Tom, Rozdzial

 1  I,2  |          Ranicki powlókł wzrokiem naokoło, na koniec wykrzyknął ukazując
 2  I,7  |           drzewa i nie upatrzysz. Naokoło są dwa rzędy pokojów, jeden
 3  I,7  |      jeszcze szabli, obejrzał się naokoło po niebie. Świtało już.
 4  I,10 |           ich otaczać. Czynił się naokoło szmer groźny, płomienie
 5  I,11 |     krzykiem - zresztą cicho było naokoło i spokojnie, i słoneczno,
 6  I,12 |           mówił coś do żołnierzy. Naokoło szeregu i dalej pod ścianami
 7  I,13 |          coraz potężniej brzmiało naokoło:~- Nie czyń tego! Zmiłuj
 8  I,14 |         wojnie zwycięskiej. Cisza naokoło, a książę słyszy wyraźnie
 9  I,17 |        Gasztowtowie - cisnęli się naokoło wozu, a potężne gardziele
10  I,20 |          gonty, to trzepocząc się naokoło słupów podpierających ganek.~
11  I,25 |        Tatarzy, elektor i kto żyw naokoło. A my z księciem wojewodą
12 II,1  |          nikt nie trafi, bo bagna naokoło i tylko jedno przejście;
13 II,1  |       jeno co dalej czynić? Bagna naokoło, jedno wyjście - jak do
14 II,1  |        zaciekłości, rozlegały się naokoło, we wszystkich częściach
15 II,6  |      berdyszów...~Tu obejrzał się naokoło.~- Panie Oskierko - rzekł -
16 II,8  |         spinane były wzdłuż ręki. Naokoło szyi miał wyłożony szeroki
17 II,14 |    piechotne i poczęły błąkać się naokoło twierdzy, szukając miejsc
18 II,16 |           zimna, sponiewieranych; naokoło zaś stanęły straże z muszkietami.~
19 II,16 |          Miller umyślnie obwodzić naokoło muru, aby okazać księżom,
20 II,17 |        blaski rozsypały się zaraz naokoło. Ksiądz Kordecki klęknął
21 II,19 | nieokreślonym niepokojem. Widział naokoło piętrzące się niebezpieczeństwa,
22 II,19 |   jeźdźców polskich, rozrzuconych naokoło owego zabudowania na drodze
23 II,19 |         piętrzyła się coraz wyżej naokoło zaklętej fortecy. Zbrożkowi
24 II,21 |           ją zupełnie rozproszone naokoło głowy loki nadzwyczaj obfitej
25 II,23 |          oddaleniu. .Blaski gasły naokoło, tylko w jednym miejscu
26 II,23 |            Wszyscy otoczyli króla naokoło, jakby go chcieli osobami
27 II,25 |            Owe filigrany wiły się naokoło kryształu, łącząc się w
28 II,29 |           Włos na głowie zbielał, naokoło oczu poczyniły się czerwone
29 II,29 |   jaskrawym, migotliwym światłem. Naokoło trwała cisza śmiertelna,
30 II,35 |          szybko rączkami, biegała naokoło krzeseł, goniąc odwijającą
31 II,36 |          Sapiehy!~Oficer potoczył naokoło przelękłym wzrokiem i ujrzał
32 III,12|          bardzo swawolą i krzywdy naokoło czynią.~- Pana Andrzeja
33 III,13|          bardzo swawolą i krzywdy naokoło czynią.~- Pana Andrzeja
34 III,27|        żołnierzy, działa i konie.~Naokoło była cisza, przerywana tylko
35 III,29|          Lecz żołnierze śmiać się naokoło poczęli.~- Rycerz w spódnicy! -