Tom, Rozdzial

 1  I,10 |       poczciwym śmiechem i wołać:~- Dosyć, mości panowie, dosyć! Nie
 2  I,10 |               Dosyć, mości panowie, dosyć! Nie możemy iść wszyscy!~
 3  I,12 |         tylko powiem, iż gdyby miał dosyć wojska i pieniędzy, noga
 4  I,13 |       kretesem...~- Bóg nam pomoże! Dosyć tego zwlekania!~- Sztych
 5  I,15 |           mam wiedzieć? Miłują mnie dosyć, ale wiedzą, że hetman nade
 6  I,15 |         stracić. Zali jest w piekle dosyć mąk na takowych zdrajców?
 7  I,17 |             uszu wszystkich doszedł dosyć wyraźnie odgłos dzwonów.~-
 8 II,5  |       Hetman i sam wojska ma na was dosyć, ale umyślnie na posiłki
 9 II,6  |            bo nalazło i nalezie ich dosyć. Ta szlachta, która do Prus
10 II,7  |           na to miał i własnych sił dosyć, ale byli mu Szwedzi potrzebni
11 II,11 |           przecie już tej męki miał dosyć; już mu i sił nie stawało,
12 II,14 |         wrony.~A jednak leciało ich dosyć, nie od Częstochowy, ale
13 II,15 |            będzie przyszłej.~- Mają dosyć, psiawiary! Pewnie we dnie
14 II,16 |             rakarz i arcypies! Masz dosyć, czyli mam ci jeszcze w
15 II,16 |            ja dobrze?~- Masz, psie, dosyć, czyli chcesz, bym ci w
16 II,17 |           pytać, czyli ojcowie mają dosyć i czy chcą natychmiast się
17 II,17 | bezskutecznie ojców: czyli nie mają dosyć? Odpowiedziano, że przeniosą
18 II,23 |         Kazimierzowi nigdy nie było dosyć. I z każdą niemal godziną
19 II,23 |        Niech się stanie, co ma być, dosyć mi tego!~I spiął konia ostrogami,
20 II,24 |       Początkowa droga szła okolicą dosyć otwartą i rozległą, lecz
21 II,28 |            połowy byłoby na Tykocin dosyć - rzecze pan Zagłoba. -
22 II,28 |      przykrywa, kiedy jednej byłoby dosyć? Blisko dziesięć tysięcy
23 II,34 |         sobie politykować, miał już dosyć, gdyż bardzo z natury był
24 II,35 |          dwudziestu czterech godzin dosyć!~- Ej, panie bracie! Nie
25 II,41 |    Chrystusowym stanąć przyjdzie.~- Dosyć! - przerwał książę. - Ja
26 III,2 |           pan Zamoyski miał. swojej dosyć i wcale pomocy nie potrzebował,
27 III,2 |       między zamojskimi żołnierzami dosyć, gdyż Szwedzi nie zapuszczali
28 III,12|          Szwedzi mieli ich aż nadto dosyć, nie licząc niewyczerpanych
29 III,12|        Szwedzi bowiem mieli jeszcze dosyć żywności, ale lud umierał
30 III,13|          Szwedzi mieli ich aż nadto dosyć, nie licząc niewyczerpanych
31 III,13|        Szwedzi bowiem mieli jeszcze dosyć żywności, ale lud umierał
32 III,15|          było w pałacu Kazanowskich dosyć, wnet też przywleczono je
33 III,15|   zabrukanej szabli na bramę.~- Nie dosyć na tym! - woła - tam! do
34 III,20|         drugiej strony czuł, że ona dosyć ma własnego nieszczęścia,
35 III,22|         którym Radziwiłła zwiążą.~- Dosyć!~- Sługam waszej książęcej