Tom, Rozdzial

 1  I,3  |     popisie chorągwi, i szurgając nogami kłaniali się także szeregiem,
 2  I,3  |      kawalerowie, szurgając wciąż nogami, trącali jednocześnie pana
 3  I,6  |        ziemia rozstąpi się mi pod nogami - wszystko zniosę, wszystko
 4  I,7  |         niejeden kondel laudański nogami się nakryje. Nie weźmiecie
 5  I,11 |         ciągnąć za cholewę, tupać nogami i powtarzać:~- Żeby dziadzio
 6  I,14 |          nie iść jak pies za jego nogami. I widział krew ich ściekającą
 7  I,15 |       ziemia rozstąpi pod naszymi nogami. Jak mi Bóg miły, zmysły
 8  I,19 |         zaprzysiągł sobie zdeptać nogami pana Wołodyjowskiego, tych
 9  I,20 |  chłopskie umykały z drogi bosymi nogami przed końmi; chłopi zaś
10  I,25 |        siedzących z powyciąganymi nogami na krzesłach i drzemiących
11  I,25 |           Koń wsparł się czterema nogami i stanął jak wryty.~- A
12 II,1  |         biegał po izbie, potrącał nogami tapczany, aż wreszcie rzucił
13 II,2  |       który z chaszczów, wnet się nogami nakryjesz!~Nastała chwila
14 II,6  |           że ma jakowyś grunt pod nogami. Lecz jeszcze bardziej począł
15 II,8  |           plecy i szurgając mocno nogami, podsunął się żywo do Oleńki;
16 II,13 |      wyjęta z wody i kopał ziemię nogami, lecz wnet wyciągnął się
17 II,21 |   trzasnąłem go w gębę i skopałem nogami... Za to urazę do mnie powziął.~-
18 II,24 |       dostojnicy mieli chmury pod nogami, a jeżeli chmur nie było,
19 II,24 |           pojawiała się nagle pod nogami, a w niej spoczynek czekał
20 III,1 |          wkrótce straci grunt pod nogami.~Lecz wierzył w gwiazdy.
21 III,5 |          taki Szwedzina trzy razy nogami nakryje... Bo fantazja jeszcze
22 III,6 | chlupotała w rozmiękłej ziemi pod nogami kasztelańskiego konia, które
23 III,7 |       zatrzęsła się im ziemia pod nogami, grzmot straszny i huk targnęły
24 III,8 |      fotelu ze złożonymi na krzyż nogami, których potężne łydki rysowały
25 III,14|          Zagłoba. - Sam przy niej nogami przebierasz jako młody kurek
26 III,23|           głąb Rzeczypospolitej z nogami we krwi, z głową w dymach
27 III,23|         ziemia rozstępuje się pod nogami zdrajców lub że całe niebo
28 III,24|        razem, jak kupa drozdów, z nogami ledwie na cal wyniesionymi
29 III,25|        razem, jak kupa drozdów, z nogami ledwie na cal wyniesionymi
30 III,27|        zdawał się ziemi nie tykać nogami, jeno czernił się na zielonej
31 III,27|       miałem w ręku, teraz mi pod nogami leżysz!~- Przytomność mnie
32 III,27|       zwozić i zatykać w wale pod nogami wodzów. Ani jednej nie uniósł
33 III,27|         za czuprynę pan Andrzej i nogami z uniesienia tupał, a pan
34 III,28|       płakała na przemian, tupała nogami, gdy kto nie wierzył, i
35 III,32|     dopiero skrzypienie ławki pod nogami wchodzących do niej osób.~