Tom, Rozdzial

 1  I,7  |         oblatuje, to i będzie!~- Parol kawalerski, że odjadę wolno?~-
 2  I,7  |   kawalerski, że odjadę wolno?~- Parol...~- Nie może być! - krzyknęło
 3  I,13 |       rzekł z zapałem Kmicic - i parol kawalerski daję do ostatniego
 4  I,17 |     dogonił!~- Dam mu kawalerski parol, że nie będę ucieczki tentował,
 5  I,20 |          przyjaciel, dajęć na to parol kawalerski.~- Jako szlachcic
 6  I,25 |      Andrzejem i rzekł:~- Daj mi parol kawalerski, że odpowiesz
 7  I,25 |        Mogło ci się wymknąć. Daj parol!~- Daję - rzekł Kmicic marszcząc
 8  I,26 |       Innego kazałbym uwolnić na parol, że nie ucieknie, ale wy
 9  I,26 |       odrzekł Kmicic.~- Jać inny parol daję - odrzekł książę -
10  I,26 |         się mścił! Dasz mi tylko parol, że nikomu nie wspomnisz,
11 II,1  |          mąż zbrojny, którego na parol wyzwał, tu jeniec bezbronny,
12 II,2  |    jeżeli który przyjdzie, to na parol.~- Ze zbójami godzi się
13 II,2  |        Ze zbójami godzi się i na parol nie zważać.~- Lepiej nie
14 II,2  |       darł. Bliżej! Bliżej!~- Na parol?~- Parol dla rycerstwa,
15 II,2  |    Bliżej! Bliżej!~- Na parol?~- Parol dla rycerstwa, nie dla zbójów.
16 II,7  |         mi jedno!~- Daję ci więc parol kawalerski, że jej nie będę
17 II,16 |          w sercu źle im życzą.~- Parol kawalerski! - odrzekł Kuklinowski -
18 II,18 |       trzasnął z cicha szablą.~- Parol, panie Kuklinowski! - rzekł
19 II,18 |  Kuklinowski! - rzekł Zbrożek.~- Parol, parol!~To rzekłszy zbliżył
20 II,18 |          rzekł Zbrożek.~- Parol, parol!~To rzekłszy zbliżył się
21 II,19 |     Kuklinowskiego na kawalerski parol. Byłem admiratorem Kmicica,
22 II,35 |      waćpan dałbyś mi kawalerski parol, że ją bezpiecznie doprowadzisz.~-
23 II,36 |           ni głowy. Wreszcie dał parol kawalerski, iż dziewczynę
24 II,36 |      jeno popróbuje! O wa! Dałem parol kawalerski księżnej pani,
25 II,36 |          księżnej pani, a u mnie parol święta rzecz!~- No! na śmiech
26 II,36 |         pakułami obwinę, żem zaś parol dał, to chyba śmierć mi
27 II,41 |      tego żołnierza, a ja się na parol stawię, gdzie rozkażesz.~-
28 III,2 |         drugim ucieszył.~- Dajże parol, że do mnie po wojnie przyjedziesz,
29 III,5 |        nie zdzierży. Uczyniliśmy parol i samem ich siedmiu jednego
30 III,5 |         gdy moje zamysły chybią; parol, że go sam wówczas oddam,
31 III,8 |  wielkiego żołnierza, chociaż mi parol złamał, bo powinien dotąd
32 III,8 |          jenerał Miller pierwszy parol złamał, Wolfowy regiment
33 III,11|         mnie puścić ze sznura na parol.~- Hassling! - zakrzyknął
34 III,22|          czasu, mógłbym ci teraz parol dać, że mój kuzynek nie
35 III,27| Najświętszą, którą wyznaję, i na parol rycerski, że wszystko ci