunie. Lecz tym bardziej zapaliło się serce
443 II,17 | do szturmu ręcznego. Żeby tym bezpieczniej piechota mogła
444 II,17 | bez trudu; nazabijano przy tym tyle ludzi, że dzień ten
445 II,17 | o czym mowa?~- Mówimy o tym dziale. Pan Czarniecki radzi
446 II,17 | poradzę. I pamiętajcie o tym, że ja po niemiecku gadam,
447 II,17 | Panie Czarniecki, co o tym waszmość sądzisz? - spytał
448 II,17 | spytał ksiądz Kordecki.~- W tym jest całe periculum wyprawy,
449 II,17 | rozjaśniać. Słychać było przy tym jakiś ruch przy olbrzymim
450 II,17 | napić... Co za fantazja w tym człeku! Albo on nałoży wcześnie
451 II,18 | ma jeszcze swój własny. Tym lepiej."~W tej chwili wysiarkowany
452 II,18 | Andrzej pomyślał, że po tym, co uczynił, i wobec bliskiej
453 II,18 | fantazję cenić umiem... Przy tym to szlachcic wysokiego rodu...
454 II,18 | zębami zazgrzytał.~- Lepiej o tym nie mówić... Daj mi go wasza
455 II,18 | trochę z nim pobawić... Och! tym bardziej że to jest Kmicic,
456 II,18 | rzekł. - A onże wiedział o tym?~- Były komisje, dochodzili...
457 II,19 | nadzieje wspierały się dotąd na tym dziale. Już i piechota była
458 II,19 | łaska więcej wskóra przeciw tym nieużytym mnichom niż kule
459 II,19 | panowie! Im dłużej się nad tym zastanawiam, tym klęska
460 II,19 | się nad tym zastanawiam, tym klęska wydaje mi się straszniejszą!...
461 II,19 | niepohamowany pochwycił, tym okrutniejszy, że bezsilny.
462 II,19 | zdobyciem fortecy czy też i nad tym, czy nie lepiej ustąpić?~
463 II,19 | dostojności, byłem tylko za tym, aby nie rozpoczynać oblężenia...
464 II,19 | zmniejszasz jej znaczenie, tym bardziej powiększasz naszą
465 II,19 | wtrącił książę Heski.~- Tym się tłumaczy, dlaczego wasza
466 II,19 | straty działa, i szturmować tym usilniej.~- Czy to już wszystko?~-
467 II,19 | opamiętał się także, a przy tym myśl jego zwróciła się w
468 II,19 | go otoczą, zwłaszcza po tym, co uczynił.~- I co wskóra? -
469 II,19 | większym był tchórzem, z tym większą odwagą nacierał
470 II,19 | zaniechali szturmów, aby tym dowodniej okazać oblężonym,
471 II,19 | nabożeństwa zażyć mu pozwoli i tym pewniej bramy niebieskie
472 II,19 | od początku oblężenia pod tym klasztorem nie bywało.~O
473 II,19 | były w tych dźwiękach, i tym większe zwątpienie, tym
474 II,19 | tym większe zwątpienie, tym większe uczucie niemocy
475 II,19 | bo kto składa okup, ten tym samym zwyciężonym się uznaje.~
476 II,19 | oni. Co wasza dostojność o tym myśli?~Miller zwrócił się
477 II,19 | pierwszy.~- Wszystko za tym mówi, że się zgodzą. Kto
478 II,19 | książęcej mości, że lubo tym razem uznaję radę Wrzeszczowicza
479 II,20 | jednak, gdy on upadł, musieli tym samym przeciwnicy jego tryumfować;
480 II,20 | radziwiłłowskich losów i tym, co się przez cały czas
481 II,20 | Częstochowie zdarzyło, i tym, gdzie jest ta, którą pokochało
482 II,20 | pokochało jego serce, i tym, co się z nią stało - że
483 II,20 | Panie pułkowniku! Po tym, czego wasza miłość pod
484 II,20 | mi później świadectwo!~Na tym urwała się rozmowa. Tymczasem
485 II,20 | trzymał trzaskający, a przy tym ustawicznie zatrzymywano
486 II,20 | jenerałowie szwedzcy: "Nie ma w tym narodzie męstwa, nie ma
487 II,20 | wyrazem była Jasna Góra.~I w tym uczuciu było jego odrodzenie.~
488 II,20 | wojowniczych zamiarów, kończyła na tym zabawę, że popiwszy uderzała
489 II,21 | fałdach kobierczyka, a przy tym zasłaniały ją zupełnie rozproszone
490 II,21 | można było jak w księdze w tym obliczu wyczytać. A jednak
491 II,21 | zakrzyknął król.~Lecz po tym wykrzykniku nastała cisza,
492 II,21 | Przymówiłeś mi też szpetnie o tym wosku, ale wiedz o tym,
493 II,21 | o tym wosku, ale wiedz o tym, że i Korycińscy często
494 II,21 | uderzyły niektóre słowa w tym, co mówił Kmicic.~- Zawsze -
495 II,21 | Kalińskiego wszyscy głośno o tym mówili, nic na Millera i
496 II,21 | I to schodzi się z tym, co ów kawaler powiada -
497 II,21 | Chrystusa! nie znalazł się w tym narodzie i da Bóg, po wieki
498 II,21 | żebym chciał co złego o tym szlachcicu mówić - ale...
499 II,21 | waszych dostojności, że w tym liście może nie być i słowa
500 II,21 | książę Bogusław chciał przy tym jakowego wroga swego pogrążyć
1-500 | 501-891 |