Tom, Rozdzial

 1  I,7  |        rycerza.~- Ratunku, jaśnie pułkowniku!...panna porwana!...~- Jaka
 2  I,8  |   zapleciona?~- Zapleciona, panie pułkowniku!~Pan Wołodyjowski wszedł
 3  I,8  |       zaczął czytać:~"Mości panie pułkowniku Wołodyjowski!~Znając szczerą
 4  I,12 |         Mości panie Wołodyjowski, pułkowniku!~Z wielką radością odczytaliśmy
 5  I,12 |        czołem, ach! czołem, panie pułkowniku, najniższy sługa!~- Czołem,
 6  I,12 |            Giniemy! Czołem, mości pułkowniku! A co to za gości prowadzisz
 7  I,12 |    nagrody ~- jako i twoja, mości pułkowniku Wołodyjowski.~- Na nic jeszcze
 8  I,12 |       przed wojną zjechało. Mości pułkowniku Wołodyjowski, podejmujże
 9  I,12 |         waszmość!~- Czołem, mości pułkowniku!~- A jakich to szołdrów
10  I,17 |          my sami nie wiemy, panie pułkowniku, gdzie on jest - odrzekł
11  I,17 |         stronie?~- Klewany, panie pułkowniku! - odpowiedział jeden z
12  I,21 |         przyjść. Zła nasza, panie pułkowniku, bo jak książę zemrze, to
13  I,21 |     chodzi. A kiedy wesele, panie pułkowniku?~- Jeszcze kapela na to
14  I,24 |        się już z czupryn.~- Mości pułkowniku! - mówił Ganchof. - Poleć
15  I,24 | odpowiedział Ganchof. - No! Mości pułkowniku, wracajże nam zdrowo...
16  I,25 |          A gdzie pojedziem, panie pułkowniku?~- Do Dębowej!~- To właśnie
17 II,1  |      pocieszał go:~- Jutro, panie pułkowniku, dur przejdzie. Da Bóg,
18 II,1  |         Czuwaliśmy do rana, panie pułkowniku, zasnęliśmy dopiero o dniu
19 II,1  |        jesteśmy?~- W lesie, panie pułkowniku.~- To i ja widzę. Ale co
20 II,1  |          proga.~- Wystrzał, panie pułkowniku!~- Gdzie Soroka?~- Pojechał
21 II,2  |        nam!~- Nie zdzierżą, panie pułkowniku, ale trzeba nam żywcem którego
22 II,2  |        pilnie dwom mężom.~- Panie pułkowniku - zawołał Soroka - cud chyba,
23 II,2  |      Łżesz! Łżesz jak pies! Panie pułkowniku, kto mógł wiedzieć, że to
24 II,2  |           Kmicic.~- Nie ma, panie pułkowniku - odpowiedział Soroka.~Kmicic
25 II,2  |     następujących słowach:~"Mości pułkowniku! Niżej podpisany przyjaciel
26 II,14 |           i...~- I myślisz, mości pułkowniku, że zmuszą mnie do odstąpienia?~-
27 II,18 |         do więźnia rzekł:~- Mości pułkowniku! W opresji, w jakiej się
28 II,18 |          wszedł żołnierz.~- Mości pułkowniku - rzekł - jenerał Miller
29 II,20 |     dworze mogli słyszeć.~- Panie pułkowniku! Po tym, czego wasza miłość
30 II,28 |          chorągiew nosił.~- Panie pułkowniku - rzekł do Wołodyjowskiego -
31 II,34 |           drgały, lecz siąść przy pułkowniku nie śmiał.~- Siadaj, jedz! -
32 II,41 |      tylko przy szablach.~- Mości pułkowniku, powstań waszmość! - rzekł
33 III,8 |         ręką pan Andrzej.~- Mości pułkowniku! - wtrącił Zagłoba - a niejakiego
34 III,11|               Panie Kmicic! Panie pułkowniku! Ratuj znajomego! Każ mnie