Tom, Rozdzial

 1  I,12|        Harasimowiczem.~- Cóż to za Harasimowicz? - spytał Wołodyjowski.~-
 2  I,12|   najniższy sługa!~- Czołem, panie Harasimowicz - odrzekł Charłamp. - A
 3  I,12|          ciebie przyjechali, panie Harasimowicz?~- Pewnie, że nie do mnie,
 4  I,12|            co słyszę! - zakrzyknął Harasimowicz.~- To pan Zagłoba.~- Wielki
 5  I,12|   radziwiłłowska - rzekł z ukłonem Harasimowicz. - Księciu panu głowa pęka
 6  I,12|        Zagłoba.~- A tak! - odrzekł Harasimowicz - sławne miody w Kiejdanach,
 7  I,12|     ciężkie czasy idą.~To rzekłszy Harasimowicz skurczył się i stał się
 8  I,12|            jakbyś był z niego rad?~Harasimowicz udał, że nie słyszy, i wzniósłszy
 9  I,12|      jeszcze nie przebrzmiały, gdy Harasimowicz zniknął tak szybko za drzwiami,
10  I,12|           czasu przyszedł znów pan Harasimowicz z niższymi jeszcze ukłonami
11  I,12|          byli przybrani, i poszli. Harasimowicz wyprowadziwszy ich z cekhauzu
12  I,12|           było jeszcze w sali, ale Harasimowicz, wiodąc ciągle za sobą rycerzy,
13  I,12|         moje, to i wasze!... Panie Harasimowicz, powiedz tam w sali zebranym
14  I,13|     sprzętów i książęcego skarbca. Harasimowicz opowiadał szlachcie, że
15  I,13|             Gotowiuśka! Był u mnie Harasimowicz i przyniósł mi rozkaz od
16  I,13|        dogonię.~W tej chwili wpadł Harasimowicz.~- Jaśnie wielmożny chorąży
17  I,14|    czuwający w przyległej komnacie Harasimowicz ukazał się natychmiast we
18  I,14|           Światła! - rzekł książę.~Harasimowicz poobjaśniał knoty od świec,
19  I,14|             Dawaj co prędzej list!~Harasimowicz podał zapieczętowane pismo,
20  I,14|       raczy dać odpowiedź? - pytał Harasimowicz.~- Nie będzie odpowiedzi.~-
21  I,14|               Nie bój się, ruszaj!~Harasimowicz wyszedł; książę zaś wyjął
22  I,23|            Zabłudowa, gdzie siedzi Harasimowicz. Przykażesz mu, żeby co
23  I,25|          Na Boga! - rzekł książę - Harasimowicz tu jest ze mną. Jedzie z
24  I,25|         otworzyły się i gubernator Harasimowicz ukazał się w progu.~- Jest
25  I,25|             rzekł książę Bogusław.~Harasimowicz skłonił się księciu, a następnie
26  I,25|             rzekł książę Bogusław.~Harasimowicz począł czytać:~"Panie Harasimowicz!
27  I,25| Harasimowicz począł czytać:~"Panie Harasimowicz! Teraz czas pokazać życzliwość
28  I,25|      przerwał książę - dlatego pan Harasimowicz daje drapaka...~Podstarości
29  I,25|           najprędzej /czytał dalej Harasimowicz. Możecieli i wsie jakie
30  I,25|          Bogusław. - Możesz, panie Harasimowicz, jechać dalej ze mną...~-
31  I,25|            posprzedawać...'~Tu pan Harasimowicz sam przerwał i chwycił się
32  I,25|         jeszcze większy, gdyby pan Harasimowicz znał pana Zagłobę i gdyby
33  I,25|             czytał żałosnym głosem Harasimowicz), tedy w ziemię pozakopywać,
34  I,25|       teraz ruszaj z Bogiem, panie Harasimowicz, bo już cię nie potrzebujem.~
35  I,25|           już cię nie potrzebujem.~Harasimowicz skłonił się i wyszedł.~Książę