Tom, Rozdzial

 1 II,11 |         wedle niezdobytych murów Zamościa, rozlewały się po całym
 2 II,35 |    polskiego.~Doszli wreszcie do Zamościa. Zdumieli się Tatarzy na
 3 II,35 | królewską swoją i jej głowę.~Pan Zamościa nie odznaczał się bystrym
 4 II,35 |        by z kilkaset ludzi, a ja Zamościa ogałacać nie mogę. Gdybym
 5 II,35 |        jeno przyrzekam, iż się z Zamościa nie ruszę. Wreszcie sama
 6 II,35 |    nastajesz, by ona wyjechała z Zamościa?~- Bo jej dobra pragnę i
 7 II,35 |         na tym zależy, aby ona z Zamościa wyjechała. Oto sprzykrzyły
 8 II,36 |     starosty, że nie ruszy się z Zamościa, uspokoiło ją wprawdzie
 9 II,36 |     wesoło - największą ozdobę z Zamościa mi wywozisz?~- Ale z wolą
10 II,36 |             O takie syny! nie do Zamościa chcielibyście dziewkę wieźć,
11 II,36 |         Mamyż z niczym wracać do Zamościa?~A Kmicic:~- Z niczym nie
12 II,36 |         wrócić mogli piechotą do Zamościa. Otrzymali więc prości żołnierze
13 II,36 |         pokrwawionych traktem do Zamościa. Poszli łzy rzewne wylewając.
14 II,36 |    Kmicic, że lepiej na wieści z Zamościa nie czekać, i zaraz ruszył
15 II,36 |       Dragoni, dowlókłszy się do Zamościa późną nocą, nie śmieli się
16 III,2 |        należytej, przeto i co do Zamościa dobrej był myśli. Liczył
17 III,2 |    wszystkie wiadomości o władcy Zamościa zbierał. Wypytywał o jego
18 III,2 |        nazywają.~- Byle mi bramy Zamościa otworzył, zaofiaruję mu
19 III,2 |          Jemu Szwecji mało, mnie Zamościa dość, ale go nie dam, co?~-
20 III,2 |         i nie będziem... ma foi! Zamościa nie dam, i basta.~- Zdrowie
21 III,2 |       szwedzkiego nie puszczę do Zamościa, a waszmości z Zamościa!~-
22 III,2 |          Zamościa, a waszmości z Zamościa!~- Panie starosto, dziękuję
23 III,2 |          lada godzina.~- Taki on Zamościa naprawdę nie da - mówił
24 III,3 |      Lecz słysząc, że ten, który Zamościa jest panem, nie tylko bogactwy,
25 III,3 |   dlatego jemu wiktorii życzę, a Zamościa nie dam! Ot co!~- To mi
26 III,3 |          odpowiedź:~- A ja tak i Zamościa nie dam, ot co!~Audiencja
27 III,14|         i tak ciężkie kartauny z Zamościa, iż Szwedzi nie mieli w
28 III,15|          panie! Dajcie mi ich do Zamościa, niech posiedzą, póki się
29 III,15|         ale zostanie odesłany do Zamościa. Tumult nie zaraz wprawdzie
30 III,21|         historię swego wyjazdu z Zamościa i wszystko, co się jej w
31 III,21|         pan Babinicz, ledwośmy z Zamościa wyjechali, zaraz mi powiedział,
32 III,28|        Babinicza znam! On mnie z Zamościa do pana Sapiehy przywiózł.
33 III,28|     Waćpana, którą mi w drodze z Zamościa okazywałeś, śmiem się tego
34 III,29|           o której ci w drodze z Zamościa wspominał.~Na to Anusia:~-