1657-bijci | bijem-cesar | cetka-czeka | czela-dopus | dopyt-dzwie | dzwig-goral | gore-instr | insty-kielz | kieml-kozie | kozio-lejbg | lejc-medrs | medyc-nadal | nadas-naryc | narze-nieus | nieuw-obudz | obum-odzia | odzie-ostaw | osten-piecz | piedz-podej | podep-polap | polat-posie | posil-pozam | pozap-przej | przek-przyg | przyj-purpu | pusci-rozes | rozet-rudni | rudy-sierp | siers-spali | spalo-strac | strad-szkap | szkar-truci | truda-ulegn | ulekl-uzde | uznaj-winni | winny-wstrz | wstyd-wymus | wymyk-wywal | wywar-zajaz | zajde-zarec | zarek-zbroj | zbrud-zlupi | zlust-zwrac | zwroc-zzyma
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
6512 III,29| zapisanych jej przez pierwszego narzeczonego, pana Podbipiętę, lecz później
6513 I,20 | złudzenie, że zajeżdża do narzeczonej, która przyjmie go z błyszczącymi
6514 III,14| konfidencji (jako to między narzeczonymi niejedno uchodzi) i przy
6515 III,26| więc pan Kmicic był tylko narzędziem gniewu bożego.~Dlatego co
6516 II,4 | sierot, co ubóstwa na niego narzeka. Bogu tylko wiadomo! Kto
6517 II,26 | szczęście! ~- Na szczęście nie narzekaj, bo widać, leziesz na oślep
6518 II,2 | mówił dziwnie prędkim i narzekającym głosem, a mówiąc rzucał
6519 II,5 | było co innego robić. Ja narzekałem na Szwedów, a on też narzekał...~-
6520 II,22 | bezsilnym, a potem zasię narzekaliście, iż was nie broni!... Nie
6521 I,10 | swoją rozpoczął znów od narzekań na niewdzięczność i ospałość
6522 III,15| utrapione, płacz tobie i narzekanie, Częstochowo! - bo Wittenberg
6523 I,5 | Żołnierze zaraz do mnie z narzekaniem i skargami na opresją, w
6524 III,9 | życiu tylu tych szelmów narżnę, tom niewart być podogoniem
6525 II,15 | uczyńmy wycieczkę! Ludzi narżniemy, działa pozagważdżamy. Oni
6526 II,13 | mrowisko kij zanurzy lub żaru narzuci, natychmiast wysypują się
6527 I,7 | jesteś!...~Wówczas spod narzuconych włosów spojrzały na rycerza
6528 II,40 | zgłuszyła, żeś istotnie nasadził zbója na księcia?~- Na Najświętszą
6529 II,18 | kiszki w paszczę armaty.~- Naści, piesku, kiełbasy! - mruknął -
6530 II,23 | przejeżdżał, ale oni go naścigli i tam się gdzieś wedle Suchej
6531 II,8 | holenderskiej skóry, ale tak nasiany diamentami, że wyglądał
6532 I,6 | wypisać potrafi! Miłość jako nasionko leśne z wiatrem szybko leci,
6533 II,7 | Ale quo modo?~- Musisz nasłać na niego jakiego zręcznego
6534 I,22 | słabego ducha nie śmieli naśladować radości książęcej na wieść,
6535 III,32| chwały, a potomnym zachęty do naśladowania cnych przykładów dodawać
6536 III,26| wszelkiego zwierza biegle naśladujący.~- Wszyscy oni, prócz może
6537 III,21| Wszystkiego się tu boję!~- Ona nasłana?... chyba przez dobre duchy!...
6538 II,24 | wciągnąć Szwedów w zasadzkę i nasławszy im fałszywych przewodników,
6539 I,5 | stronę lasu.~Panna Aleksandra nasłuchiwała, dopóki zupełnie nie znikły,
6540 III,20| krzyknął miecznik. - Na cnotę nastają, łupią, kradną, więżą...
6541 I,10 | szukać musiał? Nie!... Czy my nastajemy, aby ten próżny tytuł króla
6542 III,1 | czasy pomsty i panowania nastaną.~Król dał wojsku kilkanaście
6543 III,10| na nich oko i wtedy sam nastąpię. Tymczasem (powiada) nie
6544 II,25 | powstawać gwar coraz większy. Nastąpiły rozmowy o koniunkturach
6545 II,14 | świecie, bo matki by nie nastarczyły rodzić.~- Najwięcej, panie,
6546 I,19 | życie tak natarczywie na nas nastawałeś, a głównie Wołodyjowski
6547 III,31| i upadku na tę ojczyznę nastawali, a nawrócili się do niej
6548 III,5 | jednocześnie stary wyga nastawił na Skrzetuskiego oko i począł
6549 III,14| ze świeżą smołą na kąpiel nastawili... Uf! uf! jutro!...~
6550 III,5 | pułkownika Polanowskiego:~- Sieć nastawiona, ryby w matnię idą.~- A
6551 I,17 | tak dalece, że zaledwie nastawione do strzału muszkiety mogły
6552 III,4 | ocalić. Zwrócili tedy konie i nastawiwszy rapiery, czekali z ostrzami
6553 III,26| jak Jan Kazimierz pobije w następnym spotkaniu Karola Gustawa,
6554 I,1 | rozbudzona ciszą, która następowała po okrzykach Żmudzina; wówczas
6555 III,29| półtora miesiąca zwycięstwo następowało po zwycięstwie, lud zbrojny
6556 III,4 | chłopskie, coraz bliżej następując, coraz zuchwalej napadając
6557 II,8 | na samowolę Radziwiłłów! Nastraszyłem go jeno, że i Radziejowski,
6558 II,15 | Myślą może, że nas dość nastraszyli i że o poddaniu myślimy,
6559 I,7 | Wołodyjowski zabrzdąkał w lutnię, nastroił pocieszną minę i zaintonował
6560 II,23 | zorze, modlitwy, wszystko to nastroiło uroczyście serca i umysły,
6561 I,22 | wyplątać.~Niespokojny i posępny nastrój całej uczty rozdrażniał
6562 III,2 | już jest drugi... Ale tego nastroję jako basetlę i taką na nim
6563 III,4 | któremu dziób tylko potężny z nastroszonych piór wystaje. Znał on jedno
6564 II,28 | zawołał nagle pan Roch i nastroszywszy wąsy począł poglądać po
6565 II,16 | pozakrywała oczy rękoma, mnisi nasunęli na głowy kaptury i cisza
6566 II,33 | błędny za nim, z kołpakiem nasuniętym na oczy, potrącając ludzi
6567 III,16| dworze. Próżno sam starał się nasuwać inne myśli; próżno sam,
6568 I,1 | je i pije, potem zaś, gdy nasycił pierwszy głód, zaczęła znów
6569 III,31| nocy.~Każda grudka ziemi nasyciła się krwią. Nazwiska rycerzy,
6570 II,17 | na dachy sznury okrętowe, nasycone smołą, bardzo gęsto, które
6571 II,40 | który skrytych zbójców nasyła...~Z kolei zdumiał się pan
6572 II,40 | zbójców na księcia Bogusława nasyłam?~Sakowicz utkwił straszne
6573 I,8 | jakby mu talarów w mieszek nasypał. Dlatego my poszli. No,
6574 II,39 | Cała kupa!... Siła ludzi naszarpał!~Jakoż ujrzał pan hetman
6575 III,10| poległ i ludzi jego okrutnie naszarpano. Dopieroż pospolitacy, wpadłszy
6576 III,11| Szwedzi kapuścianych głów naszatkowali!~- Masz go! Już nam przymówił!
6577 I,12 | Jeno że nieprzyjaciel naszedł ojczyznę, więc chcemy jej
6578 II,29 | piersi. Gdy nieprzyjaciele naszli ojczyznę ze wszystkich stron,
6579 II,2 | grasują.~- Jakim prawem naszliście naszą siedzibę?~- Zbój o
6580 II,25 | którymi cała delia była naszyta; również brylantowe trzęsienie
6581 III,29| ona jazdę od pierwszego natarcia. Miecznik tak dalece pragnął
6582 III,27| ustąpił, zepchnięty pierwszym natarciem, skrzydła, na które mniejszy
6583 III,29| muszkiety, bo zaraz po pierwszym natarciu rozpoczął ogień bardzo gwałtowny,
6584 I,20 | gorzko Kmicicowi, że na jego natarczywe instancje uwolnił ich od
6585 II,40 | przechodząca zwykłą wojenną miarę natarczywość, że Bogusław z wrodzoną
6586 III,16| okazywał Bogusław żadnej natarczywości, nie chcąc zmrozić zaufania
6587 III,28| przed którego grzeszną natarczywością musiałam uciekać i w obozie
6588 II,17 | polskich chorągwi uzyskało natarczywymi prośbami od Millera pozwolenie
6589 III,1 | Na owe gdy nieprzyjaciel natarł niespodzianie, wnet poszły
6590 III,5 | alarmem. Oddziały polskie natarły tak blisko, iż kilka tysięcy
6591 II,21 | się stanie jej wola, bo w natchnieniu proroczym mówiła. Im prędzej
6592 II,2 | z głupoty; oświeć mnie, natchnij, pociesz w desperacji mojej
6593 II,1 | jeszcze raz na kolana.~- Natchnijże mnie, Chryste, co mam czynić,
6594 II,19 | zaświtał na twarzy jego, oczy natchnione wzniósł w górę i mówił dalej
6595 III,26| w żalu, we łzach, jakoby natchniony. I przeklinał Bogusława
6596 I,13 | dzieci w kieszenie bakaliów natka... Zapomniałem, jak się
6597 III,32| opodal, bo już tyle ludu natłoczyło się przed gankiem, że nie
6598 II,34 | dochodził, ale tyle Szwedów natłukę, że ten dziedziniec łbami
6599 III,30| to nadto!... Małom to się natłukł, nakołatał, nocy bezsennych
6600 I,25 | natolski, jeno myślę, że i w Natolii jeden się taki utrafił.~-
6601 I,25 | pozazdrościć. Nietutejszy on - natolski, jeno myślę, że i w Natolii
6602 II,17 | uczynić?... Choćby ludzi natracić, byle tego smoka piekielnego
6603 III,10| odpiszę i uszu mu przystojnie natrę.~Lecz pan Michał przede
6604 I,8 | panny, nie będzie podobny do natrętnego wierzyciela, który chce,
6605 II,9 | dziesiątkami gęsi i kur natroczonych przy kulbace, jechał wśród
6606 III,29| Wołmontowicze zostałyby naturalnie w takim razie z ziemią zrównane.~
6607 III,23| lecz wstając zaraz, na znak natychmiastowej gotowości.~- Jutro, jutro!
6608 I,25 | powiedział, że po takiej nauce nieprędko nieprzyjaciel
6609 III,17| osłoni, a szable szlacheckie nauczą moresu... młodziku!...~Na
6610 III,16| podziwowi, a nawet uwielbieniu, nauczono ją bowiem z małego uważać
6611 II,17 | przykładem, waszą obroną kraj nauczony poczyna zrzucać z siebie
6612 II,2 | siedzibę?~- Zbój o prawo pyta! Nauczy was kat prawa, idźcie do
6613 II,11 | radzi, zwłaszcza jeśli nas nauczycie, jakim sposobem pieniądze
6614 II,13 | sztuki zażywania czarnych nauczyli i każdy ma dwóch albo trzech
6615 I,18 | otwartej, zupełnej, więc naumyślnie czynił tak, aby go spostrzeżono.~
6616 II,25 | hełmy okrągłe z żelaznymi nausznikami, grzebieniaste na wierzchu,
6617 I,10 | Janusz Radziwiłł.~- Gdyby nawała nie groziła z tamtej strony,
6618 I,23 | Kazimierzowi, na kozactwo i Moskwę nawałem ruszą, a wówczas wojska
6619 III,7 | z dachów, lecz wytrzymać nawałności nie mogli. Wygnieciono ich
6620 I,10 | obrony granic od grożącej nawały szwedzkiej...~Wszelka wątpliwość
6621 II,1 | Kazimierza. "O! tom piwa nawarzył, a teraz pić muszę!" - myślał
6622 II,3 | niewinności.~- Aleście już tu piwa nawarzyli. Krótko mówiąc, lepiej wam
6623 I,12 | tamtą stronę i da Bóg, z nawiązką krzywdy zapłacim. Nie zatrzymuję
6624 III,6 | myślę, że cię tam bardzo nawidzą... Jedź, jedź, panie bracie,
6625 III,11| brząkanie szkłem nad wszystko nawidził, często nawet służby dla
6626 II,12 | wreszcie znowu w głównej nawie kościelnej. Ksiądz prawił
6627 II,16 | ręce ku górze - jeśliś nas nawiedziła dlatego, abyśmy w Twojej
6628 I,7 | nici z wrzecion na motki nawija. Lecz gdy pan Wołodyjowski
6629 II,41 | końmi mnie każe na pal nawlec... Dla zemsty Sakowicza
6630 II,41 | czas na cię.~- A prosto nawłóczcie!~- Nie bój się.~Soroka nie
6631 II,41 | jakby jego samego na pal nawłóczono:~- Stój!~I Oprawcy wstrzymali
6632 I,7 | Kozaków, z którymi tyle się nawojował jeszcze za życia wielkiego
6633 I,18 | tyle lat się w Niemczech nawojowawszy. Kowalski już nasz duszą
6634 II,25 | Felicjan Kochowski z piechotą nawojowską mocno mi dopomógł, i tak
6635 III,11| oficerów wypadł na majdan nawołując na pachołków, by im podawali
6636 II,33 | jakoby kto ogary w kniei nawoływał.~- Mniejsza z tym! - rzekł
6637 II,17 | kamienie, drzewo, belki, nawóz, ziemię.~Niewiasty z rozpuszczonymi
6638 II,34 | z drogi znów na Podlasie nawraca, a to z przyczyny księcia
6639 I,16 | jak umiesz. Gdy miecznika nawrócę, on ci pomoże dziewkę nawracać.
6640 I,12 | to był pierwszy krok do nawrócenia.~- E! nie będzie z tego
6641 II,4 | zdoła go przekonać o swym nawróceniu i szczerości intencyj. Wskutek
6642 III,31| tę ojczyznę nastawali, a nawrócili się do niej dopiero wtedy,
6643 II,25 | kozactwo pod grozą Tatarów nawróciło się do posłuszeństwa.~-
6644 II,24 | pyrć do traktu idzie. Tam nawrócimy, przejdziem jeszcze jeden
6645 II,23 | krajów się nakłonić, to nawróćmy przynajmniej z tego miejsca
6646 II,16 | miał gorliwość każdego nowo nawróconego, aż dusza się wzdrygała,
6647 II,15 | broń, do której najwięcej nawykli.~Znalazłszy się na drugiej
6648 I,13 | młodu nie mogą do jazdy nawyknąć.~- Podobnoć najpierw nie
6649 II,17 | zgruchotali ją działami bez trudu; nazabijano przy tym tyle ludzi, że
6650 II,13 | zaraz by się żołnierzów nazbierało. Starszyzna, jako i stryj
6651 I,8 | pochodzą, jeno z gościńca nazbierani.~- Skąd to waćpan wiesz? -
6652 III,10| aż spod Kraśnika i Janowa nazjeżdżało... że to pan wojewoda lubi
6653 II,10 | do których oko przywykło.~Nazlatywało się też mnóstwo Ormian o
6654 I,5 | Gosiewskiego, tam bowiem naznaczały punkt zborny uniwersały
6655 I,1 | wojewoda hiberny w Poniewieżu naznaczył. Dalibóg, dobrze to zasłużony
6656 II,5 | ruszymy, wszystkim tam zbór naznaczywszy. Dałby Bóg wojewodę witebskiego
6657 II,16 | Pluń na tych, co cię tak nazwą! Chodź do naszej kompanii...
6658 I,16 | pysk dała!~- Cóż rzekła?~- Nazwała mnie zdrajcą... Mało mnie
6659 I,7 | chwila milczenia.~- Nie nazwałbyś mnie drugi raz zdrajcą -
6660 II,13 | zapomnij i ty swojej.~- A nazwałeś mnie szlachetką - rzekł
6661 II,14 | miasta Poliocertesem cię nazwały, wiadomo jest, ile krwi
6662 III,15| między Powązkami a osadą nazwaną później Marymontem, odbyła
6663 I,20 | stajecie. Zdrajcami was nie nazwę, bo wiem, że intencje wasze
6664 III,22| rozumieją się na polskich nazwiskach. Im wszystko jedno: Kmicic
6665 I,12 | Dudkowo czy jak?... Pogańskie nazwy w tej krainie. Jak orzechami
6666 I,25 | który waszą Rzecząpospolitą nazywacie. A tu ani rusz! Całe szczęście,
6667 II,19 | się książę Heski. ~- Nie nazywaj, hrabio, tej twierdzy kurnikiem -
6668 III,21| wprawdzie domy podobnie się nazywające, jak: Babonaubków, Babiłłów,
6669 II,19 | Gdyby służył Turkom, nazywałby Rzym gniazdem zabobonów! -
6670 II,14 | zdawali sobie sprawy, a co nazywali ogólnym mianem czarów. Wierzył
6671 II,7 | większą siłą zbił Półksiężyca, Nebabę; rozgromił na głowę pod
6672 I,6 | nocami ogniska, przy których nędzarze rozgrzewali przemarzł członki,
6673 II,29 | krajem, został bezsilnym nędzarzem, który sam potrzebował ratunku
6674 III,22| trzydzieści lub czterdzieści koni, nędzne, obdarte, do mar podobniejsze
6675 II,27 | wasze uprzejmości, jako nędzni oracze w obronie tej ojczyzny
6676 III,31| zlitowali się nad tym wojskiem nędzników; lecz orda rozniosła ich
6677 II,34 | jego królewskiej mości nie negując.~- Nad Tatarami chan, nie
6678 I,6 | ochota prawem nieobecnego nękać i w trybunałach swoich krzywd
6679 I,15 | Rzeczypospolitej z głową nie chodził. A neminem captivabimus? Czy to furda?~-
6680 I,7 | wybuch niepohamowanego, nerwowego śmiechu, poznali wszyscy
6681 III,8 | kumać. Dobrze nam tak, bo niceśmy lepszego niewarci. Szubienicy!
6682 I,1 | sufitem. U belek wisiały na niciach różnokolorowe gwiazdki uczynione
6683 II,29 | duszy upadek, ciemność, nicość - oto do czego doszedł i
6684 I,4 | najwięcej. Ale kompanię ma nicpotem!... Panie sąsiedzie Pakoszu,
6685 I,5 | chudopachołkach, nie masz hańby na niczyim imieniu. Nikogo tu sądy
6686 III,6 | żebym tak zdrów był!~- W niczymże się pan marszałek nie spostrzegł? -
6687 III,3 | przypominającą duńskie i niderlandzkie, o której bez dział ciężkiego
6688 III,32| wszystkim dając; tamże z niebezpieczeństwem zdrowia i życia największe
6689 II,17 | wzorowo, zapobiegała na czas niebezpieczeństwu. Aż przyszła noc tak ciemna,
6690 II,23 | się dzielić z nim trudy niebezpiecznej wyprawy. Droga jednak w
6691 II,17 | Polakami a Szwedami coraz niebezpieczniejszymi - dość, że pozwolił.~Owóż
6692 I,23 | będzie obcego żołnierza i niebezpieczno!... Najlepiej ją do Taurogów
6693 II,4 | zgładzi, będzie miał zasługę w niebiesiech i przed ludźmi, jakoby psa
6694 II,13 | piekielne nie przemogą mocy niebieskich. Uspokójcie się i otuchy
6695 I,9 | Michał całemu komunikowi niebieskiemu przewodzi i tyle już nad
6696 III,30| nieznany, z całego sklepienia niebios płynący, który mówi:~- Zaniechaliście
6697 III,32| szczęścia i uleciała ku niebiosom.~Po czym kapłan dalej czytał:~"
6698 I,8 | Mnie ciężko, ale i jej, niebodze, może jeszcze ciężej..."~
6699 III,11| nieborakowie pocieszą, nim nieboraczki pocieszymy.~- Dobrze - rzekł
6700 III,27| kiedy to nie poczną rzucać nieborakiem, to, mówię waszym miłościom,
6701 III,11| idziemy w pomoc, niech się nieborakowie pocieszą, nim nieboraczki
6702 I,5 | i poczęli w oczy świecić nieboszczykom. Po pierwszej chwili zdumienia
6703 II,17 | jakąś straszną, tajemniczą i niebotyczną potęgę? Więc zląkł się Miller
6704 II,27 | mężowie wyciągnęli w pole. Z niebotycznych gór sypały się dzień i noc
6705 II,6 | utopić zasługę oceanie albo niebotycznymi przysypać ją Karpatami,
6706 II,28 | wspomniał:~- Co się z tym niebożątkiem dzieje?... Ba, ba! żeby
6707 I,8 | dla niej pierwsza boleść. Niebożątko ledwie zipie od trosków,
6708 I,6 | miastach zdobytych, o pochodach niebywałych krzepiły nieco upadłe serca
6709 II,20 | panowie, szlachta, wojsko niebywałym w dziejach przykładem przeszło
6710 I,7 | kwadransie drogi przysunęli się o niecałą staję ode dworu. Wszystkie
6711 II,19 | rzekł mi: "Jeśli zginę, niechajże wiedzą, ktom jest, ażeby
6712 II,42 | jej całkiem, jako Chrystus niechał, chociaż Bogiem będąc mógł
6713 I,12 | Moje to byłoby schronisko; niechbym był tu żywota dokonał...
6714 I,1 | to jeszcze nie wiem.~- Niechbyś nie była, to bym się nożem
6715 II,16 | Bogu!~- Że kwarciani coraz niechętniej przy Szwedzie stoją, że
6716 II,9 | szczerość mowy i wcale niechłopską fantazję.~Kiemlicze, którzy
6717 III,6 | musiał tego zwyczaju, jako niechrześcijańskiego zakazać.~Wówczas poczęto
6718 III,16| chwila nastąpi, zżymał się, niecierpliwił, łudził samego siebie, czasem
6719 III,18| Poznaj, czylim miał jakowe niecnotliwe intencje...~- I wasza książęca
6720 III,11| nosem kręcisz, jakbyś jakowy niecnotliwy zapach wietrzył?~- W całym
6721 I,23 | Magnus przysłał mi armat niecoś i jazdy, dawno byłbym już
6722 III,27| przytomny, ale zwyciężon, i niecudzą bronią ani też z cudzą pomocą.~
6723 I,18 | a błyskawiczne, prawie nieczłowiecze.~Jak niewiasta rwąca konopie
6724 II,41 | gniewu ni drapieżności, tylko nieczułość i obojętność. Zdawało się,
6725 III,11| o się oprze, to nawet na nieczułym bochenku skóra od kontentacji
6726 III,16| pani, bez pamięci, ale nieczystym ogniem, bo cię chce pohańbić,
6727 III,21| bo na ostatnim noclegu w niedalekich Rosieniach wyspała się dobrze,
6728 III,9 | już całą Rzeczpospolitą w niedalekiej przyszłości od ucisku uwolnioną,
6729 II,35 | uczynić. Kraj był srodze przez niedawny napad Chmielnickiego i Szeremeta
6730 II,13 | radą wzgardzili."~Pamięć niedawnych dobrodziejstw Wrzeszczowicza
6731 I,25 | były powiedziane z jakąś niedbałą, lubo wytworną grzecznością,
6732 I,7 | myszą - i pozornie coraz niedbalej robił szablą. Lewą rękę
6733 III,26| początku, aby duszy grzechem niedbalstwa w służbie bożej nie obciążyć.~
6734 III,21| mylił się pan Tomasz; bo w niedługim czasie zawiązała się przyjaźń
6735 III,11| taki odpór na razie, jednak niedługotrwały, bo napadnięto go przeważną
6736 III,28| Hudenskiöld poległ, a Norman z niedobitkami nie oparł się aż w Zagórach,
6737 III,9 | lesie czekali już na owych niedobitków chłopi, którzy na odgłos
6738 II,26 | panem Sapiehą połączyć. Niedobitkowie zebrali się tam w znacznej
6739 II,35 | dobrze! Lata jeno ponoś niedobrane, ale to znów nie moja rzecz.~
6740 III,15| nieśli przed sobą snopy niedojrzałego jeszcze zboża, które miały
6741 II,12 | nie mogła pomieścić; czym niedola wobec tej pociechy; czym
6742 II,15 | harmonią osładzać sobie niedolę oblężenia i straszliwy krzyk
6743 III,22| nieustającą skargą przeciw niedołężnemu prowadzeniu wojny; w resztkach
6744 III,17| głowie projekt niesłychanie niedołężny, ale który sam za nadzwyczaj
6745 I,14 | wytrwają przy nim, ale siły ich niedostateczne, i jeśli polskie chorągwie
6746 III,9 | prowianty, ile można było, ale niedostatecznie. Po upływie dni dziesięciu
6747 II,24 | pyrciami", przez miejsca tak niedostępne, że - rzekłbyś - i ptak
6748 II,27 | grodach, wsiach, osadach, niedostępnych puszczach, podnosiła płomienną
6749 I,10 | ludzi nieobytych z wojną i niedoświadczonych.~Ze wszystkiej bowiem szlachty
6750 II,17 | kara boża na zdrajców za niedotrzymanie wiary królowi. Zwlekajcie!...
6751 I,17 | pilno drogi, bo noc, choć niedżdżysta, była bardzo ciemna. Jednakże
6752 I,3 | się wywodzili.~- A onego niedźwiadka kiedyżeś waćpan zdobył?~-
6753 I,17 | podkowy łamie i z chowanymi niedźwiedziami wpół się bierze, a takiego
6754 I,25 | leśniczowie musieli mu wyszukiwać niedźwiedzice z małymi, jako bardziej
6755 III,1 | w Wielkim Wozie, czyli w Niedźwiedzicy, najwyższe miejsce zajmuje
6756 I,3 | u mnie w herbie panna na niedźwiedziu się prezentuje. Są inni
6757 I,22 | jeno pana zmienia. Zamiast niefortunnego Jana Kazimierza będzie miała
6758 I,14 | żywot już nie cięży, żem niegłodny wiekuistego snu i odpocznienia?
6759 I,3 | rzekła - ale to wiem, żem niegodna tych hołdów, które mi w
6760 III,32| kolan.~- Jędruś! ran twoich niegodnam całować!~Ale w tej chwili
6761 I,5 | tych postępkach, jest coś niegodnego rycerza. Może swawola da
6762 III,21| Niemcom... Może też on o tej niegodnej zapomni i mnie po... ko...~
6763 I,18 | wymówek, że choć krewny, tak niegodnie z nim postąpił.~- Zgubiłeś
6764 I,8 | podnieśli, że podobne funkcje niegodnym osobom powierzamy. Gdybyś
6765 II,13 | poddania. Haniebna albowiem i niegodziwa rzecz jest sromotną uległością
6766 III,22| chcę. Poza służbą wolno mi niegodziwościom zapobiegać. Więc jako prywatny
6767 I,23 | laudańscy ludzie usiekli. Od niegom się nieźle po niemiecku
6768 I,7 | Gdzie mnie żadna panna niej-chce!...~ ~- O, to niesprawiedliwie! -
6769 II,21 | przyszło trzech szlachty, niejakich Kiemliczów, jego żołnierzy,
6770 III,5 | przemówił, i dopiero po niejakiej chwili Zagłoba rzekł:~-
6771 II,25 | ziemi; on go pierwszy brał niejako w opiekę, on go na tron
6772 I,1 | więc pozostało jej tylko niejasne wspomnienie dziecinne jakiegoś
6773 II,1 | szczęście młodego pana; widział niejednokrotnie jego czyny przechodzące
6774 III,1 | Inne Czarnieckiego pułki, niekarne i nie wyćwiczone, nie umiały
6775 III,15| niepomału, zarówno jak wieczna niekarność pospolitego ruszenia.~Czarniecki
6776 III,14| oficer, rodak mój (tylko niekatolik), że tam już cały wyjazd
6777 III,3 | bo się wielce rozruszał i niekłamaną miał chęć wypróbowania swych
6778 III,3 | to respons! - zawołał z niekłamanym zapałem Zagłoba.~- A niech
6779 III,5 | zaraz opowiadać, jeno z niektórymi zmianami, bo siły Kanneberga
6780 III,8 | Zagłoba - wszelako takiego niełacno woda wyniesie, bo nie tylko
6781 I,12 | patrzył pod Ujściem na bojaźń, nieład, hańbę i zdradę, a w końcu
6782 I,26 | śmiałością zadziwić, a to niełatwa rzecz.~- Wszystko mi jedno.
6783 II,12 | Kordecki.~- Co do spowiedzi, nieleniwie chęci twojej dogodzę, a
6784 III,30| Siła to przecie znaczna i nielicha! Wiele już z nią dokazał,
6785 I,6 | i wysokie urodzenie, tak nielitościwą śmiercią pomordowali, jaka
6786 II,18 | Nagle urwał.~Jakiś straszny, nieludzki głos wydobył mu się z gardzieli,
6787 II,9 | nich zawinąć.~Pan Andrzej niemałej także doznawał pokusy, zwłaszcza,
6788 II,15 | odda słuszność, to wiem. Niemałom już ucierpiał od zgryźliwego
6789 I,13 | Prusach porazili i jeńców niemałośmy nabrali; tamem ich na wylot
6790 III,3 | udzielając, których wszyscy z niemałym szacunkiem słuchali mając
6791 I,12 | Wołodyjowski - bo się jeno w Niemcach i Francuzach kocha, co nie
6792 III,21| później figa tym wszystkim Niemcom... Może też on o tej niegodnej
6793 I,10 | tymczasem gawędził łamaną niemczyzną z tymi ze szlachty, którzy
6794 II,13 | pogrążali się w bezradnej i niemej rozpaczy; trzecich gniew
6795 I,25 | zostawili za sobą daleko Niemen i weszli w kraj jeszcze
6796 II,39 | czy mu miło słuchać, czy niemiło. Ot! ten sam proceder co
6797 I,12 | inaczej być, gdyż się z Niemkini rodzi, elektorówny brandenburskiej,
6798 III,27| gwałtownie.~- Polki to są czyli Niemkinie? Powiadaj!~- Nie Polki -
6799 II,10 | otwarły i do izby wszedł niemłody już człowiek, w pancerzu
6800 I,4 | drugiego, jakby pytając niemo, który pierwszy zechce popróbować;
6801 II,12 | od krakowskich paulinów niemylną wiadomość, że króla nie
6802 I,13 | Wolność religii ma być nienaruszona..."~I tak dalej czytał pan
6803 II,19 | pierwszego dnia oblężenia nienaruszony stoi! - dodał Sadowski.~-
6804 II,10 | syn Gustawa, wilk, dla nienasyconej chciwości - czytała panna -
6805 I,16 | ludzie, którzy okrutnie mnie nienawidzą.~- Ogłosisz, że Mirski,
6806 III,16| zarazem nie mogła go zapomnieć nienawidząc. ~Wobec tych uczuć trudno
6807 II,24 | z chowu bydła, pobożny i nienawidzący heretyków. Oni to pierwsi,
6808 III,27| Wołodyjowski i Babinicz nienawidzili Bogusława, nie mogli jednak
6809 II,17 | serce starego wojownika nienawiścią.~Mur przy południowej baszcie
6810 II,7 | każe obedrzeć ze skóry nienawistnego Zagłobę - i cóż z tego?
6811 III,20| sposób wydostania się z nienawistnej niewoli.~Lecz próbowała
6812 III,16| do tego, że gdy myśli o nienawistnym Andrzeju Kmicicu zbyt ją
6813 I,26 | który zaniepokoił się długą nieobecnością księcia.~Oficer ujrzawszy
6814 III,23| dawał, przy tym często bywał nieobecny, bo go Sakowicz jako doświadczonego
6815 I,11 | głębin, w których człek nieobeznany mógł zabłądzić i błąkać
6816 III,21| całej wyprawy podkopał i nieobliczonych jeszcze szkód stał się przyczyną.
6817 I,12 | księcia Janusza wzniesioną, nieobronną istotnie, ale ogromem nie
6818 II,6 | hultajów, którzy miastu nieobronnemu grożą. Nie pierwszyzna ci
6819 I,17 | trudno się będzie opierać w nieobronnych Kiejdanach, zwłaszcza że
6820 I,13 | aby skarbiec zostawał w nieobronnym kiejdańskim zamku. Przygotowywano
6821 II,24 | takie drogi, na których nieobyłym ludziom szumiało i kręciło
6822 I,10 | uzbrojeniu poznawali ludzi nieobytych z wojną i niedoświadczonych.~
6823 III,3 | jest jego królewskiej mości nieodbicie czasowe zajęcie tej twierdzy,
6824 III,4 | straszne, bo zwodnicze i niemal nieodbite, polegające na tym, że ostrze,
6825 II,22 | nas spotkać, w tych dniach nieodmiennie osobą naszą wyruszamy...
6826 II,16 | przyjęli go jednak, jako człeka nieodpowiedniej godności.~Od tej pory, dotknięty
6827 I,4 | pochewki, wiszącej przy szabli, nieodstępny instrument, grać począł,
6828 I,8 | słowo waćpanny?~- Ostatnie i nieodwołalne.~- A może jeno pośpiech
6829 I,6 | Sercem ukochana, najdroższa, nieodżałowana Oleńko! Wszelkiemu to jest
6830 I,7 | gdyśmy z naszym wielkim nieodżałowanym wojewodą ruskim na elekcję
6831 III,2 | dzisiejszy wojewoda wileński.~- Nieograniczona jest hojność waszej królewskiej
6832 I,25 | mieszanina zniewieściałości i nieokiełznanej odwagi. W czasie odwiedzin
6833 II,14 | zaś obawiali się czegoś nieokreślonego, z czego sami nie zdawali
6834 II,19 | przeraził i napełnił jakimś nieokreślonym niepokojem. Widział naokoło
6835 II,12 | lub kalek.~Z Kmicica dusza nieomal wyszła; czuł tylko, że ma
6836 II,24 | pomniejszych oddziałów, które się nieopatrznie w labirynt gór zapędziły.~
6837 II,16 | obozie szwedzkim zapanowała nieopisana. Żołnierze porzucili szańce
6838 I,8 | wojewody ruskiego, naszego nieopłakanego księcia Jeremiasza, z którym
6839 II,8 | sobą, więc mówię, co myślę: nieopłakany pan, dobry, łaskawy, pobożny,
6840 I,3 | mlekiem i podobno zgoła nieoporne.~- Kto ci to powiadał? -
6841 II,27 | szlachcicem, osiadły lub nieosiadły, by też i najwięcej u jednego
6842 I,8 | nieostatnia, jako i afekt nieostatni. Tymczasem namyślał się
6843 I,8 | się przy tym myślą, że to nieostatnia, jako i afekt nieostatni.
6844 II,6 | zwycięstwo on odniósł!~- Da Bóg i nieostatnie!~Pułkownicy, jako Żeromski,
6845 II,14 | zachodzili, przypisując je nieostrożnemu obejściu fortecy i zbytniemu
6846 II,20 | pomniejszych oddziałach, po wsiach nieostrożnie roztasowanych. I liczba "
6847 II,15 | jenerałowi, który wskutek nieostrożności własnej został pobity jak
6848 I,21 | powstały, już szkoda byłaby nieoszacowana. Rzecz się już wyjaśniła,
6849 II,8 | koronek brabanckich wartości nieoszacowanej i takież mankiety wedle
6850 II,28 | raczej swoją konfuzję w niepamięć puszczając; ale tego nie
6851 III,31| jedynie mogła je pokryć niepamięcią... Gdy wracał do zdrowia,
6852 II,14 | cały oddany walce, na nic niepamiętny; celował, zniżał, podnosił,
6853 III,20| niepokoić i przyszłość swą niepewną oglądać. Woleliby wieść
6854 I,10 | dygnitarze spoglądali na się niepewnymi oczyma i każdy bał się pierwszy
6855 II,22 | skrzyni widać, żołnierz, niepłatny, u nieprzyjaciela lafy szuka;
6856 II,4 | Nie boję się, bom też niepłochliwy, a po drugie, jegomość do
6857 III,3 | mnie się zapowiada, mając niepłonną, jak tuszę, nadzieję, że
6858 II,14 | że twierdza nie jest tak niepoczesna, za jaką hrabia Weyhard
6859 I,8 | Waćpan żądasz ode mnie niepodobieństwa... Na Boga! Nie może to
6860 III,6 | sprowadzanie prowiantów stało się niepodobieństwem. Od czasu do czasu polscy
6861 II,16 | abdykacji Jana Kazimierza i o niepodobieństwie odsieczy doszła przez szlachtę
6862 III,1 | dnie i w nocy, w pogodę i w niepogodę; przed nim zaś psuto mosty,
6863 I,7 | czasem rozlegał się wybuch niepohamowanego, nerwowego śmiechu, poznali
6864 I,14 | Któż stawi opór tej sile niepohamowanej?~Z jednej strony król szwedzki,
6865 I,5 | ludziach gotowych na wszystko i niepohamowanych. Imię jego zasłynęło wkrótce
6866 III,15| ludzka runęła wyłomem z niepohamowanym pędem - pałac był zdobyty.~
6867 III,19| niezmierna, i umęczenie niepojęte... Szczęściem, moce niebieskie
6868 II,11 | honor.~Drudzy rozprawiali w niepojętym zaślepieniu o potędze, jaką
6869 II,42 | wolentarzy z rozkazem, by niepokoili szańce z przodu przez ten
6870 III,20| uczynić gotów. Sumienie niepokoiło ją wprawdzie bez ustanku
6871 II,18 | rzewliwości ni strachów, niepokojów, ani mu do głowy nie przychodziło
6872 II,11 | której na próżno szukał, siła niepokonana, na której chciał się oprzeć.
6873 III,26| wyrzucało, bo była to krew niepolska i w dodatku heretycka, więc
6874 III,28| jakoż i pogrążyła ich liczbę niepomierną. Oleńka także jakoby na
6875 II,19 | otoczył go jakiś łańcuch niepomyślności. Pierwsze ogniwa leżały
6876 III,14| owych próbach, mniej więcej niepomyślnych, duch nie tylko nie upadł,
6877 II,11 | blednącym zwolna niebie migotały niepoprzesłaniane oparami gwiazdy. Kmicic
6878 I,13 | królowę Marię Ludwikę w Nieporęcie dziwił, zdumiewał i gasił
6879 III,1 | Widziałem kilka chorągwi nieporównanych, jako to u nich bywa jazda.~-
6880 II,12 | nie masz w tym jakowegoś nieporozumienia albo pomyłki, bo jakeś sam
6881 II,7 | jedności między konfederatami i nieporozumieniach, jakie wynikły między Kotowskim,
6882 I,13 | już sławę na polu zdobył niepoślednią... i wszyscy młodzi gotowi
6883 II,34 | aby i Kozacy, którzy o nieposłuszeństwie jeszcze zamyślali, ujrzeli
6884 II,23 | jego utrzymał, do rozbicia nieposłusznych chorągwi dopomógł, w zdradzie
6885 II,35 | jedzeniu stanowią wady tego niepospolitego skądinąd panięcia.~Jakoż,
6886 II,23 | zawołał Jan Kazimierz. - Niepotrzebnieście się waszmościowie troskali...
6887 II,18 | przekonałem się z własną niepowetowaną szkodą.~- Co wasza dostojność
6888 III,5 | opowiadaniu do rozmiarów niepowetowanej dla Szwedów klęski.~Słuchali
6889 III,22| Książę wskutek choroby i niepowodzeń musi być rozdrażniony, zatem
6890 III,11| zupełnie, a Szwedzi parli jak niepowstrzymany potok ku hetmańskiej kwaterze.
6891 III,9 | rozpuściwszy konie, szła na nich niepowstrzymanym pędem. Uderzywszy rozmiotła
6892 III,5 | żeby je sto razy powtórzyć. Niepowszedni to człek i z dawna to mówiłem!~
6893 II,35 | Kmicica, traktował go jak niepowszedniego gościa.~- Panie Babinicz -
6894 I,20 | widząc, że rozmowa bierze niepożądany kierunek, zaklaskał w dłonie.~
6895 II,29 | koronę sięgał, zmienił się do niepoznania. Włos na głowie zbielał,
6896 II,18 | bohaterstwo, nie tylko jako niepożyta dla oblężonych przysługa,
6897 II,27 | najdziksze narody nawet niepraktykowane, bezczeszczenie kościołów,
6898 II,22 | miłościwa pani?~- List nieprawdę mówi! - rzekła stanowczo
6899 II,16 | wprawdzie wieść potwornie nieprawdopodobna, lecz owóż ten stary szlachcic
6900 II,12 | przyniósł, tak mi się wydają nieprawdopodobne, iż za słuszną rzecz uznałem,
6901 II,10 | on Szwedów przywiódł ku nieprawości. Tenże miotał się przeciw
6902 II,12 | zaślepienie, aby miarę w swych nieprawościach przebrał. Inaczej nigdy
6903 III,21| prowincjom obmyślono, bo nieproszeni goście mogą w zbyt licznej
6904 III,3 | gościnności odmawiać, choćby też i nieproszony przyjechał. Znajdzie się
6905 I,25 | zarówno wysokie urodzenie; jak nieprzebrana niemal fortuna czyniły z
6906 III,17| W całym świecie mówią o nieprzebranych radziwiłłowskich skarbach.~
6907 III,4 | wezbrały, brody stały się nieprzebyte, nastąpiła "klejowatość
6908 III,29| zamiar odwiezienia do tych nieprzebytych borów synowicy.~Zmartwiło
6909 II,36 | niezbyt gwałtowna i zgoła nieprzedsiębiorcza; raczej słodkie rozdurzenie
6910 II,33 | murami, w postaci chmur nieprzejrzanych, na tle płonących przedmieść
6911 I,10 | żelazną u nóg tego wojska był nieprzeliczony zastęp wozów, koni zapaśnych
6912 II,18 | Wszystko pokryła gruba, nieprzenikniona pomroka. Miarkował jednak
6913 III,16| Bogusław narzucał się z siłą nieprzepartą. Każda chwila dnia była
6914 I,11 | się z jednej strony pasmem nieprzerwanym aż hen, z puszczą Zielonką
6915 II,10 | wiekuistej strącił ciemnicy. Otóż nieprzewidziany wypadek!"~- Uważaj - rzekł
6916 II,20 | jego przestała ciężyć nad nieprzyjacioły.~- Chwała bądź Bogu! chwała
6917 I,23 | ale dodaj, że między nami nieprzyjaźń śmiertelna. Mów, że gdyby
6918 I,12 | rzecz, w jakiej emulacji i nieprzyjaźni pan hetman polny żyje z
6919 II,33 | ciekawie, chociaż prawie nieprzyjaźnie, tak wielka była w tych
6920 III,20| rezydencję naszą w zamiarach nam nieprzyjaznych: mianowicie, aby znajomych,
6921 III,18| miecznik, bo zmiarkował, że nieprzyjemną dla księcia rzecz chciał
6922 II,19 | proch.~Oficerowie milczeli. Nieprzystojne uniesienie jenerała, właściwsze
6923 II,8 | niej między żołnierstwem nieprzystojnie. Pojedziecie oboje z księciem
6924 II,11 | budzący się z gorączki, z nieprzytomności.~A kościół lśnił się coraz
6925 III,2 | wprost pytać osądził za rzecz nieprzyzwoitą i zbyt względem majestatu
6926 III,9 | jakby tysiąc cepów biło nieregularnie w klepisko. Dymy rozciągnęły
6927 I,25 | książęcą stawając do walki z nierównego stanu ludźmi; on wreszcie,
6928 II,14 | jeszcze za nimi trzęsły się po nierównej drodze jaszcze z prochem
6929 II,2 | twardym jak szczecina włosem, nierównym, sterczącym koło uszu, tworzącym
6930 I,13 | bom cię jeszcze młódką nierozkwitłą ostatni raz widział, nie
6931 II,39 | na pewno, bał się każdego nierozważnego kroku, więc postanowił czekać
6932 II,2 | Kmicic!!~I obaj stanęli w nieruchomej postawie, w jakiej podkomendni
6933 II,22 | tego podawał przyczynę, jak nierząd, brak posłuchu i zbytnie
6934 III,15| szlacheckich przyłączyły się tłumy niesforniejszej jeszcze, a rozbestwionej
6935 II,35 | bracie, toż to lud dziki i niesforny.~- Ja się tam nie boję -
6936 I,12 | zostało. Ale taki to los! My niesiem krew, życie, fortuny i nikt
6937 II,26 | podniesieniem ręki na majestat dotąd nieskalanej, ofiarował się księciu Bogusławowi
6938 II,22 | wymknęły im się słowa tak nieskładne.~Król zaś rzekł:~- Nad tego
6939 II,14 | drodze jaszcze z prochem i nieskończony szereg wozów z namiotami
6940 III,18| wiesz, żeśmy do przeprosin nieskorzy; wszelako, żem to wiekowi
6941 I,5 | ludzkiej, o potrzebie statku, o niesławie, ześlizgiwało się po nim
6942 III,15| Kazano im, by idąc do szturmu nieśli przed sobą snopy niedojrzałego
6943 III,17| supirach ani idyllach mówimy. Niesłuszna to rozmowa, jeno czasy takie,
6944 III,18| strachy i posądzenia były niesłuszne i że pierwszemu uwielbieniu
6945 II,8 | Przebacz wasza książęca mość... Niesłuszniem przeczyła... Do tego człowieka
6946 I,24 | niesłusznie mną pogardziła, niesłusznieś na śmierć skazała... To
6947 II,11 | głowę na piersi.~- Straszne, niesłychane rzeczy! - rzekł.~Rozmowa
6948 II,19 | niechybnie coś strasznego i niesłychanego w dziejach wojskowych. Wszystkie
6949 III,18| I to mogę rzec, iżem niesłychanej rzeczy dokazał, bo żeby
6950 III,16| było, że walczy z wrodzoną nieśmiałością, na koniec zarumienił się
6951 III,17| z natury ostrożny, nawet nieśmiały, lubiący zgodnie wszystkie
6952 II,2 | którego końcu umieścił kilka nieśmiałych słów na własną obronę, doznał
6953 I,13 | Zdawać się mogło, że duch nieśmiertelnego "Jaremy" nadleciał do tej
6954 II,6 | regimentarzu! Od czasu jak nieśmiertelnej pamięci pan marszałek Wielkiego
6955 I,19 | groźne poselstwa. Z tych ich niesnasek mogło w przyszłości wypłynąć
6956 III,30| czambulik, który obecnie niespełna pięćset głów tylko liczył,
6957 II,6 | najlepszego syna, tym większą, bo niespodzianą radością. Oto staliśmy na
6958 II,42 | na wiosnę, lunęło gęstym niespodzianym dżdżem. Stosy płonące zagasły
6959 I,25 | puścił z dymem, gdyby nie niespodziewana pomoc, która jakoby z nieba
6960 I,3 | mieli mnie przez was za niespokojnego ducha, i języki na mnie
6961 I,10 | mogły znaczyć. Dziwna jakaś niespokojność ogarniała wszystkie serca.~
6962 II,2 | uniżoność starego mieszała się z niespokojnością, pomyślał pan Andrzej, że
6963 I,19 | Książę znów począł chodzić niespokojnymi krokami po komnacie i na
6964 III,4 | nastąpiła "klejowatość i niesposobność dróg błotnistych".~Wśród
6965 I,5 | odczuć jej oburzenia na każdą niesprawiedliwość, na każdą bezecną swawolę.
6966 III,8 | Przez waszą to swawolę i niestałość kraj ogniem płonie, przez
6967 I,20 | zostawię, bom sam jeszcze niestary i moja szablina przydać
6968 I,1 | wodzą! Najtrudniej to z niestatecznymi.~Kmicic ukazał białe, jakoby
6969 I,10 | usypane, miejsce do obrony niestosowne." Od czasu do czasu odzywały
6970 I,9 | Kmicic uśmiechnął się:~- No, niestracona sprawa. Dokończysz mnie,
6971 II,35 | rozsypują. Wiesza ich za lada niesubordynację.~- Nie mogę na taką ekspedycję
6972 II,25 | Lecz nuncjusz papieski, nieświadom owego zwyczaju tłuczenia
6973 III,20| zwykła niewiasta, a chociaż nieświadomie powtarzała: "Dziej się wola
6974 II,39 | Radziwiłł, pan potężny, z linii nieświeskiej, o której mówiono, że po
6975 II,35 | Kmicicowi zaś stało się nieswojo tak dalece, że odwrócił
6976 I,3 | orszańskim zabijakom jakoś nieswojsko było wobec tej dwornej panny.
6977 II,6 | lubi. Zdrajcy tylko, którzy nieszczere myśli dla ojczyzny żywią,
6978 II,8 | poznasz, czyli ich podziw nieszczery!~Tu Bogusław przechylił
6979 I,10 | wschowski.~- Kto wszystkim nieszczęściom Rzeczypospolitej winien? -
6980 II,9 | upadku.~"To już nie wojna nieszczęśliwa - myślał sobie - która się
6981 I,24 | co! Nie masz jak droga na nieszczęśliwe afekta!~- Także to waść
6982 I,12 | dla panny Billewiczówny, nieszczęśliwego jak zwykle.~- Cała rzecz,
6983 I,6 | publiczne, jedna od drugiej nieszczęśliwsze. Wojska Chowańskiego coraz
6984 I,6 | prawdziwie niezmierzony nad tym nieszczęśnikiem i niewygasła miłość nurtowała
6985 I,3 | widział siła sikorek, bo z nieszporów wracały. "Myślałem - powiada -
6986 III,11| objawienie miałem, bo gdym raz po nieszporze przyzostał, słyszę głos
6987 I,13 | pan Stankiewicz mówi, że nietędzy z nich żołnierze. Piechotę
6988 I,20 | zdrowie pana hetmana?~- Nietęgie, panie mieczniku dobrodzieju -
6989 II,13 | uroczyście, że świętości nietknięte pozostaną, dobra wasze nie
6990 II,16 | narodów więzi posłów, których nietykalność barbarzyńskie nawet ludy
6991 II,17 | jest dla nich świętym i nietykalnym; niczego ani przez układy,
6992 I,20 | urodę, ale serce zawzięte i nieubłagane. Radaś sama przycierpieć,
6993 II,41 | czasie której dwóch tych nieubłaganych wrogów mierzyło się oczyma
6994 II,12 | jego tyle było prawdy i nieudanej rozpaczy, że obecni mimo
6995 I,1 | Ojca i Syna! - zawołała z nieudanym przerażeniem Oleńka spoglądając
6996 I,7 | Wołodyjowskim siędą wedle komina; nieufna Terka kądziel przędzie,
6997 III,3 | Największy to byłby dowód nieufności dla króla, gdybyś wasza
6998 III,21| patrzyła wprawdzie na nią z nieufnością, lecz przyjmowała ją grzecznie,
6999 II,23 | część osady spalona.~Lecz nieufny Tyzenhauz rozmawiał przez
7000 I,6 | Prawda, że siły te wspomagał nieugaszony i odradzający się ciągle
7001 II,11 | wszystkim, co się działo, i nieugiętego przeznaczenia, dochodzili
7002 II,19 | chwile i tak bolesne dla nieugiętej duszy owego bohatera w habicie,
7003 III,15| podziwiali ich butną postawę i nieugięty nieszczęściem animusz. Za
7004 I,17 | Żołnierze poczęli mruczeć z nieukontentowaniem.~- Dobrze mu, bo się przez
7005 II,1 | Andrzejem zawisła straszliwa i nieunikniona zemsta potężnych Radziwiłłów.
7006 I,13 | grożącym najściu Mazowsza i nieuniknionym wzięciu Warszawy nie tylko
7007 III,9 | były partyj; pola leżały nieuprawne, głód srogi rozwielmożnił
7008 I,13 | bo ziemia tam okrutnie nieurodzajna i chleba nie mają, bo jeno
7009 III,22| resztkach żołnierzy trwało nieustające wzburzenie, które w ostatnich
7010 III,3 | chmurze i grzmot huczał nieustanny. Lecz wnet ogień z ciężkich
7011 II,9 | Zlatywali się do niego nieustraszeni ludzie na Litwie, gdy jako
7012 II,17 | Żołnierze stali na murach, z nieustraszonym sercem w dymie, ogniu, wśród
|