1657-bijci | bijem-cesar | cetka-czeka | czela-dopus | dopyt-dzwie | dzwig-goral | gore-instr | insty-kielz | kieml-kozie | kozio-lejbg | lejc-medrs | medyc-nadal | nadas-naryc | narze-nieus | nieuw-obudz | obum-odzia | odzie-ostaw | osten-piecz | piedz-podej | podep-polap | polat-posie | posil-pozam | pozap-przej | przek-przyg | przyj-purpu | pusci-rozes | rozet-rudni | rudy-sierp | siers-spali | spalo-strac | strad-szkap | szkar-truci | truda-ulegn | ulekl-uzde | uznaj-winni | winny-wstrz | wstyd-wymus | wymyk-wywal | wywar-zajaz | zajde-zarec | zarek-zbroj | zbrud-zlupi | zlust-zwrac | zwroc-zzyma
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
9529 I,13 | rodu twego i zedrzyj, i podepcz ten dokument haniebny! Wiem,
9530 I,14 | góry, jakby naprawdę chciał podeprzeć walące się sklepienia, i
9531 I,7 | niektórzy poczęli zbierać podeptane w czasie bitwy pochodnie
9532 I,10 | w całej sile. Jakżeby to podeptano przysięgi, zgwałcono najświętsze
9533 II,41 | potknął się silnie; Kmicic poderwał go cuglami. Przez ten czas
9534 III,18| ci twoje słodkie gardło poderżnę jako kulawej kurze. Siedź
9535 III,1 | że Czarniecki umyślnie podesłał języka, aby nas w zasadzkę
9536 I,16 | najlepszy to sposób. Popłacze, podesperuje, gdy ją do ołtarza powloką,
9537 III,28| więc mając serce dobre, podeszła ku pannie Billewiczównie
9538 I,12 | powiadano, żeś człek w lata podeszły.~- Do szkół z dostojnym
9539 III,5 | szablę i pęcinę twemu koniowi podetnę, żebyś za mną nie nadążył.
9540 I,11 | fortuny - nic, tylko na podgalaniu mi czupryny. Szelmą jestem,
9541 II,17 | Śladkowski drugą, wolną, znów podgarnął czuba i mówił dalej:~- Żem
9542 II,26 | list. Z rany się w lesie podgoiłem, ale dusza gorzej bolała...
9543 II,21 | się z wolna postaciami o podgolonych głowach, przybranymi w delie,
9544 III,5 | Przyjechało dziś kilku szlachty podgórskiej - ozwał się Zagłoba - ci
9545 III,4 | Pan Lubomirski wali z Podgórza z wojskiem i góralami! -
9546 I,18 | Oj! a czy to jeno nasi? Podjadę albo co?~To rzekłszy pan
9547 I,12 | We dwie godzin później, podjadłszy i podpiwszy nieco, ruszyli
9548 II,36 | której się dla łaski pańskiej podjąłeś, panie oficyjerze. Kłaniajże
9549 II,5 | widzkiej nie masz, chyba podjazdki małe zachodzą, i to ostrożnie,
9550 III,11| ze Szwedami, nie licząc podjazdowych utarczek i napadów na mniejsze
9551 II,23 | na pół stajania został. Podjechałem za nim; on myślał, że swój,
9552 II,19 | ja się za kawałek chleba podjęła... Niedługo mi już na świecie,
9553 III,31| biorą.~To rzekłszy popędziła podjezdka; miecznik dał także swojemu
9554 III,28| pozwalając sobie buszować na podjezdku przed szeregami, mniej też
9555 II,20 | swoją rękę poczęli Szwedów podjeżdżać.~- Którenże pierwszy począł?~-
9556 II,15 | jedną budę zapalić. W nocy podjeżdżałem pod mury i mimo huku słyszałem
9557 III,29| Wreszcie ataki ustały. Podjeżdżali tylko ochotnicy paląc w
9558 I,10 | starałżeś się ty przypadkiem o podkanclerstwo po Radziejowskim?~- Nie
9559 I,10 | sławę z bratem pogrzebiono;~Podkanclerza wypędził - i z tego dziś
9560 III,6 | ćwik kuty na cztery nogi! Podkanclerzemu uczyć się u niego, jak układy
9561 I,10 | dziś słynie,~Że sam jest podkanclerzym... przy podkanclerzynie.~ ~-
9562 I,10 | jest podkanclerzym... przy podkanclerzynie.~ ~- Król! król! jako żywo!
9563 II,23 | to pan Słuszka, brat pani podkanclerzyny, czynił, ale i on nie miotał
9564 II,24 | szczękały wszędy po kamienistym podkładzie. Lecz w tej chwili wiatr
9565 II,15 | wyniosły bardzo, który, lubo podkomendny Millera, chętnie mu swą
9566 II,3 | umiał wzbudzać we wszystkich podkomendnych.~- Wasza miłość - rzekł -
9567 I,4 | waszmościom słuchać, jako podkomendnym.~Kawalerowie usłyszawszy
9568 II,40 | Wpływami swoimi wyniósł go na podkomorstwo i udarował starostwem oszmiańskim.~
9569 I,3 | Jaśnie wielmożna panno podkomorzanko...~- Łowczanko - poprawił
9570 II,40 | dzięki panu Sakowiczowi, podkomorzemu oszmiańskiemu, wyniósł zdrową
9571 II,19 | klasztoru, czy uwierzą w ów podkop i czy zechcą księżom o nim
9572 II,1 | ręku, boć owe listy mogły podkopać kredyt hetmana nawet u Szwedów...
9573 I,18 | kredyt hetmański przez to podkopiemy. Dalibóg, jeśli ta myśl
9574 II,15 | Panie jenerale - rzekł - podkopu nie można robić. Pod warstwą
9575 II,23 | niezgrabnymi postawami i łamaniem podków jako trzcin, on zaś kazał
9576 I,12 | i kuty w ogniu jak stara podkowa, a w szyku stoją jako triarii
9577 II,15 | tamując w piersiach, jak wilcy podkradający się do owczarni.~Jednakże
9578 III,21| całą garścią wąsa w górę podkręcać.~Po chwili zaś dodał:~-
9579 II,17 | był Szwed wyśmienity. Wąsy podkręcił pod oczy i rozczapierzył
9580 III,11| bo im dzień dłuższy, tym podkurek potrzebniejszy. Pan Czarniecki
9581 III,11| składać. Nie ja będę brał podkurki za złe, bo im dzień dłuższy,
9582 III,11| mogły. Powiadają, żem dla podkurków nieprzyjaciela zaniedbał,
9583 III,11| I rad, i nierad, bo o podkurku słucham od godziny, ale
9584 II,8 | że przyjaźń trzeba zaraz podlać, aby nie zwiędła w zarodku.~
9585 II,4 | z kiełbasą, byle dobrze podlany, nad wszystko przekładam.~
9586 II,6 | przeprawy bronić; albowiem owi Podlasianie, Lublinianie i Litwa byli
9587 II,4 | odpoczynku przed samą granicą podlaską, bądź na czasowe kwatery,
9588 III,27| na dziesięć łokci w górę podlatywał, a oni ledwie go złapią
9589 I,21 | Charłampa, który się był już podleczył z ran i stłuczeń otrzymanych
9590 I,16 | Wołodyjowskiego. Namiestnicy mają ci podlegać i we wszystkim słuchać.
9591 III,16| Jeden jedyny Kmicic nie podlegał swego czasu temu wpływowi
9592 III,3 | ofiaruje; nie jako władca z podległym, lecz jako potężny z potężnym
9593 II,28 | miała pójść za człeka tak podłej kondycji?... Raz ci to już
9594 II,8 | szlachcianka polska czymś podlejszym od Rohanówien i od Forsów
9595 I,10 | otaczano go wnet kołem, on zaś podlewał oliwy do ognia, pomagał
9596 II,18 | Ty rzezimieszku! ty podłoto!... ty strachu na stare
9597 III,31| i Pacunelach niewiasty, podloty obu płci i starcy orali,
9598 III,17| mu pewnie stosik pod nogi podłożono, ale elektor nie chciał
9599 III,4 | przęśle mostu, aby silniejsze podłożyć dla armat belkowanie.~Pan
9600 I,7 | blada tak jak i Kmicic, i podłożyła mu obie ręce pod martwą
9601 II,6 | wojska tkwiły, poczęli iść w podłuż; ale twarz Zagłoby była
9602 I,5 | niewinna nie ciężyła, jeszcze podmawiali młodego wodza, by coraz
9603 III,15| płaszczyzna, wszystkie okoliczne podmiejskie wioski i błonia zalane zostały
9604 II,29 | obawie, że cały zamek jest podminowany i że prochy kolejno wybuchać
9605 I,8 | naszym hetmanie, pychę ~podnieca, której mu i bez tego nie
9606 I,5 | jest, że oni mnie do złego podniecają."~Tu przyszło mu do głowy,
9607 II,19 | o znalezieniu przechodu, podniecał uczty i hulanki.~Echa tej
9608 I,1 | spojrzeniami panny Kulwiecówny podniecane. Czasem też spoglądały na
9609 I,3 | gorsze. Zawsze diabeł Zenda podnieci, a potem na kim się skrupi? -
9610 I,16 | wzięcie korupcji posądził, on podniecił innych, bo może nie przyszłoby
9611 I,14 | czasie uczty, gdy umysły są podniecone, ochocze i do wszelkiej
9612 II,21 | To rzekłszy pan Kmicic, podniecony wspomnieniem, zaczerwienił
9613 II,3 | pojedziem, a jeśli zabiorą, podniesiemy lament i ze skargą będziem
9614 I,13 | Kmicica i paziów wszedł na podniesienie, na którym krzesła dla przedniejszych
9615 II,26 | wbrew cnocie tego narodu, podniesieniem ręki na majestat dotąd nieskalanej,
9616 II,21 | przytomności do nóg królewskich.~Podniesiono go i medyk królewski począł
9617 II,15 | bez kapeluszy, z rękoma podniesionymi w górę, stawali nieruchomie
9618 II,8 | była to tylko jedna więcej podnieta. Pod wpływem tych uczuć
9619 I,23 | się Wielkopolska i Mazury podniosą, Prusacy z nimi pójdą, i
9620 II,16 | własnemu panu ręce zuchwale podnosicie...~Cisza przyjęła te słowa,
9621 III,30| chwili czynisz? Zasługi swoje podnosisz, a gdy przyszła pierwsza
9622 I,15 | Skrzetuski wziął go pod boki i podnósł jak dziecko do góry, pan
9623 I,10 | Codziennie tumany kurzu, podnoszące się z powodu suchej i stałej
9624 II,34 | wolna wśród tumanów pary podnoszącej się z koni. Nagle tętent
9625 III,5 | Bóg mi świadkiem, że nie podnoszę oczu na one wysokości, na
9626 II,13 | i zbliżali się do samego podnóża góry, potrząsając mieczami
9627 III,15| wszelka wojskowa hołota, podobniejsza do zwierząt lub diabłów
9628 II,2 | poczucia własnej sromoty. - Podobnoż to łatwiej ratować Oleńkę,
9629 I,14 | ćwierć ludziom zapłaci i podochocić im pozwoli... Powiedz mu,
9630 II,9 | patrolu tylko sześciu i podoficer siódmy, więc Soroka i trzej
9631 III,9 | narżnę, tom niewart być podogoniem przy kulbace... Największa
9632 I,18 | zatrzymać się, ale nie mogli podołać.~Była to dziwna bitwa, w
9633 III,4 | mógł się cofnąć aż hen, na Podole, i wyprowadzić za sobą nieprzyjaciela
9634 II,17 | pochyłości, zbierając w podołek pociski i przegrażając od
9635 III,5 | oddziały za oddziałami. Te podpadając czyniły okrzyk i cofały
9636 III,29| chwila rozpuszczał konie, podpadał do kołowrotu, ale po salwie
9637 II,13 | i muszkietami.~Co chwila podpadł jaki tęgi chłop przybrany
9638 III,15| Najświętszej Panny wróg zaciekły, podpalacz naszych domów, zdzierca
9639 II,9 | jeśli im odmawiano, wówczas podpalali puszczę. Niektórzy twierdzili
9640 II,17 | gębę włożę i sznureczek podpalę, to jej się brzuch rozpęknie!~-
9641 I,2 | porwanie panny, zabójstwo i podpalenie. Jego to teraz osłaniała
9642 I,19 | przechodząc koło Kiejdan nie podpali miasta lub nie pokusi się
9643 II,17 | nagle, jakby niewidomą ręką podpalone.~Prócz tego ginęli ciągle
9644 II,42 | Janowa.~W kwadrans później podpalono nieszczęsną osadę w czterech
9645 I,18 | co się dzieje, zamknęła i podparła. Rozproszeni tedy Szwedzi
9646 III,15| nadwątloną wierzeję, setki ramion podparły ją z wysileniem, dał się
9647 I,7 | żelazne sztaby, a oprócz tego podparto je od wewnątrz drągami.
9648 I,20 | trzepocząc się naokoło słupów podpierających ganek.~Ganek ów, ozdobiony
9649 III,18| głośno czekanikiem, którym podpierał się silnie, bo od ostatniego
9650 I,13 | razie ja tu z waszmościami podpiję, a chorągiew niech sobie
9651 III,15| ogarnął mózgi niesfornej a podpiłej szlachty i w mgnieniu oka
9652 I,12 | głośno:~- Zostawiam więc swój podpis na dokumencie i wyjeżdżam.~-
9653 I,23 | książę Bogusław, chociaż i podpisał akt unii ze Szwecją tutaj
9654 I,13 | Akt ów stwierdzamy podpisami naszymi za nas i potomków
9655 III,15| słowo królewskie, ugoda podpisana, ratuj, ratuj! Zmiłuj się
9656 II,20 | przez Kuklinowskiego, a podpisane przez Millera, jednakże
9657 III,17| pokój do skutku. Prawie o podpisanie traktatów tylko chodziło.
9658 II,27 | król.~- Jeszcze na noc po podpisaniu aktu do swego wojska odjechał
9659 II,11 | wschodnich województw i podpisawszy "kapitulację" czeka tylko
9660 I,10 | tyle krwi kosztował, był w podpisie naszego Jana Kazimierza
9661 II,2 | zguba wasza w moim ręku, bo podpisom i pieczęciom każden uwierzyć
9662 II,5 | kogo wiadomość, tedy swoje podpisuję. Zguba, jeśli nie uwierzycie,
9663 I,15 | broni, abym miał zdradę podpisywać - odparł Jan - bo choćbym
9664 III,18| conventa, jako i poprzednicy podpisywali, a po jego śmierci obierzem
9665 III,18| ale niech jeno traktat podpiszą, zobaczymy!~- Ba! to gotowi
9666 III,18| Bogusława.~- Carolus - rzekł - podpisze pacta conventa, jako i poprzednicy
9667 I,13 | mielą, z takiej to mąki podpłomyki czyniąc, które żywicą śmierdzą.
9668 II,6 | największą w tym województwie podporą, pytałem się Boga i własnego
9669 I,15 | ramion Skrzetuskiego do podpory. W piwnicy uczyniło się
9670 I,25 | się ułakomili na nią, a podprawić mocno trucizną, żeby starszyzna
9671 III,27| skoro nie mogą, to im go podprowadzę..."~Więc, że pułk Bogusławowy
9672 III,15| parę potężnych bierwion już podrąbanych, skręcił antabę i całą jedną
9673 II,25 | zbawienia ojczyzny, w imię swej podrażnionej pychy, popsuć był zawsze
9674 I,14 | mianowali, a dziś jeszcze podrę ten dokument i wszystkie
9675 II,14 | dział - jednakże chcąc się podroczyć, a może dysputę przeciągnąć,
9676 II,24 | w porównaniu z tą naszą podróżą w chmurach?~- Im wyżej się
9677 II,35 | odebrał wykwintne i młodość na podróżach po cudzych krajach spędził.
9678 II,4 | komory - odparł Kmicic - a my podróżni jako i wasza mość.~- Dziękuję
9679 I,25 | pomniejsze wsie, dwory i podróżników.~Gromiła ich szlachta na
9680 II,4 | za konfidencję. A co za podróżny?~- Szlachcic z końmi jadący.~-
9681 III,21| i francuskich, nie mogli podróżować inaczej, chyba pod osłoną
9682 II,14 | klasztor, wzniecić pożary, podruzgotać działa, pobić ludzi, rozszerzyć
9683 III,19| odrzekł Sakowicz.~- Boś podrwił głową.~- Rada była roztropna,
9684 I,12 | się nagle jakby sprężyną podrzucony, potem znów schylił się
9685 II,28 | Wołodyjowskiego - będziem petardę podsadzać.~- To już pan Oskierko gotów?~-
9686 II,28 | Oskierko będzie petardę podsadzał?~- Tak jest... Własną osobą...
9687 II,28 | proch śniegu.~- Dobra noc do podsadzania petardy! - rzekł Wołodyjowski.~-
9688 I,15 | odrzekł Wołodyjowski. - A podsadźcie no mnie do okna, bo ja najprędzej
9689 III,7 | chytry Szwed, uchodząc, podsadził pod mury, po piwnicach,
9690 I,15 | obaczylibyśmy się za Kiejdanami.~- A podsadzisz mnie do okna? - rzekł nagle
9691 I,10 | zawołał pan Rosiński, podsędek - dość błazeństw! idę ja!~-
9692 III,18| zwierciadłem.~- Oczy mam podsiniałe i kiep Fouret brwi mi dziś
9693 II,14 | warcząc, wichrząc zaczął podskakiwać po bruku, wlokąc za sobą
9694 III,19| jednakże trząsł się, dygotał, podskakiwał na łożu, wyprężał się jak
9695 II,17 | odbita od lodowego wału, podskakując po śniegu na kształt ptaka,
9696 II,42 | było tylko gromadę głów podskakujących pod miarę końskiego chodu;
9697 II,14 | żadną; nagle, po strzale, podskoczył na zrąb, wpił oczy w dal
9698 II,1 | między sobą z cicha, to podśpiewując półgłosem, to nasłuchując,
9699 I,17 | inni, jadący w przedzie, podśpiewywali z cicha, wypatrując zarazem
9700 I,25 | z uwagi na fortunę, na podstarościch do nas się zgodzić. A przecie
9701 I,23 | Amory to, nic więcej! Gdy podstarzejesz, będziesz się śmiał z tych
9702 III,15| kosztownych sprzętów, z podstaw posągów pourządzano lawety
9703 I,24 | pan Wołodyjowski szablę podstawiał. Miałem się z nim bić, tymczasem
9704 II,25 | figurek mieściło się na każdej podstawie, drobniutkich wzrostem na
9705 I,18 | konia, lecz pan Wołodyjowski podstawił rękojeść swego dragońskiego
9706 II,19 | Zginie miasto Priama przez podstęp boskiego Laertydy..." -
9707 I,26 | pioruny zatrzasną! Niechże ją podstępni Włochowie robią, nie szlachcic,
9708 III,26| zdolności do zasadzek i podstępów, przez ciągłą wprawę, przez
9709 III,4 | na zeszłoroczne koła, a podstrzesza zaroiły się jaskółkami,
9710 II,16 | jeno wąs, jeszcze czarny, podstrzygał po szwedzku i rozczapierzał
9711 I,23 | odziedziczy. Nie dość na tym; podsuń i to, że gdyby Herakliusz
9712 II,17 | może się łacno pod szaniec podsunąć, a potem go sama wyniosłość
9713 II,8 | szurgając mocno nogami, podsunął się żywo do Oleńki; jednocześnie
9714 II,8 | rękę chwycił kapelusz i podsunąwszy się ku pannie, skłonił się
9715 III,5 | gonitwie za uciekającymi podsunęły się pod sam obóz szwedzki,
9716 I,23 | marszałkiem konfident, i podsuniesz mu taką myśl: niech Lubomirski.
9717 I,23 | Ale trzeba to misternie podsuwać. Niech cię Bóg broni, abyś
9718 III,16| wypowiedział, jakie sposoby podsuwał księciu Sakowicz.~Panna
9719 II,16 | armaty. Zuchwałe żołnierstwo podsuwało się pod mury na pół strzału
9720 II,17 | głębokie szeregi piechoty podsuwały się pod ogniem ku górze,
9721 I,9 | Upicie, bo tam istotnie podswawoliłem. Wracam tedy do dom i cóż
9722 I,3 | Kokosińskiego:~- Słuchaj, Kokoszko! Podswawoliliśmy pono przez te wieczory nad
9723 I,19 | laudańską i zbiegowie go podsycają. Szwedów sto dwadzieścia
9724 II,39 | tyszowieckiej i jak mógł, ją podsycał. Olbrzymie jego posiadłości
9725 III,26| rozniecał i dawną miłość zarazem podsycały. Co dzień też prawie mówił
9726 I,6 | nurtowała na nowo w sercu, podsycana świeżym wspomnieniem jego
9727 II,20 | szczędzono nikogo.~Lecz ogień podsycany krwią, zamiast gasnąć, wzmagał
9728 III,14| Radzą tedy, jak by tam wojnę podsycić. Powiada Sapieha, że najlepiej
9729 I,21 | instancję stało: w kraju opór podsycony, wojna domowa rozpoczęta,
9730 II,1 | mruknął do towarzyszów. Podsypać rusznice i czuj duch! Tego
9731 II,18 | Kosma.~- Dawaj! Nabity? Podsypany?~- Tak jest.~- Dobrze. Jeśli
9732 I,10 | wzgórzach zataczano armaty, podsypywano szańczyki, słowem, nieprzyjaciel
9733 I,1 | wzniesionymi ku kądzielom, lewą podszczypując len miękki, prawą kręcąc
9734 II,11 | siedzącego w drugim końcu izby i podszedłszy ku niemu spytał:~- Panie
9735 II,28 | tego ci własny dowcip nie podszepnie. Prawda jest! Ale muszą
9736 II,21 | ci, jako heretycy, łacnie podszeptów nieprzyjaciela rodu ludzkiego
9737 III,17| was zszyje jako wierzch z podszewką, rozumiesz, wasza książęca
9738 I,19 | waszmość, że mnie tchórzem nie podszyto i uderzę, na kogo chcesz,
9739 I,3 | sukna i białymi wilkami podszytym; potem sam siadł, krzyknął
9740 I,7 | Niech mu tam który głowę podtrzyma. Wolno!...~- A czym będziem
9741 I,5 | zeskoczył pierwszy z konia, by podtrzymać strzemię rotmistrzowi.~-
9742 I,18 | Laudańscy chwycili rannego i podtrzymali chwiejącego się na kulbace,
9743 I,22 | silne rycerskie ramię i podtrzymało już prawie mdlejącą.~- Ja
9744 I,20 | jako gospodarz do obowiązku podtrzymania rozmowy, spytał:~- A co
9745 II,9 | do najeźdźców, skwapliwie podtrzymując ich dobry humor. Jednakże
9746 II,13 | szczegółowie blanki i skarpy podtrzymujące mury z wewnątrz i z zewnątrz.
9747 II,1 | rzekł jeden z żołnierzy podtrzymujących pana Kmicica.~- Ale ślady
9748 II,17 | się broni, co za moc je podtrzymuje, w imię jakich nadziei ci
9749 I,23 | się nieźle po niemiecku poduczył. W Inflantach też często
9750 I,12 | opadną! Zaraz my tu z wami podunderujemy. Niech żyje Radziwiłł!~-
9751 I,25 | krewni w ostatniej chwili poduszkę spod głowy wyszarpują, ażeby
9752 I,12 | Za kimże się wszystkie podwiki oglądały, jeśli nie za mną?...
9753 II,9 | płacząc i jęcząc, bo ich z podwodami po kilkanaście mil ciągano.
9754 II,16 | klasztoru broniła.~Lecz podwoił także i czujność, postanowiwszy
9755 II,16 | mogli donieść; następnie, podwoiwszy miesięczną lafę załodze,
9756 I,17 | tam waćpan krewny!~- Bo są podwójni Kowalscy. Jedni się Wieruszową
9757 II,16 | Przesunął się szybko przez podwórce klasztorne, a gdy się znalazł
9758 II,15 | szereg wozów, na których podwożono prochy i kule.~Ale przy
9759 I,7 | wstydu nie wiem, gdzie oczy podziać.~- Wasza mość chcesz, żebym
9760 I,12 | gdzie się to ona bestyjka podziała, co to przy księżnie Wiśniowieckiej
9761 I,10 | permisję.~Jednakże zły przykład podziałał - i tego samego dnia znalazło
9762 III,15| uciszył, jednakże wieść podziałała uspokajająco. Nim wieczór
9763 II,19 | czy ją masz jeszcze do podziału?~- Jakbyś pan wiedział,
9764 II,13 | jego zasługę.~Gdzież się podziały te czasy, gdy stał jakoby
9765 II,27 | radością, dusze uniosły się w podzięce do Boga, bo owa wiekopomna
9766 I,17 | Zagłobie w imieniu wszystkich podziękę, że nas nie zapomniał i
9767 II,16 | zostaną przyjęte.~Ojcowie podziękowali pokornie, jak na zakonników
9768 I,7 | Wołodyjowski spodziewał się podziękowań, wybuchu radości, tymczasem
9769 III,9 | wyspać-rzekł Zagłoba - to mu podziękuję za służbę i wracam do Sapia.
9770 II,19 | że ci panowie chętniej podzielą się ze mną moją nadzieją
9771 II,25 | heretykami przyniesie. Biskupi podzielali jego radość, dygnitarze
9772 II,17 | nie umrze. Wielu oficerów podzielało tę wiarę, a i Miller nie
9773 II,24 | załoga biskupa krakowskiego, podzieliły się zdania w królewskim
9774 II,4 | powiedzieć:~- To was hetman tak podzielonych pojedynczo ręką wybierze
9775 I,12 | z niej nie zostało. Tu w podziemiach, leży ojciec księcia koniuszego
9776 II,8 | twarz miał ciemną i ospą podziobaną, nos krogulczy i zadarte
9777 III,5 | uczyniła, rychło tu kogo podziobie.~Wtem pan Czarniecki ozwał
9778 III,6 | mu krwią, ostrza rapierów podziurawiły mu ramiona i uda; twarz
9779 I,18 | A tu rycerze nasi mogli podziwiać sprawność szwedzkiego żołnierza;
9780 II,36 | Jako więc z jednej strony podziwiam tym bardziej przezorność
9781 II,29 | sapieżyńskie stały w niemym podziwie albo może w obawie, że cały
9782 III,5 | dawać?~- Tedy powiadam, że z podziwienia pary z gęby puścić nie mogłem.~-
9783 II,34 | junaka z przestrachem i podziwieniem.~Tatarzy, znawcy ludzi wojennych,
9784 III,16| innym, jak o wdzięczności i podziwieniu dla księcia.~Ród jej był
9785 III,20| pod utratą honoru i sub poena sądu wojennego..." etc.~-
9786 I,26 | Bogusław każesz tym ludziom pofolgować mi czy nie?~- Każę waszej
9787 I,2 | odpowiedział Kmicic - pofolgujcie mi albo lepiej mówiąc: idźcie
9788 III,8 | Jedźże waść do Szwedów i pogadaj o wymianie. Dam dwóch i
9789 II,6 | ku niemu, a on z każdym pogadał, coś pochwalił, coś zganił,
9790 II,35 | sposobności o tym z nią pogadam.~To rzekłszy starosta zakręcił
9791 II,16 | Chwała Bogu, który serca pogan zmienić umie i z wrogów
9792 II,28 | Skarbów jasnogórskich przed poganami bronić! - dodał Rzędzian.~-
9793 III,9 | jeńców.~Szli teraz w skok, poganiając płazami szabel rajtarskie
9794 III,6 | Źrebaka piętami gołymi poganiał, a coraz to spoglądał promienistymi
9795 I,3 | rzekł:~- Witajcieże sami, poganie, kiedy mnie konfundujecie!~
9796 II,19 | Wrzeszczowiczowi...~Miller zaklął jak poganin.~- Pan Weyhard będzie za
9797 II,33 | wam, iż gdyby za każdego poganina, którego ta stara ręka do
9798 III,27| poniewierać krwi zacnej poganom!~- Odjąć go Tatarom! - powtórzył
9799 II,13 | zwojujesz!~ ~Choćby tu przyszły poganów tysiące,~Choćby na smokach
9800 I,12 | nazywa? Dudkowo czy jak?... Pogańskie nazwy w tej krainie. Jak
9801 I,8 | Pannie uczynił, iż się z pogańskiej wiary na katolicką nawróci,
9802 II,33 | Rzeczypospolitej przeciw pogaństwu zawziętość. Od czasu do
9803 III,3 | granice powrócił i łącznie z pogany przeciw chrześcijańskim
9804 III,23| przywitała go z minką wielce pogardliwą.~- Podobno - spytała - waćpan
9805 II,16 | chłodny, grzeczny, a zarazem pogardliwy sposób mówienia, właściwy
9806 II,12 | zaniechał. Szydzi z nas i pogardza nami nieprzyjaciel pytając,
9807 I,21 | przeklętym przez kościół, pogardzano? Choćby i źle było Radziwiłłowi
9808 I,7 | Zali i mną tak waćpanna pogardzasz?~- At, gdzie tam! Śpiewaj
9809 II,6 | zwierzchnik! Waszą radą też nie pogardzę, choć własny rozum mam,
9810 II,29 | ratunku i pomocy, Karol Gustaw pogardził nim. Byłby pod niebiosa
9811 I,10 | wiosenne ulewy nie mogły pogasić pożaru, owszem, wstęga owa
9812 II,15 | dymem i gorącem.~Ledwie pogaszono jedne pociski, ledwie wody
9813 III,7 | to sobie przy kielichach pogawędzim do rana.~- Jak tylko ktoś
9814 I,1 | nad łotrami ! Ci, co nie poginęli, prędzej później pójdą wronom
9815 I,22 | zgromadzeni milczą głucho i poglądają na niego ze zdumieniem,
9816 I,4 | Mitrunów, z odpustu. Szlachta poglądała ciekawie na nieznanych jeźdźców,
9817 II,6 | podochocił trochę, więc pogładził wąsa, uśmiechnął się złośliwie
9818 II,21 | królowej, która go jeszcze pogładziła jako matka po głowie.~-
9819 III,17| Za czym odchrząknąwszy i pogładziwszy kilkakroć czuba, tak rzekł:~-
9820 II,13 | zdawały się potwierdzać tę pogłoskę.~Pod noc dwustu już ludzi
9821 III,4 | sprowadzić. Jakoż rozeszły się pogłoski, że Jan Kazimierz ruszył
9822 III,6 | ratunku myśleć nie mogli, pognał więc król w kupie nie większej
9823 II,33 | przez gąszcza aż do gościńca pognałem. To, jakeśmy po ciebie wrócili,
9824 I,26 | trzech żołnierzy, którzy pognali za księciem.~- A co? - spytał
9825 I,1 | myśli jakby na skrzydłach pognały do tych sanek i do tej postaci
9826 III,9 | do panów Skrzetuskich:~- Pognamy ich teraz jako gęsi do obozu
9827 III,3 | dzień i noc.~- Ducha w nich pognębię, do układów będą łatwiejsi -
9828 III,28| czasie pierwszej wyprawy pognębił... On, jestem pewna, że
9829 III,22| Sakowiczem i Patersonem, ale tak pognębiony i chory, że ledwie na nogach
9830 III,23| mniemam, o moje majętności. Pogniewać mu się ze mną łatwo, a nawet
9831 II,35 | Gdzie tu Szwedzi? Łyka nam pogniją, łuki popróchnieją - odpowiedział
9832 I,25 | Lżej mu się zrobiło i pogodniej w sercu na tę myśl, więc
9833 II,21 | uspokojony, z twarzą wiele pogodniejszą. Zaraz spytał Kmicica o
9834 I,6 | Lauda rozlała szeroko. Pogodniejsze niebo jaśniało nad okolicą.
9835 III,8 | wzięła ta nagła burza po pogodzie, wreszcie i w nim poczęło
9836 III,11| jego postępki i uczynki, pogodzili się z nim zupełnie, i sam
9837 I,4 | zapiszczał Rekuć - ale już pogódźmy się! wspólna nas konfuzja
9838 III,11| mu siły i zdrowie.~Rany pogoiły mu się wszystkie, przestał
9839 I,19 | by głowę przed zemstą i pogonią uchronić. Z każdym dniem
9840 II,1 | nie zmyliły i nie znużyły pogonie.~Lecz że i to schronisko,
9841 III,4 | całe wojsko, bo kogo on pogonił, kto się z nim spotkał,
9842 III,31| w których odbudowywano pogorzałe czasu wojny stodoły i obory.~
9843 I,6 | które panna Aleksandra całe pogorzelcom oddała. Prócz tego około
9844 I,25 | wejdą, wrócim do domów, do pogorzelisk naszych...~I błogosławiono
9845 I,10 | poznański, za czym Stanisław Pogorzelski, kasztelan kaliski; Maksymilian
9846 III,27| jako znającego już dobrze pogranicze, wyprawiono na podjazd,
9847 I,11 | położonej w ziemi łukowskiej, na pograniczu województwa podlaskiego,
9848 III,4 | drugie słowo rzucił, po czym pogrążał się w mroku śmierci. Pan
9849 II,13 | znaków gniewu bożego; drudzy pogrążali się w bezradnej i niemej
9850 I,14 | zbraknie! Zgubcie kraj, pogrążcie go w przepaść, odtrąćcie
9851 III,26| kraju był tylko fortelem dla pogrążenia nieprzyjaciela.~Sam pan
9852 II,10 | Kmicic, iż dawnych czasów, pogrążonej ojczyzny i dobrego króla
9853 II,15 | cicho. Minął kilka namiotów pogrążonych w ciemności; nikt się nie
9854 I,12 | rozwagi, bo ojczyznę do reszty pogrążycie! Niedźwiedzią przysługę
9855 II,13 | ku nim ksiądz Kordecki i pogrążywszy się w ciżbę pytał:~- Ludzie,
9856 III,15| na zwycięstwo, Szwedom na pogrobne.~Pałac Kazanowskich; klasztor
9857 III,23| bierze tyle Szwedów po takich pogromach.~Na koniec przyleciały nowe
9858 II,1 | obalić samego Kmicica, pogromić jego żołnierzy i przerazić
9859 III,2 | Szwed teraz znalazłby swego pogromiciela. Bóg zarządził, jak chciał,
9860 III,6 | przyszło temu wiktorowi, temu pogromicielowi tylu państw, miast, wojsk!...~-
9861 III,23| ochłonąwszy po ostatnim pogromie, przeszli znów Dubisę na
9862 II,13 | adze zdobył. Słuchał tedy pogróżek i wymysłów, a wreszcie,
9863 III,15| przez polskie kule, fontanny pogruchotane, ziemia poorana przez granaty,
9864 III,26| Radziwiłłowie w tarczy noszą, pogryzione przez niedźwiedzia i zaraz
9865 II,15 | Kordecki przystojnym uczcić go pogrzebem.~Lecz cisza nocna, raz przerwana,
9866 I,10 | pozwolił, by sławę z bratem pogrzebiono;~Podkanclerza wypędził -
9867 III,30| leżało jeszcze pełno nie pogrzebionych trupów szwedzkich. Pan Andrzej
9868 III,4 | idzie ani armia, ale kondukt pogrzebowy! - mówili starzy wojownicy
9869 III,6 | Znaczne oddziały szwedzkie pogrzęzły w błotach, powstałych z
9870 II,6 | Damy im pieprzu, aż pięty pogubią umykając. Bijże tych psubratów,
9871 I,23 | konfederatach myśli, żeby ich jako pogubić. Ale to już nie twoja głowa,
9872 II,2 | Soroka. Za te listy, żeście pogubili, warciście wisieć. Możesz
9873 II,32 | Bo gdy sypną się guzy,~To pogubisz rajtuzy~Zmykając!~ ~On zaś,
9874 III,17| terminach jenom ręką machali pogwizdywał, a teraz czuję, jakoby mi
9875 I,23 | nimi.~- Rad by Zołtareńko pohałasował z nami, ale mu nijak do
9876 II,9 | ukróci on Kozaków, Turczyna pohamuje i Septentrionów od granic
9877 III,18| Rzeczpospolitę. Brat zabit, krewna pohańbiona, nie chcę i ja żyć! Bij,
9878 II,32 | że wiatr je nosił, srodze pohańbione, po lwowskich ulicach, żacy
9879 I,4 | zacierając konwulsyjnie ręce - pohulalibyśmy tu z panienką po naszemu!...~-
9880 II,1 | Poszedłem z nim konie poić - rzekł tłumacząc się Biłous. -
9881 III,6 | otwartymi rękoma, gościł, poił, do rana nie puścił, za
9882 I,12 | myśli, że wszystkie rozumy pojadł... i taki syn innym przymawia,
9883 II,35 | się nitkę.~Panu staroście pojaśniały oczy na jej widok, ale prędko
9884 III,4 | ilekroć Karol własną osobą pojawiał się przed pułkami, tylekroć
9885 II,24 | spodziewano się dostać, pojawiała się nagle pod nogami, a
9886 II,19 | chciwie.~Wszyscy tłumaczyli pojawienie się owych drobnych leśnych
9887 III,16| widziadle, które mu się we śnie pojawiło, coraz częściej rozmyślał
9888 III,16| grozie i w jakiej postawie pojawiłoby się po raz wtóry owo widziadło,
9889 I,22 | Dziedziniec zapełnił się pojazdami, końmi i służbą, bądź przybyłą
9890 II,6 | którzy przywieźli wieść, że pojazdy Radziwiłła sięgają już tego
9891 II,18 | wstrzymał nieco konia.~- A pójdźcie no tu! - rzekł.~Swary ustały.
9892 II,21 | powinieneś mieć bok spalony.~- Pójdźże wasza wielmożność gdzie
9893 II,35 | książę ma duszę szlachetną, pojęcie niepospolite i znakomitą
9894 I,21 | witebskiego. Próbował hetman pojednać się z nim i wciągnąć go
9895 I,13 | banitem, Oleńka, z ludźmi się pojednam, sławę odzyszczę, ojczyźnie
9896 I,19 | szwedzkie. Czynili to chłopi i pojedyncza szlachta na własną rękę,
9897 I,18 | bieglejszej w szermierce i pojedynczej walce szlachcie. Niektórzy
9898 III,4 | kilkunastu, czasem pojedynczy za pojedynczym. Niekiedy dognany Szwed
9899 I,3 | reszty, to nie wymawiaj, gdyż pojedynek najniewinniejszemu się zdarzy.~-
9900 III,8 | takżeś to ufny, żebyś na pojedynkę dał mi rady?" "Ja bym i
9901 I,8 | gdym mu sam zdradę przed pojedynkiem zadał, tedy nie zaprzeczył,
9902 II,17 | rozporządzenie przeciwko pojedynkom, a w końcu zabronił towarzystwu
9903 I,12 | sam, z którym miałeś się pojedynkować w czasie elekcji w Lipkowie?~-
9904 I,10 | zwłaszcza przy pławieniu i pojeniu koni, których po kilka tysięcy
9905 II,35 | że książę nie tylko ma pojętny dowcip i trafny sąd o wszystkim,
9906 I,7 | Lepiej by było żywcem go pojmać i sprawiedliwości oddać.~-
9907 II,12 | niezmierność, której nie pojmie i nie ogarnie, a wobec której
9908 II,35 | siebie, chociaż dobrze to pojmował, że połowa dopiero roboty
9909 II,10 | Chwała latoroślom jego!"~- Pojmujesz? - pytał starosta.~- Niech
9910 II,16 | się namyśl do jutra, do pojutrza, do przyjścia wielkich dział.
9911 I,17 | kulbakami, aby konie choć z rąk pokarmić.~Jeńcy na wozie rozbudzili
9912 III,10| było!~- Musiał tam Sapio pokawić, już ja go znam! - rzekł
9913 III,10| nas nie wiedział.~- Sapio pokawił! Z góry wiedziałem! - zawołał
9914 I,20 | czemu to tego listu nie pokazałeś?" A on na to: "Bo mi się
9915 I,21 | przy nim cnota!" Na to pokazali mi ów list: "Patrz, jaki
9916 II,17 | różnica! Dawniej człek dla pokazania się, dla próżnej sławy lazł
9917 II,17 | samą ochotę, dajże gęby!~- Pokażcie inne remedium, to nie pójdę -
9918 III,7 | fantazję kawalerską obu wodzom pokażem. Jak waszmościowie nie chcecie,
9919 I,26 | perspektywy mnie, prostakowi, pokazować, za takiego zbawcę się podawać,
9920 II,33 | górnej maniery, żadnego nie pokazowała ukontentowania, zgoła na
9921 I,7 | zegarów, w dzień i w nocy czas pokazujących, tego by na wołowej skórze
9922 II,32 | lwowskich ulicach, żacy zaś pokazywali ku uciesze tłumów w jasełkach "
9923 II,42 | szli parę stai.~Gwiazdy pokazywały północ. Wtem od południa
9924 I,10 | zwoływali się nawzajem, pokazywano go palcami, śmiano się trochę
9925 III,21| to obróci, Bóg wie... i pokieruje... Cudów należy się spodziewać.~-
9926 I,17 | jednego Mirskiego, który pokiwawszy głową rzekł:~- Mnie też,
9927 II,40 | fatigati, że się przed bitwą pokładą. Powiem waści, co powtarzał
9928 II,15 | względom Waszej Dostojności pokładając ufność w jego dobroci, po
9929 I,8 | wiernych służbach W. Mości pokładamy.~Janusz Radziwiłł,~książę
9930 I,1 | dziewcząt, które spać się nie pokładły, aby go ujrzeć raz jeszcze.
9931 II,24 | poodkrywali głowy. Wielu poklękało w śniegu. Biskup krakowski
9932 I,12 | lub dziewki po łopatkach poklepywać. Pewnie i nieprzyjaciel
9933 I,4 | niechby się tylko z Kmicicem pokłócili! - rzekł Kokosiński - przyjechalibyśmy
9934 III,5 | i całego wojska imieniu pokłonili, a zarazem donieśli o znacznej
9935 I,1 | główkę panny: "Czy on mnie pokocha?" I potem już stado myśli
9936 II,20 | tym, gdzie jest ta, którą pokochało jego serce, i tym, co się
9937 III,14| Wołodyjowski.~- Za to obie panienki pokochały się okrutnie - mówił dalej
9938 II,6 | że się z panem Sapiehą pokochamy, bośmy do siebie podobni,
9939 II,16 | w pysk, a on się na dół pokocił.~- W imię Ojca i Syna, i
9940 I,7 | upatrzysz. Naokoło są dwa rzędy pokojów, jeden od drugiego zacniejszy.
9941 I,25 | Tu książę zakrzyknął na pokojowca i kazał mu wołać podstarościego,
9942 I,25 | wyszedł.~W drugiej izbie pokojowcy podnieśli się na jego widok,
9943 II,34 | uraduje." Chciał też wnet pokojowego za waścią wysłać, ale ja
9944 I,25 | hetmana - odrzekł Kmicic.~Pokojowi skończywszy zapinać książęce
9945 II,34 | miłosierny, że dziesiąte pokolenia mnie i moich Tatarów wspominać
9946 II,1 | sprawił pan Wołodyjowski. Tam pokonał go mąż zbrojny, którego
9947 III,16| dworność nie wystarczyć do pokonania jednej trusi szlacheckiej?~
9948 III,3 | iść na ratunek, któren na pokonaniu Jana Kazimierza polega.
9949 III,20| Nadzieja, aby Bogusław mógł być pokonany, zgasła w niej zupełnie.
9950 II,8 | i pojedynkach. Nazwiska pokonanych książąt, margrabiów, baronów
9951 II,2 | Kiemlicze, i na gałęziach pokończycie! Kat wam poświeci, nie może
9952 III,20| widziała Bogusława w Taurogach pokonywającego z łatwością najdzielniejszych
9953 II,1 | przetrząść i pod ścianami pokopać, bo jeśli zbóje tu mieszkają,
9954 III,23| jeszcze wierniej, pilniej i pokorniej, to za rok i tak dostanie
9955 II,16 | odpowiedziawszy uprzejmie na pokorny ukłon ojca Błeszyńskiego,
9956 II,17 | garstce sług wiernych a pokornych należała się już lepsza
9957 I,5 | wiatrem podszyte i srodze pokostnieli.~- Niczego im nie pożałuję,
9958 I,25 | pomogą nam i Szwedom do pokrajania tego bochenka, który waszą
9959 I,17 | parę dni koło Kiejdan się pokręcić.~- Aby mu majętności spustoszyć? -
9960 I,7 | kuraskami, taką i owaką niosące. Pokręcisz waćpanna kuraskiem, aż tu
9961 II,33 | pochowane w wojłokowych pokrowcach, a wszyscy siedzieli na
9962 II,17 | małże i rozmaite szczątki pokruszone w topieli, tak każda z tych
9963 II,42 | rzucił w wodę kilkanaście pokruszonych gałązek, aby bystrość prądu
9964 II,13 | bo moc jego większa moc pokruszy, złość jego złamie się,
9965 II,19 | która sama jedna mogła pokruszyć mur i wyłomy potrzebne do
9966 I,7 | tego człeka nie bała się pokrwawić.~Tak mówiąc wycierał jej
9967 II,39 | sterczały im przez skórę, pokrwawieni, szli na wpół żywi, obojętni
9968 II,36 | Andrzej pognać nagich i pokrwawionych traktem do Zamościa. Poszli
9969 III,4 | tak owe wozy i piechurowie pokryci zostali zupełnie kłębiącą
9970 III,4 | rozpaczliwie kopytami, a one pokryją go całkiem i drą zeń żywe
9971 I,17 | to niech mnie szczecina pokryje! - rzekł Oskierko. - Jakże
9972 I,6 | Sapiehów kraj niszczyli, pokryli się w lasy, rozpuścili swych
9973 III,9 | wiekowego męża istotnie całkiem pokrytego krwią nieprzyjacielską,
9974 I,12 | widząc w głębi, za stołem pokrytym papierami, dwóch ludzi pilną
9975 II,21 | mrok od razu cały świat pokrywa, tak i jemu twarz pociemniała.~
9976 II,23 | dawno nie widziana, góry pokrywające się nocą, gasnące zorze,
9977 III,27| nocy pysznej, gwiaździstej, pokrywającej drogi i pola, na kształt
9978 I,22 | Radziwiłł z trudnością również pokrywał złość, bo czuł, że dzięki
9979 III,20| ja pana Sapiehę - mówił, pokrzepiając siebie i Oleńkę, miecznik -
9980 II,22 | modlitwie.~Następnie noc pokrzepiła siły strudzonych i gdy w
9981 I,6 | wojna inny obrót weźmie. Pokrzepiona szlachta poczęła wychodzić
9982 II,4 | w przydrożnej karczmie, "Pokrzyk" zwanej, i roztasowali się
9983 II,6 | należy.~Żołnierze zaczęli pokrzykiwać, lecz pan Sapieha uśmiechnął
9984 III,4 | manierek. Więc też jadąc pokrzykiwali wesoło i mówili do zgromadzonych
9985 I,3 | Czego waćpanowie tak pokrzykujecie? - pytała panna.~- A ot
9986 II,4 | Rozpoczął się pościg w sieni, w pokrzywach przed sienią i w szopie.
9987 II,9 | żeś z Prus, to cię i nie pokrzywdzę.~Kmicic stropił się nieco;
9988 II,9 | się odpowiedzialności za pokrzywdzenie charłaka obawiając. Trudniej
9989 III,7 | spotkał, jeden człek nas pokrzywdził, a skoro tak jest, to się
9990 III,17| wszystka Rzeczpospolita pokrzywdzona i w najgłębszych fundamentach
9991 I,22 | sumienie mówiło dalej, że czy pokrzywdzony o krzywdę stoi, czy nie
9992 III,29| miecznik.~Anusia zmieniła się w pokrzywę; kto z młodszej szlachty
9993 I,25 | się nudził jak diabeł na pokucie. Niedźwiedzie, co były blisko
9994 II,17 | Może liczył Miller, iż pokumają się z załogą, i przyniósłszy
9995 II,2 | była za wielka dla ich serc pokusa. Teraz, gdy ich pan Andrzej
9996 I,19 | nie podpali miasta lub nie pokusi się o rabunek zamku?~Straszna
9997 I,6 | o pannę zbrojno może się pokusić. Przysłały i znaczniejsze
9998 III,2 | Żaden by z was się takiej pokusie nie oparł, nawet dzisiejszy
9999 II,6 | by Chowański się o nas pokusił, pochował ja bym go tak,
10000 II,41 | sługa Twój... Nie wódźże na pokuszenie!~- A czego to waść marudzisz? -
10001 III,17| sandałów z niej zrobić i iść na pokutną pielgrzymkę do... do Rzymu.
10002 II,26 | dotąd imię jego sławne.~- Bo pokutował i umarł pobożnie - zauważył
10003 II,21 | przebaczysz, poprawionym i pokutującym nie zaufasz?... dzieciom,
10004 III,27| została rozlana.~- Niechże ja pokutuję. Ukarz mnie, Boże, nie wedle
10005 II,6 | zaświadczyć i na piśmie mnie pokwitować, jako nic z onych dóbr na
10006 I,6 | wzrokiem tę dziwaczną postać pół-chłopa, pół-sługi.~- Z lasu, panoczka.~-
10007 I,6 | dziwaczną postać pół-chłopa, pół-sługi.~- Z lasu, panoczka.~- A
10008 III,15| przeraźliwy i cała jedna połać runęła odkrywając głąb ciemnej
10009 I,14 | podskarbim i z wojewodą witebskim połączę i oręż mój sto razy prędzej
10010 II,39 | lada jakich w tym celu, aby połączenia wojsk sapieżyńskich z koronnymi
10011 III,7 | jest, to się przeciw niemu połączmy, by wspólnie krzywdy i zemsty
10012 II,18 | winach i występkach z nim połączonych, niech opromieni je sława
10013 I,16 | Mieleszki oraz Charłampa, która połączyła się z nimi, zalegli gęstym
10014 I,7 | prywaty z nieprzyjacielem się połączyłeś ? A czymże mu za onę usługę
10015 III,28| sposobem prędzej się z nim połączym. Próbuj waćpanna. Posłańcy
10016 II,6 | tak owe wojsko, które nie połączywszy się z żadnym nieprzyjacielem
10017 III,26| Waldekiem - pisał pan Michał. - Połączże się z nami, bo pole do słusznej
10018 III,28| znaczniejszych załóg.~Od Taurogów i Połągi do Birż i Wiłkomierza brzmiało
10019 II,41 | chciał waszą miłość przy Polakach pohańbić. Obcy żołnierz
10020 II,19 | pułkownika nie masz ani między Polaki, ani między Szwedami.~Miller,
10021 III,9 | wojną, jakby go kto smołą polał i zapalił. Mniejsze komendy,
10022 I,10 | całe Niemcy, po dwakroć połamał szpony na zastępach Koniecpolskiego. ~
10023 II,15 | nie było. Gdzieniegdzie połamane dachy i krokwie, gdzieniegdzie
10024 III,4 | niezarosłe pole, a raczej ogromną polanę otoczoną ze wszystkich stron
10025 II,1 | mój jegomość, tom tu dwie polanki owsem obsiał jeszcze z wiosny.~-
10026 III,5 | kasztelan do pułkownika Polanowskiego:~- Sieć nastawiona, ryby
10027 III,4 | Dopadłszy zatem do połowy polany i spostrzegłszy, że nieprzyjaciel
10028 III,16| umiał się w jej uczuciach połapać i często wydawało mu się,
10029 II,15 | skoczym od razu. Nim się połapią kto i co, siędziemy im na
|