Tom, Rozdzial

 1  I,3  |      wyciska.~- Bóg to odmieni i hetmani.~To mówiąc Kmicic otulał
 2  I,6  |         starczyć nie mogła, więc hetmani litewscy ustępowali z wolna,
 3  I,8  |       księciem w emulacji, a jak hetmani niezgodni, to i sprawy ładem
 4  I,10 |          tak wojska za mało i że hetmani nie mogą sobie dać rady
 5  I,13 | Radziwiłł! Niech żyje! Niech nam hetmani! Niech żyje!~Książę kłaniał
 6  I,13 |         Niech żyje!... Niech nam hetmani!... Niech żyje!...~Kmicic,
 7 II,6  |          że i Żółkiewski, i inni hetmani mieli zwyczaj żegnać idące
 8 II,16 |       Tylu szlachty, tylu panów, hetmani... Co masz być lepszy? Kto
 9 II,17 |        dzień do kraju wkroczy, a hetmani, słuchajcie, ojcowie, hetmani:
10 II,17 |    hetmani, słuchajcie, ojcowie, hetmani: pan Potocki i pan Lanckoroński,
11 II,17 |        czerwone, przyjdzie król, hetmani, wojsko, cała Rzeczpospolita...
12 II,18 |       tak w wierności chwieją... Hetmani sami niepewni. Pan Koniecpolski
13 II,20 |         pan marszałek koronny, i hetmani, i wojsko, i szlachta gotująca
14 II,21 |          kraju wre jak w garnku. Hetmani z musu tylko do Szweda przystali,
15 II,22 |       któremu szlachta, wojsko i hetmani we wszystkim posłuszni być
16 II,27 | rozebrzmiała wieść już pewna, że hetmani, a z nimi wojsko, porzucili
17 II,27 |       wiemy.~- A ichmość panowie hetmani?~- Ichmość panowie hetmani
18 II,27 |       hetmani?~- Ichmość panowie hetmani pilno czekają rozkazów waszej
19 II,32 |      naradę, zwłaszcza że i obaj hetmani koronni przybyli do Lwowa,
20 II,34 |  rzechotania się płynęły, a obaj hetmani za boki bez ustanku się
21 III,5 |        za tym i list, że wkrótce hetmani z komputowym wojskiem ruszą,
22 III,12|         chorągwiami tu stanie, a hetmani z komputem jutro nadciągną.
23 III,12|          go na kondycje wypuści, hetmani na kondycje wypuszczą, ale
24 III,12|     długie i krwawe; rozumieli i hetmani, ale nie chciało myśleć
25 III,13|         chorągwiami tu stanie, a hetmani z komputem jutro nadciągną.
26 III,13|          go na kondycje wypuści, hetmani na kondycje wypuszczą, ale
27 III,13|     długie i krwawe; rozumieli i hetmani, ale nie chciało myśleć
28 III,14|       Sapieha, ni Lubomirski, ni hetmani koronni, on zaś stał przed
29 III,15|      wedle możności, dygnitarze, hetmani, rycerstwo, nawet prości
30 III,15|          mu było najbliżej, więc hetmani od Nowomiejskiej Bramy,
31 III,21|       mnie do aniołów! Ale już i hetmani koronni poczęli Szwedów
32 III,26|      były doszczętnie zniesione, hetmani polegli, a Jan Kazimierz
33 III,26|         znamienitych wojowników: hetmani, król, pan Czarniecki ze
34 III,26|          były zniesione lub żeby hetmani polegli. Owszem, cała potęga,
35 III,31|        odejść!~I przyjąwszy okup hetmani zlitowali się nad tym wojskiem