1657-bijci | bijem-cesar | cetka-czeka | czela-dopus | dopyt-dzwie | dzwig-goral | gore-instr | insty-kielz | kieml-kozie | kozio-lejbg | lejc-medrs | medyc-nadal | nadas-naryc | narze-nieus | nieuw-obudz | obum-odzia | odzie-ostaw | osten-piecz | piedz-podej | podep-polap | polat-posie | posil-pozam | pozap-przej | przek-przyg | przyj-purpu | pusci-rozes | rozet-rudni | rudy-sierp | siers-spali | spalo-strac | strad-szkap | szkar-truci | truda-ulegn | ulekl-uzde | uznaj-winni | winny-wstrz | wstyd-wymus | wymyk-wywal | wywar-zajaz | zajde-zarec | zarek-zbroj | zbrud-zlupi | zlust-zwrac | zwroc-zzyma
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
20098 I,3 | Dobrze - odrzekła podnosząc zarękawek i przytulając go do ust,
20099 I,1 | i biorąc znów za drąg od żaren rzekł z flegmą:~- Panas
20100 I,19 | nie zaznał chwili spokoju. Żarła go pycha, gryzło sumienie,
20101 II,2 | czekając na skutek swej żarliwej modlitwy. Nastała cisza
20102 I,1 | Żmudzin huczał gwałtownie żarnami mrucząc pod nosem pieśń
20103 II,13 | Szwedami pod Przedborzem, Żarnowcami i w okolicach Krakowa, przy
20104 III,14| chcieli łaski przyszłej pani zarobić. Inni twierdzili, że to
20105 II,11 | już dobrze w górę, droga zaroiła się wozami i pieszym ludem
20106 III,32| naraz ku drzwiom. A wtem zaroiło się we drzwiach i hufiec
20107 III,28| czarnuszkę-Ukrainkę.~Szli lasami, zaroślami, często wysyłając przed
20108 II,9 | zastawiali więcierze po zarosłych wybrzeżach Rosogi, i wnicznicy,
20109 II,1 | ukazał wschodnią część lasu, zarośniętą gęstymi chaszczami.~- Tam!
20110 I,19 | parę stai kwadratowych łąki zarośniętej łoziną, między półpierścieniem
20111 III,19| ucztował razem z oficerami i żartami do późna się bawił, słuchając
20112 II,35 | Zdrajco! - rzekł pół żartem, a pół serio - chciałeś
20113 II,11 | człowieka wydobyć spytał żartobliwie:~- Ale skarbca mnichom przetrząśniecie?
20114 I,7 | tańcu.~Szlachta, której żartobliwy ton młodego pułkownika dziwnie
20115 I,12 | ruszy w pole, to nie będzie żartował.~- Oj, to! oj, to! - rzekł
20116 II,17 | olbrzymich kolubryn, a nawet żartowano sobie z nich między żołnierstwem.~
20117 II,21 | wesołości, od powagi do żartu przechodził, począł bić
20118 I,1 | myśli, czy nie?... Ej ! nie żartuj no waćpanna, bo się we mnie
20119 I,1 | Panie Andrzeju, ja nie żartuję... świętą i szczerą prawdę
20120 II,21 | klasztoru, wprost!~- Chyba waść żartujesz? Co tam? co słychać? Broniże
20121 I,19 | zacząć.~Chuda twarz Ganchofa zarumieniła się z lekka, a oczy zaświeciły
20122 III,9 | podniosły się ku niebu, które zarumieniło się całe zorzą wieczorną,
20123 I,7 | niesprawiedliwie! - przerwała Marysia zarumieniwszy się jak malina.~- To jest
20124 III,9 | straszliwszy, jakoby ziemia zarwała się nagle pod rzeką i jakoby
20125 II,6 | może być! nie może być! - zaryczały setne i tysiączne głosy.~-
20126 III,27| osadził też swego, aż kopyta zaryły się w ziemi, i związał rapier
20127 II,41 | niewyraźnych, szarych i białawych zarysach. Na dźwięk Bogusławowego
20128 II,29 | Zachwiały się ściany, pułap zarysował się z przeraźliwym trzaskiem,
20129 II,15 | wyniosłe ściany i wieże zarysowywały się jaskrawo, potem znów
20130 I,5 | by w czeladnej wszystko zarządzić.~Kmicic chodził po izbie
20131 III,2 | swego pogromiciela. Bóg zarządził, jak chciał, aby za grzechy
20132 II,18 | Mógłbym cię kozikiem kazać zarżnąć jak kapłona, ale wolę cię
20133 II,40 | wojskami napada kraj, krzywdę zarzuca temu, który go broni. Bóg
20134 I,10 | dumą na szlachtę, która zarzucała ich pytaniami:~- Jakże to?
20135 III,27| hetman delię własną kosztowną zarzucił mu na ramiona, a on znów
20136 III,28| pannie Billewiczównie i zarzuciwszy jej ręce na szyję, rzekła:~-
20137 I,10 | bandoletów, szabel, koncerzy i zarzuconych już w owym czasie młotków
20138 I,6 | wielkiego hetmana obarczali zarzutami: iż pragnąc tylko sławy
20139 III,27| próżnym, aby nie ustąpił przed zarzutem nawet zbytniej ostrożności.
20140 III,23| usprawiedliwił się w jej oczach z zarzutu zdrady w ten sam sposób,
20141 III,32| niewarta!" - czyniąc sobie zarzuty okrutne, że go najgorzej
20142 II,41 | komnacie, w której na kominie żarzyły się kupy węgli i gorąco
20143 II,22 | własnymi rękoma własną ojczyznę zarzyna... Zaiste, zapomniano już
20144 III,18| do niej. - Jać nie będę zarzynał, po co mam diabłu dawać
20145 II,18 | gardzieli, podobny do piania zarzynanego koguta. Ręce rozłożył i
20146 II,14 | włosy z chałup i po prostu zarzynano opornych; resztę ludności
20147 III,27| a ten zapiał tylko jak zarzynany kur i chorągiew z ręki wypuścił;
20148 III,9 | tylnymi końcami w ziemię zasadzić, by je nadstawić nieprzyjacielowi,
20149 II,22 | kilkaset piechoty po drogach zasadzili, to i tak ujęliby nas jako
20150 II,25 | królowi.~Czapkę zdjął i zasadziwszy ją na rękojeść szabli, szedł
20151 II,36 | okaże jawnie, czy jest w tym zasadzka, czyli jej nie ma."~Tymczasem
20152 II,42 | piechoty i okopali się.~- Zaśby ich nie można w pole wywabić?~-
20153 I,7 | na czele laudańskich ku zaściankom. Słońce już weszło, ranek
20154 I,8 | toć to tenże gatunek co i zaściankowa szlachta. Jak swoje czerwońce
20155 III,9 | siekąc, bodąc, pole trupami zaściełając.~Stało się wreszcie jasnym,
20156 I,20 | widły zginą, to mi waść zasekwestruj całą fortunę.~Miecznik począł
20157 II,25 | by waszą królewską mość zasępić mogło?~- Zgoła nic takiego! -
20158 I,13 | jakby czymś zmartwieni i zasępieni.~Książę Janusz, który w
20159 I,14 | chwili jednak twarz jego zasępiła się znowu:~- Ci potężni
20160 I,13 | mimo kłaniali się nisko i zasiadali wedle godności.~Lecz widocznie,
20161 I,6 | pożądał dla swego domu prawa zasiadania w sejmach cesarstwa niemieckiego;
20162 III,7 | powiadać. Teraz do stołów zasiądziemy. Waszmościowie zostaniecie
20163 II,21 | czekał tylko na królowę, by zasiąść do rannej polewki; jakoż
20164 II,7 | będzie go miał, jeśli ty zasiędziesz na tronie litewskim.~- Oby
20165 III,32| sprawie zawsze rady jej zasięga.~ ~ ~KONIEC~ ~
20166 II,6 | go sobie z rąk do rąk i zasięgano jego rady we wszystkim,
20167 III,29| splądrował ogniem i mieczem, zasięgnął języka o tym, że uszła wraz
20168 III,28| ruszył w dwa dni później, zasięgnąwszy wprzód dokładnych wieści,
20169 II,4 | nazywał, do Ełku, gdzie zasięgnęli nowin o rzeczach publicznych
20170 III,1 | pól tkwił w lasach, czynił zasieki Szwedom po drodze, napadał
20171 I,6 | Niektórzy twierdzili, że się zasiekł w Lubiczu, ale zaraz okazało
20172 I,3 | rynku pożar! Mieszczanie się zasiekli i po prezydium do Poniewieża
20173 III,29| dotarło piersiami końskimi do zasieków. Miecznik też ochłonął tymczasem
20174 III,17| Elektor i król szwedzki zasilili mnie w miarę wojskiem -
20175 III,19| A my się w Billewiczach zasilim. Trzeba być geniuszem jak
20176 II,23 | Pewnie - mówiono - Szwedzi zaskoczą im drogę, ale czy poradzą
20177 II,2 | Tedy baczcie, aby was nie zaskoczył i pojedynczo nie znosił.
20178 II,10 | starostę sochaczewskiego, zaskoczywszy go w prywatnej jego majętności,
20179 II,27 | wahał się nawet własnych, zaskorupiałych ran rozrywać, by krew swą
20180 II,2 | dochodził z zewnątrz. Wtem zaskrzypiały wióry pod ciężkimi krokami
20181 III,9 | dzid, którymi piechurowie zasłaniali się przed impetem jazdy.
20182 III,27| pochód wszystkich wojsk zasłaniało. Chorąży, na widok zbliżających
20183 I,10 | którzy ją piersiami naszymi zasłaniamy.~Słuchającej go szlachcie
20184 II,35 | powiem, że Kupido tak nie zaślepia jak macierzyńska miłość.~
20185 III,16| działo w Taurogach, albowiem zaślepiało go to, że sam się w Billewiczównie
20186 II,7 | siebie, bo przeczuwał, że zaślepieni powodzeniem Szwedzi nie
20187 II,12 | wierzyć, że właśnie Bóg zaślepieniem nieprzyjaciół nawiedził?
20188 II,16 | Wejdźcie w siebie, czyli zaślepione ziemską potęgą oczy wasze
20189 I,18 | nie tak, iż ją zupełnie zasłonią, ale po zapadaniu kiści
20190 II,16 | twarze, tak aby oczy były zasłonięte, i umyślnie naprowadzali
20191 III,26| walili z muszkietów, aż dymy zasłoniły ich zupełnie Spojrzymy:
20192 III,16| bo cię chce pohańbić, nie zaślubić; bo chociaż nie mógłby znaleźć
20193 II,11 | chcą; po wtóre, że na to zasługują. Ekscelencjo! jestli na
20194 II,21 | przelewał.~- Więcej on na ufność zasługuje aniżeli list księcia Bogusława -
20195 I,13 | odzyszczę, ojczyźnie się zasłużę, krzywdy naprawię... Oleńka!
20196 II,27 | wznosząc oczy ku niebu - jeno zasłużmy na dalsze...~- Siła w życiu
20197 I,1 | naznaczył. Dalibóg, dobrze to zasłużony odpoczynek!~- Jedz waćpan,
20198 I,13 | chciał na przyjaźń waćpaństwa zasłużyć.~- Nic nie szkodzi - rzekł
20199 I,12 | Wołodyjowski.~- Na nic jeszcze nie zasłużyłem...~- Zostaw to mnie, a tymczasem
20200 III,27| może... Nie ma co, Jędrek! Zasłużyłeś się dzisiaj okrutnie, aleś
20201 II,19 | przestrach wiarę potłumił, nie zasłużyliście na to, aby dziś jeszcze
20202 I,22 | sumienie, powtarzając z zasłyszanych zdań to, które zdawało się
20203 III,2 | Szwedzi o owym kanoniku zasłyszeli, bo u niego miody przednie,
20204 II,10 | morze zakłóci i prostych zasmuci... który czas kary mojej
20205 I,21 | Andrzej na łoże i próbował zasnąć, lecz mimo całego umęczenia
20206 III,30| nieprzyjacielskich.~Po posiłku zasnęli wszyscy kamiennym snem.~
20207 II,1 | rana, panie pułkowniku, zasnęliśmy dopiero o dniu białym.~Kmicic
20208 III,1 | po niej zaś żołnierstwo zasnęło snem twardym, bo od dawna
20209 I,10 | dostatkach zakochanych.~Jednakże zasobna i wojną dotąd nie poterana
20210 III,8 | Jedni, chcąc nieco głód zaspać, spali po przyźbach, bo
20211 II,24 | strome pochyłości pokryte zaspami śniegu, na zrębach obramowane
20212 I,7 | przy lutni.~- Sam waszmość zaśpiewaj! - odpowiedziała odpychając
20213 III,4 | kościołach, więc wszystkie pułki zaśpiewały jednym głosem, odjeżdżając: "
20214 I,7 | dziś niech tak będzie: ja zaśpiewam naprzód, a waćpanna po mnie.
20215 III,9 | pobliskim gaju olszynowym zaśpiewywały się na śmierć. Strudzeni
20216 III,4 | tchnienie zimy. W lasach leżały zaspy, zmarznięte drogi tętniły
20217 I,9 | Wracam tedy do dom i cóż zastaję? Oto moich kompanionów porżniętych
20218 I,23 | Wolę, żeby mnie śmierć zastała na tronie... niż w królewskiej
20219 I,17 | aresztowaniu i o zdradzie hetmana. Zastałem deputację do nich od chorągwi
20220 II,19 | panowie! Im dłużej się nad tym zastanawiam, tym klęska wydaje mi się
20221 III,17| Jedno z dwojga: albo Sapiehę zastaniem jeszcze na Podlasiu i w
20222 III,30| wielkimi drogami ku nam dążyć. Zastaniesz nas w Brześciu, skąd, nie
20223 II,4 | z innymi pułkownikami i zastanowią, że w kupie będą mocniejsi.
20224 III,20| zdumienia. Nie miała czasu ni zastanowić się, ni ocenić, jak należy,
20225 II,10 | trafne, więc zląkł się sądu i zastanowił się mocno. Lecz pan starosta
20226 II,7 | nie zwrócił na to uwagi.~- Zastanowiłem się jednak - rzekł - że
20227 II,36 | nieprzyjaciela wolny.~Ostatnie słowa zastanowiły Kmicica, lecz nie miał czasu
20228 II,4 | zwierzchnik do podwładnego, nie zastanowiwszy się, że takie słowa mogły
20229 II,19 | Wrzeszczowicz - a choć wino nie zastąpi przyrodzonego dowcipu, pomaga
20230 I,10 | usposobienie szlachty do wojny zastąpiło poniekąd brak doświadczenia
20231 II,20 | Miecz, ogień, rabunek, ucisk zastąpiły dawną udawaną życzliwość.
20232 II,14 | ojcowie wchodzący do jego celi zastawali go, jeśli nie na klęczkach,
20233 I,23 | albo z inwentarzy, niech zastawi! Co będzie można wziąść
20234 I,21 | makaty i kobierce nawet Żydom zastawia, majętności wydzierżawia
20235 III,16| sieć, zdradliwy ptasznik zastawiający sidła lub strzelec tropiący
20236 I,24 | peramicitiam się o nią tylko zastawiał, bo ona była z innym zmówiona,
20237 II,9 | drwale, i rybitwowie, którzy zastawiali więcierze po zarosłych wybrzeżach
20238 II,35 | jakieś, panie starosto, zastawiasz, a choć celu nie rozumiem,
20239 III,10| zbierało, więc Charłamp, nie zastawszy wodza, udał się wprost do
20240 I,10 | dwakroć połamał szpony na zastępach Koniecpolskiego. ~Więc z
20241 III,28| miecznik z takim wojskiem zastępować drogę patrolom szwedzkim,
20242 II,9 | niedźwiedzie. Nieraz też zastępowano mu na przesmykach i pasach
20243 III,23| czele potężnego tatarskiego zastępu straszny Babinicz; wszystkie
20244 I,11 | zbrojny w patyk lipowy zastępujący w nagłym razie szablę, puścił
20245 I,12 | to marszałka nieobecnego zastępuję, więc przyszedłem powitać,
20246 III,9 | wojsko rzeki przepływać; nie zastraszy nas San ni Wisła!~Marszałek
20247 I,26 | przecie już książę wojewoda zastrzega sobie wolność recedere,
20248 I,24 | usiec, podpalić kogoś, zastrzelić to co innego, ale zdradzić
20249 II,15 | oficerem, właśni jego żołnierze zastrzelili go z rusznicy.~Wycieczka
20250 III,28| biedny zaś Jurko został zastrzelony za Poniewieżem, w ucieczce
20251 II,36 | Wieczorem porucznik Szurski zastukał do drzwi Kmicica. Oficer
20252 I,4 | było ciemnawo. Okna śnieg zasuł, a długi, niski otwór gruby,
20253 II,1 | strzelał, to go jakoby mgłą zasuło... i chybiłem... Z konia
20254 II,20 | głąb cesarskiego kraju się zasunąć. Same brzegi graniczne nie
20255 II,4 | się poznać i coraz głębiej zasuwał się w cień; wreszcie oparł
20256 I,20 | różowymi obłokami, które zasuwały się z wolna za widnokrąg,
20257 I,1 | najczęściej układu. W samym więc zaswataniu jej nie widziała panienka
20258 II,1 | łuczywem wielmożnemu panu zaświecę, bo nie masz latarni.~-
20259 II,17 | powstał jako prorok, aby zaświecić krajowi przykładem, by głosem
20260 III,3 | zaczęła opadać. Niebo błękitne zaświeciło nad głowami, widnokrąg wyjaśnił
20261 II,13 | przesunął palcem po cięciwie, aż zaświegotała jak jaskółka, a następnie
20262 II,18 | kamienie, bryły lodu, ziemi zaświstały mu koło uszu i tu skończyły
20263 II,19 | Tu blask tej światłości zaświtał na twarzy jego, oczy natchnione
20264 I,10 | Po upływie pół godziny zasypał kartę, uderzył po niej ręką
20265 II,19 | Juże za nimi i ślady zasypało!~Wtem gromady łyczków i
20266 II,19 | Przed bramą stał chłop, cały zasypany śniegiem; za nim widać było
20267 III,14| przed nimi w podartym i zasypanym ziemią ubraniu, na twarzy
20268 II,1 | zakrzyknąwszy raz i drugi, zasypiał, a potem znów budził się
20269 I,10 | na zawołanych gospodarzy zasypujących swą wełną i zwłaszcza swoim
20270 III,27| pomięszany czambuł wprost do zasypywanego kulami brodu i rwał, jakby
20271 II,8 | Akteona zmienię i na śmierć zaszczuję. Na dwóch polach jużem go
20272 II,20 | nasze tam położymy, gdzie zaszczycenie całości ojczyzny potrzebować
20273 III,20| jego dusza jest piękną, a zaszczytną, jak honor rycerski wymagać
20274 II,2 | ale wkrótce zrzekł się tej zaszczytnej szarży, bo mu przeszkadzała
20275 II,6 | publico bono największych zaszczytów zrzec się należy.~Żołnierze
20276 I,13 | ale dla jego ucha wyraźny, zaszeptał blisko:~- Panie Andrzeju!...~
20277 I,18 | pistoletów, lecz salwa niewiele zaszkodziła ukrytym za łbami końskimi
20278 I,9 | Waść sobie najwięcej zaszkodziłeś tym spaleniem Wołmontowicz
20279 II,7 | zadasz, jeno zdrowiu własnemu zaszkodzisz. Słuchaj! Jadąc tutaj zauważyłem
20280 III,10| przez inny i z boku was zaszli? - przerwał Czarniecki.~
20281 I,24 | jakby go coś popychało, aż i zaszliśmy oboje na bezdroże. Ale skoro
20282 III,16| z palącą twarzą i oczyma zaszłymi mgłą, obsunie się w te ramiona,
20283 III,4 | okropnie.~Lecz w tej chwili zaszumiał straszliwy młyniec, rapier
20284 II,2 | zarośli i rzekłbyś: ptactwo zaszumiało po pobliskiej trawie, o
20285 I,17 | wystrzał z garłacza; siekańce zaszumiały na gościńcu, koń pana Rocha
20286 II,5 | w najciemniejszy kąt się zaszył, aby go nie poznali - rzekł
20287 III,22| go dziewka w koszulę nie zaszyła. Wasza książęca mość nie
20288 III,7 | zguby pewnej oczekujące. Zaszyli się na koniec Szwedzi w
20289 III,30| ale każdy Tatar tyle miał zaszytych w kulbace, tołubie i czapce
20290 III,26| mianowicie złoto, które zaszywali w kulbaki. Toteż, gdy który
20291 I,25 | wiatr mu rozwiał. Pan Kmicic zataczał koła, zmieniał chody, na
20292 II,18 | opowiedział pokrótce, nic nie zataił. Oficerowie spoglądali po
20293 II,11 | ekscelencji tylko ich nie zatajam, bo cesarzowi, panu memu,
20294 III,21| odrzekł oficer - i nic nie zataję, mniemając, że jej dostojność
20295 I,3 | do ust, by pęd powietrza zatamować.~Sanie gnały jak wicher.
20296 III,2 | na śmierć pod Zamościem zatańcują... Nakręcę go jako gdański
20297 II,24 | zwłaszcza że od przodu zatarasował mu drogę młody Tyzenhauz
20298 I,25 | ojczystego kraju zabawiał się zatargami z rodziną Sapiehów i łowami.
20299 II,3 | stary Kiemlicz mimo woli zatarł ręce i błysnął oczyma.~"
20300 III,16| miłość. Granica była umyślnie zatarta i niewyraźna, aby przekroczenie
20301 II,19 | wąsy. Musiał zmarznąć albo zatchnął się, bo własną czapkę dotychczas
20302 III,15| Warszawa wzięta! Gdzie zatętniły kopyta jego konia, tam całe
20303 II,17 | ale gdy kto nimi wylot zatka i zapali, to nie masz takiego
20304 II,18 | wejdzie, skoczyć na niego i zatkać mu pysk. Możecie mu własną
20305 I,4 | jego dobrodzieje.~Oleńka zatkała oczy rękoma.~- Nie może
20306 I,17 | waćpanów także!... Całkiem mnie zatkało, że tchu nie mogę złapać!
20307 II,18 | nieme błaganie o litość, z zatkanych ust wydobywały się jęki
20308 I,18 | bitwy w ciasnocie, kazał je zatknąć poprzednio przy drodze,
20309 I,11 | Cud będzie, jeśli się nie zatknę...~Lecz nie tu był jeszcze
20310 I,25 | pasem skórzanym, za który zatknięta była krócica.~Żołnierze
20311 II,1 | przy sobie... W pasie były zatknięte; gdzie pas? - pytał gorączkowo
20312 II,13 | kos, sztorcem na drzewcach zatkniętych, maczug i kłod ciężkich,
20313 I,3 | patrzaj - rączkami oczy~Zatknij białymi,~Bo ci serduszko
20314 I,12 | sypać jedna za drugą.~- Zatknijże sobie ten dokument za pas,
20315 III,19| Już się szatki na niej zatliły. Musiałem gasić i trzymać
20316 I,17 | broni. Cały dziedziniec zatłoczony był wojskiem. Gotowano się
20317 I,15 | się, żeby się w kąt nie zatłoczyli, bo armaty by ich w mig
20318 I,15 | Armaty naprzeciw Węgrom zatoczone i regiment szkocki także
20319 I,10 | mówili desperaci. "Obóz źle zatoczony, szańce źle usypane, miejsce
20320 III,27| niewielkie a jako piorun szybkie zatoczy i rajtar leci głową w dół
20321 I,7 | waści!...~Tymczasem szlachta zatoczyła w milczeniu krąg naokół
20322 III,4 | we dwie przeciwne strony.~Zatoczyli tedy obaj kołem i zwrócili
20323 I,12 | przyjrzyć.~Kolaska tymczasem, zatoczywszy koło, zbliżyła się do rozmawiających.
20324 II,14 | wietrze, a oni szli i śpiewali zatopieni całkiem w Bogu, jakoby niczego
20325 II,18 | Bogu z całej duszy. Tak zaś zatopił się w modlitwie i w swym
20326 I,10 | że za pierwszym cichym zatrąbieniem przez munsztuk wszyscy mają
20327 II,14 | wezwaniem Millera do poddania zatrąbił jeszcze przedtem do wrót
20328 III,27| skończyć! - rzekł.~Wtem zatrąbiono przy hetmańskiej kwaterze
20329 II,20 | Rzeczypospolitej, że jeżeli Radziwiłł zatriumfował z początku nad swymi własnymi
20330 I,26 | ważyć. Ani się, bestia, zatroska, ani pomyśli, co jutro będzie!
20331 I,13 | zabawę, bo i książę się zatroskał. Patrzcie, mości panowie,
20332 III,23| książę żyw i zdrowy, o tyle zatroskały go wielce nowiny. Jeżeli
20333 I,13 | za nią na ramionach. Nie zatroszczy się dusza żołnierska, gdy
20334 III,6 | chłopstwu kazać przeprawy zatrudniać, mosty palić, wiwendę po
20335 II,20 | postoju pod Częstochową zatrudnieni ustawicznie łowami na pojedynczych
20336 II,16 | owego sprzedawczyka wydał zatrute owoce.~Wiadomość o abdykacji
20337 II,27 | rozrywać, by krew swą od zatrutych soków uwolnić.~Już też i
20338 I,26 | oczach... jakby go piorun zatrzasnął!... Ani zipnął... A jam
20339 I,19 | wierną służbą winy swojej nie zatrzesz."~Radziwiłł wysłał natychmiast
20340 II,23 | Szwedzi nadciągali, to ich zatrzymamy na sobie, dopóki nie polegniem.
20341 II,4 | to one zbuntowały się dla zatrzymanego żołdu albo dla swywoli?
20342 II,16 | szwedzkie, ubezpieczone przez zatrzymanie jeńców, pracowały gorączkowo-nad
20343 II,41 | nastawał... Tam Sakowicz zatrzymany; wszelako... pan wojewoda
20344 III,15| ręką:~- A to proszę, nie zatrzymujem, wolna droga!~Wittenberg
20345 II,20 | a przy tym ustawicznie zatrzymywano na drodze jadących i wypytywano
20346 III,32| wymówiła ostatnie: "Amen", gdy zaturkotało przed bramą i Oleńka wpadła
20347 II,4 | stanie. Taka już natura zatwardziała. A gdym mu doradził, żeby
20348 III,23| ja to, niebogo sieroto, z zatwardziałości serca i braku ojcowskiego
20349 II,18 | jęki żałosne; lecz wojny zatwardziły serce pana Andrzeja i nie
20350 II,4 | Chory, mówią: dech mu zatyka.~- Daj mu Boże zdrowie,
20351 III,26| brandenburską, na gwałt zatykającą piki w ziemię, aby pierwszemu
20352 II,7 | zębami zgrzytał, palcami oczy zatykał, na koniec począł wołać
20353 II,21 | ojcowskiego afektu nie wrócisz?... Zaufaj im, panie, bo oto tęsknią
20354 I,7 | czeredę szlachty i rzekł:~- Zaufałem waszmościom... Bóg wie,
20355 I,12 | na swych gości, którzy mu zaufali, łaskaw.~- Co mówisz, Michale! -
20356 III,22| samej księżnej Gryzeldy zaufana, a ja księżnej nie chcę
20357 II,3 | zdrajcy.~"Hetman posyła zaufanego do króla - pomyślał stary -
20358 II,16 | Sam bowiem nieraz mawiał w zaufanej kompanii po pijanemu: "Spełniło
20359 III,6 | który cieszył się wielkim zaufaniem wodza - po co się troskać;
20360 II,21 | poprawionym i pokutującym nie zaufasz?... dzieciom, które zbłądziły,
20361 II,7 | wolał, żebyś sobie lepszych zauszników wybierał, mających więcej
20362 I,17 | sprzeciwić... Bo nawet i to zauważ, że kto się ożeni, ten snadnie
20363 II,14 | nie mieli wierzyć żołdacy?~Zauważono zaraz, że gdy Miller zbliżał
20364 II,35 | rycerz podobno zawołany. Zauważyłaś go, pani siostro?~- Samżeś
20365 III,2 | Skrzetuskimi i Wołodyjowskim. - Zauważyliście waszmościowie, jakeśmy się
20366 III,4 | zwrotnym jak sokół koniu. Zauważyło go wreszcie całe wojsko,
20367 I,22 | powtórzył hetman nie zauważywszy tonu, jakim się Szczaniecki
20368 III,9 | łamiąc się w pośpiechu, zawadzając jedne o drugie, stawając
20369 I,5 | czego ciepłego także by nie zawadziło, bo na dworze mróz okrutny.~-
20370 II,1 | Kmicic, że książę Janusz nie zawaha się uderzyć go tam, gdzie
20371 III,16| pojawiły się lekkie rumieńce, zawahała się przez chwilę, nareszcie
20372 I,22 | razem wymienione, i oboje zawahali się w pierwszej chwili:
20373 II,28 | prywaty i dla swawoli nie zawahasz się najsłuszniejszej racji
20374 III,29| dopiero gdy płonący dom zawala się z trzaskiem, głos jakiś
20375 I,10 | forteczne, które następnie zawalały się z łoskotem. Pioruny
20376 I,4 | poczuł.~- Coś za jeden, zawalidrogo? - pytał chwytając za szablę.~
20377 I,5 | Nagarnęło się tedy do niego zawalidrogów bez dachu i domu, ludzi
20378 II,40 | Przywiózł on ze sobą listy i moc zawarcia pokoju.~Ów pan Sakowicz,
20379 II,17 | odetchnęli, lecz wnet przed bramą zawarczał bęben i dobosz przysłany
20380 I,24 | muszkiety; następnie brama zawarła się za jeźdźcami i już ich
20381 I,10 | braterski z mężnym narodem zawarli.~- Vivat Wittenberg! Vivat!
20382 I,14 | zaciekłą rozniecił i nie zawarłszy układu zginął, tedyby kamień
20383 II,4 | i już układ z elektorem zawarły, aby się wspólnie przeciw
20384 I,25 | porwawszy w dłonie chlusnął zawartą w nim wodę na pana Andrzeja,
20385 II,16 | Jednocześnie żołdacy, korzystając z zawartego zawieszenia broni, cisnęli
20386 III,14| przez Kmicica i pozwolił zawartej w nim załodze nieco odetchnąć.
20387 I,14 | Pontusem de la Gardie, zawartemu.~Książę kazał wprawdzie
20388 I,1 | układzie o małżeństwo dzieci zawartym między starym Billewiczem
20389 I,21 | ci ludzie!~- Tyle oni nie zaważą, aby mogli całe przedsięwzięcie
20390 II,39 | mogła na szali wojennej zaważyć, jako to, że tu Radziwiłł
20391 I,4 | lepiej dziękujmy!~- Co tu zawczasu dziękować?! Jak będzie za
20392 I,17 | opałach, a dlategom się zawdy wydostał na pole. Powiedzcie
20393 II,25 | restaurację królestwa będziem zawdzięczać!~- Miłościwy panie! - odpowiedział
20394 II,5 | znów zdrowia i życia nie zawdzięczamy.~- Dla Boga! - zakrzyknął
20395 I,13 | pana!~- Zaraz, jeno szaty zawdzieję. Chłopię! kontusz i pas,
20396 II,16 | żołnierzy. Muszkietnicy zawdziewali im swe kapelusze na głowy,
20397 I,8 | zawziął, że ją dostanie. Zawezmę się i ja!"~Tak rozmyślając
20398 II,28 | białogłowa przeciw tobie zaweźmie, choćbyś się w szparę w
20399 I,25 | chwili wrócił pośpiesznie z zawiadomieniem, iż książę pilno chce widzieć
20400 II,11 | Dano mi żupy solne w zawiadywanie. Znalazłem przystęp do chleba,
20401 I,5 | rzekłbyś: drzwi wyskoczą z zawias. Tymczasem między zgromadzone
20402 III,15| drobne szczątki, ale wyrwał zawiasę z prawej strony, odłupał
20403 I,7 | już ręka chodzi dobrze w zawiasiech... bo czas, wielki czas,
20404 II,13 | jeden! - rzekł Kmicic.~- Zawiąż na rapciach! - rzekł pan
20405 II,27 | będąc, niemało się nad jej zawiązaniem przez posły i listy napracowali;
20406 III,15| czwarta uwiesiła się u zawiązanych z tyłu wylotów, on zaś przyduszon,
20407 II,18 | tamten niech zakręci linę i zawiąże! - rzekł Kuklinowski.~W
20408 II,27 | znamienity związek bez niego się zawiązywał. Wieści przychodziły coraz
20409 II,34 | Pacholikowie skończyli wreszcie zawiązywanie troków i zbierali się iść
20410 II,36 | przerywany wsiami, aż do Zawichosta.~Noc już zapadła, ale bardzo
20411 I,4 | drzewa, ogromne stado wron zawichrzyło się nad ich głowami. Zend
20412 II,6 | tak tuszę, że da Bóg, nie zawiedziecie się w tej ufności, którąście
20413 I,19 | najstraszliwszy chaos. Radziwiłł, zawiedziony w rachubie na wojsko, postanowił
20414 III,23| Malborg lub pod Gdańsk. List zawierał także wiadomości o śmiałej
20415 III,7 | tego, bo i ja z wami foedus zawieram. Moja głowa, wasze szable!
20416 II,32 | była w potrzebie, a w onych zawieruchach i substancja przepadła.
20417 II,16 | przepaścistych gniazdach zawieruchę, mróz, śniegi i wytaczały
20418 II,26 | załagodzisz... Niemało i aktów się zawieruszy, a ja ci to jeszcze raz
20419 I,17 | o to prosił? Prędzej nam zawierzy i ciebie w podziemiu zamknie.~-
20420 II,21 | nie zdradliwa? Zali możemy zawierzyć temu narodowi, który tak
20421 II,17 | było ogień z tego szańca zawiesić, ponieważ zaś gęsta mgła
20422 II,11 | z dala rzekłbyś, że ktoś zawiesił nad ziemią olbrzymią gwiazdę
20423 II,13 | wprawić i po wojnie jako wotum zawieszę. A waćpan maszże już z jednego
20424 II,16 | korzystając z zawartego zawieszenia broni, cisnęli się jeszcze
20425 I,1 | rozmyślała, gdyż losy jej były w zawieszeniu.~Testament przeznaczył ją
20426 II,16 | ukazując wielki krucyfiks zawieszony na ścianie.~- Idź! połóż
20427 III,9 | brzegu pana Michała, że mógł zawietrzyć zapach koni i dym lulek,
20428 I,8 | list zapowiedni Kmicicowi zawieźć?~- Przeciem ci mówił, że
20429 II,3 | bo lepiej, żeby ten co zawiezie list, nie wiedział, od kogo
20430 I,16 | Mirskiego i Stankiewicza, zawieziesz im rozkaz mój, by do pochodu
20431 II,4 | nie wypadało wdawać się w zawiłe materie polityczne, nad
20432 II,9 | czy się nie każe koło nich zawinąć.~Pan Andrzej niemałej także
20433 III,28| Dymni do Rogowskiej nas zawiodą, w której żaden nieprzyjaciel
20434 III,20| mnie, pani, nie znała i zawiodłaś się na mnie. Ale zlituj
20435 III,4 | Tatarami. Lecz rachuby Karolowe zawiodły, Jan Kazimierz wolał bowiem
20436 I,10 | nie brakło ni niechęci, ni zawiści; nie brakło magnatów między
20437 III,7 | zawojowali, jeżeli nie niezgodą a zawiścią panów. Zali siłą nas zmogli,
20438 III,10| postrzegł się nieprzyjaciel, iże zawiślańskich wojsk nie masz, jeno partie
20439 III,3 | Czarniecki nie poszedł na Zawiśle, ale znów krążył koło szwedzkiej
20440 III,9 | czasu przykrzył sobie na Zawiślu. Na radzie owej postanowiono,
20441 I,17 | gdy im śmierć nad szyją zawiśnie, albo polecają się Bogu
20442 I,20 | słowu waszmości?~- Jako Zawiszy! - odparł Kmicic.~W tej
20443 II,19 | widzieć, bo z wieczora niebo zawlokło się chmurami i począł padać
20444 II,11 | zmartwień, zwątpienia i zawodów uczuł nagle pan Andrzej,
20445 III,20| ostatnia deska ratunku, zawodzi ją jedyny sposób wydostania
20446 I,11 | Łatwiej Rzeczpospolitą całą zawojować - czego Boże nie daj! -
20447 III,7 | Czymże to oni nas bowiem zawojowali, jeżeli nie niezgodą a zawiścią
20448 I,11 | stary widocznie okrutnie był zawojowany przez chłopaków, bo żaden
20449 II,25 | skrępowanymi rękoma, król jakiś w zawoju z jednego szmaragda uczynionym,
20450 I,11 | Bohuna, poczekaj, jeno matki zawołam!~Jaremka spojrzał na drzwi
20451 I,4 | jednak, że to żołnierze zawołani: miny rzęsiste i harde,
20452 II,23 | chwili przybyć, choć i bez zawołania, i głowę położyć za ciebie.
20453 I,10 | dostatkach, we wczasach, na zawołanych gospodarzy zasypujących
20454 I,5 | słyszeć szczęk żelaznej zawory, skrzypienie otwieranych
20455 I,7 | Gdy zdanie to jednogłośnie zawotowane zostało, pojechali starsi
20456 II,22 | której z powszechną zgodą zawotowano, iż po przybyciu do kraju
20457 I,17 | obaczysz - rzekł Mirski.~- Zawracaj do Kiejdan!... - krzyknął
20458 I,26 | popędziwszy konia, odsunął Zawratyńskiego, a sam chwyciwszy za lejc
20459 I,25 | jeśli szereg zawraca?~- Tedy zawróci i on, nie popsowawszy linii.~-
20460 I,3 | przyodzieję.~To rzekłszy zawróciła się i wyszła, a Kmicic skoczył
20461 III,11| stolicy!!...~- Wyżeniem! - zawrzasło dwanaście tysięcy litewskich
20462 I,4 | coraz słabiej, ciszej, potem zawrzasnął rozpaczliwie i zamilkł na
20463 II,25 | do Lwowa i układ z chanem zawrze. Tenże sam poseł doniósł,
20464 III,18| cierpliwą Penelopę mógłbym zawstydzić.~Miecznik przeląkł się jeszcze
20465 I,22 | ich oczu, po którym tak zawstydzili się oboje.~Skruchy Oleńka
20466 I,1 | światłem i własną pięknością zawstydzona. Kmicic puścił ją wreszcie
20467 I,17 | jedno! - rzekł Zagłoba. - Zawsześmy zyskali na czasie, może
20468 II,28 | odpowiedział śmiejąc się wojewoda.~Zawtórowali wodzowi śmiechem inni oficerowie,
20469 I,22 | chcąc się przekonać, czy zawtórują okrzykowi żołnierzy. Jakoż
20470 I,12 | ten lew zaryczy, a ja mu zawtóruję. Nie masz takiego drugiego
20471 II,28 | Naprzód każdemu przytrafi się zawziąść, exemplum: moja na Radziwiłła
20472 III,30| a Babinicz gonił go tym zawzięciej; dlatego to do Wołmontowicz
20473 II,26 | robota, wtedy tak się na mnie zawzięła, że ile było dawniej afektu,
20474 II,20 | wszyscy się przeciw nim zawzięli. Wojsko się buntuje, szlachta
20475 II,21 | nigdy nie przejednanych zawziętościach, jakich pełne są obce kroniki,
20476 I,17 | jeszcze by był na waści zawziętszy, gdyby wiedział, żeś królowi
20477 II,40 | stało się surowym i zarazem zawziętym. Łatwo zgadłeś, że komu
20478 II,28 | tam która miała na mnie zawzinać, skorom żadnej nigdy w życiu
20479 II,41 | podejmuje.~- Czemu żeście glejtu zażądali, skoro Sakowicza macie?
20480 I,16 | nich łaski.~- Jako żywo, że zażądam, daj Boże najprędzej! -
20481 II,23 | i nieubłaganie, jako psy zażarte ścigają zwierza w kniei.~
20482 III,30| rano, aby straty własne po zażartej potyczce obliczyć i łup
20483 III,29| wolna stawała się coraz zażartszą i coraz pracowitszą, nie
20484 II,22 | mości, ale...~- Zali już mu zazdrościsz? - przerwał król.~- Nie
20485 II,27 | dotąd o swe prerogatywy zazdrosna, tak pozornie nieużyta,
20486 I,14 | ugiąć się ciężarem. Niech zazdrośni posądzają mnie o pychę,
20487 III,5 | nadzwyczajnej ambicji i o sławę zazdrosny. Znam go siła lat i byłem
20488 III,16| rozwścieczony niedźwiedź zażerał się z psami i wszystkie
20489 II,25 | ostre; potem psy liptowskie zażerały niedźwiedzia; potem góral
20490 II,12 | płynące jakoby z fletni zaziemskich. Chwilami zdawały się one
20491 II,19 | dalej z powagą i spokojem zaziemskim:~- Panie, który światami
20492 I,1 | że jeszcze miłości nie zaznało, nosiła wielką gotowość
20493 III,4 | ja cię owym wiatraczkiem zażyję, który w Łubniach jeszcze
20494 II,21 | naszej kwatery prowadzi. Nie zażyjemy rannego posiłku inaczej,
20495 II,33 | piernacz, taki, jakiego zażywali pułkownicy kozaccy. Czerwona
20496 III,1 | ciągle były w pogotowiu, zażywały wczasu po chatach. Na owe
20497 I,13 | bitwą przez jaką godzinę zażywam, chociaż i od kielicha z
20498 II,13 | charakternik... Od Finów się sztuki zażywania czarnych nauczyli i każdy
20499 II,22 | I gdzieżeśmy to doszli w zażywaniu tej wolności, jakież to
20500 II,12 | uznałem, abyśmy je razem zbadali. W najszczerszej chęci mógł
20501 III,15| komisarze polscy; powierzono im zbadanie, czy Szwedzi jakowych łupów
20502 I,19 | księcia, by przynajmniej zbadano pierwej, jakim sposobem
20503 II,11 | pan Koniecpolski był to zbaraski rycerz. Za nim poszli pan
20504 I,8 | i pod Konstantynowem, i zbaraskie z innymi wytrzymywałem głody,
20505 II,6 | naprawdę podobien nieco do zbaraskiego, bo boków i tyłu broniły
20506 I,12 | kupy się zbieramy, starzy zbarażczykowie - mówił.~- Człowiek i do
20507 I,8 | panna zaraz rękę i serce zbawcy oddaje! Gdyby zresztą nawet
20508 I,23 | będzie sposób i dla ojczyzny zbawienny, bo inaczej ci ludzie całkiem
20509 I,10 | cały kraj pójdzie za naszym zbawiennym przykładem, wojska szwedzkie
20510 III,22| przeklęta febris całkiem zbawiła.~- Zazdrość mi, wasza książęca
20511 II,29 | że poza waszą wiarą nikt zbawion być nie może?~- I w godzinę
20512 I,4 | To, panienka, zbóje i zbereźniki, tam człek dnia i godziny
20513 III,6 | niektórych tak straszliwie zbiedzonych, że nie chcieli już jeść
20514 II,24 | naprzód, góry poczęły się zbiegać, doliny zacieśniać. Jechano
20515 II,13 | kłębią się, rozbiegają i zbiegają, tak zawrzało miasto i wsie
20516 I,10 | czerwone pręgi, któremu młodość zbiegała na stepach lub w lasach
20517 II,36 | drodze, do nieprzyjaciół zbiegali...~- Szwedów przecie nie
20518 I,5 | domu, ludzi niskiego stanu, zbiegłej z wojska czeladzi, zdziczałych
20519 II,3 | i usiekliście go, potem zbiegliście przed sądami i służyliście
20520 II,6 | zwłaszcza pocztowi i czeladź, zbiegłszy spod chorągwi, potworzyli
20521 II,16 | szlachty banitów, ludzi zbiegłych z wież i rąk mistrza, a
20522 I,6 | też, że do Chowańskiego zbiegnie i nieprzyjaciół naprowadzi,
20523 I,10 | bezładny obóz polski, do zbiegowiska jarmarcznego podobny, hałaśliwy,
20524 II,6 | i rad się znalazł w tym zbiegowisku żołnierskim, w którym o
20525 II,29 | niepoznania. Włos na głowie zbielał, naokoło oczu poczyniły
20526 I,9 | dwudziestym którymś roku życia zbielała, a on, zgadnij waść, co
20527 III,27| umrę i ona...~Tu wargi mu zbielały.~Kmicic zaś skoczył szukać,
20528 I,17 | latarnią w ręku i rzekł:~- Zbierajcie się, waszmościowie, iść
20529 I,1 | wolentarzami chodziłem, których zbierałem, gdziem mógł, nie przebredzając.
20530 I,12 | Chwała Bogu, że do kupy się zbieramy, starzy zbarażczykowie -
20531 II,9 | potaż i smołę, i ci, którzy zbieraniem chmielu się trudnili, i
20532 III,9 | już nie była to lada jaka zbieranina wolentarska, ale lud na
20533 III,28| i widły; jazda stanowiła zbieraninę zamożniejszej szlachty,
20534 II,5 | znosił, jeżeli się w kupę nie zbierzecie. Na Boga! uczyńcie to i
20535 I,10 | wszystkich trzech obozów w kupę zbierzemy, aby mu dać wstręt należyty.
20536 III,21| partię.~- Nim ją waćpan zbierzesz, nim do znajomej wsi dojedziesz,
20537 I,5 | żołnierzy:~- Rotmistrz się zbiesił. Nie daj Bóg mu pod rękę
20538 II,34 | po drodze siła rezolutów zbieży. I to rozważ, miłościwy
20539 II,35 | barankowie" szli spokojnie, zbijając się w najciaśniejsze kupy
20540 II,15 | zimnej a przenikliwej, która zbijała się miejscami jakoby w słupy,
20541 II,33 | na drugą, a wówczas tłumy zbijały się w tak gęste masy, że
20542 III,7 | dodał. Dość jednego takiego żbika, jak Kmicic, mieć na sobie,
20543 II,17 | południowej strony stojąca. Zbiła ona mur do tego stopnia,
20544 II,4 | ciemność zupełna; walczący zbili się w kupę tak ciasną, że
20545 III,18| jest ojczyzna, jeżeli nie zbiór praw, przywilejów i wolności,
20546 II,6 | przecie była to jesień, a zbiory udały się szczęśliwie -
20547 II,13 | rykiem powietrze; owce, zbite w gromady, cisnęły się na
20548 I,21 | jako ciału strudzonemu i zbitemu każde dotknięcie ból sprawia,
20549 II,12 | nie rzekę, ale most tak zbity, iż można by było przejść
20550 III,27| usłyszawszy to zaczerwienił się i zbladł, nagle zerwał się na równe
20551 III,29| jej mdło i słabo, twarz zbladła jak chusta, i poczęła wić
20552 II,18 | Cieszyło go to, że nie zbłądził, bo ciemność była taka,
20553 II,21 | zaufasz?... dzieciom, które zbłądziły, ojcowskiego afektu nie
20554 I,3 | Kokoszko, kiedy wieczorem, niby zbłądziwszy - co? ~- A twoja reputacja?~-
20555 II,16 | ujrzał dwa białe habity zbliżające się do kwatery, którą zajmował.~
20556 I,18 | zapytać, co by byli za ludzie zbliżający się tak wolno.~Widocznie
20557 II,15 | owczarni, uchodzą przed zbliżającymi się odgłosami strzelców.
20558 II,19 | rozmyślaniom, bo i dla nich zbliżało się najuroczystsze ze świąt.~
20559 II,19 | skurczyć przez jedną noc... Zbliżam się tuż - Kuklinowski!~-
20560 II,16 | pracowały gorączkowo-nad zbliżeniem się do niedostępnej dotąd
20561 II,14 | obejściu fortecy i zbytniemu zbliżeniu się do murów.~Lecz owo jutro,
20562 II,10 | chyżo swego nie doścignie, zbliży się nań sąd mój i pozostawi
20563 III,18| armaty, na nic! bo już nie zboczy. W dziada i we mnie się
20564 III,1 | Dubois umyślnie z traktu zboczył, bo mu doniesiono, że się
20565 II,13 | łupu szukać? Wolicie być zbójcami niż obrońcami Marii?!...
20566 I,5 | Jego głowy! krwi! Rozsiekać zbójcę!~- Gońcie go! - zawołała
20567 II,40 | drodze? Musiałeś u Kmicica zbójecki proceder praktykować.~-
20568 I,26 | Soroka.~I łza stoczyła się po zbójeckiej twarzy wachmistrza.~Tymczasem
20569 I,10 | najświętsze umowy i napadnięto po zbójecku bezpiecznego sąsiada? Szwecja
20570 III,23| abym więcej przeciw tym zbójom mógł ze świeżymi siłami
20571 I,21 | sprawia, tak on duszę miał zbolałą. Proste pytanie Charłampa: "
20572 I,26 | rzekłszy książę wyciągnął zbolałe ręce, aby je wyprostować
20573 II,16 | miarkę powagi, dobrotliwości, zbolałej cnoty, życzliwości i nie
20574 I,5 | bowiem naznaczały punkt zborny uniwersały królewskie zwołujące
20575 II,22 | czasach nie doznał; który pod Zborowem, pod Beresteczkiem i pod
20576 II,6 | a kiedy już do paktów zborowskich przyszło, to chan sam jako
20577 I,12 | Dziwno mi to, że piorun tego zboru helweckiego nie zapalił? -
20578 I,12 | gdzie może, ciśnie; że zbory heretykom stawia... Ale
20579 II,6 | popadnie: bydło, owce, świnie, zboże, siano, i z tego województwa,
20580 I,10 | to łatwo, boć tę ziemię zbożną zamieszkiwał lud rojny a
20581 I,10 | lasy, dąbrowy, łęgi i łany zbożne, i po chwili rzekł:~- Tak
20582 III,23| szła przez pola, bo łan zbożowy nią szumiał; szła przez
20583 III,26| oszczędzano nawet łanów zbożowych, nawet drzew w sadach.~Tyle
20584 III,16| srogie terminy, w których zbrakłoby mu potęgi, przyjaciół i
20585 II,24 | szalał, siekł, bódł. Krew zbroczyła mu twarz, z oczu szedł ogień,
20586 I,4 | których błazeństwo, rozpusta i zbrodnia wycisnęły pospołu swe pieczęcie.
20587 II,21 | bluźnierstwach, subtelnych zbrodniach i nigdy nie przejednanych
20588 I,10 | niesłusznie osądzony i jako zbrodniarz ścigany, obcej protekcji
20589 III,23| Sakowiczem nie byli takimi zbrodniarzami, za jakich ich pan miecznik
20590 III,16| był w oczach jej większym zbrodniarzem od ojcobójcy. Ów Kmicic,
20591 II,25 | niepowodzenie do rzędów zbrodniarzy strąca, powodzenie do rzędu
20592 I,25 | wiarołomcy, zdrajcy... Zbrodzień i zdrajca... Obaj tacy..."~
20593 II,20 | nieprzyjaciela, mogły się zbroić i niesforne tłuszcze w rzędniejsze
20594 III,17| Billewiczów należących, zbierali i zbroili.~Następnie sześciu zaufanych
20595 II,42 | chodu; szabla nie zabrzękła, zbroja nie zadzwoniła, Tatarzy
20596 I,6 | oblężenia. A zaś między zbrojnymi ludźmi, między szlachtą,
20597 II,16 | przeznaczono na dachy, a zbrojownie i wszelkie przyrządy wojenne
|