1657-bijci | bijem-cesar | cetka-czeka | czela-dopus | dopyt-dzwie | dzwig-goral | gore-instr | insty-kielz | kieml-kozie | kozio-lejbg | lejc-medrs | medyc-nadal | nadas-naryc | narze-nieus | nieuw-obudz | obum-odzia | odzie-ostaw | osten-piecz | piedz-podej | podep-polap | polat-posie | posil-pozam | pozap-przej | przek-przyg | przyj-purpu | pusci-rozes | rozet-rudni | rudy-sierp | siers-spali | spalo-strac | strad-szkap | szkar-truci | truda-ulegn | ulekl-uzde | uznaj-winni | winny-wstrz | wstyd-wymus | wymyk-wywal | wywar-zajaz | zajde-zarec | zarek-zbroj | zbrud-zlupi | zlust-zwrac | zwroc-zzyma
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
18597 I,10 | od pana starościca, lubo wymykali się z mniejszą asystencją
18598 III,9 | kasztelańskie chorągwie wymykały się jedna za drugą. Poszła
18599 III,9 | pan Czarniecki nową modę wymyśla.~Przeciw wszelkiej jest
18600 II,4 | Ci ludzie na Szwedów wymyślają, a jakoś im pilno ku nim
18601 I,1 | pójdziesz, ty kudłaty, ze swoimi wymysłami! Dajże już spokój, bo się
18602 III,1 | Odjechałem wśród urągań i wymyślań...~- Mniejsza z tym! - odparł
18603 I,24 | czego?... Myśląc nic nie wymyślę, ale tak mi się zdaje, że
18604 II,18 | odrzekł stary. - To ja wymyśliłem, żeby łatwiej z tamtymi
18605 II,23 | rzucać piasek w oczy i wymyślonymi historiami go zwodzić?~Czuł,
18606 II,13 | Słuchał tedy pogróżek i wymysłów, a wreszcie, gdy olbrzymi
18607 II,32 | wszystko to księcia Bogusława wymysły... Ale położywszy na stronę
18608 III,11| przezornością wieczorną folgę wynagradzał. Do zachodu słońca pracował
18609 III,28| nieprzyjacielskich. Bóg zasię wynagrodzi ci to stokrotnie i ja będę
18610 II,19 | naszą stratę niczym nie wynagrodzoną. Było to największe działo
18611 II,7 | ja może kogo w Prusach wynajdę.~- Ej, żeby to go żywcem
18612 III,28| chacinę w głębokich ostępach wynajdzie.~Myśl ta podobała się bardzo
18613 III,29| że amazonki żyły przed wynalezieniem prochu.~- Czas by już skończyć.
18614 III,20| stanął przed nią blady, wynędzniały, bez kropli krwi w twarzy,
18615 II,29 | mówił sobie książę - ni o wyniesieniu własnym, ni rodu swego,
18616 II,11 | Kmicic.~Tymczasem z karczmy wyniesiono płonące pochodnie. Z karety
18617 I,5 | przed Kmicicem!... Widzisz! wynieśli się pokornie jak barankowie -
18618 II,4 | zwada z tej rozmowy nie wynikła, rzekł nie ruszając się
18619 II,17 | towarzystwu wstępu do obozu. Wynikło z tego, że w końcu oba wojska
18620 II,7 | nieporozumieniach, jakie wynikły między Kotowskim, Lipnickim
18621 I,12 | ze Szwedem z tych narad wyniknie, do której wojny wszyscy
18622 I,3 | gronostajami. Tak poważnej i wyniosłej panny nie widzieli jeszcze
18623 III,15| Szwedzi bronić się jeszcze w wyniosłych domach Starego i Nowego
18624 I,13 | krople potu gęsto osiadły na wyniosłym czole, a oczy rzucały blask
18625 III,15| Była to twarz stara, blada, wyniszczona przez chorobę. Rysy miał
18626 I,22 | ponurej zwykle, a przy tym wyniszczonej teraz chorobą twarzy, pierwsi
18627 III,14| Hassling, blady jeszcze i wyniszczony, zdawał się życie i siły
18628 III,30| nieprzyjaciela wygniótł, wyniszczył, do Prus i Inflant przepędził,
18629 I,10 | wysoko Szwedów nad swoich wynosisz?~- Nie wynoszę ja ich nad
18630 II,6 | kupa Zołtareńkowych ludzi, wynosząca około dwóch tysięcy wojowników,
18631 II,11 | szwedzki, około stu koni wynoszący, pod dowództwem kilku oficerów
18632 III,22| pochlebstwo nie znało miary w wynoszeniu Bogusława jako wodza, tak
18633 I,8 | żołnierz, niegodzien, żeby mnie wynoszono nie tylko pod niebiosa,
18634 I,17 | Konie i ludzie zdawali się wynurzać z cienia. Po chwili już
18635 III,3 | owym tumanie, jak gdyby wynurzały się z wód rozległych. Bliższe
18636 II,2 | odległych na sto kroków, wynurzyło się dwóch ludzi wysokich
18637 III,27| chwili łby husarskich koni wynurzyły się z tłumów pruskich.~-
18638 I,13 | chciała wierzyć. Toż ona sobie wyobrażała, że ów nieszczęśnik albo
18639 II,14 | odpowiedziało drżące pacholę - wyobrażałem sobie wojnę straszną, alem
18640 II,42 | ROZDZIAŁ 40~Łatwo sobie wyobrazić zdziwienie pana Sapiehy,
18641 III,20| zwłaszcza po owej wiadomości, wyobraziła go sobie jako złą, ale niezwyciężoną
18642 II,6 | przybierała potworne kształty w wyobraźni nowego regimentarza i w
18643 II,24 | wszczął się zamęt, ludzką wyobraźnię przechodzący. Szwedom zdało
18644 I,7 | wiktorie, pędzlem na ścianach wyobrażone, jako to: sprawy Zygmunta
18645 II,25 | Sieczże Szwedów, siecz,~Wyostrzywszy miecz.~Bijże Szwedów, bij,~
18646 II,42 | Próbowaliście podchodzić? Jak daleko wypadają za wami?~- Na staje, dwa...
18647 II,9 | upadłby pozór jechania dalej i wypadałoby mu zawrócić do Prus. Podał
18648 II,16 | broni się jeszcze, gdyby wypadkiem jakie wojsko oblężonym na
18649 I,13 | ruszył, los całej wojny wypadłby niezawodnie inaczej.~Gosiewski
18650 I,25 | konia mi podawać, jak tylko wypadnę ze drzwi.~- Tak i będzie! -
18651 I,18 | znak, iż chcą rozmowy.~- A wypal no który ku nim z garłacza -
18652 III,23| puszczach z pszczelnej pracy, z wypalania smoły, z topora lub strzelby;
18653 III,23| jego sercu trwałe oczyma wypalić znaki.~"O tamtej zapomni,
18654 II,16 | ciągłych wojen sumienie wypaliło się do dna. Mnóstwo podobnych
18655 III,14| się, może też w chorobie wypaliły się w nim żądze, a może
18656 I,20 | jak tu jesteśmy, wisieli wypaproszeni na kiejdańskich drzewach...
18657 II,35 | ale już je konfederacja wyparła. Spotykali natomiast wszędzie
18658 II,25 | bożą z Nowego Sącza ich wyparłem i Bóg dał znaczną wiktorię,
18659 II,20 | połyskiem szwedzkiego miecza wyparli się króla, ojczyzny, byle
18660 II,28 | już żal znacznie im z serc wyparował, rzekł Wołodyjowski:~- A
18661 I,15 | godzinę później, gdy wino wyparowało mu z łysiny i gdy znalazł
18662 II,19 | Heski.~Miller począł sapać i wyparskiwać gniew nozdrzami. Po niejakim
18663 III,9 | Może ową senność nozdrzami wyparsknę... Księżyc mi w samą gębę
18664 I,24 | Wołodyjowski jak zająca wypatroszył. Żeby nie to, tyle byście
18665 I,17 | podśpiewywali z cicha, wypatrując zarazem pilno drogi, bo
18666 III,32| wielu starców na próżno wypatruje synów, więc płacz wzmaga
18667 II,18 | czekali na sposobność. Od rana wypatrujem!~Tu stary zwrócił się do
18668 II,35 | starosta ledwie oczu nie wypatrzy i jako na szydle siedzi.~-
18669 III,7 | wszelkiego rodzaju zdobyczą wypchanych, i gwarzyć poczęli o Kmicicowej
18670 II,13 | nieprzejrzane roje iskier, wypchniętych w górę upadkiem belek, wzbiły
18671 II,23 | panie, nie ufasz, to mnie wypędź, to oddal mnie od osoby
18672 II,2 | albo co gorzej, sromotnie wypędzą?~- Wolejby usiekli! - zakrzyknął
18673 II,12 | Jakże to nam więc pobożnych wypędzać, czci Najświętszej Pannie
18674 I,18 | chałupy, na ogrody; inni wypędzali na drogę rapierami woły,
18675 I,10 | pogrzebiono;~Podkanclerza wypędził - i z tego dziś słynie,~
18676 II,11 | krańcach Rzeczypospolitej i wypędziła resztę wiary z serc, bo
18677 II,14 | ludność miejscowa została wypędzona ze wszystkich pobliższych
18678 II,14 | opornych; resztę ludności wypędzono z folwarku; jazda uderzyła
18679 III,16| szczerze i prawdziwie po pańsku wypełniał. Przy tym Oleńka udała się
18680 I,14 | pociągnąć je za sobą i wypełnić ludźmi i radziwiłłowski
18681 II,17 | posadzce, a cały kościół wypełnił się kurzawą powstałą z opadłego
18682 I,19 | zaciętszej wojny ukraińskiej, wypełniła miarę niedoli.~Wojsko komputowe
18683 I,11 | się kilka kroków ku fosie wypełnionej wodą i zawołała:~- A bywajcie
18684 I,2 | roztruchanik, uszniak, dębniakiem wypełniony. Za nim szedł pan Ranicki,
18685 II,14 | i poczęło się poruszać, wypełzały jakieś kształty, z początku
18686 I,17 | komendę? Zaliby mu nie można wyperswadować, żeby się zdrajcy nie trzymał,
18687 I,16 | że wasza książęca mość wyperswaduje panu miecznikowi, iż nie
18688 II,2 | miłości znajdzie się co wypić i przekąsić... Tamte konie
18689 I,13 | poda jutro ojczyźnie do wypicia.~Tak też i tłomaczono sobie
18690 III,21| Stryjnę mi chcecie z tej mąki wypiec?~- No, cicho! no! - odrzekł
18691 I,23 | ma go bronić, ów świeżo wypieczony senator, ale muszę przyznać,
18692 II,5 | przednie Żydzi na szabas wypiekają. No! przynajmniej wojna
18693 II,26 | wiszący nad nim krucyfiks i z wypiekami na twarzy, z oczyma płonącymi
18694 III,32| Na twarzy miała ogniste wypieki, a pierś jej falowała, jak
18695 III,29| atoli pod wieczór dostała wypieków na twarzy.~"Zaliby mu tylko
18696 I,14 | opuszcza, własna krew mnie się wypiera za to, żem chciał dom nasz
18697 II,3 | i łup wszędy biorąc. Nie wypieraj się, bo ja nie twój sędzia,
18698 I,18 | strzelając do nich z pistoletów i wypierając za chałupy, na ogrody; inni
18699 I,25 | mnie. Albo sami najdą i wypiją, albo jednając może im ten
18700 II,2 | cię, cyganie; więcej sam wypijesz, niż tu przyniesiesz. Co?
18701 I,2 | do góry i zaintonował:~ ~Wypijże z nami, gospodarzu miły!~
18702 III,6 | kasztelan podać kielichy i wypili w miarę, na fantazję i dobry
18703 I,26 | wypowiedział, jakoby na dłoni wypisał! Włosy mi na łbie dębem
18704 III,31| ROZDZIAŁ 29~Żadna księga nie wypisała, ile jeszcze bitew stoczyły
18705 III,32| pobożnej Laudy mieczem na nich wypisana. Oto ponure Butrymy, oto
18706 II,21 | Szczerość i prawdę ma na gębie wypisane, a serce widać złote. Sobie
18707 I,23 | niejedno na mnie do króla wypisuje, a jedno z dwojga z pewnością:
18708 II,15 | ale akuratnie w liście wypiszę. Niech wie, że to ona sprawiła,
18709 I,5 | Zaraz my tu na waszej skórze wypiszemy asygnacje!" I wnet stał
18710 I,23 | Magnus nie dość się hetmanowi wypłaca za szczerą jego dla Szwedów
18711 III,21| znosić Anusi, która zresztą wypłacała mu się wzajemnością wetując
18712 II,26 | bo cię obłąkali, aleś im wypłacił! Jeden Kmicic mógł się na
18713 III,22| posagu z góry sam sobie wypłaciłeś. - Żebyś mógł jako politycznie
18714 III,27| Wołodyjowski pozwolił mu się wypłakać do woli, wreszcie, gdy się
18715 I,22 | siecią, z której nie może się wyplątać.~Niespokojny i posępny nastrój
18716 II,14 | albo... jakby od waszmości wypłatę okupu rozpoczęli...~Sadowski
18717 III,21| samo gnębi? kto zdrajców wypleni? kto największy kawaler,
18718 I,18 | coraz większa, szczęk szabel wypłoszył chłopstwo z szerokiej ulicy,
18719 II,33 | różową aksamitną, ale mocno wypłowiałą i za ciasną na jego potężną
18720 I,5 | w kapturach, niektórzy w wypłowiałych ferezjach, inni w kożuchach,
18721 I,17 | się trafią, accurate mu wypłuczemy. Idźmy do wojewody witebskiego,
18722 I,17 | Spiżarnie i piwnice mu wypłukać!~- Koni nam! - zawołał mały
18723 II,7 | w ruinie; podlaskie zaś wypłukali do cna konfederaci.~Chwilami
18724 II,4 | księcia hetmana do szczętu już wypłukane, ani człeku, ani koniowi
18725 II,4 | ludzi i koni niż w mocno już wypłukanym Podlasiu.~Ale pan Kmicic
18726 II,17 | muszę naprzód paskudztwo wyplunąć... Więc tedy Miller... tfu!...
18727 I,7 | dobrze po północy. Księżyc wypłynął wreszcie na niebo i oświecił
18728 III,9 | na chwilę pod wodą, lecz wypłynęli w mgnieniu oka.~- Za moim
18729 I,7 | końcu łzami wezbrały, które wypłynęły na rumiane jagody.~- Waćpan
18730 III,21| miecznika jak kotka. Że zaś była wypoczęta, bo na ostatnim noclegu
18731 II,17 | żołnierstwem i załogą wesoły, wypoczęty, i tu, i owdzie powtarzał:~-
18732 III,9 | obgryźć!~- Jutro, da Bóg, wypoczniemy po Szwedach!~- Wolę już
18733 III,30| nie sprzeciwiał się temu wypoczynkowi.~Nazajutrz jednak wstał
18734 I,7 | Korona sobie w kościele wypoczywa, od czego i powaga jej rośnie,
18735 II,5 | stąd, zjechali, ja koniom wypoczywałem, a on na nocleg stał. Mało
18736 I,22 | Kazimierz!" - wówczas twarz jego wypogodziła się zupełnie. Samo porównanie
18737 II,25 | schodziła droga. Tymczasem niebo wypogodziło się zupełnie, tak że błękitu
18738 II,15 | rozłożonymi rękoma, wreszcie wstał wypogodzony.~- Pomódlcie się teraz wy -
18739 I,4 | Sierotom niewinnym!~- Mam buty wyporkiem podszyte, ale już mi nogi
18740 I,7 | które były za Butrymami, wyposażył hojnie dobrym srebrem, dawszy
18741 II,10 | Potockim się znajdują, już wypowiadają posłuszeństwo i do Szweda
18742 III,16| On milczał, lecz oczyma wypowiadał jej to, czego nie śmiały
18743 II,2 | zaraz rozpoczął pisać. "Wypowiadam służbę W.X. Mości, bo zdrajcom
18744 II,27 | przelewanie krwi niewinnej i wypowiadano wojnę na śmierć i życie
18745 I,24 | tu język wszystkiego nie wypowie. No! szczęścia nie było,
18746 I,20 | przyjadą, czemu do oczu nie wypowiedzą mi, co przeciw mnie mają,
18747 II,12 | chorągwie, które posłuszeństwo wypowiedziały, jest pan Sapieha, czemuś
18748 I,17 | nimeśmy hetmanowi obediencję wypowiedzieli... Ale bogdajby dusze nasze
18749 II,6 | tak uroczyście ów podjazd wyprawia, ale on pamiętał, że i Żółkiewski,
18750 III,19| zdało mi się naprzód ich wyprawiać. Ludzie niby pewni, a przecie
18751 II,36 | Szczerze waszmości radzę, nie wyprawiaj naprzód Tatarów, bo w większej
18752 I,21 | rozdrażnienie i nieufność.~Hetman wyprawiając się w pomoc Kmicicowi miał
18753 II,16 | Bić!~Takie to oni sobie wyprawiali uciechy mając dusze gorące
18754 II,6 | mglistym zmierzchu pachołcy, wyprawieni po potrawy do Bobrownik,
18755 II,35 | jakimś gotowym planem, więc wyprawiła Anusię z pokoju, sama zaś
18756 II,40 | i wściekłości Kmicic. - Wyprawiłem go jeszcze ze Lwowa do Taurogów...
18757 II,6 | przy tym, że mieszczanie wyprawili posłów do Chowańskiego i
18758 II,24 | Niechaj mu choć pogrzeb wyprawimy!... i tego to człowieka
18759 II,6 | tykocińskiego miały być wyprawione; bo waćpanowie nie wiecie,
18760 III,27| znającego już dobrze pogranicze, wyprawiono na podjazd, dawszy mu dwie
18761 III,32| nazwiskiem Babinicza był wyprawiony..."~Gdy to imię zabrzmiało
18762 III,3 | jeszcze dnia wspaniałą ucztę wyprawiwszy, do późna kielichami się
18763 I,7 | i skoki włoskie misterne wyprawują. Komnata to tak wielka,
18764 III,11| owe kąpiele, jakie wojsku wyprawuje.~- Toś waść rad, żeś do
18765 I,18 | którą obmyć musisz, inaczej wyprę się ciebie i wszystkich
18766 III,19| dygotał, podskakiwał na łożu, wyprężał się jak zwierz śmiertelnie
18767 I,12 | Biliśmy ich zawsze - to już wypróbowana rzecz - biliśmy ich nawet
18768 II,28 | oddać za to, żem takiego wypróbowanego przyjaciela spostponował!~
18769 III,3 | rozruszał i niekłamaną miał chęć wypróbowania swych dział i murów na Szwedach.
18770 I,12 | Kobyliński znowu dla katolików wyprocesował od księcia Krzysztofa.~-
18771 I,20 | słyszałem, ta panna tu obecna wyprosiła z rąk pana Wołodyjowskiego,
18772 I,26 | wyciągnął zbolałe ręce, aby je wyprostować i z odrętwienia otrząsnąć,
18773 II,3 | pojedziem granicą, potem wyprostujem na Ostrołękę, a stamtąd
18774 III,16| zawziętości królowej Ludwiki wyproszę, ale czynię to, co mi Bóg,
18775 I,7 | rzekła:~- Panie Krzysztofie, wyprowadź mnie!~Wyszli oboje, a i
18776 III,21| nocami na wertepy ludzi wyprowadza i z frasunku ich się śmieje.
18777 II,19 | wiosną pod dachem mający, wyprowadzają się precz na dwa i trzy
18778 I,7 | pakowali toboły na wozy, inni wyprowadzali konie ze stajen, bydło z
18779 II,3 | nocą z niczyich stajen nie wyprowadzamy. Co innego z łąk stadko
18780 III,28| z niewoli taurożańskiej wyprowadziła. I jego, i nas obie oblega
18781 II,3 | rzekł wchodząc.~- Tak jest. Wyprowadzisz mnie z lasu. Znasz tu wszystkie
18782 II,29 | pana Charłampa pod ręce i wyprowadzono go zaraz z komnaty. Po czym
18783 I,12 | wielkich gości, bo pokoje górne wyprzątają, a wieczorem ma być bankiet
18784 II,25 | jasnożółte blaski na bruk wyprzątnięty ze śniegu i wysypany igłami
18785 III,20| wierność. Zastawił się, wyprzedał, a taki potęgę zebrał, przy
18786 III,11| się jak szalony ku nim, wyprzedził swoich własnych ludzi i
18787 III,8 | podnosiło mu się w duże wypukłości, które czyniły go do lwa
18788 I,18 | laudańskim, więc zaledwie kilku wypuściło z rąk tręzle i przechyliło
18789 III,4 | gonili w ordynku, ale każdy wypuszczał konia, ile pary w nozdrzach,
18790 I,26 | biegł z szybkością strzały wypuszczonej z cięciwy. Huknął strzał.
18791 II,8 | z francuskiego więzienia wypuszczono. Dzieckiem jeszcze prawie
18792 II,23 | możesz.~- To go jutro sam wypytam.~- Bogdajbym był fałszywym
18793 II,23 | przebywał i coś robił?~- Wypytuj waść - odrzekł Tyzenhauz. -
18794 II,23 | Czemu to ja się waćpana nie wypytuję, gdzieś przebywał i coś
18795 I,10 | cierpliwości, którą tylko praktyka wyrabia. Potrafi on nieraz uderzyć
18796 II,7 | Co on tu w czasie wojny wyrabiał! - Tak i patrzy. A przyrzekł
18797 II,9 | zhukiwać po lasach. Ci, którzy wyrabiali potaż i smołę, i ci, którzy
18798 III,26| karbuje. Co tu człowiek szablą wyrąbie, to tam sekretarze niebiescy
18799 III,15| drabiny do górnych pięter, wyrąbywano kraty w murach. A przecież
18800 III,11| nad wodą; domy zdawały się wyrastać jedne z drugich, wysoko
18801 III,27| Zdawało mu się, że z ramion wyrastają mu skrzydła; radość ogarnęła
18802 II,29 | i duszy, poszli w górę i wyrastali coraz bardziej, kto przeciw
18803 III,32| mocą Królowej Anielskiej wyratowan, do nas na Śląsk się udał
18804 II,40 | jakiekolwiek wrażenie. Twarz jego wyrażała nieubłaganą nienawiść i
18805 II,18 | jego, utkwione w Kmicica, wyrażały straszny ból i nieme błaganie
18806 I,22 | falą. I upajał się tymi wyrazami, i sam siebie oszukiwał
18807 III,6 | mogło.~I żałował niektórych wyrażeń, wreszcie począł w ogóle
18808 III,15| szwedzkiej, podobne, wedle wyrażenia Subaghaziego, do chodzących
18809 III,11| Stolica wynurzała się coraz wyraziściej z sinawej oddali. Wieże
18810 III,27| Rzeczywiście zgiełk stał się wyraźniejszy i potężniał coraz bardziej.
18811 III,17| muszą być zakopane w jakimś wyraźnym miejscu, które wskazać słowy
18812 II,36 | że czekają tylko jednego wyrazu, ażeby rzucić się na nich
18813 I,5 | burmistrzowi i radnym! - wyrecytował jednym tchem pan Andrzej.~
18814 I,10 | Gdy inni "kapitanowie" wyrobili się w ustawicznej wojnie
18815 II,16 | i niezmierna zawziętość wyrobiły mu mir między warchołami.
18816 II,25 | wzrostem na orzech laskowy, ale wyrobionych tak cudnie, że rysy twarzy
18817 II,34 | podnieść... i za ostatniego wyrodka mnie ma! Nie wytrzymam,
18818 III,27| zdrajco! Ja bym stu takich wyrodków za jeden jej włos oddał!..
18819 II,25 | wrzał w jego duszy, stąd wyrodziła się podejrzliwość, zazdrość,
18820 I,10 | zawrzało jak w ulu wilią wyroju.~Szlachta siadała na koń,
18821 III,18| wyroki Twoje, ale jeżeli w wyrokach Twoich leży, aby panowie
18822 II,11 | że owo "za późno" było wyrokiem nie tylko dla ojczyzny,
18823 III,27| jeńcem aż do królewskiego wyroku pozostanie.~- Tak będzie! -
18824 III,16| temu młodzieńcowi, ledwie wyrosłemu z pacholęcia, i narażać
18825 III,18| powiedzą, gdy Billewicze tak wyrosną? Wszakże to oni nawet starego
18826 I,25 | mości fortunie może i moja wyrosnąć, dlatego gdzie wy idziecie,
18827 I,11 | odrzekł staruszek.~- I wyrosnę na rycerza?~- Pewnie, że
18828 I,11 | na rycerza?~- Pewnie, że wyrośniesz, bo dobra w tobie krew żołnierska.
18829 II,39 | temu wcielonemu diabłu nie wyrówna.~- To są zdumiewające rzeczy! -
18830 II,6 | roztropność, prawie męstwu wyrównywającą.~A właśnie radzono teraz
18831 III,16| uciechy dworzan i fraucymeru wyrozumiała, jednakże nie mogłaby ścierpieć,
18832 II,5 | jeno przez pana Kmicica wyrozumiałość, bo posłuchajcie, waszmościowie,
18833 I,8 | może pośpiechem, ale i to wyrozumiej, bo mnie ojczyzna woła,
18834 II,33 | Zagłoba - bo ja niejedno wnet wyrozumiem, nad czym kto inny rok by
18835 I,12 | możesz słuchać i nic nie wyrozumiesz.~- Książę Bogusław pod Beresteczkiem
18836 II,21 | proroczym mówiła. Im prędzej wyruszę i stanę inter regna, tym
18837 II,39 | wszyscy powinni być do wyruszenia gotowi.~- Są gotowi - rzekł
18838 II,24 | przepaści i przez chmury.~Wyruszono więc z Nowego Targu nieco
18839 II,24 | Krakowa.~Jakoż nazajutrz wyruszyli ku Wadowicom i dopiero znacznie
18840 III,5 | kula przed laty pod Buszą wyrwała. Owóż ilekroć był wzruszony,
18841 I,7 | nadzwyczajnym zdarzeniu, które ich wyrwało z pościeli.~- Chodzili tu
18842 I,26 | straszliwym głosem książę i wyrwawszy z szybkością błyskawicy
18843 III,15| Bernardynów na Stare Miasto wyrychtowali. Nie żałowano tu naszej
18844 II,19 | lepiej się pierwszemu nie wyrywać. Wszyscy czekali na to,
18845 II,36 | chcą jakowąś nieszczerość wyrządzić.~- Twoja wola! - odrzekł
18846 I,22 | zdradę! A jednak ona pierwsza wyrządziła mu tę krzywdę, nie oszczędziła
18847 I,6 | jakie tu waćpan ludziom wyrządziłeś, nie płaci się ni majętnością,
18848 II,14 | klęskę.~Armaty klasztorne wyrządziły tak znaczne szkody w ludziach,
18849 II,18 | ale jako okrutna psota wyrządzona Szwedom. Wyobrażał sobie:
18850 III,27| ale za insulty ojczyźnie wyrządzone! Jam grzesznik, jam łaski
18851 III,8 | Król począł się śmiać: "Wyrzecz się ślubu, daruję cię zdrowiem
18852 I,11 | skończy, a co najwięcej na wyrzeczeniu się tytułu króla szwedzkiego
18853 II,21 | mojego, przeciw temu narodowi wyrzeczone. Któż bowiem go oszczędzi,
18854 II,13 | dobrowolnie się takiego szczęścia wyrzekacie i Najświętszej Panny nie
18855 III,1 | utrzymania Rzeczypospolitej, lecz wyrzekając się w duszy całości, chciał
18856 I,5 | sierotą! ~- Ja się ciebie wyrzekam? - pytał Kmicic z największym
18857 III,32| w klasztorze.~Dalsze jej wyrzekania przerwał pan Tomasz, który
18858 I,5 | Skoro się mnie waćpan wyrzekasz, to idźże swoją drogą! Bóg
18859 I,26 | funkcyj - ale nie listy! Wyrzekłbym się posłowania, ale sprawy
18860 I,11 | podpisali ugodę, w której wyrzekli się króla i Rzeczypospolitej...
18861 I,25 | popoić, a w nocy śpiących wyrżnąć (każdy gospodarz uczynić
18862 I,25 | jako się popiją, żeby ich wyrżnęli, każdy gospodarz swego.
18863 II,8 | tę nowinę powiedział, ale wyrzuć go z serca, bo niewart on
18864 I,6 | jeno ty, na Boga ! nie wyrzucaj mnie z serca. Uczynię wszystko,
18865 II,17 | w tyle armaty, bo wtedy wyrzucają kule i impet przodkiem wylatuje;
18866 I,12 | uchodził za Katona? Alboż nie wyrzucał innym przywar, występków,
18867 II,36 | niepokój widoczny. Może i wyrzucała sobie po cichu, iż pozwoliła
18868 III,15| wywłóczyli je za nogi, za włosy i wyrzucali przez okna. Krew płynęła
18869 I,13 | morzem chodzą i co tylko fala wyrzuci, to żrą, jeszcze się z sobą
18870 I,7 | panna musiała go już z serca wyrzucić, bo tak było i w testamencie,
18871 I,7 | mogła... Tamtego z serca wyrzuciłam, a tego, choćby był najgodniejszy,
18872 II,16 | potoczył się na dół, jak kamień wyrzucony z balisty, pan Andrzej zaś
18873 III,16| potwór ludzki, w zgryzotę, w wyrzut dla niej samej. Nie mogła
18874 II,32 | których by nie był godzien, bo wyrzutek to z piekła rodem.~- A nieprawda -
18875 II,19 | waszmość co, prócz czczych wyrzutów, do powiedzenia? - spytał
18876 II,29 | erynie, tak jego szarpały wyrzuty sumienia, a nie było nigdzie
18877 II,19 | odpowiedział Sadowski - wysadź prochami największą ich
18878 II,29 | temu chciał petardą bramę wysadzać?~- Chciał, wasza książęca
18879 I,7 | może być!~- To się prochami wysadzaj! Już my jej odżałowali,
18880 II,25 | gęsto na brzegach kamieniami wysadzany, a polerowany tak, iż zdawało
18881 II,19 | począł tracić nadzieję, a po wysadzeniu kolubryny po prostu zdesperował.
18882 II,36 | nie ma."~Tymczasem Anusia wysadziła głowę przez okno.~- A co
18883 I,7 | życie, bo choćby prochy nie wysadziły skarbczyka, byłaby z samego
18884 II,19 | Okrzyki: "Mamy Częstochowę!... Wysadzimy ten kurnik!" - przebiegały
18885 III,17| plany ucieczki.~Pan miecznik wysapawszy się słuchał uważnie, na
18886 I,1 | nie dłużej jak pół roku.~- Wyschnę do tego czasu jak trzaska.
18887 III,18| Rzeczypospolitej uwielbiany.~- Wyścigamy ich ze Żmudzi, mości mieczniku!~-
18888 III,14| piekły. Zmienił się okrutnie, wysechł; może też go ta choroba
18889 III,4 | w porządku, lepsze konie wysforowały się naprzód i wkrótce świetny
18890 II,40 | oddał istotnie olbrzymie. Wysforowawszy się przed Bogusława, zbił
18891 II,16 | szczytach Tatrów chmury wysiadywały w przepaścistych gniazdach
18892 III,21| jak rozkazując: "Waćpanna wysiądź! waćpanna jedz! waćpanna
18893 III,7 | ta sama rózga Bogusława wysiecze, i jeśli nie prędzej, to
18894 I,7 | krew! Potem mi i żołnierzy wysieczono. Na rany boskie zaprzysięgnę,
18895 I,9 | prawda, i ludzi coś się wysiekło; niechże mnie jednak Bóg
18896 III,15| swoim oddziałem na tarasy i wysiekłszy broniących się tam piechurów
18897 II,22 | Wasze dostojnoście zaś wysilajcie jeno koncepty i rad nie
18898 I,13 | brzegiem przepaści ostatni wysiłek częstokroć o ocaleniu stanowi.
18899 I,15 | przecie warto nad tym dowcip wysilić! Zali mamy gnić w tej piwnicy,
18900 III,14| się trafiło, że książę, wysiliwszy już koncept na rozmaite
18901 II,17 | Ale to będą ostatnie wysiłki... Wytrzymajcie to jeszcze,
18902 I,5 | podwójną siłą, rzekłbyś: drzwi wyskoczą z zawias. Tymczasem między
18903 II,8 | książęcej! Myślałem, że ze skóry wyskoczę!~- Pamiętaj, żeś dał słowo...
18904 III,27| się z własnej skóry chcieć wyskoczyć. Mijali samotne krzaki wierzbowe,
18905 III,32| Zagłoba z Wołodyjowskim wyskoczyli pierwsi i pomógłszy Kmicicowi
18906 I,3 | Kulwiec-Hippocentaurus, Uhlik, Rekuć i Zend wyskoczywszy na śnieg otoczyli kołem
18907 II,18 | strachu na stare baby!... ty wyskrobku ludzki!... ty panie Szelmowski
18908 I,1 | dobrodzieja! Czy to waćpanna wysłałaś do mnie tych ludzi?~- Tego
18909 I,19 | się poczyna. Harasimowicza wysłaliśmy do Zabłudowa z instrukcjami,
18910 I,17 | straszne i że towarzystwo wysłało deputacje do wszystkich
18911 II,40 | Za czym bezpieczeństwo wysłańca moim osobistym książęcym
18912 II,13 | drugi dzień po powrocie wysłańców klasztornych, rzekł:~- Jakoś
18913 I,10 | umyślnie. Dwa pułki rajtarii wysłanej przez Wittenberga po krótkiej
18914 II,25 | waszą królewską mość do wysłania przodem dragonii. Zaraz
18915 II,11 | spytał.~- Baron Lisola, wysłannik cesarski, który z brandenburskiego
18916 III,8 | znaczniejszy skłonił się wysłannikom i rzekł po polsku:~- Jego
18917 III,8 | Sadowski począł prezentować wysłanników, oni zaś kłaniali się nisko,
18918 III,26| będą i potomność jego imię wysławi.~Umilkł pan Wołodyjowski,
18919 II,19 | każdy z czcią wspomina i wysławia, gdzie może, imię jego,
18920 II,15 | chełpili się strasznie, wysławiając swoje męstwo i klęskę, którą
18921 II,10 | nawet, których krzywdzono, wysławiali głośno łaskawego protektora
18922 II,15 | Niech będzie Jej imię wysławione! - odrzekł Mosiński - służę,
18923 III,6 | marszałkowe powody i martwił się. Wysławszy z Przeworska list, odczytywał
18924 I,6 | jedni Domaszewicze mogli go wyśledzić. Wielu twierdziło też, że
18925 III,30| nie mieszkając, dalej cię wyślem. Tymczasem periculum in
18926 II,5 | mówił Jan Skrzetuski. - Wyślij do nich, Michale, co prędzej
18927 I,25 | księciu imci panu bracie wyślijcie, bo alias rozbojów bać się
18928 I,20 | Właśniem z tych rąk się wyśliznął... a to wiesz, że na Podlasie
18929 I,6 | wstawi, tedy jej orędownictwa wysłucham. A jako się to nigdy stać
18930 III,21| duszy swej fundament do wysłuchania nowin mniej pomyślnych.~-
18931 I,14 | zdumiejesz, gdy wszystkiego wysłuchasz... Więcej się przerazisz,
18932 III,15| że zapewne nie było już wysługujących się dobrowolnie. Wyłączon
18933 I,8 | myślisz u Pakosza córkę wysłużyć?~- Ne znaju, pane.~- Pierwej
18934 II,7 | bezpieczen. Kazałem go zaraz wysmarować i trabantowi pchnąć dzidą,
18935 II,7 | go leżąc w łożu z twarzą wysmarowaną migdałowym mlekiem, które
18936 II,7 | powiadał, że kto się nim wysmaruje, ma być od szabli, szpady
18937 II,17 | taki z niego był Szwed wyśmienity. Wąsy podkręcił pod oczy
18938 I,17 | Kowalskiego do końca życia wyśmiewał, a niech Bóg broni dostać
18939 I,7 | sobie ze mnie dworujesz i wyśmiewasz - odpowiedziała nadąsana
18940 I,7 | rozpuszczonych włosów, ta postać wysmukła i wspaniała, choć zgięta
18941 III,21| niewysłowionego spokoju i uroku wysmukłej postawy do starożytnej Psyche
18942 II,4 | w jednej chwili na całą wysokość i przez jedno mgnienie powieki
18943 III,26| niedźwiedzia. Chwała Ci, Panie, na wysokościach! Chwała Ci, Matko Najświętsza!...
18944 III,9 | pozwoli nam się najeść i wyspać-rzekł Zagłoba - to mu podziękuję
18945 III,1 | wielkich miastach, niby na wyspach, trzymali się jeszcze Szwedzi,
18946 I,17 | Dobrze mu, bo się przez dzień wyspał i teraz na wozie - a ty
18947 III,21| w niedalekich Rosieniach wyspała się dobrze, odeszła więc
18948 II,42 | Bogusława, za to Kmicic i Soroka wyspali się setnie i bez żadnej
18949 III,7 | Kowalską nie boję, bylem był wyspan! - wtrącił Roch.~- Cicho,
18950 II,7 | sobie pościele, tak się wyśpi.~Radziwiłł wybuchnął gniewem
18951 II,19 | zdawało się także, że duszę wyśpiewa w tej wotywie lub że z dymami
18952 III,28| historię stary miecznik wyśpiewał, więc mając serce dobre,
18953 III,31| zapisał ich kronikarz i nie wyśpiewała lutnia. Ale pod potęgą tych
18954 II,17 | i mnie.~- A nie chceszli wyspowiadać się przed drogą?~- Jakżeby
18955 I,13 | niewdzięczności.~- Ani wiarołomstwa... Wyspowiadałeś się przede mną jak przed
18956 II,12 | lub jutro do dnia mógł być wyspowiadany, gdyż żal za winy do tego
18957 I,12 | widząc Zagłoba skoczył na wystający cokół bramy i począł wołać:~-
18958 III,4 | potężny z nastroszonych piór wystaje. Znał on jedno niezawodne
18959 II,6 | Zagłoba siorbając z lekka miód wystały. - Nunquam! Nie prosiłem
18960 I,3 | Kokosińskiego.~- Hajda ! wystąp!~Pan Kokosiński posunął
18961 II,9 | się ruszy, i przedwczesnym wystąpieniem nie ściągali na się okrutnej
18962 I,10 | wielkopolskim siły nasze aż nadto wystarczą.~- A nie przyśląże im jakowych
18963 I,9 | Jeśli te racje waćpanu nie wystarczają, to chyba dlatego, żeś przez
18964 I,25 | zostać w ręku, aby na płaszcz wystarczyło; dlatego nie tylko nie przeszkadzamy
18965 II,39 | Bogusławowy jest tylko grą, to wystarczyłoby zostawić przeciw niemu kilka
18966 II,36 | nie brak przezorności... Wystawiłem też umyślnie parę dni temu
18967 I,14 | częścią własnym kosztem wystawionej, człowiek jakby stworzony
18968 II,18 | ludzie zapomną o winach i występkach z nim połączonych, niech
18969 II,19 | z propozycją odstąpienia występować, więc znów nastało milczenie.~-
18970 II,6 | Rocha Kowalskiego, który występował wówczas zza pleców pana
18971 II,15 | chwili dodał:~- Nic tu nie wystoimy!... Nie powąchamy ich pieniędzy...
18972 II,5 | że cię Szwedzi z Wąsoszy wystraszyli...~- Szwedów jeszcze w ziemi
18973 I,10 | Wielkopolskę, bodaj po kilku wystrzałach na wiatr, zajmiemy.~- Obyś
18974 II,14 | wysiarkowany, który się przy wystrzale zapala. Owóż kula powinna
18975 II,16 | ich ust, że właśnie owym wystrzałom winni są ocalenie. Przeor,
18976 I,13 | szczególniej zupy, trzeba się wystrzegać. Tak było i w Krymie za
18977 I,11 | osacznicy wszystkich ludzi w lot wystrzelali. Łatwiej Rzeczpospolitą
18978 II,23 | ci Szwedzi dragonów, nie wystrzeliliby do nich ni razu, gdyby mieli
18979 II,4 | nie mogli go dosięgnąć, i wystrzeliwszy uprzednio w tłum pistolety,
18980 III,27| kto bandolety miał nie wystrzelone, ten ognia dawał.~Nagle
18981 I,12 | to nie żal i jęzór sobie wystrzępić.~- Skonfundowałem się okrutnie,
18982 I,10 | iskry, pali, niszczy, a gdy wystygnie, jest tylko martwą bryłą.~
18983 III,27| Kmicic ze swoją watahą. Wysunąwszy się z pola po przyprowadzeniu
18984 III,5 | około półtora tysiąca ludzi wysunęło się w ten sposób, wbrew
18985 II,29 | wznak na tureckiej sofie wysuniętej umyślnie na środek komnaty,
18986 II,15 | Szaniec pewnie jest tak wysunięty, że między nim a głównym
18987 III,27| okopu aż hen do najbardziej wysuniętych szeregów nieprzyjacielskich.
18988 II,32 | błędy, które wyznawał, nie wysuszyły mu duszy... Stało się! Niezbadane
18989 III,5 | powszechnym mógł złożyć; tamci się wysuwają, ten się usuwa, bo przykładem
18990 I,15 | brakło? Małoż mu ta ojczyzna wyświadczyła, że ją jako Judasz zaprzedał,
18991 II,24 | widocznie pierwszą od drugiej, wyswobodził na koniec lejce z rąk trzymających
18992 II,20 | instancję wnoszą i deputację wysyłają, żeby Rzeczpospolitę z opresji
18993 III,27| Wedle rozkazu.~- A nie wysyłali jakich podjazdów na tę stronę
18994 II,9 | daleko od oczu komendantów wysyłane, nic na rozkazy nie zważają
18995 I,17 | najściem szwedzkim.~Żołnierze wysyłani na drogę sprowadzali od
18996 II,22 | w poselstwie o pomoc był wysyłany, uczynił uwagę, że lepiej
18997 II,14 | schodzi z pola; weźże tę kulę, wysyp z niej proch i ponieś ją
18998 I,7 | psów. Na koniec szlachta wysypała się na drogę, po części
18999 III,15| monarchy. W godzinę później wysypało się mnóstwo co najbiedniejszego
19000 II,29 | głownie i węgle z komina wysypały się na posadzkę, jednocześnie
19001 II,25 | wyprzątnięty ze śniegu i wysypany igłami świerków górskich.
19002 II,19 | drwiny przy kielichach i niż wysypianie się po pijatyce. Ale to
19003 II,13 | żaru narzuci, natychmiast wysypują się niespokojne roje, kłębią
19004 III,29| nią zaś piechota szwedzka wysypywała się z gąszczów, idąc pędem
19005 II,12 | łatwo jak kasza z worka wysypywanych, niemałe uczynił wrażenie;
19006 I,22 | miał sobie i serce z piersi wyszarpnąć.~Kmicic aż nadto ciężył
19007 I,15 | mruknął stary - byłby wyszarpnął kratę i w godzinę obaczylibyśmy
19008 I,25 | chwili poduszkę spod głowy wyszarpują, ażeby się zaś dłużej nie
19009 II,12 | niechby jedna kula szwedzka wyszczerbiła te święte mury, tedyby się
19010 II,29 | raz powietrze, zęby miał wyszczerzone, rękoma darł sofę, na której
19011 I,5 | Drugi z kolei leżał Zend z wyszczerzonymi zębami i wyszłymi na wierzch
19012 I,13 | tych tam oto posłów psami wyszczuł, nie specjałami kiszki im
19013 II,5 | siedzisz i jako widzę, na pana wyszedłeś. Pamiętasz, azalim ci nie
19014 II,24 | twarzy, a blade jego wargi wyszeptały wyraźnie: - Mój pan, mój
19015 I,16 | chcesz, to tam kogo innego wyszlę, Charłampa albo Mieleszkę.~-
19016 II,18 | lada chwila, ale w jego wyszłych na wierzch i nabranych krwią
19017 I,25 | wówczas leśniczowie musieli mu wyszukiwać niedźwiedzice z małymi,
19018 III,9 | zaroślach. Tam nazajutrz dopiero wyszukiwali pojedynczych jeźdźców chłopi.~
19019 II,8 | na gobelinie misternie wyszytą, psami ciekawego Akteona
19020 III,15| na której złoty lew był wyszyty. Rajtarowie ci otaczali
19021 II,16 | zawieruchę, mróz, śniegi i wytaczały się na kraj, wiodąc za sobą
19022 I,13 | ruch wojsk, turkot armat wytaczanych z zamkowego arsenału i ów
19023 I,12 | jeszcze sobie na nim nie wytarł, a już nosa zadziera i szlachtę
19024 I,12 | Radziwiłła otrze, ten sobie wytarty kubrak zaraz ozłoci. Łatwiej
19025 II,3 | świtę, w takąż czapkę z wytartym barankiem i z przewiązaną
19026 II,33 | jego potężną figurę szubę, wytartymi kunami podbitą. Na brzuchu
19027 I,17 | wachmistrz. - Trzeba szkapom wytchnąć.~Jakoż zatrzymali wóz przed
19028 I,20 | rycerz - bo my, jeno koniom wytchniemy, ruszamy dalej. Za blisko
19029 II,5 | pragnął więc tylko dać wytchnienie koniom, zwłaszcza tym, które
19030 II,11 | Chmielnicki ich do nogi wytępi.~Lisola pochylił swą rozumną
19031 II,21 | ROZDZIAŁ 21~Ta wojna wytępienia była dopiero w początku,
19032 III,29| jechał i prawie do nogi wytępił.~On, również jak całe wojsko
19033 II,18 | zadzierając z rowu głowę do góry i wytężając wzrok, ujrzał nad sobą czarną
19034 II,18 | Kuklinowskiego była siną, żyły wytężone tak, iż zdawało się, że
19035 III,30| trzeba nam wszystkie siły wytężyć, aby choć imię sławne po
19036 III,27| się silniej na nogach i wytężyli ręce trzymając dzidy. A
19037 II,6 | że odtąd ucha z obozu nie wytkną.~Po czym rozmowa zeszła
19038 I,10 | Siedmdziesiąt dwa dział wytłaczało bruzdy po wilgotnych łęgach,
19039 I,12 | bardzo widnej, obitej skórą wytłaczaną w złociste kwiaty, i zatrzymali
19040 II,11 | mnie przyjaciela, który cię wytłomaczy i racje twoje powtórzy,
19041 II,4 | Życzę im, żeby ich mór wytłukł, i tego przed waszecią nie
19042 I,20 | ma, więc tak mi rzekł: "Wytłumacz mnie przed Billewiczem,
19043 I,18 | jeszcze dalej. Nim sobie wytłumaczą, jak i co się stało, gotowi
19044 III,26| mogły być tak straszne. Wytłumaczono mu, że Karol Gustaw umyślnie
19045 III,22| dodał:~- Niechże Sakowicz wytłumaczy, jak się to stało, a waćpanna
19046 II,3 | jaki komendant, to mu się i wytłumaczym, zaś mniejszym kupom można
19047 III,17| Jakże? Tylko brakiem czasu wytłumaczysz wasza książęca mość, że
19048 III,4 | zawołał Wittenberg - wytną ich do nogi!~Król spojrzał
19049 I,10 | kropla krwi więcej nie była wytoczona. Jeśli chcecie zamiast tyrana,
19050 II,9 | i muszkietów. Następnie wytoczono beczki z gorzałką, miodem
19051 III,4 | spod ciemnej- ściany boru wytoczyła się druga chorągiew i od
19052 III,16| ojczyźnie krew z ojca mego wytoczyli, fortunę zagarnęli i tułacza,
19053 III,22| twoje szelmostwa z ciebie wytopili. Ma foi! chciałbym to widzieć!~-
19054 II,34 | dojdę i nie tylko ludzi nie wytracę, ale jeszcze się do mnie
19055 I,6 | siebie, wojsko pod Szkłowem wytracił i kraj na łup wydał; że
19056 III,4 | mi, jeśli wojsko wprzód wytraciwszy, krwią własną teraz hańby
19057 I,18 | ziemię; czasami rapier, wytrącony z rąk rajtara, wylatywał
19058 III,21| niż ja przez cały dzień wytrajkoczę.~Z jednej wszelako przywary
19059 II,15 | Janicza, Węgrzyna, starego i wytrawnego żołnierza, którym na ziemię
19060 II,11 | ale Lisola nie dziwił się. Wytrawny dyplomata znał świat i ludzi,
19061 II,16 | Jakkolwiek Miller starym był i wytrawnym wojownikiem, jakkolwiek
19062 II,2 | Konfederatów W. X. Mość nie wytrujesz, bo będą tacy, co idąc z
19063 II,11 | przepowiednia, że jeśli wytrwa, jeśli z dobrej drogi nie
19064 II,6 | porządna, jako żadna nie jest. Wytrwaj jeno tak dalej, a możesz
19065 I,14 | Oficerowie cudzoziemscy wytrwają przy nim, ale siły ich niedostateczne,
19066 II,15 | ręka boża nas piastuje, ale wytrwajmy tylko, to jeszcze większe
19067 III,1 | idzie za człowiekiem, i wytrwalej jak cień, bo we dnie i w
19068 I,24 | pory w kawalerskim stanie wytrwałem. Ot, co! Nie masz jak droga
19069 I,22 | prawie wszyscy przy księciu wytrwali. Sam on, zanim ukazał się
19070 III,8 | słynne na cały świat z wytrwałości i męstwa. Sadowski zaś,
19071 III,6 | drugi.~Z tą samą zaciekłą wytrwałością szarpał teraz Szwedów. "
19072 I,25 | cierpliwy i wytrwały, daleko wytrwalszy niż w "amorach", których
19073 I,6 | cię znać i widzieć, tak wytrwam w tym, choćby mi się serce
19074 II,16 | Zmiłuj się nade mną! Daj mi wytrwanie!... Na Boga żywego! niedługo
19075 II,16 | dniem i nocą, póki naszym wytrwaniem, naszą pokorą, naszymi łzami,
19076 I,22 | aż rumieńce na twarz jej wytrysły.~"Skoro nie stoi, niechże
19077 I,24 | Smoleńska posłał, tak i afekt wytrząsłem po drodze. Nie masz jak
19078 II,34 | Pan Kmicic nic nie mówiąc wytrzasnął w garść nieco czerwonych
19079 II,28 | zapłać! W ręce twoje, a wytrząśnij do dna w gębę... Jeszcze
19080 III,15| pod nimi rozpalone twarze, wytrzeszczone oczy, wyjące usta; zgiełk,
19081 II,17 | będą ostatnie wysiłki... Wytrzymajcie to jeszcze, bo już zbawienie
19082 III,30| schwał, pleczyste, żelaznej wytrzymałości i jadowite na kształt szerszeni.
19083 I,18 | płonących domów było nie do wytrzymania, lubo domy ode drogi i opłotków
19084 II,42 | nie można było myśleć o wytrzymaniu jakiegokolwiek oblężenia.~"
19085 III,11| Kmicica na pułk piechurów i wytrzymawszy ogień, wzięli ich na szable.
19086 I,8 | Konstantynowem, i zbaraskie z innymi wytrzymywałem głody, a po beresteckiej
19087 I,25 | powiedziane z jakąś niedbałą, lubo wytworną grzecznością, w której jednak
19088 I,17 | zbuntowanych chorągwi i wytworzy poważną siłę, przeciwko
19089 I,5 | ludzka, którego palcami wytykają, banitem, rozbójnikiem zowią
19090 II,20 | słów wygnanego króla, który wytykając błędy i grzechy rozkazywał
19091 III,7 | wszystkich moich arkanów wyuczę! - zawołał Wołodyjowski. -
19092 I,7 | musiałeś się różnych pieśni wyuczyć.~- Pewnie, żem się wyuczył.
19093 II,22 | zbytnia rozkosz boleścią, tak wyuzdana wolność niewolą się zakończyła.
19094 II,11 | spotykał pan Kmicic jeno wyuzdanych, zepsutych, szalonych albo
19095 II,42 | Zaśby ich nie można w pole wywabić?~- Nie wychodzą.~- A obejść
19096 II,4 | butów. Wtem przez drzwi wywalone uskoczyli naprzód Rzędzianowi,
|