Tom, Rozdzial

 1  I,10 |         rzekł pan Szlichtyng.~- Jeńców chyba prowadzą, jak mnie
 2  I,10 |     swoim wierzyć nie chciał.~- Jeńców prowadzą! jeńców prowadzą!...~
 3  I,10 |      chciał.~- Jeńców prowadzą! jeńców prowadzą!...~Oni tymczasem
 4  I,10 |      oddział. Jedni patrzyli na jeńców, drudzy wypytywali się: "
 5  I,10 |      Zwyczajna to rzecz, że się jeńców w czasie wojny bierze.~Ochotnicy,
 6  I,13 |     Adolfa w Prusach porazili i jeńców niemałośmy nabrali; tamem
 7  I,15 |         lutrzy nie czynią, żeby jeńców mieli głodem morzyć. Może
 8  I,18 |          Niech ich psi jedzą. A jeńców wzięliście co?~- Jest rotmistrz
 9 II,10 |      wysiekł, nikogo nie żywił, jeńców nawet potopić kazał. Pan
10 II,16 |  ubezpieczone przez zatrzymanie jeńców, pracowały gorączkowo-nad
11 II,20 |     dwory, kościoły i plebanie. Jeńców szlachtę oddawano w ręce
12 II,21 |     wszelką klemencję nawet dla jeńców i zdrajców mieć muszą, ale
13 II,39 |   Kmicicowych wolentarzy, który jeńców wraz z Tatarami odprowadzał.~-
14 II,39 |        konfesje o desperacji od jeńców powziąłem, których moi Tatarzy
15 II,40 |       noc. Podjazdy znosił, dla jeńców był bez miłosierdzia. W
16 II,40 |       zostawić. Wzięliśmy też i jeńców niemało, między którymi
17 II,40 |      straciliście dwa razy tyle jeńców, ileście ich poprzednio
18 II,40 |        głowę.~- Co on tam dba o jeńców, nie puści go, by i za trzydziestu.~-
19 III,1 |       Po drodze ścierał partie, jeńców wieszał, nikogo nie żywił.~
20 III,2 |      inaczej uczynić. Ale że od jeńców szwedzkich, wziętych z pułków
21 III,8 |    rudnickie terminy. Siła mamy jeńców do wymiany i znaczniejszych
22 III,9 |       ze sobą dwudziestu pięciu jeńców.~Szli teraz w skok, poganiając
23 III,9 |          Jest dwudziestu pięciu jeńców.~- A ilu uszło?~- Nec nuntius
24 III,9 |        tłumy powiązanych w łyka jeńców. Ci szli przy koniach bez
25 III,11|         Rozkazano teraz troczyć jeńców Tatarom, którzy z właściwą
26 III,11| jeżeliby się zdarzył, odeprzeć. Jeńców prowadzili Tatarzy na smyczach,
27 III,11|      bacznie spoglądał w twarze jeńców, czy Bogusławowej między
28 III,20|     synowicą jako zakładników i jeńców wojennych strzec i ucieczki
29 III,20|        że książę kazał nas jako jeńców wojennych strzec, bojąc
30 III,23|         strony. Kilkudziesięciu jeńców przyprowadził starosta do
31 III,24|      były to igraszki tygrysie. Jeńców nie żywił, kazał ich wieszać
32 III,25|      były to igraszki tygrysie. Jeńców nie żywił, kazał ich wieszać
33 III,27| potrzeba mu żadnej zachęty i że jeńców przywiedzie, choćby ich
34 III,27|          że nie odprowadzą tych jeńców do domu, brali żywcem tylko
35 III,30|      się kłopotem nie obarczać, jeńców do nogi każe wycinać.~Umykał