Tom, Rozdzial

 1  I,12 |        słuchał, co mu diabeł do ucha szepce. Powiedziałem mu
 2  I,12 |         ramiona, szeptał coś do ucha starszego towarzysza, ten
 3  I,12 |       szeptał on jeszcze coś do ucha hetmana, na koniec rzekł
 4  I,12 |        począł mu coś szeptać do ucha.~Pan Zagłoba tymczasem,
 5  I,13 |        głos cichy, ale dla jego ucha wyraźny, zaszeptał blisko:~-
 6  I,14 |   chodzi za nim, i szepce mu do ucha: "Opuszczenie, ubóstwo,
 7  I,14 |     znów poczynał szeptać mu do ucha:~"Opuszczenie, ubóstwo,
 8  I,16 |       Do prośby mogłem nakłonić ucha, na groźby nie będę zważał.~-
 9  I,17 |         spowiedzi? - szepnął do ucha Wołodyjowskiego.~Po czym
10  I,17 |        się ziewając przy tym od ucha do ucha, po czym spojrzał
11  I,17 |    ziewając przy tym od ucha do ucha, po czym spojrzał na uśpionego
12  I,19 |     ucapić, powiedziałbym mu do ucha parę słów, od których skóra
13  I,26 |         zniosła zupełnie koniec ucha. Soroka począł badać, czy
14 II,4  |      tylko nadstawiając bacznie ucha dowiedział się pan Babinicz,
15 II,6  |      memoria - mówił - że odtąd ucha z obozu nie wytkną.~Po czym
16 II,9  |       Andrzej pilnie nadstawiał ucha na to, co mówiła szlachta,
17 II,9  |      myślą, chętnie nakłaniając ucha tym, którzy twierdzili,
18 II,11 |       na głowie, przecie nikomu ucha nie odmawia, a już na was,
19 II,16 |       poselstwa.~Nie uszło to i ucha Zamoyskiego, bo odrzekł:~-
20 II,16 |         Po czym pochylił się do ucha księdza.~- A książę Bogusław -
21 II,21 |      coś od niejakiego czasu do ucha księdza arcybiskupa gnieźnieńskiego,
22 II,28 |       że czego ci cudza gęba do ucha nie powie, tego ci własny
23 II,35 |       oczy i pochyliwszy się do ucha Kmicica rzekł wielce tajemniczo:~-
24 II,35 |     począł coś długo szeptać do ucha Kmicicowi, wreszcie dodał
25 II,36 | pomyślał Kmicic.~Wtem nadstawił ucha.~- Co to? - zapytał oficera
26 III,6 |    towarzyszów, zaśpiewała koło ucha panu Rochowi i utkwiła w
27 III,6 |      oślep, w prawo, w lewo, od ucha; płowa czupryna spłynęła
28 III,10|     Wtem szepnął coś Zagłoba do ucha panu dzierżawcy z Wąsoszy,
29 III,15|       mu czegoś tam po cichu do ucha życzył, po którym życzeniu
30 III,17|       Szepceli ci diabeł coś do ucha, powiadaj?~Lecz pan Sakowicz
31 III,18| pochyliwszy się szlachcicowi do ucha, począł szeptać:~- A że
32 III,24|    pozostawało tylko nadstawiać ucha, rychłoli odezwą się wycia
33 III,25|    pozostawało tylko nadstawiać ucha, rychłoli odezwą się wycia
34 III,32|    Wołodyjowski pochylił się do ucha Kmicica.~- Jędrek - spytał