bold = Main text
      Tom, Rozdzial                                        grey = Comment text

21601 III,6 |                    dwóch ludzi; jedna z nich zwrócona była ku olszynie, ale że
21602  I,12 |                     donośnym głosem:~- Lewo! zwrot - w tył!~Kopyta zadźwięczały
21603  I,8  |                   dawna, okrutnie wytrwałe i zwrotne.~- Ba! - rzekł pan Wołodyjowski -
21604 III,4 |              siedzący na bułanym a ścigłym i zwrotnym jak sokół koniu. Zauważyło
21605  I,19 |            niespodziane napady, błyskawicowe zwroty, w których nad innymi oficerami
21606 II,25 |               figurki, przedstawiające wjazd zwycięskiego wodza na Kapitol. Jechał
21607  I,14 |               triumfator wracający po wojnie zwycięskiej. Cisza naokoło, a książę
21608 III,5 |               nadciąga z wojskiem potężnym i zwycięskim, a już (powiada) słyszę,
21609 II,12 |                      prawdziwego światła nie zwyciężą!"~"Amen!" - rzekł w duchu
21610 II,10 |                    bo Szwed i jego stronnicy zwyciężają... Wiara prawdziwa upada,
21611 II,11 |                    Polskę podbijał, bez boju zwyciężał.~Szeregi wojewodów, kasztelanów,
21612 III,27|                 Dziękujem, wodzu! Dziękujem, zwycięzco! -zawołali jednym głosem
21613 II,13 |                  miecz, ogień ni męże,~Bo ja zwyciężę!~ ~- Oto dla nas przestroga -
21614 II,10 |                Przeto i Szwedzi nie mogą być zwyciężeni - odrzekł starosta.~- Aż
21615 III,27|                     jeszcze i przytomny, ale zwyciężon, i niecudzą bronią ani też
21616 III,18|                potęga szła jeszcze na służbę zwyciężonej, tego by się sam najchytrzejszy
21617 II,19 |                   składa okup, ten tym samym zwyciężonym się uznaje.~Oficerowie,
21618  I,9  |                       Zalim ci wiarę złamał? Zwyciężyłem cię w równym boju i mogłem
21619  I,12 |              rzymskie chce u nas zaprowadzić zwyczaje - rzekł Stanisław Skrzetuski -
21620 III,27|                  były straszliwego ich wycia zwyczajne.~We dwie godziny, jak przepowiedział
21621  I,14 |                     przypuszcza, czego umysł zwyczajnego człeka objąć nie zdoła.
21622  I,10 |                 Wittenberga, że nie szanując zwyczajów wojennych, przeciw harcownikom
21623  I,9  |                   pierwszyzna mi, a uraz nie zwykłem chować. Jeśli więc waćpana
21624  I,14 |                   klęsk i takiego upadku, że zwykłymi sposoby już nam się nie
21625  I,10 |                      zbarażczyka. Pan Kacper Żychliński prowadził konińskich młynarzy
21626 II,16 |                      służą, a w sercu źle im życzą.~- Parol kawalerski! - odrzekł
21627 II,16 |                        ROZDZIAŁ 16~Zgodnie z życzeniami swych oficerów Miller znowu
21628 III,15|                    do ucha życzył, po którym życzeniu padł mu młody rycerz do
21629 III,20|                    bo przecie była to jedyna życzliwa dusza w Taurogach, a taka
21630 II,33 |                      Dziękuję waszmościom za życzliwe rady! - zawołał Kmicic.~
21631 III,22|                Waćpannie trzeba by człowieka życzliwego, a obrotnego, który by strach
21632 II,11 |                     ludzie zacni i ojczyźnie życzliwi, badali znaki na ziemi i
21633  I,25 |                  drużyna rozbieży. Dla Boga, życzliwie mi w tym posłużcie, a sekretnie,
21634  I,12 |                  radziwiłłowski koligat, tym życzliwszy powinien być Rzeczypospolitej,
21635 II,36 |                 zarobił, piszę się wiernym i życzliwym W. Pańskiej mości sługą -
21636 III,28|                    ci nie uczyniłam złego, a życzyłam i życzę zawsze z całego
21637 III,22|                      Wasza książęca mość nie życzyłbyś sobie sprawdzić?...~- Przyjdzie
21638 III,1 |                  Gołębiu, w Krowienikach i w Życzynie. Rajtarowie pozapalali opuszczone
21639 II,3  |                 święta rzecz, i chyba Cygan, Żyd albo chłop go ukradnie,
21640 II,41 |                     dojrzał go, zerwał się z zydla i wyprostował się jakby
21641  I,2  |                       widząc, że przewracają zydle po drodze i słaniają się,
21642 II,41 |                    siedział tuż obok pnia na zydlu bez czapki i ze skrępowanymi
21643 II,20 |               narzekał: "Dość nam tej służby żydowskiej! Niech jeno pan nasz nogą
21644  I,10 |                    litewskich lub ukrainnych żyjących w ustawicznym ogniu jak
21645 II,9  |                      ciekawością tym ludziom żyjącym ustawicznie w mrokach leśnych,
21646 II,14 |                     ustępował, chociaż każda żyłka trzęsła się w nim ze strachu,
21647 III,8 |                     z jeńcem pasować. Ale to żyłowaty jakiś kawaler! W chwili
21648 II,6  |                    chorągwi Kotowskiego, pan Żymirski, cytując maksymy różnych
21649 III,2 |                     byli świadkami, gdy pana Żyrskiego, człeka znacznego, kazał
21650 II,13 |                   okoliczności. Tym sposobem zyskacie spokojność, której pragniecie,
21651 III,2 |               potężną twierdzę zdołał zająć, zyskałby niewzruszoną podstawę do
21652  I,17 |                   rzekł Zagłoba. - Zawsześmy zyskali na czasie, może i przypadek
21653 II,15 |                    nie potrzebuję, sławy nie zyskam, a nogi w tych chałupach
21654 II,6  |                 innych miejscach, przeto dla zyskania na początek błogosławieństwa
21655 II,14 |                           Jak ci wytłumaczę, zyskasz na eksperiencji, ojczyku.
21656  I,6  |                  Sapieha odpór dawał i sławę zyskiwał. Janusz Radziwiłł, wojownik
21657 II,16 |                    trzeci.~I opozycja rosła, zyskiwała na odwadze, tym bardziej
21658 II,1  |                    ich doszedł zapach dymu i żywicy.~- Smolarnia tu musi być! -
21659 III,30|                    przeszła wszelką granicę; żywili się tylko liśćmi, korą i
21660 II,13 |                   dzid i osęków. To był jego żywioł właściwy. Wśród tych groźnych
21661 III,28|                   koniu, znalazł się w swoim żywiole, a będąc żołnierzem dobrym,
21662 II,17 |                     odmowę dorzucać iskry na żywioły palne, które i bez tego
21663 II,1  |                   być i owies; smołą ich nie żywisz.~- To nie moje konie.~-
21664 III,8 |                    się z Rochem przygodziło; żywli czy w niewoli jęczy, czy
21665 II,34 |                      i prowadź, gdzie ci się żywnie podoba!~- Dziękuję, miłościwy
21666  I,8  |                   katolicką nawróci, jeśli z żywotem ujdzie. Tej obietnicy potem
21667 III,27|                  siłę mając olbrzymią, gasił żywoty ludzkie jak świece. Czasem
21668  I,23 |                klewańskiej. Wciąż on na mnie zyzem patrzy i nie przestaje suponować,
21669  I,10 |                   Tak jest! piękny to kraj i żyzny... Wasza miłość możesz też
21670 III,4 |                      mroźne. Lud siedzący na żyznych glinach, na czarnoziemiu
21671 II,18 |           wychyliwszy ją do połowy, rzekł:~- Zziąbłem. Zaraz mi lepiej.~- Na kulbace
21672 III,9 |                     siła uszło, lecz tak był zziajany, że słowa jednego przemówić
21673 II,15 |                      błąkali się wśród nocy, zziębli, głodni, przerażeni.~Koło
21674 III,23|                     próby wystawić. Starosta zżuł gniew, kazał dać tego dnia
21675  I,24 |                       a wszystko, z czym się zżył, do czego się wezwyczaił,
21676 II,7  |                 jednej chorągwi szwedzkiej i zżymając się na Pontusa mawiał nieraz
21677 III,16|                      że taka chwila nastąpi, zżymał się, niecierpliwił, łudził