Tom, Rozdzial

 1  I,1  |              Aj! a długo będę musiał czekać?~- Sam dziaduś napisał,
 2  I,2  |       krzyknął Kokosiński.~- Nie daj czekać niebożętom!~- Mości panowie! -
 3  I,3  |             i jechać do Lubicza! Tam czekać, chybabym przysłał po sukurs.~-
 4  I,7  |           się wprost do kołowrotu.~- Czekać komendy! - rzekł z cicha. -
 5  I,10 |        postanowiono nie odpowiadać i czekać, co się stanie.~Nie czekano
 6  I,12 |             pewno ich tu nie będziem czekać, ale do Inflant ruszymy.~-
 7  I,12 |         waszmościowie, że pozwoliłem czekać - rzekł niskim, powolnym
 8  I,13 |         tylko mi jeszcze powtórz, że czekać będziesz, że za innego nie
 9  I,20 |             mogę.~- My też nie możem czekać, bo miecz wisi nad nami -
10  I,25 |   odstraszała zbiegów, którzy woleli czekać na lepsze dnie wśród mchów
11  I,25 |            za mną, że sama mi kazała czekać, aż beczki na wozy wpakują.~
12  I,26 |          Przez dwie godziny będą cię czekać, przez trzecią się niecierpliwić,
13 II,1  |             możemy go ścigać, trzeba czekać...~Soroka odetchnął. Pan
14 II,15 |             tych, którzy nie śpią... Czekać teraz mego wystrzału, a
15 II,17 |              pan Czarniecki.~- Mamże czekać, aż rozednieje albo aż mgła
16 II,18 |             Kuklinowskim i gotów był czekać go choćby do rana.~- Słuchajcie! -
17 II,19 |              od rana.~Przyszło długo czekać. Miller udawał wesołość,
18 II,23 |           powrotu nie przecięto. Tam czekać będziem. W razie nadejścia
19 II,24 |           zdawały się szukać kogoś i czekać. Górale słyszeli także o
20 II,25 |           wzgórzu! Tu pana marszałka czekać będziem - rzekł król.~Orszak
21 II,28 |              rychło mający nastąpić, czekać; zebrawszy zaś co znaczniejszych
22 II,28 |        południe był gotów i nie chce czekać, bo noc obiecuje się ciemna.~-
23 II,29 |         pozostało mu nic innego, jak czekać, aby się spełniły jego losy.~
24 II,36 |             na wieści z Zamościa nie czekać, i zaraz ruszył w dalszą
25 II,39 | nierozważnego kroku, więc postanowił czekać na dokładniejsze wiadomości.~
26 III,4 |           Jan Kazimierz wolał bowiem czekać na skupienie się wojsk i
27 III,9 |              który koń nie zarżał.~- Czekać! - rzekł. - Posłuchamy,
28 III,10|             wiadomość, że nie chciał czekać, jeno natychmiast zeskoczył
29 III,11|          pozostawało nic więcej, jak czekać, póki z jednej strony pan
30 III,16|            łotrzyków. Jakiż los mógł czekać dziewczynę rzuconą na pastwę
31 III,17|          końmi, tobołami i żywnością czekać. Oni sami ułożyli, że z
32 III,19|           mają do Kowna ruszyć i tam czekać... Nasze polskie chorągwie
33 III,21|        nastąpiła, wypadło, że należy czekać, póki się losy Bogustawowe
34 III,23|    Postanowiono zostać w Taurogach i czekać na nowiny spod Warszawy.~
35 III,28|         wicher krzewem.~Anusia długo czekać musiała, zanim przeszło,