1657-bijci | bijem-cesar | cetka-czeka | czela-dopus | dopyt-dzwie | dzwig-goral | gore-instr | insty-kielz | kieml-kozie | kozio-lejbg | lejc-medrs | medyc-nadal | nadas-naryc | narze-nieus | nieuw-obudz | obum-odzia | odzie-ostaw | osten-piecz | piedz-podej | podep-polap | polat-posie | posil-pozam | pozap-przej | przek-przyg | przyj-purpu | pusci-rozes | rozet-rudni | rudy-sierp | siers-spali | spalo-strac | strad-szkap | szkar-truci | truda-ulegn | ulekl-uzde | uznaj-winni | winny-wstrz | wstyd-wymus | wymyk-wywal | wywar-zajaz | zajde-zarec | zarek-zbroj | zbrud-zlupi | zlust-zwrac | zwroc-zzyma
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
1001 III,6 | się białawymi i ciemnymi cętkami. Że zaś rysy miał ostre,
1002 I,3 | ci było samemu ze swoją cętkowaną gębą wystąpić!~- Zgodą,
1003 II,18 | Kulwiec-Hippocentaurus, cętkowaty Ranicki z senatorskiego
1004 III,9 | wielkiego Pompejusza i Cezara, ale pan Czarniecki nową
1005 I,3 | piękniejsza. Oczy jej miały barwę chabru, czarna brew nad nimi odbijała
1006 III,28| później słoty, to wam się jaką chacinę w głębokich ostępach wynajdzie.~
1007 II,1 | i ja widzę. Ale co to za chałupa?~- Tego my sami nie wiemy.~-
1008 III,8 | płotach; inni, siedząc przed chałupami i pośpiewując skandynawskie
1009 I,26 | spoczniemy!...~- Widać tu chałupę na zakręcie, może to karczma.~-
1010 II,5 | innych ryb dostaniem... Chały też tam bardzo przednie
1011 II,1 | rusznice i czuj duch! Tego chama pilnować, by nie umknął.
1012 I,26 | znowu:~- Każ mnie puścić tym chamom, kawalerze, bo mi ramiona
1013 I,4 | szabliska, można by ich wziąć za chamów - rzekł Uhlik.~- Obaczcie
1014 I,26 | pójdą.~- To szlachta, nie chamy! - odrzekł Kmicic - a co
1015 II,34 | takiego patrona, lecz że wola chanowa i królewska były wyraźne,
1016 II,34 | odgłos o buncie dojdzie uszu chanowych, wówczas mściwy gniew jego
1017 II,18 | zamieszanie trwały długo, zanim z chaosu zeznań wydobył jenerał szwedzki
1018 I,10 | blady, chmurny i oświecił chaotyczne zbiorowisko ludzi upadłych
1019 II,16 | wspomniawszy na poselski charakter Kuklinowskiego, odrzekł
1020 II,39 | prawości i postępki jego jawnym charakterem najazdu i zdrady okryte.~
1021 II,16 | zwiastowały gwałtowność charakteru. Był to jeden z tych żołnierzy,
1022 III,5 | go pod włos głaskać jak charcie szczenię, jeszcze ci się
1023 II,9 | odpowiedzialności za pokrzywdzenie charłaka obawiając. Trudniej mu też
1024 III,17| Billewiczów, procesów, chasy szlacheckiej, fortuny Jana
1025 II,2 | ale wkrótce w przyległych chaszczach zaczęło coś łopotać, jakoby
1026 II,1 | lasu, zarośniętą gęstymi chaszczami.~- Tam! W tej chwili dał
1027 I,7 | puścili się drogą między chatami zaścianku, bijąc we drzwi,
1028 II,6 | z publicznej pochwały, a chcący zarazem przed wojskiem swoją
1029 I,4 | krążyła w tej dziewczynie. Chciałaby natychmiast rozpocząć walkę
1030 III,28| miłosierny! nie mogę!... Chciałabym sama nie żyć... i żeby on
1031 III,27| zdawał się z własnej skóry chcieć wyskoczyć. Mijali samotne
1032 I,20 | sąsiada do sąsiada. Nie chciejże odmawiać, bo czasy teraz
1033 II,36 | takie syny! nie do Zamościa chcielibyście dziewkę wieźć, jeno gdzieś
1034 II,17 | Wieczorem z murów rzucał chciwe spojrzenia w stronę działa,
1035 I,13 | I szukał, szukał coraz chciwiej, coraz niespokojniej. Ot,
1036 II,12 | nawiedził? Zważmy ich pychę, ich chciwość na ziemskie dobra, zważmy
1037 I,22 | nasza krew!~Radziwiłł łowił chciwym uchem te głosy, które dyktowała
1038 I,3 | że z konia zlecę, tak chędogie i gładkie." A co na którą
1039 II,25 | dalej łucki, przemyski, chełmiński, ksiądz archidiakon krakowski,
1040 III,1 | mu wtórowali. Tak oni się chełpią! Odjechałem wśród urągań
1041 II,17 | Ucieszyli się tym obrońcy i chełpiąc się wołali: "Który jeszcze
1042 II,15 | wszystko odbyło? Uczestnicy zaś chełpili się strasznie, wysławiając
1043 II,34 | książę Bogusławie!"~Tu chełpliwe myśli poczęły mu napływać
1044 III,23| źle przyjęła starościńską chełpliwnść.~- To z panem miecznikiem -
1045 I,25 | zapominać, iż jest to ów słynny chercheur de noises, jako go przezywano
1046 II,35 | przystojny, chociaż nieco cherlawy, gdyż w leciech pierwszej
1047 II,11 | jakowąś robotę, lecz ludzi chętnych nie widział. Coraz nowe
1048 III,18| podobnym? Ale też i wygląda na Chimerę.~- Chcesz wasza książęca
1049 II,14 | hospodyna,~Spuści nam, ziści nam~Chlebny czas, zbożny czas.~ ~Kmicic,
1050 III,23| bo żaden ród, sami nawet Chlebowiczowie, nie cieszyli się taką między
1051 III,9 | inni szukali w oborze, w chlewach, inni podnosili snopki w
1052 II,6 | trochę cieniej, Rzędzian chlipał także albo udawał, że chlipie.
1053 II,6 | chlipał także albo udawał, że chlipie. Skrzetuscy wsparli głowy
1054 II,33 | jego twarz stała się od chłodnego wiatru siną, i kołysał się
1055 I,11 | zbudził go lekki powiew chłodniejszego powietrza oraz rozmowa i
1056 III,4 | się z owej stateczności chłodów, twierdząc, że wyginą od
1057 III,11| przelatywały majowe deszczyki chłodząc ziemię i tłumiąc kurzawę,
1058 II,3 | Wstyd wam, hultaje!... Chłopami wam być, nie szlachtą!~Poczerwieniał
1059 II,17 | powiedzieć: pęknie!~- Ej, chłopcze! co też gadasz? Małoż to
1060 I,20 | waćpanna w puszczy zobaczysz i chłopczysków, uściskaj ich tam ode mnie
1061 III,9 | szlachcicem, ginął z szablą, jeśli chłopem, ginął z kosą w ręku. I
1062 I,13 | dwunastu paziów, cudnych chłopiąt przybranych w pióra i aksamity.
1063 III,26| co się stało. Oto służyło chłopisko u Radziwiłłów od pacholęcych
1064 I,1 | Były jednak między nimi i chłopki, mową głównie się różniące,
1065 III,28| składała się z trzystu piechoty chłopskiej i około pięciuset jeźdźców.
1066 II,3 | Czy po szlachecku, czy po chłopsku, czy na kulbace, czy piechotą,
1067 III,6 | może całą okolicę podnieść, chłopstwu kazać przeprawy zatrudniać,
1068 II,10 | prostacy woleli znosić chłostę i więzienie, śmierć nawet
1069 II,21 | grzeszny jest i słusznie chłoszcze go ręka boża, ale przecie
1070 II,1 | mokry bór i błoto poczęło chlupotać pod kopytami, jechali więc
1071 III,6 | bojowej, wściekłości... Krew chlupotała w rozmiękłej ziemi pod nogami
1072 III,15| kamienną posadzkę, jęki, chlupotanie krwi -czasem głos jakiś,
1073 I,25 | powtórzył czynność raz, drugi i chlustał wodą ze wszystkich sił,
1074 II,6 | być inaczej, tylko mi ów chłystek czegoś zadał.~Upłynęło trzy
1075 II,28 | Longinie nijako jej było lada chłystka brać... Z drugiej też strony,
1076 II,9 | mieć "do świata przystęp".~Chmielarze, którzy swój towar dostawiali
1077 II,35 | puścić "czerwone ptaki" w Chmielewsku i poswawolić z mołodyciami.
1078 I,9 | patrzyłem. Oto pierwszego czasu chmielnicczyzny Bohun, ten sam, któren dziś
1079 III,28| ale bardzo rozmaite. Tyki chmielowe służyły wielu za kopie;
1080 II,9 | i ci, którzy zbieraniem chmielu się trudnili, i drwale,
1081 II,14 | ogniste w postaci białawych chmurek, opisując złowrogie łuki,
1082 I,11 | po południu, a niebo bez chmurki. Kwiat lipowy spływał bez
1083 III,6 | bardzo wysokie czoło, na nim chmurne jowiszowe brwi, nos zagięty
1084 II,19 | nieprzyjaciół naszego króla - odparł chmurno Wrzeszczowicz.~- Ale my,
1085 II,42 | Tymczasem niebo, które chmurzyło się już od niejakiego czasu,
1086 I,18 | jak kukłą. Cóż to sobie, chmyzie, myślałeś, że ci się pozwolę
1087 II,2 | byle im się noga posunęła. Choćbyście dwakroć byli potężniejsi -
1088 I,10 | ustach, bo się za brodę i za chochoł targał z rozpaczy powtarzając:~-
1089 II,13 | ojcu dostał, a ten go pod Chocimiem na jednym sławnym adze zdobył.
1090 II,5 | nie mieli. Powiadał mi się chodaczkowym szlachcicem i mówił, że
1091 I,10 | gdzie trzy tysiące jazdy pod Chodkiewiczem starło na proch ośmnaście
1092 II,42 | podskakujących pod miarę końskiego chodu; szabla nie zabrzękła, zbroja
1093 I,25 | zataczał koła, zmieniał chody, na koniec najechał tuż
1094 II,7 | Z zacnego domu, cnota chodząca, rzekłbyś: mniszka.~- Znamy
1095 I,19 | Ganchof śledził go oczyma, chodzącego wciąż po komnacie; miał
1096 III,6 | wsi i dopadłszy stadninki chodzącej po gródzi, skoczył na źrebaka
1097 III,15| wyrażenia Subaghaziego, do chodzących zamków. Za nimi ukazał się
1098 III,7 | Waszmościowie zostaniecie tu na noc; chodźcież do mnie po uczcie na nocleg,
1099 I,12 | mu ich bardzo potrzeba. Chodźcieże do mnie, do cekhauzu, gdzie
1100 II,5 | Cygan, chociaż dzierżawami chodzę, póki Bóg nie da osiąść
1101 II,14 | ksiądz Kordecki rzekł:~- Chodźże do niej i z tymi łzami,
1102 II,19 | skadynawskie, żony, dzieci, choinowe drzewka płonące od świeczek,
1103 III,1 | Rogowski, i pan Tymiński, i Choiński, i Porwaniecki, jeden tylko
1104 III,6 | i znikł w czarnej opasce chojarów.~Wtem z krzykiem i hukaniem
1105 II,6 | te bezeceństwa w słuszną cholerę wpaść mogła...~- To słusznie
1106 III,11| Czarniecki przeciw mnie choleryzował?~- I!... nie bardzo! Z początku
1107 I,11 | jeszcze silniej ciągnąć za cholewę, tupać nogami i powtarzać:~-
1108 I,1 | Ot, i teraz! wolałem z chorągiewką na własną rękę chodzić niż
1109 I,19 | słyszeli, jakoby król jegomość chorągwiom niektórym kazał z Ukrainy
1110 II,14 | cienkie głosiki z ogólnym chorałem. I Bóg słuchał tej pieśni,
1111 III,32| stałe w Wodoktach osiadł. Chorąstwo orszańskie wziął po nim
1112 I,2 | wszyscy razem.~- Już tam chorążętom orszańskim tęskno z nieba
1113 III,27| bitwy.~Z dala już ujrzał chorążych, stojących ze znakam i,
1114 II,6 | porządku, z pułkownikami i chorążymi na czele, a przed pułkami
1115 III,32| doglądaniem i opatrunkiem chorej, tak że późno dopiero mogła
1116 I,10 | drzew skręcały się w dziwne, chorobliwe kształty; zwierzęta i ptaki
1117 II,6 | Stały więc chorągwie na choroszczańskich błoniach, jedna przy drugiej
1118 I,7 | kościele hukną, to jakobyś chóry serafińskie na jawie słyszał.~-
1119 I,20 | pomyślał pan Andrzej - chowa się przede mną!"~Uczyniło
1120 I,9 | pierwszyzna mi, a uraz nie zwykłem chować. Jeśli więc waćpana na dobrą
1121 II,16 | miał twarz...~- Boże nas chowaj od takich uczciwych! - odpowiedział
1122 I,7 | odparł od razu:~- Pułkownika chowają, to i pompa być musi!~-
1123 I,1 | kolanach, panienka zaś wołała chowając nogi pod stołek:~- Dla Boga!
1124 II,6 | rozpalić! Nie będziem się chowali, niech was widzą, gotowiśmy!
1125 II,6 | wysłanych do króla wygnanego, do Chowańskiegó i do elektora.~- Po moim
1126 I,16 | wiernego psa, będzie raczej chowanym wilkiem, który, rozdrażniony,
1127 I,17 | gdyż podkowy łamie i z chowanymi niedźwiedziami wpół się
1128 I,9 | czy waść urazy do mnie nie chowasz? - spytał pan Michał.~-
1129 II,24 | nie trudniący, żyjący z chowu bydła, pobożny i nienawidzący
1130 III,32| dwa szydła lub dwie macki chrabąszcza.~Pan Zagłoba śpiewał z radości
1131 II,29 | komnaty, krzyczał, a raczej chrapał między jednym oddechem a
1132 II,29 | ciężej, oddech zmieniał się w chrapanie, opuchłe nogi i ręce ziębły,
1133 I,17 | Skrzetuski - śpi smaczno i chrapie, zamiast o fortelach myśleć,
1134 I,21 | z gardzieli wydobył się chrapliwy ryk, w którym Kmicic zaledwie
1135 III,27| końcem szabli w czoło.~- Christ! - krzyknął po niemiecku
1136 II,14 | ognistych, świst ich skorup, chrobot i trzaskanie dylowań, chaos,
1137 II,1 | przyległej komórce myszy chrobotały w nagromadzonych tam rupieciach,
1138 III,8 | milczeniu, słychać było tylko chrobotanie wioseł o boki łodzi, wreszcie
1139 I,12 | Nie zapieram, Boże mnie chroń... Ale że książę dowiedziawszy
1140 III,23| jego, niech go błogosławi i chroni.~
1141 I,11 | głosami dzwonów kościelnych chronią. Ale my żyjem po bożemu,
1142 III,15| napierany przez psy lub wilki chronií się aż pod wozy zaprzężone,
1143 I,17 | się na wozie; obok konie chrupotały siano. Żołnierze koło wozu,
1144 III,29| nieprzyjacielskich ku polom i chruśniakom, ciągnącym się z lewej strony
1145 II,41 | wie, kiedy mu przed sądem Chrystusowym stanąć przyjdzie.~- Dosyć! -
1146 II,29 | umyśle, zastanawiał się, chrząkał, nareszcie pociągnął za
1147 III,29| ujrzał pan miecznik jazdę Chrząstowskiego, wracającą w popłochu i
1148 II,20 | zebrawszy się u sąsiada na chrzciny, imieniny, na wesele lub
1149 II,17 | wielebność kroki? Śnieg chrzęści!~- Najświętsza Panno! osłaniajże
1150 II,34 | już sucha kiełbasa poczęła chrzęścić w potężnych szczękach Soroki.
1151 II,14 | długowłosi, do pierwszych chrześcijan podobni; małe dzieci, dziewczęta
1152 II,16 | wiarę mieli tylko pierwsi chrześcijanie... Toś waćpan chciał rzec?~
1153 III,19| serca odpuszczam, jako mi chrześcijańska miłość nakazuje, i do zgody
1154 II,9 | matce za to, iż gdy w innych chrześcijańskich krajach słusznie za swoje
1155 III,3 | łącznie z pogany przeciw chrześcijańskim wojskom naszym występuje,
1156 I,7 | szlachta na wozy, aby ich po chrześcijańsku pochować, dla zabitych Kmicicowych
1157 III,7 | wiem, czyli jest potentat w chrześcijaństwie, który by przed taką potęgą
1158 II,28 | nasłuchiwał, jako śnieg chrzęścił pod stopami odchodzących;
1159 II,18 | nawet, tak że kroki jego chrzęściły wyraźnie po śniegu. W miarę
1160 II,25 | szumno, wśród rżenia koni, chrzęstu zbroi, huku kotłów, warczenia
1161 II,4 | Skrzetuskiego, Jaremkę, do chrztu trzymał w drugą parę. Tymczasem
1162 III,4 | wiatr duży a ciepły i jął chuchać na łąki, pola i puszcze.
1163 III,22| swoją Billewiczównę, dalej, chuchraku! dalej! Będziesz ty jeszcze
1164 II,3 | nic. Jakże mnie to onej chudoby i dachu nad głową ustąpić?~-
1165 II,4 | kompania takoż szlachta?~- Chudopachołcy, ale szlachta.~- Tedy czołem,
1166 I,5 | nie masz infamii na tych chudopachołkach, nie masz hańby na niczyim
1167 II,9 | z nim rozmawiać, jako z chudopachołkiem, tyle jednak wyrozumiał,
1168 II,3 | Szwedzi też mniej na chudopachołków zważają, bo się mrowie tego
1169 II,3 | przebraniu chłopskim albo chudopacholskim, co będzie łatwiej, bo u
1170 II,32 | się wreszcie - gdyby nie chudość gęby i nie to, że wasza
1171 I,10 | potrawa, więc i jego miłość chudsza nawet od jego błazna, który
1172 I,13 | rzekł pan Załęski - ale nic, chudziątka, nie wskórają, a najlepszy
1173 II,2 | niż przez ten cały rok... Chudzizna teraz! bieda! złe czasy
1174 II,19 | objaśnienia, co znajdowało się w chustce, rzekł:~- Opłatki !...~-
1175 II,8 | jednej ręce trzymał koronkową chusteczkę, drugą dłonią podtrzymywał
1176 II,19 | sporą paczkę, obwiniętą w chustkę kolorową, związaną sznurkiem.~
1177 III,16| podobieństwo grzmotu dział, wiewały chustki, kłaniały chorągwie, on
1178 I,23 | Szwedów skaptować... Nie chwal się z tym wprost, ale się
1179 I,7 | Tak to Bóg pychę karze. Chwałaż Mu, że mi już ręka chodzi
1180 I,12 | intencja waszmościów, tym chwalebniejsza, że takie ciężkie czasy
1181 II,17 | powiedzcie sami: możnali komu chwalebniejszej śmierci życzyć, jak owo
1182 III,27| rozkazy są już wydane.~- Chwalmy Boga i popędzajmy konie -
1183 III,27| Fala spiczastych czapek chwiała się w takt końskiego pędu,
1184 II,25 | również brylantowe trzęsienie chwiało mu się u czapki, a one klejnoty
1185 II,17 | Grający na wieży czuli chwianie się jej. Kościół dygotał
1186 II,25 | widowisko! - rzekł marszałek.~I chwiejąc się nieco, prowadził pana
1187 I,7 | wiwatować, a ona szła blada, chwiejąca się, z zaciśniętymi ustami
1188 I,18 | chwycili rannego i podtrzymali chwiejącego się na kulbace, mały rycerz
1189 III,15| przerażenie. A tu kościół chwieje się, trzask muru, spadanie
1190 I,13 | towarzyszący zawsze pierwszym chwilom wojennych wypraw odwrócił
1191 I,10 | po tłumach, jakieś szepty chwilowe, nagłe, urwane, jak pierwsze
1192 I,6 | Żmudzi. Wraz z nim powrócił chwilowy spokój w stronie laudańskiej.
1193 II,29 | ziębły, lecz umysł, mimo chwilowych obłędów, mimo strasznych
1194 II,15 | samych skrzydłach namiotów, chwyceni przez śmierć, w chwili gdy
1195 II,20 | szlachta gotująca się do chwycenia za broń.~Była to wilia do
1196 I,14 | sprawy radziwiłłowskiej, to chwyciłby się jej z wiarą, jaką daje
1197 II,26 | sądów mogłem się nie bać. Chwyciłem się tedy wojewody jako deski
1198 II,16 | panowie bracia szlachta, chwyciliście za miecze? Dla kogoż nie
1199 III,7 | Obsaczono tedy Szwedów zupełnie; chwycono ich jakoby w kleszcze.~-
1200 III,19| starców zostało. Ci za broń chwytają, bo to wojennicy z rodu.~-
1201 I,23 | dobro ojczyzny...~- Nie chwytajże mnie za każde słowo, gdym
1202 I,24 | zobaczyć, a jednocześnie chwytało go także zdziwienie na myśl
1203 II,7 | otwarły mu się szeroko i chwytały szybko powietrze, ręce rwały
1204 III,6 | drugimi na kształt jastrzębi; chwytano się za włosy, wąsy, gryziono
1205 I,14 | Lucypera i cały sejm piekielny, chybam oszalał!... Niech i wszyscy
1206 I,26 | myślę sobie - albo mnie chybi, albo zabije! Ale on począł
1207 III,5 | gadał, gdy moje zamysły chybią; parol, że go sam wówczas
1208 I,26 | nie chybię, bo nigdy nié chybiam. Siedźże spokojnie na koniu,
1209 II,1 | chybiłem... Z konia każdemu się chybić trafi, gdy się szkapa kręci,
1210 I,26 | wpędzić, a dalibóg, nie chybię, bo nigdy nié chybiam. Siedźże
1211 III,5 | Zali widziałeś kiedy, żeby chybiło to, com własną głową zamyślił?
1212 I,26 | i wreszcie wykrzyknął:~- Chybiony!~W tej chwili Bogusław zniknął
1213 II,19 | Wrzeszczowiczowi, który po chybionym fortelu z minami w nową
1214 III,18| Dziw, jak długo trwa to chybotanie.~- Może dusza starego Billewicza
1215 II,14 | rozdzierających powietrze, straszliwy chychot granatów, szczękanie pocisków
1216 III,6 | chwilę zwycięstwo zdawało się chylić na ich stronę. Trzeba ich
1217 I,10 | domowi burmistrza, a głowy chyliły się przed wojewodą, widnym
1218 III,23| księcia, ale zwodnica dała mu chytrą odpowiedź, że go nie zna,
1219 III,23| od zagłady pod płaszczem chytrego elektora, a on, pan Sakowicz,
1220 I,7 | której istotnie było więcej chytrości niż prawdy, więc uderzyła
1221 II,3 | mam!~Zdziwienie błysnęło w chytrych oczach Kiemlicza, ale pomyślawszy
1222 II,20 | nie spotkać, bo jakkolwiek chytrzy Kiemlicze mieli "passy",
1223 II,10 | ręku swoim położy. Jeżeli chyżo swego nie doścignie, zbliży
1224 II,18 | po kwadransie z tą samą chyżością powrócił nazad z drugim
1225 I,4 | padło, swawoli i za poły cię ciąga.~Oleńka chciała coś mówić,
1226 II,26 | wielkiego rycerza przed sądy ciągać... Przez ten czas drudzy
1227 I,5 | że dziewczęta na rozpustę ciągacie?... Waść to mnie nie znasz,
1228 I,5 | dziewcząt, to jam ich nie ciągał.~- Wiem, że to owi bezwstydnicy,
1229 I,4 | nie strzelali! I dziewki ciągali po komnatach, i co dzień
1230 II,9 | podwodami po kilkanaście mil ciągano. Szczęśliwy, komu z wozem
1231 II,13 | mieczami, na widok niewiast ciąganych po majdanie za włosy. A
1232 III,18| jakoś mizernie wyglądam. Ciąglem niezdrów i boję się, żeby
1233 II,32 | na długą, białawą bruzdę ciągnącą się tuż koło czuba.~- Moja
1234 I,25 | przeszkadzamy ciągnąć, ale i sami ciągniemy. Niechaj Chmielnicki przy
1235 II,16 | więcej nie wracaj...~- Waćpan ciągniesz na stronę szwedzką, boś
1236 III,27| w bezładzie pędzą wozy, ciągnięte przez zhukane i przerażone
1237 I,26 | od samych Radziwiłłów, i ciągnij za język.~- Kogo? mnie?~-
1238 I,26 | tę moc powiedzieć sobie: ciągnijże go za język, a dowiesz się
1239 I,18 | żołnierzy, wieśniaków, niewiasty ciągnione przez rajtarów i broniących
1240 I,10 | opatrzyć się i wystąpić, abyśmy ciałami naszymi wstrzymali najazd
1241 II,12 | Piersiom brakło oddechu, ciałom przestrzeni, lecz duch,
1242 I,21 | ustać. A przy tym, jako ciału strudzonemu i zbitemu każde
1243 III,14| wąsikami ruszył, że Zagłobę ciarki przeszły.~- Owóż to tylko
1244 III,6 | się w Rzeczypospolitej. Ciasne nań termina przyszły!~-
1245 III,8 | trzyma! Będzie wam jeszcze ciaśniej. Rochu! chciałem ci po gębie
1246 III,1 | za armią Karola, w coraz ciaśniejsze łącząc się gromady, i szły
1247 III,6 | więc opasawszy kupę jeszcze ciaśniejszym pierścieniem, sam rzucał
1248 I,12 | i cały zamek dla niej za ciasny; jakoż nie myliło ich pierwsze
1249 II,29 | zamknięty był teraz w jednym ciasnym zameczku, w którym czekała
1250 II,10 | zapłonął pożarami; nad miastami ciążyła zbrojna pięść żołnierska,
1251 III,16| pochwalne na cześć Bogusława. Ciążyli mu wprawdzie oboje w Taurogach
1252 III,32| że jakiekolwiek gravamina ciążyłyby na urodzonym a nam wielce
1253 II,22 | największą ostrożność zachować i cichaczem wąwozami się przemknąć,
1254 III,21| znajomości przyznała się jej do cichego afektu dla pana Babinicza.
1255 III,21| dzierlatką. Jedna ze swej cichej twarzy, jasnych warkoczów,
1256 III,15| burzą. Od chwili do chwili cichł; a wówczas hen! w dali,
1257 II,14 | potrzebny narażać. Już strzały cichną i nieprzyjaciel schodzi
1258 I,5 | spuściwszy głowę spytał cichszym już głosem:~- Kto ci o owym
1259 I,8 | odsapnąwszy rzekł:~- Do ciebiem umyślnie przyjechał z ekspedycją
1260 I,18 | rumaka i padał zaraz pod cięciem czekającej nań szabli.~Środkiem
1261 I,4 | Uhlik.~- Pogańska córka, cieciórka zaciekła!..~Tak klnąc i
1262 III,22| koncerz obsunął mu się w cięciu po Babiniczowej misiurce.
1263 II,13 | łuk, przesunął palcem po cięciwie, aż zaświegotała jak jaskółka,
1264 I,26 | szybkością strzały wypuszczonej z cięciwy. Huknął strzał. Soroka rzucił
1265 I,12 | odparł Wołodyjowski. - Ciekawa to persona i pilnie mu się
1266 I,22 | z brzegu.~Obecni utkwili ciekawe oczy w jego twarzy i starali
1267 II,8 | misternie wyszytą, psami ciekawego Akteona szczującą... Kubek
1268 III,14| widząc, że wszyscy płoną z ciekawości, mówił dalej:~- Ostrzegłem
1269 I,12 | Co prawda, to okrutniem ciekawy, co też umieją - odpowiedział
1270 II,6 | popierajcie mnie z duszy, a i o cielenie zapominajcie, które by rade
1271 III,32| chciała istotnie wychodzić z cielesnej powłoki i nie wyszła. W
1272 II,10 | jeszcze rude wąsy i umysł cielesnymi humorami zaćmiony, ale dziś
1273 III,27| czerwonych dragonów ludzie jego cięli się z nimi, ostatka sił
1274 III,1 | niedźwiedź niesie swe ciężkie cielsko, krusząc po drodze krze
1275 II,6 | pochlebstwem - i ciebie, szelmo, w ciemię nie bito. Rychło patrzeć,
1276 III,15| szemrać groźnie przeciw ciemięzcy i burza poczęła lecieć z
1277 II,9 | tym ich sroższymi obaczysz ciemiężycielami. Gdzie świeżo przyjdą i
1278 II,9 | Rozkazy królewskie przeciw ciemiężycielom sami promulgują i kapitulację
1279 I,4 | przymrużając oczy, bo w izbie było ciemnawo. Okna śnieg zasuł, a długi,
1280 III,4 | szwedzką stronę, gdy nagle spod ciemnej- ściany boru wytoczyła się
1281 II,10 | i do wiekuistej strącił ciemnicy. Otóż nieprzewidziany wypadek!"~-
1282 II,13 | wtórował pieśni. Uczyniło się ciemniej, jeno nieprzejrzane roje
1283 II,23 | kłębiły się, jaśniejąc i ciemniejąc na przemian.~- To chyba
1284 III,1 | króla stało się jeszcze ciemniejszym; rękoma założył sobie pukle
1285 I,22 | światło i wydobyć prawdę z cieniów, a wówczas ten oficer, stanowiący
1286 I,10 | większe kłótnie o miejsca cieniste, o które i między panami
1287 III,21| ko...~Tu znowu pisnęła cieniuteczko, zakryła oczy rękoma, nagle
1288 I,3 | rozległ się dźwięczny, cieniutki głosik.~- Mojaż ty królowo!
1289 II,25 | drążony i polerowany do cienka może przez lata całe, rzucał
1290 II,25 | czarny jak skrzydło kruka, w cienkich końcach po obu stronach
1291 I,12 | piskorz, z drobną twarzą, cienkimi wargami, porosłymi rzadkim
1292 I,12 | hrabia Loewenhaupt, a ów cieńszy to Benedykt Shitte baron
1293 I,5 | wyjeżdżał... Ale napić się czego ciepłego także by nie zawadziło,
1294 I,5 | trochę, bom się strudził. Ej! ciepłoż tu, ej! miło w tych Wodoktach,
1295 I,14 | na głowę włożono, żadnego ciernia nie zbraknie! Zgubcie kraj,
1296 I,21 | na tym skończy, bo mi tu cierniów ani boleści nikt nie szczędzi...
1297 I,14 | Niech w tej koronie cierniowej, którą mi na głowę włożono,
1298 II,11 | pierwszy poryw serca uczciwą i ciernistą drogą iść każe. Karol Gustaw
1299 III,20| a taka przy tym biedna i cierpiąca, że gdy Oleńka na powitanie
1300 III,29| go wprawiały, a przy tym cierpiało w nim i serce. Z początku
1301 III,30| nie było w polach, konie cierpiały głód srogi.~Rajtarowie nie
1302 I,20 | Nie my jedni będziem cierpieli prześladowanie, nie nas
1303 II,29 | przez swój wyraz piekielnych cierpień.~A jednak, lubo życie jego
1304 I,15 | Cierp, bo nie ty jeden cierpisz, a to wiedz, że nasze miejsce
1305 III,11| nakrywali, to aż skóra na nas cierpła.~- Prawda, jak mi Bóg miły! -
1306 III,18| wiedzieć, że wiernością samą cierpliwą Penelopę mógłbym zawstydzić.~
1307 II,20 | pomiędzy ludem i spokojni a cierpliwi dotąd oracze jęli tu i owdzie
1308 III,27| Wreszcie nie odznaczał się cierpliwością. Można było niemal na pewno
1309 I,7 | chodzą i dostatkiem się cieszą; a wieczorem mają teatrum
1310 III,4 | więc Karol Gustaw na Narol, Cieszanów i Oleszyce, aby się do Sanu
1311 I,20 | zaprosinami przyjeżdżam i cieszę się, żeście oboje państwo
1312 II,16 | za wszelki pozór chwyta. Cieszyła ta ochota księdza Kordeckiego,
1313 II,18 | dalej bardzo już wolno. Cieszyło go to, że nie zbłądził,
1314 I,12 | nas wymyślić. Ale zarazem cieszymy się, iż nadchodzą takie
1315 I,9 | Wołodyjowski miał szablę ciętą, o tyle rękę lekką.~Poznał
1316 I,10 | tłumacząc się tym, że "konie, cięte przez bąki, nie chcą ustać
1317 I,18 | olster, lecz w tej chwili, cięty przez jagodę, wypuścił lejce
1318 I,5 | za człowieka, na którym ciężą łzy ludzkie i krew ludzka,
1319 II,9 | odpowiedział szlachcic. - Ciężsi oni od Szwedów nam katolikom;
1320 I,13 | odmawiaj, żeby go desperacja do cięższych jeszcze grzechów nie przywiodła.~
1321 II,16 | tylko w wojnach przelanej, ciężyło na nim. A jednak nie był
1322 I,11 | gąsiorku ubywało, i powieki ciężyły mu coraz bardziej - pszczoły
1323 II,7 | Maria Ludwika? Za czasów Cinq-Marsa może i była gładka, a teraz
1324 I,4 | stojącą wedle stołu z gruba ciosaną ławę i podniósłszy ją jakby
1325 II,4 | się i w tył przeważył pod ciosem. Kmicic popchnął go jeszcze,
1326 III,15| odpowiedział pierwszemu ciosowi jego miecza. Małpy, z którymi
1327 III,18| Wojniłłowiczówna de domo, cioteczna siostra Kulwiecówny, także
1328 I,1 | A niech i cała chorągiew ciotek nadciągnie, nie zaprę się
1329 III,27| ruszyli łapać dwa konie, cisawego i karego, które biegały
1330 III,27| śmigająca nad ziemią jaskółka; cisawy wyciągał szyję na kształt
1331 III,27| duszą, zrzucają odzież, ciskają broń. Jazda prze ich, tnie,
1332 I,13 | wojnie, marszcząc brwi i ciskając ogniste spojrzenia.~Pan
1333 III,9 | krzyki, nowe wiwatowania, ciskanie czapek w górę i palba z
1334 III,19| ogniu stopione.~- Pokaż!~- Cisnąłem nóż do wody, choć w rękojeści
1335 I,12 | że katolików, gdzie może, ciśnie; że zbory heretykom stawia...
1336 I,11 | panów Skoraszewskich, pan Ciświcki i pan Kłodziński czyniliśmy,
1337 I,13 | Sielawska złożywszy buzię "w ciup" i wachlując się mocno.~-
1338 I,7 | struny i złożywszy buzię "w ciupo", poczęła śpiewać:~ ~Nie
1339 III,15| na czele leci czeladź, ciury i wszelka wojskowa hołota,
1340 III,19| zamyślać.~Tymczasem nadjechał ciwun z Billewicz z listem od
1341 II,36 | mieć z powrotem w Zamościu. Ciż sami rajtarowie ją odwiozą,
1342 III,11| wniebogłosy, aby ich usłyszano w ciżbie i gwarze, że się poddają.~
1343 III,9 | utworzyła małe jeziorka. Ckliwy jej zapach mieszał się na
1344 III,9 | ilu uszło?~- Nec nuntius cladis. Wszyscy ogarnięci!~- Ciebie
1345 I,7 | prawdziwie wiosenny. Laudańscy cłapali kupą bezładną po gościńcu,
1346 II,25 | całej jego postaci, i oczy ćmił, takie od niego biły blaski.~
1347 III,15| wspaniałej, iż oczy ludzkie ćmiła. Wszystkie niemal wojska,
1348 II,25 | rozstawione, rozwieszone, ćmiło oczy i zmieniało ów zamek
1349 III,27| czoła, ust i piersi. Inni, cmokając po tatarsku ustami, patrzyli
1350 III,27| ordyńcy.~I znów rozległo się cmokanie tysiąca warg.~Kmicic kazał
1351 II,16 | ci po mnichach! Jeżelić cnotka przeszkadza, to ją wycharchnij!
1352 I,13 | ubliżyć, bo wiem, żeście cnotliwi ludzie i wielcy rycerze...
1353 I,25 | cnotliwej śmierci kapłony cnotliwie kraje! Obejdziem się bez
1354 I,11 | szablami na bitwę. Widząc to cnotliwsi rozjechali się na wszystkie
1355 I,16 | stanąć, bo ona nie zna moich cnotliwych chęci i za zdrajcę mnie
1356 III,32| ścigała, lecz aby przynależną cnotliwym chwałą i powszechną miłością
1357 II,13 | kazano mu wreszcie uczynkami cnotliwymi poprawę stwierdzić, ale
1358 III,32| następujący:~- Do cię zwracam się, cny panie Andrzeju, i do cię,
1359 III,32| zachęty do naśladowania cnych przykładów dodawać winna.~
1360 II,8 | zadowolenia, jako rzeczy zwykłej i codziennej. Mówiono naprzód o jego
1361 I,14 | zbawienie tego kraju, nie cofaj się, bo gdy nikogo nie znajdę
1362 II,17 | morska zaleje wybrzeże, a cofając się zostawia na piasku porosty,
1363 III,27| uczyniły dwie kupy bezładne i cofające się szybko ku dalszym liniom
1364 III,28| Dobrze, to się sobie cofajcie, a ja tu zostanę.~- Żeby
1365 III,5 | podpadając czyniły okrzyk i cofały się natychmiast. Noc do
1366 II,36 | i raz danego rozkazu nie cofam.~Jakoż nazajutrz Tatarzy
1367 II,19 | Millerowego konia.~- Jenerale, cofamy się! Tu śmierć!~Miller był
1368 II,40 | iż jest otoczony, i do cofania się przymusił. Dalej szedł
1369 II,12 | świętokradztwem się nie cofną.~Ksiądz Kordecki nie odpowiedział
1370 I,10 | pozycja i w czas się z niej cofnę, ale tam najpierw dowiem
1371 III,4 | grunt.~- Tedy w porę się cofniem i królowi o nieprzyjacielu
1372 I,12 | To rzekłszy zeskoczył z cokołu i ruszył naprzód, a tłum
1373 III,11| zaraz tam obok, to jest collegium Jesuitarum; trzecia wieża
1374 II,7 | Szwedzi, a trzeba, żeby comme otage dziewka została zawsze
1375 III,19| miłościwy panie Billewicz! Concordia res parvaecrescunt, discordia
1376 II,27 | Republica plac każdemu plebeiae conditionis, ukazujemy i ofiarujemy
1377 III,18| zakrzyknął z wielkim zapałem:~- Consentior!..~- Tak i ja myślę, że
1378 II,20 | piąty do czterech i tak per consequens, by też każdy i z własnymi
1379 III,11| wiekiem, że zaś umiałem conservare iuventutem meam, tego mi
1380 III,18| rzekł - podpisze pacta conventa, jako i poprzednicy podpisywali,
1381 III,32| chorążym orszańskim, te coram jego następnych zasług i
1382 III,16| same Billewiczównie, jako córce najzacniejszego rodu, prym
1383 II,17 | północ i południe: Sursum corda! - by czy to zwycięstwem
1384 I,4 | słynny z bogactw i sześciu córek; z tych trzy były za trzema
1385 II,35 | mieszkała, ale mogłaby przy córkach wojewodzińskich zostawać.~"
1386 I,22 | szlachty wraz z żonami i córkami przypędził. Lecz wojskowych
1387 III,21| zwany na dworze Bogusławowym Cornutusem. Był to szlachcic polski,
1388 II,9 | elektorskiego pochodzi i corocznie do Soboty z końmi jeździ.
1389 I,3 | boru,~Oj, mojaż dola!"~"Córuś, nie patrzaj - rączkami
1390 II,9 | nuże, powiadaj, co wiesz! Coże tam elektor? Nie myśli nas
1391 I,4 | pytał:~- Miłe niewiasty, a cóże tam czynicie wedle gruby?~-
1392 III,27| hetman, wódz zwycięski!~- Crescat! floreat! - odpowiedziano
1393 III,17| rozumiesz? Zaś przedtem: crescite et multiplicamini... Pierwszy
1394 I,25 | białogłowy tamtejsze kożuchami cuchną, którego zapachu nozdrza
1395 I,21 | zaraz stracił przytomność. Cucono z godzinę, a gdy wreszcie
1396 III,21| niedawno wiadomość o tych cudach Najświętszej Panienki doszła,
1397 III,15| kierunku bramy, wtem - o cudo! - ogień szwedzki, zamiast
1398 II,21 | farnego kościoła Bogu za cudowne swe ocalenie podziękować.
1399 II,17 | dworze, i rozsunięto firanki cudownego obrazu, od którego słodkie
1400 III,28| przychodziło więcej szczegółów, tak cudownych, że na baśń zakrawały.~-
1401 II,16 | właśnie, którego dziecko cudownym sposobem ocalało, chociaż
1402 III,4 | szwedzkiego obozu w drugi i, o cudzie! - nowe siły, nowy duch
1403 I,12 | orderem. Obaj widocznie byli cudzoziemcami, spoglądali bowiem ciekawie
1404 II,11 | wybuchem nienawiści, dziwnej w cudzoziemcu, który chleb znalazł wśród
1405 I,14 | regimentów dragońskich i cudzoziemskiej piechoty?~Potem... pozostaje
1406 I,13 | zwłaszcza regimenty piechoty pod cudzoziemskimi oficerami, stały w pogotowiu.
1407 III,20| własnego ocalenia poświęcać cudzy los, a może i życie, lecz
1408 III,18| jestem pewien, że sercu zaraz cugli popuści, a ono bryknąć na
1409 I,20 | lamusy, wozownie, stajnie dla cugowych koni, które gospodarze lubili
1410 III,32| świeckim, urzędy mającym cuiusvis dignitatis et praeeminentiae,
1411 II,28 | ramieniu siadał jako kanarek i cukier z gęby wydziobywał. Mogłaby
1412 III,18| przekonał, toć powtórzę cum omnibus titulis: Ja, Bogusław
1413 II,21 | statysty godnych.~- "...curasque gerens, animosque viriles..." -
1414 III,11| trzecia wieża opodal to curia, owa czwarta w prawo, marszałkowska,
1415 III,18| rokowania, a jaki był ich cursus i dla Rzeczypospolitej pożytek,
1416 II,23 | rzekłszy puścił konia w cwał, a za nim trzech jeźdźców
1417 III,4 | ogromne półkole i zwrócił się cwałem ku Szwedom, stanąwszy od
1418 III,14| Wołodyjowskiemu i Kmicicowi po ćwiartce papieru złożonej we czworo.
1419 I,13 | wystąpili, tam słuszne otrzymali ćwiczenie. Nie wiktoria to dała w
1420 II,39 | regimentu dragonii bardzo ćwiczonej i do pięciuset wolentarzy,
1421 III,1 | mając sił tak wielkich ani ćwiczonych, umykał się przed nim, ale
1422 II,12 | kazał się przed spoczynkiem ćwiczyć, aż mu barki i plecy krwią
1423 III,18| rodzaju u wielkich statystów ćwiczył, żem to elektora krewny
1424 I,1 | służebnymi były, a w zamian za to ćwiczyły się w obyczajności, lepszego
1425 I,16 | waszej książęcej mości pod Cybichowem uratował.~- Spełnił swoją
1426 II,7 | na Chowańskiego, pomści cybichowską klęskę i nowym wawrzynem
1427 I,12 | reputację swą, nieco po cybichowskiej bitwie zachwianą, poprawić,
1428 III,18| impetem nie omieszka.~- Cyceron by tego ozdobniej nie umiał
1429 II,6 | starożytnych Rzymian, ba! i samego Cycerona albo sięgając dawniejszych
1430 III,18| sądziła?~- Ona? Choćbym Cyceronem był, jeszcze bym jej poprzedniej
1431 II,27 | się do boju.~W kuźniach Cygani przez noce i dnie bili młotami,
1432 I,11 | czarnych i opalonych jak Cyganiątka, a rumianych i zdrowych.
1433 II,2 | kłódki? Ale! Znają cię, cyganie; więcej sam wypijesz, niż
1434 II,5 | przeproszeniem jegomości, nie cyganiłem, bom też szlachcic do równości
1435 II,10 | dziwiła niezmierna ilość Cyganów, którzy, nie wiadomo dlaczego,
1436 I,26 | patrz tu! Oto mi jeno za cyngiel ruszyć, by ci kulę w krzyże
1437 I,25 | nie potrzebuję - mawiał cynicznie - a innych uciech i tak
1438 III,2 | odpowiedział z właściwym sobie cynizmem:~- Daję, bo nie moje.~Sapieha
1439 I,5 | w obu rękach błyszczącą cynową tacę, na niej garnuszek,
1440 I,1 | błyszczały jakoby gwiazdy statki cynowe, większe i mniejsze, stojące
1441 I,7 | której nie masz podłogi, jeno cynowy dół jako srebro błyszczący,
1442 I,26 | leżącej przy drodze, na cyplu lasu. Nie była to karczma,
1443 III,4 | wszyscy, jakoby w dawnym cyrku rzymskim na widowisko, jeno
1444 II,21 | przy każdej sposobności cytować.~- Prawie to niepodobne
1445 II,6 | Kotowskiego, pan Żymirski, cytując maksymy różnych mędrców.~
1446 III,27| się od rzeki, przy której czaiła się aż dotąd.~Był to pan
1447 I,19 | Jeremiego owe pochody przed czambułami, podjazdy, niespodziane
1448 II,33 | jeno zostawili.~- A tenże czambułek?... Co też król z nim uczyni?~-
1449 II,34 | na spotkanie!~- Z takim czambulikiem? Kapeluszem cię przykryją.~-
1450 II,34 | wyżywić. Co zaś do owego czambuliku, to wysłał go teraz chan
1451 III,30| tym lud wcale do zwykłych czambułowych Tatarów niepodobny, bo co
1452 II,33 | Skrzetuski - ale przecie niektóre czambuły mają swoich muzykantów,
1453 I,5 | nieprzyjacielu, drudzy w czapkach kozackich, w kapuzach, w
1454 I,20 | oficera kłaniali mu się czapkami do ziemi. On zaś jechał
1455 III,4 | bronić.~"Chcesz mnie, jako czapla sokoła, sztychem nadziać -
1456 I,10 | co on ma w Drahimiu czy w Czaplinku siedzieć! - powtórzył pan
1457 II,3 | Przygotuj jeno kożuchy, czapraki i szable proste, bo zaraz
1458 I,5 | zaraz trzaśnie, niech mnie czarci dziś obłuszczą, jeślim ja
1459 I,24 | Jako żywo! Niech tak czarni porwą wszystkie gładyszki
1460 I,10 | półbolesny uśmiech pojawił się na czarniawej twarzy żołnierza.~- Jaśnie
1461 II,13 | tego, czy Babinicze, czy Czarnieccy lepsi, to się pokaże, jak
1462 II,13 | W czym to Babinicze od Czarnieckich lepsi?... Takiż to senatorski
1463 III,1 | słabszym jak zwykle będąc czarniej rzeczy widział - dziękujmy
1464 I,10 | to fortuny Opalińskich, Czarnkowskich, Grudzińskich, a że oni
1465 I,3 | ale ci idą od Filona Kmity Czarnobylskiego, a ten zaś znów nie był
1466 II,7 | Balsam! Aha!... Jakiś czarnoksiężnik w Taurogach chciał mi sprzedać
1467 I,11 | południowe słońce, wysoka, tęga, czarnowłosa, z ciemnymi rumieńcami na
1468 III,4 | siedzący na żyznych glinach, na czarnoziemiu i na borowinie Małopolski,
1469 III,28| patrzeć tak wprost, jak na ową czarnuszkę-Ukrainkę.~Szli lasami, zaroślami,
1470 II,25 | zmieniało ów zamek w jakąś czarodziejską rezydencję. I pan marszałek
1471 III,14| dodatkiem jakichś sztuk czarodziejskich, z których już relacji zdać
1472 I,13 | o tym, żeby mieli jadło czarować.~- U was w Wielkopolsce
1473 III,8 | części dla osobliwości. Za to czarownicy z nich exquisitissimi, każden
1474 II,14 | częstochowskich szczególniej miał za czarowników - czarów zaś bał się ów
1475 II,6 | dawaj Zagłobie pole! Wezwij czartów na pomoc i próbujmy się!...
1476 I,5 | bronili, choćbym miał duszę czartu zaprzedać...~- Nie wzywaj
1477 I,12 | dworzaninem króla Jana Kazimierza, czasowo bawiącym w Kiejdanach.~-
1478 III,4 | szwedzcy rozebrali po nich czasowy pomost, by silniejsze dawać
1479 I,2 | świst kul; drzazgi leciały z czaszek, wióry ze ścian i z ram
1480 II,4 | padł na wznak, jak dąb, czaszką uderzywszy o podłogę.~-
1481 II,2 | i fantastyczne czuby na czaszkach. Wszedłszy stanęli koło
1482 I,3 | zwłaszcza pierwszego, gdy się to czaszkom i portretom dostało. Ba,
1483 II,23 | panoczku, na naszego króla czatowali. Siła ich, siła! Niechże
1484 I,19 | Dwóch oficerów, którym czaty nad brzegiem były powierzone,
1485 II,8 | radą poszedł; ale przecie, czcąc cię jako starszego i kochając
1486 II,12 | swej, Patronki i Królowej, czcić nie zaniechał. Szydzi z
1487 II,17 | Dobry wieczór, ojcze czcigodny. A o czym mowa?~- Mówimy
1488 I,12 | lepiej od waćpanów, a zarazem czczę i miłuję, dlatego proszę,
1489 III,19| Jakby powiedzieć... i czczość, i nuda niezmierna, i umęczenie
1490 II,19 | masz waszmość co, prócz czczych wyrzutów, do powiedzenia? -
1491 III,26| Rzeczpospolita była tylko czczym mamidłem? Tyle potęgi, tyle
1492 II,19 | się zupełnie dowodnie, jak czczymi były obawy oblężonych, i
1493 II,14 | pułkownika Sadowskiego, Czecha i lutra, który pod Millerem
1494 II,19 | nawet i ze mną, który jestem Czechem...~- Przede wszystkim, panie,
1495 I,12 | bo wczoraj pojechał do Czejkiszek po regiment piechoty, który
1496 I,18 | padał zaraz pod cięciem czekającej nań szabli.~Środkiem wirydarza
1497 III,20| tym świecie nie było!... Czekajmy jeno wieści i módlmy się
1498 III,8 | karałem dotąd, jak należy, czekałem upamiętania, przyjdzie wszelako
1499 II,21 | poprawę poddanych naszych czekaliśmy aż dotąd.~- Ta poprawa już
1500 I,5 | pasie i po białej pochwie na czekanik poznał pana Uhlika i począł
|