1657-bijci | bijem-cesar | cetka-czeka | czela-dopus | dopyt-dzwie | dzwig-goral | gore-instr | insty-kielz | kieml-kozie | kozio-lejbg | lejc-medrs | medyc-nadal | nadas-naryc | narze-nieus | nieuw-obudz | obum-odzia | odzie-ostaw | osten-piecz | piedz-podej | podep-polap | polat-posie | posil-pozam | pozap-przej | przek-przyg | przyj-purpu | pusci-rozes | rozet-rudni | rudy-sierp | siers-spali | spalo-strac | strad-szkap | szkar-truci | truda-ulegn | ulekl-uzde | uznaj-winni | winny-wstrz | wstyd-wymus | wymyk-wywal | wywar-zajaz | zajde-zarec | zarek-zbroj | zbrud-zlupi | zlust-zwrac | zwroc-zzyma
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
7013 II,21 | rzekł król - młody jesteś i nieuważny, w głowie łacno ci się mogło
7014 II,27 | zazdrosna, tak pozornie nieużyta, otwierała na rozcież wrota
7015 III,8 | gadać!~- Wiem, że szelmy nieużyte. Jak tak do naszej szlachty,
7016 II,19 | więcej wskóra przeciw tym nieużytym mnichom niż kule i armaty.
7017 III,18| tego. Jak ślub pokaże się nieważny, to i wszystko nieważne.
7018 I,5 | ta zmienność humoru i ta niewczesna chełpliwość, więc rzekła
7019 II,4 | Kmicic, poczytał za żart niewczesny tę odpowiedź i rzekł namarszczywszy
7020 II,23 | ziemię tak ukochaną, a tak niewdzięczną, która w chwili klęski schronienia
7021 II,24 | mało albo wcale uprawą niewdzięcznej roli się nie trudniący,
7022 III,23| i za to inwektywy nań ci niewdzięczni ludzie rzucają, sławy mu
7023 I,9 | też i w tej okolicy ludzie niewdzięcznie mnie przyjęli...~- Waść
7024 II,11 | jednak, gdyby mnie kto za niewdzięcznika chciał poczytać, wręcz bym
7025 II,11 | nich ma mnie prawo nazwać niewdzięcznikiem? Czemu to ja, cudzoziemiec,
7026 I,13 | grzechach jednego nie masz: niewdzięczności.~- Ani wiarołomstwa... Wyspowiadałeś
7027 II,14 | ostatnie czynił wysilenia, by niewdzięczny naród ratować; i do pana
7028 I,25 | wprost w dół, z biegiem Niewiaży, aż do Niemna, który przebywszy
7029 II,17 | zapalały się nagle, jakby niewidomą ręką podpalone.~Prócz tego
7030 I,13 | ją znów ujrzał po długim niewidzeniu, cudniejszą jeszcze niż
7031 I,23 | jakby chciał w nie jakąś niewidzialną koronę pochwycić, i rozgorzał
7032 II,40 | tych zapadłych lasach przez niewidzialnego nieprzyjaciela codziennie
7033 III,1 | wypadały groty puszczane niewidzialnymi rękami.~Pod wieczór Karol
7034 III,28| jego, złożone początkowo z niewielkiego czambułu Tatarów i chorągiewki
7035 II,21 | żeby mi wierzono, niechże niewierni Tomasze dotkną ran moich!~-
7036 II,15 | przemogła. Białe habity i niewieście szaty zaległy mury. Piękny
7037 I,6 | zadziwiając wszystkich zgoła nie niewieścim umysłem i sądem tak trafnym,
7038 I,1 | opieki nie mają..." - To nie niewieściuch, to mąż prawdziwy!~- mówiła
7039 II,27 | rabunki, przelewanie krwi niewinnej i wypowiadano wojnę na śmierć
7040 II,3 | co?... Jak to?... Co mnie niewinnemu tu grozi? Komu my w drogę
7041 I,10 | My umyjmy ręce, bośmy niewinni tej krwi, która będzie przelaną...~
7042 I,14 | mi się, żem wonczas był niewinny jak dziecko!~- Nim wyjdziesz
7043 I,19 | pilnować, by dwa skrzydła niewodu zeszły się ze sobą.~Było
7044 II,7 | kawalerski, że jej nie będę siłą niewolił, a słowa, które prywatnie
7045 II,7 | miałem do czynienia, a nie niewoliłem żadnej... Raz tylko, ale
7046 III,21| radość brała, jakobym owo niewolnicą jaką była...~Oleńka zwiesiła
7047 II,34 | przekonywania ludzi wschodnich, do niewolnictwa przywykłych. Jakoż w potłuczonej
7048 I,1 | usidlisz swoimi oczami i w niewolnika obrócisz, mnie, którym nikogo
7049 III,29| wysługiwała się nim jak niewolnikiem, w końcu zdradziła.~Sakowicz
7050 II,18 | kutergębo! ty chamie! ty niewolniku!... Mógłbym cię kozikiem
7051 III,17| swego czasu był księdzem w Nieworanach, ale rewokowawszy, luterstwo
7052 I,10 | Chwila przed bitwą bywa dla niewyćwiczonego żołnierza najstraszniejszą;
7053 II,14 | te tak bogaty klasztor ma niewyczerpane. Fanatyzm ożywi serca i...~-
7054 I,6 | nad tym nieszczęśnikiem i niewygasła miłość nurtowała na nowo
7055 I,17 | żelazny garnek z głowy, bo ci niewygodnie. Opończa dusi cię pod szyją,
7056 II,32 | Czarnieckim rozkosze będą niewypowiedziane!... Szczęście to wielkie
7057 I,25 | rzymski, i ogromne oczy niewypowiedzianej piękności i blasku, z orlą
7058 III,21| przedostał się przed nas i tyle niewypowiedzianych klęsk nam zadał... W podjeździe
7059 III,22| oczywiście nigdy do Tylży niewyprawiano, tylko, gdy po uderzeniu
7060 III,16| była umyślnie zatarta i niewyraźna, aby przekroczenie jej stało
7061 II,12 | wydobywając na jaw jakieś niewyraźne przedmioty pogrążone jakoby
7062 II,41 | książęca rysowały się w niewyraźnych, szarych i białawych zarysach.
7063 III,21| twarzy, jasnych warkoczów, z niewysłowionego spokoju i uroku wysmukłej
7064 III,14| dymami prochowymi okopcony, niewyspany, utrudzon, lecz radosny,
7065 II,19 | którzy dziwną zaiste i niewytłumaczoną żywiąc dla księży życzliwość,
7066 I,7 | włosy jak len, oczy jak niezabudki, a plecy szerokie. Pacunelki
7067 I,10 | wszyscy. Wybuchło wielkie niezadowolenie z wodzów: "Wysłano nas z
7068 II,19 | szwedzkim obozie panowała niezamącona spokojność. Sami oni oddali
7069 II,34 | Zagłoba wyprawiał, jako o niezaradności Sapia i swoich zasługach
7070 III,4 | jego krańcu widać już było niezarosłe pole, a raczej ogromną polanę
7071 III,2 | województwo lubelskie jako niezawisłe księstwo - korona skusi
7072 II,29 | świętokradztwem, a kara niezawodną. Wtedy po raz pierwszy spadła
7073 III,4 | piór wystaje. Znał on jedno niezawodne pchnięcie, w którym pewien
7074 I,25 | fortuną. Straszny on czasem i niezbadany, ale większy ma rozum od
7075 II,39 | wszystkiego błogosławieństwo boże niezbędne - rzekł Oskierko - a błogosławieństwo
7076 III,23| drugiej stronie stać się niezbędnym, drogo się sprzedać i losy
7077 III,17| kup zbrojnych i w głębi niezbrodzonych lasów. Nieobecność księcia
7078 II,6 | Mości panowie! Choćby kto w niezbrodzonym chciał prawdziwą utopić
7079 I,3 | reputacji, bo na nic innego niezdatna, tak jak i nasze.~- A kto
7080 II,33 | rozmowy, ni do kielicha niezdatny, natomiast pan Wołodyjowski
7081 II,11 | sprzymierzeńców, przepływając wedle niezdobytych murów Zamościa, rozlewały
7082 II,16 | Zachariasza Małachowskiego. Niezdolnych do boju przeznaczono na
7083 III,18| mizernie wyglądam. Ciąglem niezdrów i boję się, żeby ona wczorajsza
7084 II,17 | wylotem armaty nie stoi, bo niezdrowo, i że robotę zrobię, nim
7085 III,6 | na nogach, ale z ogniem niezgasłym jeszcze w źrenicach. Zdumiał
7086 III,9 | wody jej spadały w przepaść niezgłębioną. Wtem z boku nowe zabrzmiały
7087 I,7 | Rzeczpospolitą gnębią za grzechy i niezgodę naszą. Wszystko to na barkach
7088 I,8 | emulacji, a jak hetmani niezgodni, to i sprawy ładem nie idą.
7089 II,2 | staremu, jak widzę, z synami w niezgodzie? - pytał Kmicic.~- Kto by
7090 I,25 | a później na własną rękę niezgorzej sobie radził?... Toż ja
7091 II,2 | bliźniacy, chłopy duże, niezgrabne, z ogromnymi głowami, porosłymi
7092 I,4 | Myślałam, że to żołnierze niezgrabni, a to, widzę, zdrajcy niegodni,
7093 II,23 | króla swymi ogromnymi i niezgrabnymi postawami i łamaniem podków
7094 II,16 | obydwóch radość tak wielką, tak nieziemską, jakby najwyższe zwiastowano
7095 II,14 | przymknięte, a na ustach miał nieziemski prawie uśmiech szczęścia,
7096 I,13 | były tego widome oznaki, niezliczona bowiem czeladź książęca
7097 III,21| duszy, głębokość uczuć, niezłomną wolę i rozum; druga, przy
7098 III,6 | pana Czarnieckiego. Tylko niezłomny duch Karola Gustawa utrzymywał
7099 I,12 | Dydkiemie w dożywocie puszczam. Niezły to kawał ziemi i sto pługów
7100 II,14 | w odwiecznym weselu, w niezmąconym spokoju. Lecz jak gdyby
7101 II,19 | przemijającą, po której wieczność niezmienna, szczęście nieprzebrane,
7102 II,12 | tylko, że ma przed sobą niezmierność, której nie pojmie i nie
7103 II,17 | lichtarzy.~Woda wylewana w niezmiernych ilościach na wszczynające
7104 III,15| czym wzrok jego ogarniał niezmierzone tłumy pospolitego ruszenia
7105 I,23 | również i to, że intraty z niezmierzonych jego dóbr, ciągnących się
7106 II,6 | być z Witebska!" - odparł niezmieszany Zagłoba.~Słysząc to pułkownicy
7107 II,27 | tylko garść Szwedów, ale nieznaczna, a posiłki znikąd przyjść
7108 II,14 | bo czymże było wzięcie nieznacznej twierdzy i klasztoru dla
7109 III,4 | dotyka, zadawał cios lekki, nieznaczny, a ów ręce rozkładał, zbladłymi
7110 I,18 | rajtara ruchem na pozór nieznacznym, i straszny był przez te
7111 III,4 | i kiedy, tak małymi, tak nieznacznymi ruchami miecza strącał najtęższych
7112 II,11 | Przesuwały się twarze znajome i nieznajome, te, które znał dawniej,
7113 II,21 | błękitno szpadę. Twarzy nieznajomego nie mógł pan Kmicic widzieć,
7114 II,4 | który właśnie przysuwał nieznajomemu miskę z grochem, a który
7115 II,11 | pełna czci, ale zarazem nieznana radość, wielka, błoga. Od
7116 I,1 | Aleksandra, a może tęskniła do nieznanego. W sercu czystym, właśnie
7117 II,35 | powierzyła człeku młodemu i nieznanemu.~- Nieznany on tam nie jest,
7118 I,9 | poczęły mu wilgotnieć i goście nieznani w tych oczach, łzy, zawisły
7119 III,6 | nieprzyjaciel; rozmaite partie pod nieznanymi wodzami i kupy chłopskie
7120 I,5 | milczenie stawało im się coraz nieznośniejsze.~- Bądź zdrowa! - rzekł
7121 II,9 | łożu tortur leżał. Podobnie nieznośnych mąk nie przechodził nawet
7122 II,19 | Niepewność przygniotła go nieznośnym ciężarem, i pytał sam siebie,
7123 III,2 | Sapieha pokręcił głową.~- Nieżonaty człowiek jest i synów nie
7124 II,5 | chcieli moi pomagać, jeno niezręcznie im było, bo w tumulcie nie
7125 I,25 | największy war bitwy, między niezrównane pułki piechoty hiszpańskiej,
7126 III,16| rozumienia. Poczytywał się za niezrównanego statystę, wielkiego wodza,
7127 III,6 | biedy być użyte przeciw niezrównanym pieszym zastępom Karola
7128 I,13 | pobladł i począł jąkać coś niezrozumiale.~- Umyślniem po nią posłał,
7129 III,18| chwili nie uważał go za niezwalczone impedimentum.~- Drwię sobie
7130 III,20| wydawało przedtem strasznym i niezwalczonym, zmalało w oczach.~- Kto
7131 II,19 | udali się do przeora, by niezwłocznie rokowania o poddanie się
7132 III,32| przedawczyka go mając, wszystkie nieżyczliwe praktyki przeciw ojczyźnie
7133 I,23 | Zresztą i personaliter nieżyczliwy to dla mnie człowiek. Pewnie
7134 II,19 | nieludzka moc. Kuklinowski nieżywy, trzech żołnierzy zabitych,
7135 II,19 | oblegają.~- Oho, nie masz już nijakich Szwedów!~- Wszelki duch
7136 II,28 | Po takim panu Longinie nijako jej było lada chłystka brać...
7137 I,9 | nieraz mi mówił: "Dał ci Bóg nikczemną postać, jeśli się ludzie
7138 II,21 | pójdzie nawet chłopstwo nikczemne przy panu swoim się oponować.
7139 II,10 | się mieścić, żeby ludzie nikczemnego stanu i nikczemnej kondycji
7140 II,14 | co płytsze ścinały się w nikłe lodowe skorupki; ksiądz
7141 II,10 | różnojęzycznych miejscowi mieszkańcy nikli prawie; dla własnego też
7142 III,9 | patrzeć na wojsko, już wojsko nikło w oddali za tumanami kurzawy.
7143 I,1 | księżycu migotały jakoby iskry niknące po stężałej od mrozu powierzchni;
7144 II,6 | pana Podbipięty i ciebie nikogom tak nie miłował... Nie może
7145 I,17 | Kowalska, ale osierociła mnie, nimem na świat przyszedł... A
7146 I,17 | Bodajby ziemia nas pożarła, nimeśmy hetmanowi obediencję wypowiedzieli...
7147 III,3 | ów protekcję przyjął, a ninie Szwedzi już więcej od nas
7148 II,14 | mury.~Księdza Kordeckiego, niosącego Przenajświętszy Sakrament,
7149 I,2 | ziemi, bo i ściana była niska. Nad obrazami długim, jednostajnym
7150 III,26| straszne, iż gorzej bitew je niszczą. Tymczasem zaś Wielkopolanie,
7151 III,9 | pomniejsze kupy powstańcze, niszcząc, paląc, mordując. Po drodze
7152 II,19 | choćby wszystkie prochy i niszczące saletry pod nim złożono,
7153 II,10 | kosztowności straże, ale tymczasem niszczały na powietrzu i deszczu.~
7154 II,20 | jenerałom i komendantom niszczenia ogniem i mieczem wszelkiego
7155 III,1 | przed nim zaś psuto mosty, niszczono zapasy, że musiał iść jak
7156 III,29| Żmudzi dopóty podchodzić i niszczyć, dopóki całkiem go nie zgnębi.
7157 I,6 | Gosiewskiego lub Sapiehów kraj niszczyli, pokryli się w lasy, rozpuścili
7158 III,16| żmudzkich pod Szawlami, niszczyły ogniem i mieczem cały kraj.~
7159 I,7 | Kmicica, jak wywleczona igła z nitki, furknęła nad głową pana
7160 I,7 | krze leśne, łamiąc, depcąc, niwecząc i tnąc zapamiętale; za nimi
7161 III,26| złamano Szwedów prędzej niżbyś do dziesięciu zrachował.
7162 II,25 | obszerna stała u stóp jego nizina. Tam ujrzeli w dole i w
7163 II,15 | się dalej. Zeszedłszy w nizinę, pan Czarniecki zatrzymał
7164 II,25 | pagórki i skały rozsiane po nizinie, lecz wnet znowu ukazywali
7165 I,12 | znów pan Harasimowicz z niższymi jeszcze ukłonami i z oznajmieniem,
7166 I,25 | wytchnienia, ledwie się na krótkie noclegi zatrzymując. Przed oczyma
7167 II,9 | nie pierwszy raz przyszło nocować w kościele. Więc wewnątrz
7168 II,12 | spytał ksiądz Kordecki.~- Nocowałem ostatniej nocy w Kruszynie.
7169 II,9 | Szwedów nie spotykając, nocując po smolarniach i osadach
7170 II,4 | tabunku zbyć.~- Jeżeli tu nocujecie, to jutro po dniu obejrzę,
7171 I,8 | nagle uderzył się dłonią po nodze.~- Wiem już! - zakrzyknął -
7172 III,27| chwilą napadło go dwóch nohajców, lecz on jednego powalił
7173 I,25 | to ów słynny chercheur de noises, jako go przezywano na dworze
7174 II,17 | Lwów, a Chmielnicki, volens nolens, z nim razem.~- Dla Boga!
7175 III,28| której Hudenskiöld poległ, a Norman z niedobitkami nie oparł
7176 III,28| bitwę z dwoma pułkownikami, Normanem i Hudenskiöldem, w której
7177 I,8 | który istotnie na przezwisko Nosacza zasługiwał, bo nos miał
7178 I,8 | wołał:~- Jakże się miewasz, Nosaczu?! Skądżeś się tu wziął?~
7179 I,12 | Zagłoba - poznaję go po nosie, który mu spod hełmu sterczy.
7180 I,8 | właśnie, które w herbie nosimy.~- To waćpan nie z tych
7181 I,11 | i zalegaliśmy pasy nad Notecią ab incursione hostili. Prawda,
7182 III,15| nie znaleziono, i że nawet nowennę na to odprawiał.~Zaś w tydzień
7183 II,21 | opowiadania, gdy wtem coraz nowi dygnitarze zaczęli się schodzić.
7184 III,31| biedna Oleńka rozpocząć nowicjat.~Rozważywszy bowiem wszystko,
7185 II,15 | własnej został pobity jak nowicjusz? Była to nie tylko klęska,
7186 I,12 | widocznie nad tymi samymi nowinami, które rycerzom przyniósł
7187 I,6 | mścisławskie, mińskie i nowogrodzkie, były zajęte; jeno część
7188 III,15| pułkowników, wyjechał Bramą Nowomiejską i popędził, co tchu, do
7189 II,9 | i sejmach, a w łaknieniu nowości i przemiany doszła do tego,
7190 I,10 | widocznie był dla niego nowością.~Na koniec wprowadzono go
7191 III,2 | prawił o dawniejszych i nowszych czasach, o wojnach z Kozaki,
7192 II,21 | Koryciński i Francuz de Noyers, przyboczny królowej, za
7193 III,2 | dworze zgromił pana des Noyersa, sekretarza królowej, za
7194 II,34 | ale nie sięgającego już do noża. Kmicic, idąc za popędem
7195 III,21| skoro - odrzekła tupiąc nóżką - bo skoro o nim usłyszymy...~-
7196 II,21 | śmiercią umierali. Nie masz tu nożów i trucizn, nie masz protektorów,
7197 II,36 | Siadaj panna do kolaski, bo nożyny przemoczysz... A nie bój
7198 II,41 | trzydzieści lat służby... Nu, czas to czas!~Drugi oprawca
7199 I,26 | o jedno cię proszę: nie nudź mnie!~Umilkli obaj.~Jednakże
7200 III,23| Borzobohata poczęła się nudzić i tym bardziej Sakowiczowi
7201 III,31| się na objazdy, bo Anusię nudziło gospodarstwo.~Pewnego razú
7202 II,21 | mówić echowym głosem:~ ~Nulla sors longa est, dolor et
7203 II,11 | tak! i nic więcej... To i Numidowie ze swej jazdy słynęli, i
7204 II,21 | Ksiądz pospiesznie wszystko nuncjuszowi tłumaczył, inni panowie
7205 II,6 | z lekka miód wystały. - Nunquam! Nie prosiłem ja o ten fawor,
7206 III,9 | jeńców.~- A ilu uszło?~- Nec nuntius cladis. Wszyscy ogarnięci!~-
7207 I,17 | sposobna przyszła, możesz dać nura, z Birż także, a z kulą
7208 I,18 | przed nim w ciżbę, jakoby nurka dawał pod ziemię; czasami
7209 I,13 | największe ciągnący intraty, nurkowie są exquisitissimi. Tośmy
7210 III,9 | Zazdrość więc poczęła już nurtować duszę marszałkową.~Tymczasem
7211 I,5 | nikogo nie mówiąc. W sercu nurtował mu żal, chwilami gniew,
7212 II,16 | zakonników, którym poprzednio nurtowało w sercach zwątpienie, poczęli
7213 III,9 | powietrze wyskoczył rzucił się w nurty. Bryznęła naokół fala, mąż
7214 II,25 | była łatwiejsza i mniej nużąca. Jechali wśród pieśni góralskich
7215 II,36 | czy zbyt szybka jazda nie nuży.~Ona odpowiadała mu zatem
7216 III,1 | nieprzyjaciela mają przed sobą. Nużyli się śmiertelnie, szli w
7217 III,6 | nią wstępnym bojem, ale nużyły śmiertelnie. Że zaś chcąc
7218 III,17| wyjeżdżał, nim się ze mną nie obaczy.~- Czeladź już posłana,
7219 II,6 | każda godność znaczy, i obaczycie, czy każdej nie dorosnę.
7220 II,4 | na podjazd wysłali, bym obaczył, czy podejrzanych ludzi
7221 I,4 | żeby zaś ona go prędzej nie obaczyła, bo opisałaby nas jak diabłów.
7222 II,13 | Ja mam też garść ludzi... Obaczyłbyś ich waćpan przy robocie!~-
7223 III,6 | Dobrze, że mnie, ścierwa, nie obaczyli!~Prawda biła z opalonej
7224 I,15 | wyszarpnął kratę i w godzinę obaczylibyśmy się za Kiejdanami.~- A podsadzisz
7225 II,2 | kupą mu zajść drogę, tedy obaczywszy moje nazwisko, zaraz będą
7226 I,17 | sczepione jastrzębie, bo obadwaj olbrzymią obdarzeni byli
7227 I,25 | Piotrowin...~- Fatygi z nóg mnie obaliły i w głowie mi się kręci.
7228 III,1 | Wikilson, a książę biponcki, obalon z koniem, nogę złamał -
7229 I,18 | Litwin wydobywał się spod obalonego rumaka i padał zaraz pod
7230 III,27| nad nim, jak stoi lew nad obalonym bawołem.~Wtem książę, któremu
7231 III,30| wojownik, aby się kłopotem nie obarczać, jeńców do nogi każe wycinać.~
7232 I,6 | zaiste wielkiego hetmana obarczali zarzutami: iż pragnąc tylko
7233 III,23| serce mając i wzdychaniami obarczone piersi, inaczej by postąpił?
7234 III,23| tam był ten, przed którym obaście z księciem precz umykali,
7235 II,17 | Miller nie był wolny od obaw, sprowadził bowiem ministrów
7236 II,11 | na to odpowiedzieć, ale obawiam się nadużyć cierpliwości
7237 I,8 | czyniące, tedy nie oddawaj! obawiamy się bowiem, aby nieprzyjaciele
7238 III,18| jeśliby się wzdragał, trzeba obcążki do ognia wsadzić...~- Plaska
7239 II,8 | żołnierzy więcej pojedynki obchodzą, a my, niewiasty, rade byśmy
7240 I,25 | szwedzką, karność i dobre obchodzenie się z mieszkańcami. Radziwiłła
7241 I,4 | odpuszczam ci!~- Byłbym ci uszy obciął - zapiszczał Rekuć - ale
7242 II,23 | troska, żadne zmartwienie nie obciążało go nigdy.~Popisywali się
7243 III,26| pachołków.~Kmicic oduczył ich obciążania się łupem, brali tylko pieniądze,
7244 I,10 | nich wygód wszelkich, a obciążona tak bronią, iż niejeden
7245 III,26| niedbalstwa w służbie bożej nie obciążyć.~Nie same jednak okrutne
7246 I,1 | parze, więc i ta troska obciążyła płową główkę panny: "Czy
7247 III,19| Szczęście to, że Dalila nie obcięła włosów Samsonowi.~Bogusław
7248 III,11| katu! Żeby ci choć język obcięli!~- Nie miałbym czym Sapieżyńskiej
7249 II,6 | powtarzał sobie pan Zagłoba obcierając czoło, które pociło mu się
7250 III,14| językiem mlaskał i pot z czoła obcierał.~- Hej! jak tam te kartauny
7251 I,26 | wiadro wody i szmaty do obcierania. Soroka z równąż powolnością
7252 II,20 | chłopom wziętym w niewolę obcinano prawe ręce i puszczano do
7253 I,25 | jałowicze buty i łosiowy kaftan obciśnięty pasem skórzanym, za który
7254 II,21 | z natury i przywykły do obcowania z wielkimi, wcale się widokiem
7255 III,9 | pospuszczanymi na piersi, obdarci, okrwawieni, co chwila potykający
7256 III,29| Sakowicz po schwytaniu Brauna i obdarciu go ze skóry porozumiał się
7257 II,39 | weszło dwóch petyhorców, obdartych i zabłoconych.~- Od Horotkiewicza? -
7258 I,25 | jakim mnie książę hetman obdarza, widzisz wasza książęca
7259 I,17 | jastrzębie, bo obadwaj olbrzymią obdarzeni byli siłą. Strzemię Butrymowi
7260 II,11 | dochowa i dawnym afektem obdarzy.~"Bo jeśli starościanka -
7261 II,34 | wdzięcznie Akbah-Ułana i obdarzywszy go pięknym dzianetem, oświadczył,
7262 II,7 | dóbr książęcych mogliby się obdzielić wszyscy jenerałowie szwedzcy
7263 I,18 | konie, dobijać rannych i obdzierać poległych.~Tak skończyło
7264 II,9 | nie zachowują, krzywdzą, obdzierają, rabują, na kościoły, duchownych
7265 III,27| kręciły się po pobojowisku, obdzierając trupy i czubiąc się tu i
7266 III,6 | z tylną strażą, by ducha obecnością swą dodawać.~Lecz zaraz
7267 I,23 | prosić do siebie Ganchofa.~- Obejmiesz chorągiew Kmicicową - rzekł
7268 II,17 | rzucił się w nie i długo obejmowali się wzajem ; inni idąc za
7269 I,3 | szybciej... Oleńka czuje, że obejmują ją jakieś ręce... czuje
7270 II,12 | rzuciły się na twarz, płacząc, obejmując rękoma posadzkę i całując
7271 II,17 | że robotę zrobię, nim się obejrzą.~- Panie Czarniecki, co
7272 III,4 | straże szwedzkie, ile razy obejrzały się za siebie, widziały
7273 II,21 | poprawę rozpoczął? Oto już się obejrzeli, już przychodzą, bijąc się
7274 II,40 | przeszpiegi i tylko dla obejrzenia sapieżyńskich wojsk przyjechał;
7275 II,19 | na mury, aby pusty obóz obejrzyć; inni wybuchali śmiechem
7276 II,14 | przypisując je nieostrożnemu obejściu fortecy i zbytniemu zbliżeniu
7277 I,10 | do twarzy, ale udawał, że obelg nie słyszy, jeno konia bódł
7278 II,9 | Kmicicem, aby się pomścić za obelgę.~On zaś ruszył wprost do
7279 I,22 | nie oszczędziła mu ani obelgi, ani wzgardy - nie chciała
7280 I,13 | hetmański, jeden młody Pac, oberszt Ganchof, pułkownik Mirski,
7281 III,29| porozumiał się natychmiast z obersztem Hamiltonem, Anglikiem w
7282 II,7 | królowi szwedzkiemu brodę oberwać i do Kiejdan ją przywieźć!
7283 I,25 | po mniejszych miastach, oberżach i zajazdach nie wchodziły
7284 I,25 | I ruszył przez miasto ku oberży.~Soroka, dawny żołnierz
7285 I,25 | zdołał szaty przywdziać, gdy oberżysta stanął przed nim.~- Nowinę
7286 II,20 | tlał w sercach a łzy nie obeschły, siadano, nie czekając długo,
7287 II,14 | i z tymi łzami, póki nie obeschną. Łaska jej spłynie na ciebie,
7288 III,11| zaś wszelakim napitkiem obeślą. Po czym zaprosił ich imieniem
7289 I,3 | lepiej zaniechajcie i wy! Nie obeszłoby się bez hałasów, a z tutejszą
7290 I,13 | porwie, jeśli mu uszów nie obetnę.~- Daj waść pokój.~- W ogień
7291 I,13 | i porosną, a one łzy sam obetrę.~- Naprzód to waćpan uczyń.~-
7292 III,15| i z potu uznojone czoło obetrzeć. Nagle spojrzał i spostrzegł
7293 II,15 | nimi i starzy żołnierze, obeznani z wojną, którzy służbę pełnili
7294 II,14 | koszuli pozostał.~Ludziom nie obeznanym z wojną rosło serce na widok
7295 II,21 | naokoło głowy loki nadzwyczaj obfitej peruki.~Pan Andrzej przysunął
7296 II,6 | nieprzyjaciela i wszystkiego ma obfitość.~- Ale to szlachta będzie
7297 I,10 | z kredensami, z wozami i obfitością na nich wygód wszelkich,
7298 II,10 | zabraknie zła wewnętrznego i obfitować będą niezgody. Panować będą
7299 III,20| panny o wiele w sposoby obfitsza. Lecz ciężko i jej szło,
7300 I,25 | okolonej w dodatku długimi obfitymi puklami włosów, nikła prawie
7301 III,9 | się własnemu koniowi uszy obgryźć!~- Jutro, da Bóg, wypoczniemy
7302 III,11| Żebym tyle lat żył, ile obiadów tam u królewskiego stołu
7303 I,13 | Gosiewskiego i kawalera Judyckiego.~Obiadująca w olbrzymich dolnych salach
7304 II,7 | pchnie. Trzeba nagrodę wielką obiecać...~- Kto się tu tego podejmie?~-
7305 I,13 | A przecież ona nic nie obiecała i on miał ten rozum, że
7306 III,8 | stawił i dalej go ścigać obiecałeś. Dajże gęby, bom z ciebie
7307 II,15 | odpowiedź, którą zakonnicy obiecali przesłać po południu.~Tymczasem,
7308 I,13 | wyliczono? Co mu jeszcze obiecano? Mości panowie, oto Judasz
7309 II,33 | pierwszy zagonik Tatarów, obiecanych przez chana królowi, nadciągnął
7310 III,16| od ojcobójcy. Ów Kmicic, obiecujący za czerwone złote wydać
7311 II,15 | na przyszłość wiele sobie obiecujemy..."~Byli przy czytaniu tego
7312 I,8 | nieprzyjaciół, i zwycięstwa sobie obiecywać. Jedni tylko Butrymowie
7313 II,14 | przyniosło zwycięstwo, nie obiecywało sławy, bo czymże było wzięcie
7314 II,26 | taką szczęśliwość ojczyźnie obiecywały! Stokroć mędrszego byłby
7315 II,6 | niewola pułkownika koniecznie obierać?... Zali to nie w mocy naszej?
7316 I,20 | jęczy!... Krótko mówiąc: obieraj śmierć, gdyż jako Bóg w
7317 III,18| niby, a jak raz sobie drogę obierze, chociażby armaty, na nic!
7318 III,18| podpisywali, a po jego śmierci obierzem sobie, kogo zechcem... choćby
7319 I,12 | król, przecie się u mnie na obietnicach nie kończy.~- Wasza książęca
7320 II,11 | otwartymi rękoma, nagradzał, obietnicami obsypywał, resztę wiernych
7321 II,17 | jasnogórskich, aby nie ufali obietnicom nieprzyjaciela i wytrwale
7322 I,8 | jeśli z żywotem ujdzie. Tej obietnicy potem dotrzymał, gdy trzy
7323 II,25 | i poczęły biegać wokół, obijać się o ciemne ściany borów,
7324 I,10 | jeden ogromny wybuch śmiechu obił się o uszy wojewody i brzmiał
7325 I,12 | komnatki, bardzo widnej, obitej skórą wytłaczaną w złociste
7326 II,14 | Kurzawa wapienna ze ścian obitych kulami wzbijała się i mieszając
7327 I,21 | w głębokim krześle skórą obitym, mając przy sobie medyka,
7328 I,17 | już w drogę. Oczywiście objąłem komendę, bo mi się to należało.~-
7329 III,30| lepiej ode mnie waćpana objaśni - rzekł Wierszułł, podając
7330 III,8 | miarę jak przejeżdżali, objaśniał:~- To smalandzki pułk gwardii
7331 III,11| elekcji, bądź prywatnie, objaśniali innym, co który gmach znaczył
7332 I,13 | mość powiedzieć, racz mnie objaśnić, co się dzieje? Dlaczego
7333 II,19 | choć nikt nie potrzebował objaśnienia, co znajdowało się w chustce,
7334 II,5 | Bo ich okrutnie pobito - objaśnił Rzędzian.~- Kto ich pobił?~-
7335 II,25 | gotów był nawet miarę w objawach czci i wierności przebrać.
7336 II,32 | panu memu miłościwemu, objawić, którą był z ust księcia
7337 III,11| krużganek. W tym to kościele objawienie miałem, bo gdym raz po nieszporze
7338 III,31| tylko Oleńką puszczał się na objazdy, bo Anusię nudziło gospodarstwo.~
7339 III,2 | dowcipu i snadnie go można objechać. Trzeba mu przedstawić,
7340 III,6 | jego twarzy. W milczeniu objechał dokoła plebanii, popatrzył
7341 III,11| umierające z braku pokarmu, w objęciach wychudłych matek; okolica
7342 III,6 | się jakoby w braterskim objęciu lub leżeli wsparci głowami
7343 II,14 | większej części, rękoma objęliśmy te ziemię, a niech jeden
7344 I,22 | za poręcz krzesła.~Nagle objęło ją silne rycerskie ramię
7345 I,11 | od strony Hajnowszczyzny.~Objęły ich wraz mroki olbrzymiego
7346 I,10 | przestrzeń, łukiem obozów objętą, obsypać szańcami, które
7347 II,15 | ognia. Cały klasztor był nim objęty, rzekłbyś: niebo otworzyło
7348 II,10 | stało we właściwym mieście, objętym wałami, i po jurydykach
7349 III,31| praca, pracował gorliwie. Objeżdżali więc razem pola i folwarki
7350 II,26 | krzyknął król - bo cię obłąkali, aleś im wypłacił! Jeden
7351 III,9 | kupy ludzkie, bezładne, obłąkane, bez czapek, hełmów, bez
7352 II,15 | szwedzkich żołnierzy. Ludzie obłąkani z przestrachu wypadali z
7353 I,5 | dymu, krwawy, zadyszany i z obłąkaniem w oczach.~- Koń mi pod lasem
7354 I,7 | szablę.~Kmicic stał blady, z obłąkanymi oczyma, chwiejący się, zdumiony
7355 II,13 | w górę. Czerwone światło oblało podnóże skały i wówczas
7356 II,25 | skronie magnata krwią się oblały.~Zdumieli się wszyscy; król
7357 II,24 | straszliwy dźwięk skalnych obłamów o pancerze.~Na koniec ludzie
7358 III,16| kraju nie było miejsca nie oblanego krwią i plany ucieczki nie
7359 I,6 | Tymczasem sto protestów oblatowano przeciw niemu w grodzie,
7360 I,4 | nas opuścił. Zaraz by tu obławę na nas, jak na wilków, uczyniono.~-
7361 II,19 | rozdrażnienie graniczące prawie z obłędem. Twarz mu zsiniała, źrenice
7362 II,29 | lecz umysł, mimo chwilowych obłędów, mimo strasznych mar i wizyj,
7363 II,22 | zakończyła. Do jakiegoż obłędu doszliście, obywatele tej
7364 II,17 | zabobonny przestrach między oblegającymi. To kule przelatywały ponad
7365 III,9 | próżno przez Szteinboka oblegany. Silna i dzielna armia jego
7366 III,28| dalece, że po dwakroć Birże oblegli, które za drugim razem zmuszone
7367 I,3 | żołnierze poczęli gwałtem brać. Oblegliśmy burmistrza i tych, którzy
7368 I,23 | Kazimierza pod Kraków i Kraków oblegną, jak Bóg w niebie. Czarniecki
7369 II,40 | wahasz się ojczyzny krwią oblewać.~- Tfu! - zakrzyknął Kmicic
7370 II,41 | ciemności gorące rumieńce oblewają mu twarz na myśl, że może
7371 I,20 | swego wodza coraz silniej oblewał czoło.~Nagle zmiął list
7372 II,15 | drewek. Zdawało się, że oblężnicy mówią mową dział następne
7373 II,17 | przeciw sobie serca; prace oblężnicze musiały na tym cierpieć.~
7374 II,19 | we wszystkich wojnach, że oblężona forteca okupowała się oblegającym,
7375 II,29 | dochodziło wszystko, co się w oblężonej Rzeczypospolitej działo,
7376 II,16 | żołnierskiej tylko modły obliczać, poczęli schodzić się ze
7377 I,7 | Rzeczywiście Kmicic nie obliczył jednego niebezpieczeństwa
7378 III,5 | Żaden kot nie będzie się tak oblizywał, choćbyś mu prospectus z
7379 I,21 | pokryła się jakoby krwawym obłokiem.~- Więc ty wiesz?~- Wiem! -
7380 II,34 | twarz mu pociemniała i oblokła się dumą.~- Skoro król cię
7381 II,20 | się skarbami jasnogórskimi obłowić. Ale co zacni żołnierze,
7382 I,25 | zemknąć, co by się na nich obłowili...~- No, nic nowego! - rzekł
7383 III,14| to opuściła go choroba obłożna, ale nie febra, która do
7384 III,18| zbiera mi się na jakowąś obłożnicę, bom wczoraj tak zdrętwiał,
7385 II,18 | ja... go ze skórki żywcem obłupię...~- Nie wiedziałeś nawet
7386 II,19 | Kuklinowski już go ze skóry obłupił.~- Mniemam i ja, że już
7387 II,4 | mogliście choć tamtych pobitych obmacać?~- Balim się! - odpowiedzieli
7388 I,10 | oliwy do ognia, pomagał obmawiać dygnitarzy i zadawał zagadki,
7389 I,1 | i jeszcze przed waćpanną obmówią.~- Wielkie to szczęście! -
7390 I,9 | którym konie trzeba było obmyślać. Kręcił się też pan Wołodyjowski
7391 II,39 | Lecz zwyczajem swym plany obmyślał z wolna, zastanawiał się,
7392 I,9 | która ci nagrodę za życia obmyśli.~- E! - zakrzyknął z uniesieniem
7393 I,11 | Rzeczpospolita jakich posiłków nie obmyśliła. Ale ledwie się Wittenberg
7394 I,12 | może.~- Wasza książęca mość obmyśliłeś wszystko jak należy, zaś
7395 II,22 | doświadczeni, prędkie sposoby obmyślili. Szkoda nam czasu tracić,
7396 III,21| obronę tamtym prowincjom obmyślono, bo nieproszeni goście mogą
7397 I,7 | Krzych Domaszewicz począł obmywać mu głowę wodą, potem przyłożył
7398 I,26 | powolnością i uwagą zabrał się do obmywania twarzy Kmicica.~Na koniec
7399 III,6 | promienistymi oczyma na obnażoną szerpentynę.~Gdy już wieś
7400 II,19 | rękojeściach rapierów. Sadowski obnażył nawet swój zupełnie.~Lecz
7401 II,15 | przestraszenia Filistynów Izrael obnosił arkę bożą koło obozu, chodzili
7402 III,4 | nosa, usta, brodę, spadł na obojczyk, strzaskał go i zatrzymał
7403 II,22 | przysięgi i wiary, jakiej obojeśmy z miłościwym królem doświadczyli,
7404 II,41 | drapieżności, tylko nieczułość i obojętność. Zdawało się, iż nie rozeznaje
7405 III,6 | spoglądali z największą obojętnością na zbliżających się jeźdźców
7406 II,10 | albo ludzi zdesperowanych, obojętnych, którzy do głębi duszy byli
7407 I,15 | i gdy znalazł się wraz z oboma Skrzetuskimi i panem Michałem
7408 III,9 | główną budowę, inni szukali w oborze, w chlewach, inni podnosili
7409 I,11 | puszczańskiego gospodarstwa obowiązany był składać.~- Nudno tu
7410 II,16 | prawa przypominać mi moich obowiązków względem króla!~- Ale mam
7411 I,19 | waszmościowie?~- Powiadają, że pan oboźny koronny - odrzekł pan Wołodyjowski -
7412 I,13 | wdzięcznie starego kompana obozowego?~Słysząc to pan miecznik
7413 III,9 | przed Szwedami. Na dawnym obozowisku położyło się zaraz kilka
7414 III,28| żołnierstwa, broni, ruch i gwar obozowy działały jak balsam na zmęczoną
7415 III,8 | Szwedowie ich ze sobą do posług obozowych wodzą, a w części dla osobliwości.
7416 II,40 | poprzednio, gdzie książę się obraca, zaszedł do Janowa. Tam
7417 III,22| wkrótce się opamiętał i w żart obracając słowa książęce odrzekł:~-
7418 I,1 | rzekła panna Kulwiecówna do obracającego żarna Żmudzina.~Żmudzin
7419 II,6 | czynsze na pożytek tegoż zamku obracałem, czego i rejestrami mogę
7420 I,25 | sprawach służę i w nich się obracam, przecie pewnie nie wszystko
7421 I,14 | wewnątrz! Wielki Boże, który obracasz gwiazd kręgi, dajże mi ocalić
7422 II,16 | spod toni?~Wedle ludzkich obrachowań nie mogli.~A jednak, właśnie
7423 III,16| Każda chwila dnia była obrachowana na to, by czar potężniał.~
7424 I,7 | wrócili, i ci mają z tobą obrachunki za rozbój i za krew niewinnie
7425 II,22 | solennej udano się na tajemną obradę, na którą i Kmicic, za przyczyną
7426 II,17 | nie dojrzysz.~Starszyzna obradowała nad wycieczką, którą pan
7427 III,17| pułkownik rajtarski Kyritz. Obradowali do godziny trzeciej w nocy,
7428 II,19 | Po to waćpanów wezwałem. Obradujcie więc... i co większością
7429 II,19 | dostojność da nam przedmiot do obrady - rzekł książę Heski. -
7430 III,16| gdy ujrzy, że droga, którą obrał, do niczego nie prowadzi...~
7431 II,17 | Jego Rodzicielce, że was obrała za narzędzia do odwrócenia
7432 II,6 | mnie, a nie którego z nich, obraliście wodzem? Jeszcze czas...
7433 III,5 | nie jego, wodzem sobie obrało - dodał Zagłoba.~- A żeś
7434 II,24 | zaspami śniegu, na zrębach obramowane czarnym borem. Wichry wywiały
7435 I,3 | jaśniej od czarnej jubki obramowanej gronostajami. Tak poważnej
7436 I,12 | na dół amarantowy aksamit obramowany gronostajami.~Księcia nie
7437 III,18| Rzeczypospolitej szlachcic królem obran być może, to nie masz za
7438 II,6 | dziękuje, że je natchnął do obrania mnie regimentarzem, bo nikt
7439 II,12 | ustami, jak u aniołów na obrazach. Śpiewowi zakonnika wtórowały
7440 II,14 | znał swoją wartość, więc obrażał się łatwo:~- Ani słowa nie
7441 I,2 | i ściana była niska. Nad obrazami długim, jednostajnym szeregiem
7442 III,21| protektor. Bacz jeno, byś go nie obraziła, innych bałamucąc.~- Już
7443 III,16| rzekł:~- Pani, jeżeli cię obraziły moje słowa, pozwól mi klęknąć
7444 II,12 | przyrodzona popędliwość, grała obrażona ambicja, budził się dawny
7445 II,29 | tym coś z gniewu bożego za obrażony majestat.~Gdy przez mury
7446 II,17 | zapłakane oczy wznosiły się ku obrazowi; ale spoza łez promienił
7447 III,15| wpadł na kształt huraganu do obrębu fortecy, a gdy pałac Daniłłowiczowski
7448 II,41 | się znacznie i owa niby obręcz żelazna, która gniotła mu
7449 I,22 | jej kibić jakoby żelazną obręczą, lecz ona ciężyła mu coraz
7450 I,23 | Radziwiłł - jeśli rzeczy tak się obrócą, jak mówię, tedy zaczniemy
7451 I,23 | i ja się przeciw Szwedom obrócę.~- Wnosząc z tego, co wasza
7452 II,6 | dóbr na własny pożytek nie obróciłem i wszystko w ręce Rzeczypospolitej,
7453 II,20 | wraz szable na Szwedów obrócimy, ale póki go nie ma, jak
7454 I,1 | swoimi oczami i w niewolnika obrócisz, mnie, którym nikogo nad
7455 II,4 | usług waszmości.~- Dla koni obrok!~- Nie ma u mnie obroków,
7456 II,13 | Wolicie być zbójcami niż obrońcami Marii?!... Precz z moich
7457 II,16 | rusznicy. Wygrażali kościołowi, obrońcom. Wpół pijani żołdacy krzyczeli
7458 I,5 | zawsze można było pytać: obrońcyli to czy napastnicy? Kmicic
7459 III,20| ziemi. "Częstochowa się obroniła, widziano Ją samą, Królowę
7460 II,41 | szańcami. Pozycja dość była obronna i ze świeżym ludem można
7461 I,12 | za panowania Janusza.~- Obronny?~- Nie, ale rezydencja wspaniała.
7462 II,6 | znał się na sztuce sypania obronnych miejsc, kierował całą robotą.
7463 III,5 | i słoniną jako parsiuki obrośli, a ty, stary, po dawnemu
7464 II,9 | płynęła Węgierka z brzegami obrosłymi sitowiem; ale się pohamował
7465 II,34 | skłonny.~- Bóg dał człeku obrotność - mówił sobie. - Wczora
7466 II,6 | nie zbywa panu Zagłobie na obrotnym rozumie i fortelach, ale
7467 II,6 | Skrzetuskiego i takiego obrotu rzeczy się nie spodziewał.~
7468 III,8 | dopieroż one pochody a obroty wojenne, a marsze, a kontrmarsze.
7469 II,18 | wszystko polskie rycerstwo nie obruszy się na waszą dostojność,
7470 II,4 | mundurów. Toteż w zamieszaniu obrywało się starościńskim parobkom
7471 III,9 | blachy przybrany, z twarzą obryzganą krwią, bo okrutnie pracował
7472 II,23 | chleb jadłem, póki mi nie obrzydł po zdradzie.~- A czemuś
7473 II,34 | Wołodyjowski.~- Bądźcie spokojni. Obrzydnie im luterstwo!~Tu pan Wołodyjowski
7474 III,7 | i położył się za Sanem.~Obsaczono tedy Szwedów zupełnie; chwycono
7475 III,14| Warszawie podobnych. Drugi obsadziwszy Duglasa w porozumieniu z
7476 III,15| umocnion i wojskiem należycie obsadzony. Pan Czarniecki miał Gdańskiego
7477 II,20 | Wierności waszych ku Panu observantia, i miłość, z jakowej się
7478 II,11 | rozmyślał pan Kmicic - dochowuje obserwancji swojemu Andrzejowi, który
7479 III,11| przed przynuką, bo zawsze to obserwowałem, żeby gospodarzowi nie uchybiać.
7480 I,24 | politykę nawet z hultajstwem obserwowali. A książę Bogusław z chustką
7481 I,12 | nie wybierają, wolności obserwują, w wierze przeszkody nie
7482 II,15 | żurawi, znużone długim lotem obsiadają wzgórza wyniosłe, tak roje
7483 II,1 | tom tu dwie polanki owsem obsiał jeszcze z wiosny.~- To twoi
7484 III,23| którzy skiby pługiem krając, obsiewali ziarnem tę krainę; którzy
7485 III,4 | trzy zaś następne chorągwie obskoczyły tatarską modą Szwedów i
7486 III,23| kwiaty z surowych liściastych obsłon, potem słońce zaczęło bywać
7487 II,41 | przez biegłych elektorskich obsługiwana. Armat tam było trzy tylko,
7488 I,12 | i na głównych schodach, obstawionych pomarańczowymi drzewami,
7489 III,32| co, Oleńka, a co?~Ona zaś obsunęła mu się nagle do kolan.~-
7490 I,7 | okrutna, jeno węgielki spalone obsuwały się z szelestem na ziemię.
7491 I,26 | dobrodziejstwa, którymi was obsypała, za one urzędy, honory,
7492 II,21 | dobrodziejstwa, którymiśmy ich obsypali, a jednak Bogusława, choć
7493 II,11 | nagradzał, obietnicami obsypywał, resztę wiernych kusił i
7494 II,13 | otaczałem was swą opieką i obsypywałem dobrodziejstwy. Dlatego
7495 I,10 | które nie dolatując do niego obsypywały jeno piaskiem i ziemią pracujących
7496 III,4 | na widok kilkudziesięciu obszarpańców wracać mamy! - A czemuśmy
7497 I,10 | szlachty zamieszkującej obszary Rzeczypospolitej wielkopolska
7498 II,4 | Prusami, szli przez lasy obszerne i bezdroża, Kiemliczom tylko
7499 II,21 | które jeszcze lepiej i obszerniej sprawę wywieść i rozważyć
7500 I,22 | książęcej mości od Kiejdan obszerniejsze.~Radziwiłł uśmiechnął się
7501 II,21 | wybaczaj waćpan, że w kościele obszerniejszej relacji dać nie mogę.~-
7502 I,18 | wysuwać się z opłotków na obszerniejszy wirydarz przed kościołem
7503 II,7 | rodu, ani znaczeniem, ani obszernymi związkami krwi nie mógł
7504 III,30| Tatarzy odłożyli do jutra obszukiwanie trupów.~Kmicic, któremu
7505 III,26| Wołodyjowski napił się, obtarł żółte wąsiki i począł:~-
7506 II,23 | którzy się o nas w Suchej obtarli. Wielu go widziało.~- Czemuście
7507 II,23 | stracił.~To rzekłszy wyrzucił obuch tak szparko, że aż zmalał
7508 II,15 | śnie; niektórzy nie byli obuci, mało który zaciskał rapier
7509 II,16 | działa dadzą z murów ognia, obudwóch mnichów każę natychmiast
7510 III,31| panna. - Niechże im Bóg obudwom przebaczy, a zwłaszcza temu,
7511 I,23 | wziąść. Tę nadzieję w nim obudź, a skusi się, jak Bóg na
7512 III,2 | wyplunie. W nocy, jak się obudzi, także to czyni. Od tej
7513 II,17 | swoim, czy śmiercią i ofiarą obudzić śpiących ze snu, obmyć z
7514 II,23 | do jaskółki podobna, co obudziło tym większy podziw, że zima
|