1657-bijci | bijem-cesar | cetka-czeka | czela-dopus | dopyt-dzwie | dzwig-goral | gore-instr | insty-kielz | kieml-kozie | kozio-lejbg | lejc-medrs | medyc-nadal | nadas-naryc | narze-nieus | nieuw-obudz | obum-odzia | odzie-ostaw | osten-piecz | piedz-podej | podep-polap | polat-posie | posil-pozam | pozap-przej | przek-przyg | przyj-purpu | pusci-rozes | rozet-rudni | rudy-sierp | siers-spali | spalo-strac | strad-szkap | szkar-truci | truda-ulegn | ulekl-uzde | uznaj-winni | winny-wstrz | wstyd-wymus | wymyk-wywal | wywar-zajaz | zajde-zarec | zarek-zbroj | zbrud-zlupi | zlust-zwrac | zwroc-zzyma
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
10531 I,17 | Inni gwarzyli z cicha lub posilali się, czym kto miał, bo pokazało
10532 I,11 | zdrożony wielce, ledwie się posiliwszy i napiwszy, zaraz spać poszedł,
10533 II,25 | cesarza niemieckiego, o posiłkach tatarskich i przyszłej wojnie
10534 III,11| trakcie błońskim, aby owa posiłkowa jazda i wozy z żywnością
10535 III,15| postawić czoło w ulicy i posiłkowana z murów pałacu, z kościoła
10536 I,17 | Potockiego przeciw Chmielnickiemu posiłkują, tak się w panu Czarnieckim
10537 I,10 | inkaustem, a że niezbyt to posilna potrawa, więc i jego miłość
10538 II,18 | ostatni na widok Kmicica posiniał i oczy zaświeciły mu się
10539 I,25 | Konie siodłać! - krzyknął.~- Posiodłane.~- Wiuki ładować!~- Spakowane.~-
10540 I,4 | grochowinami i tyleż koni posiodłanych.~- Napijmy się gorzałki,
10541 I,17 | za tym i dach karczemki posiwiał, drzewa przy niej rosnące
10542 III,18| też Bóg tej błaźnicy nie poskąpił urody... Prawda jest!~Bogusław
10543 I,4 | przyjaciela zacnego! Przed nim się poskarżym.~- Bylebyśmy go nie minęli.~-
10544 I,14 | można bezkarnie łbów im poskręcać, wówczas niepokój nieznośny,
10545 III,31| wracają.~Panna Aleksandra posłała hojne ofiary na mszę dziękczynną
10546 II,16 | pędem ku Szwedom bieży. Ej! posłałbym za nim kulę...~- A dobrze! -
10547 I,19 | wyrwali się w drodze do Birż. Posłaliśmy umyślnie z nimi najgłupszego
10548 III,17| nie obaczy.~- Czeladź już posłana, boję się tylko, czy bezpiecznie
10549 I,11 | obywatelów piekłu przysporzyć, to poślij wszystkich tych, którzy
10550 III,27| Boga! - odrzekł chorąży.~- Poślijże waść jeszcze ludzi, by tam
10551 II,18 | słuchał. Bał się trochę pośliznąć i upaść, a to aby swej drogocennej
10552 I,23 | że byle się Szwedom noga pośliznęła, byle Tatarzy rzucili się
10553 II,19 | Zbrożek zgodzą się jeszcze posłować do klasztoru, czy uwierzą
10554 I,26 | nie listy! Wyrzekłbym się posłowania, ale sprawy nie odstąpił.
10555 I,14 | wprawdzie rozkazy, ale nie poślubi sprawy radziwiłłowskiej
10556 III,14| miał Bogusław wedle układu poślubić księżniczkę Januszównę,
10557 III,8 | chcecie słuchać praw, to posłuchacie miecza a szubienicy!~I błyskawice
10558 II,16 | Kuklinowskiego nie chcą słuchać, posłuchają jego miecza.~- Widzi waść,
10559 II,13 | Wojna nie nasza rzecz, posłuchajmy więc, co powie owo rycerstwo,
10560 II,28 | że gdyby Radziwiłł mnie posłuchał, gdym go do obrony ojczyzny
10561 III,9 | zarżał.~- Czekać! - rzekł. - Posłuchamy, co się za rzeką dzieje,
10562 II,12 | Przeor dał mu natychmiast posłuchanie. Był to człowiek w dojrzałym
10563 II,9 | przyjrzysz się, a potem posłuchasz królewskiego rozkazu."~Jechał
10564 I,25 | mówił dalej:~- Doszły mnie posłuchy, że koło Łukowa jakiś szlachcic
10565 II,33 | zbytek zdobyć się nie mogli, posługując się w ręcznym boju szczęką
10566 II,19 | Radziłem, żeby owych księży posłujących powiesić, i jestem przekonany,
10567 I,7 | Z koni, waszmościowie!~Posłuszna rozkazowi szlachta wnet
10568 I,5 | Siadaj, siadaj!~Usiadł posłusznie, ona zaś nalała mu polewki
10569 I,25 | Boga, życzliwie mi w tym posłużcie, a sekretnie, przez miłosierdzie
10570 II,1 | niego trafić? Przypadek raz posłużył, ale może nie posłużyć drugi
10571 II,27 | nad jej zawiązaniem przez posły i listy napracowali; jednakże
10572 II,15 | miecznikiem sieradzkim. Posłyszawszy kroki, podniósł głowę i
10573 III,21| z ust naocznego świadka posłyszeć.~Pan Bies z kolei wyprostował
10574 I,5 | roztasowywali się w czeladnej, posłyszeli ów krzyk i pędem wpadli
10575 III,5 | naocznego świadka jeszcze raz posłyszymy.~Usłyszawszy to pan Zagłoba
10576 III,18| pozwoli... pocałować... posmakować!... Jak prędko się dziś
10577 I,22 | obrócone było w żart, w pośmiewisko - a przecie uczta po to
10578 III,11| Sapieżyńskiej wiktorii głosić!~Na to posmutniał hetman i odrzekł:~- Panie
10579 III,15| brali się w boki, zamazane posoką ludzką twarze krzywiły im
10580 I,1 | nogi; kądziele i wrzeciona pospadały na ziemię.~Panna Aleksandra
10581 II,15 | będziem mieli spoczynek. Pospali się tam na dobre. Można
10582 II,1 | rzekł Soroka.~- A wy pospaliście się jak woły; można by wam
10583 III,23| nie zdążasz, jeno do Birż pospieszaj. Febris opuściła mnie zupełnie,
10584 II,10 | i na ratunek z czeladzią pospieszam.~- Bez woli bożej włos człowiekowi
10585 III,22| rozwiązana i z ratunkiem ci pospieszę.~To rzekłszy skłonił się
10586 III,11| ściągać się z pola w tył coraz pospieszniej. Dwa razy próbował Oskierko
10587 I,4 | Aleksandra chodziła po izbie pospiesznym krokiem i w duszy wrzało
10588 III,5 | piechot i ordą rychło za nim i pospieszy. Jakoż zatrzymywały go już
10589 III,8 | siedząc przed chałupami i pośpiewując skandynawskie pieśni, szorowali
10590 II,39 | chorągwią bardzo sprawnie. Jazda pośpiewywała godzinki, a konie parskały
10591 III,9 | gawędzili ze sobą, drudzy pośpiewywali z cicha, bo ciepła noc majowa
10592 II,17 | mierzyć ludzi i wypadki pospolitą miarą żołnierską, aby chwilami
10593 III,11| przecie, żeby nie owa chasa pospolitacka, inaczej by rzeczy pójść
10594 III,26| szlachtę, która służąc w pospolitakach, brała w bitwie udział.
10595 II,34 | rękoma, co mógł uczynić nie pospolitując się zbytnio, gdyż Soroka
10596 I,25 | słuchać gorzkich wymówek, iż pospolituje godność swą książęcą stawając
10597 III,23| cieszyli się taką między pospólstwem czcią i powagą. Sakowiczowi
10598 I,25 | tedy w skok za gotowe posprzedawać...'~Tu pan Harasimowicz
10599 I,6 | serce, bo przecież ona była pośrednią przyczyną wszelkich nieszczęść.
10600 III,7 | razem nie potrzeba było pośrednictwa Zagłoby, aby dwóch wodzów
10601 III,18| szwedzkiemu majestatowi pośrednikiem, a wiesz, waszmość, z jakowych
10602 I,26 | Co za diabeł wcielony! Z pośrodka moich ludzi mnie porwał!~
10603 I,19 | nas pobije.~- A potem każe pośrutować i psom da. Dla Boga! w każde
10604 II,4 | przebierającego się pod zmienioną postacią ku Szwedom i z glejtami
10605 II,21 | Kościół zapełnił się z wolna postaciami o podgolonych głowach, przybranymi
10606 III,20| dziecinnych lat nigdy fałsz nie postał na wargach moich, nigdy
10607 III,27| widząc, że wszystko stracone, postanawia przynajmniej siebie i nieco
10608 II,19 | instygatora nieszczęsnej wyprawy - postanawiam srebro odesłać do klasztoru.
10609 I,20 | Nie czekając, co kto o nas postanowi! - dodał pan Dowgird z Plemborga.~-
10610 I,10 | Skoraszewskiego - innych postanowień na radzie nie powzięto,
10611 II,26 | król.- Cóżeś dalej robił?~- Postanowiłem, nie mogąc u konfederatów
10612 I,26 | tedy tak cię zraziły, że postanowiłeś Radziwiłłów opuścić?~- Nie
10613 II,19 | co większością na radzie postanowimy, to spełnię.~- Niech wasza
10614 II,22 | Z początku było przecie postanowione, że razem z dragonami ruszymy,
10615 II,14 | Częstochowę był w Wieluniu postanowiony.~Nie trzymano go nawet w
10616 II,26 | opiekunami, testamentem postanowionymi. A mnie serce tak do niej
10617 II,16 | podwoił także i czujność, postanowiwszy jeszcze pilniej doglądać
10618 II,15 | gdybyśmy to tylko nie postąpili ! Ale, prawdę rzekłszy,
10619 II,15 | jakeśmy tu przybyli, nie postąpiliśmy ani kroku naprzód!~- Ba! -
10620 I,12 | z naszych ust usłyszysz. Postąpimy tak, jak nam Bóg i sumienie
10621 I,9 | Wołodyjowski - prawda, że za ostro postąpiono z waćpana kompanami, ale
10622 I,23 | Jeżeli zaś wbrew mojej woli postąpisz i zebrawszy watahę pojedziesz,
10623 III,22| a szlachcic skrypt ma.~- Postaram się. Jeno w tym rzecz, czy
10624 I,4 | jechali dumnie, w pięknych postawach żołnierskich, w zdobycznych
10625 II,23 | ogromnymi i niezgrabnymi postawami i łamaniem podków jako trzcin,
10626 I,17 | Jeśli cię tam pod murem nie postawią i nie rozstrzelają, to niech
10627 III,21| odpowiedziała mu Oleńka.~- A postawiłaś jej oto z początku kozła
10628 II,4 | pachołku, nie twoja sprawa!" Postawiliśmy go tedy za wsią, pod gruszą,
10629 II,1 | palił się ogień, a z garnków postawionych na trzonie rozchodził się
10630 III,11| bagadyr" rozkazuje.~Hassling postękując wdrapał się na wysokie siedzenie
10631 I,5 | jest coś szpetnego w tych postępkach, jest coś niegodnego rycerza.
10632 I,1 | spodziewającą się takiego postępku Oleńkę za ręce i ku ognisku
10633 III,15| czci zniżano. Artylerzyści postępowali hardo, patrząc wprost w
10634 II,16 | podkopów. Oblężenie nie postępowało. Nie tylko oficerowie, ale
10635 I,22 | wszystkiego, co zaszło, z postępowania Kmicica w Billewiczach,
10636 II,7 | że król potwierdzi takie postępowanie, albo co gorzej, gdyby nie
10637 II,19 | spostrzega nic wyzywającego w postępowaniu Zbrożka, odparł głosem,
10638 II,24 | rozległą, lecz w miarę jak postępowano naprzód, góry poczęły się
10639 II,34 | który z nim, Akbah-Ułanem, postępuje w ten sposób, i okrwawione
10640 III,8 | zresztą lutrzy nie lubią postnego jadła. Niedawno mieli całą
10641 III,9 | Pojedziem do tych chaszczów i postoim, może nam Bóg spuści jakowego
10642 II,1 | leśnych, ale ani woda, ani postoje, ani ruch konia nie zdołały
10643 I,15 | kupa, aby wszystkim głowy postrącać. Nad oficyjerami ma prawo,
10644 I,25 | kręcili się dworzanie, wszyscy postrojeni na francuski sposób: więc
10645 II,1 | mruknął - toż wezmę chłopa na postronek i każę się wyprowadzić na
10646 I,13 | miesiąc mieli go na jarmark na postronku za nogę uwiązanego pognać.
10647 III,31| przeląkł. Zali przypadkowy postrzał może to zmazać?... Tę rękę
10648 III,31| ale i zdrowy będzie, bo postrzały goją się szczęśliwie i siły
10649 III,10| Kiedyśmy to ostali sami, postrzegł się nieprzyjaciel, iże zawiślańskich
10650 I,4 | było! Dobrodziei pozwolił postrzelać, z którymi w pokrewieństwo
10651 I,5 | iżeście w Lubiczu wizerunki postrzelali i że dziewczęta na rozpustę
10652 I,2 | portretów; w zamieszaniu postrzelano i Billewiczów, a Ranicki
10653 III,4 | panie Michale, ci zdrajcy postrzelić gotowi!~- Nie mają już te
10654 III,19| się jak zwierz śmiertelnie postrzelony. Gdy i to minęło, przyszło
10655 II,10 | pokornie, jak owce oddają wełnę postrzygaczom. Zdarzało się nieraz, że
10656 II,9 | wystąpiły na rynek z browarów i postrzygalni w bojowym porządku i nuż
10657 III,10| gonienia jak Niemiec do postu - rzekł Zagłoba.~- Chwała
10658 II,33 | przyrodzone miarkować i ad extrema posunąć się nie może.~- Gdzie on
10659 I,19 | Michałowi za ciasno, bo od Birż posunęły się ku południowi znaczne
10660 II,29 | chyba do wdowy w konkury posunie, która aby nią została,
10661 II,39 | lecz już za daleko się posunięto i hetman rozumiał, że jedno
10662 II,18 | wysunięte nieco nad rowem. Posuwając się z wolna wzdłuż rowu,
10663 I,10 | zielonych łęgach nadodrzańskich, posuwały się spokojnie zastępy szwedzkie.~
10664 I,13 | skarbu bliski.~Tak idąc posuwisto przy dźwiękach kapeli weszli
10665 II,35 | czerwone ptaki" w Chmielewsku i poswawolić z mołodyciami. Lecz pan
10666 II,4 | list. Powiada pan Zagłoba: "Poświeć!" - i zaraz do czytania.
10667 II,41 | Dla zemsty Sakowicza poświęca!"~Lecz mylił się, pal przeznaczony
10668 III,16| niej - brata Janusza nawet poświęcam, który był mi ojcem, bo
10669 I,20 | na łące. Mówię im tedy: "Poświećcie no mi, niech wiem, co tu
10670 II,18 | niech opromieni je sława i poświęcenie.~- Nie nazywam się Babinicz -
10671 III,14| z największym męstwem i poświęceniem rwie się na mury i że po
10672 I,7 | Może waść życzysz, żeby nam poświecili?~- Wszystko mi jedno.~-
10673 II,22 | takowe niebezpieczeństwa poświęconą swą osobę podawał, jakich
10674 II,16 | dusze gorące i dla ojczyzny poświęcone. Lecz układów ksiądz Kordecki
10675 II,22 | Nie waha się przeto swej poświęconej osoby na hazard wyprawić.
10676 II,15 | Najświętszej Bogarodzicy poświęcony, iżby w nim cześć Boga na
10677 III,15| duchowieństwa i panienek Bogu poświęconych... Biada tobie, ojczyzno!
10678 II,11 | Zdawałoby się, że słucha poświstu wiatru i szumu jesiennego
10679 I,17 | wschód przez Johaniszkiele i Poswót ku Birżom, aby dostać się
10680 II,15 | całych nocach straszyli. Posyłali śmierć na okop, żeby się
10681 I,2 | strzał, tym razem drzazgi posypały się z kości.~- A dajcie
10682 II,19 | że ta hołota po prostu poszalała...~To rzekłszy Zbrożek począł
10683 II,15 | równe nogi.~- I jutro chyba poszaleją! Myślą może, że nas dość
10684 III,9 | sztab, wzruszał ramionami.~- Poszaleli - mówił - koniecznie chcą
10685 II,8 | własną robotę własnymi poszarpać rękoma...~- I z potężnym
10686 III,1 | grobu wyjęto, i odzież miał poszarpaną.~- A dragoni? - spytał -
10687 II,26 | Naprzód mi w Upicie żołnierzy poszarpano, za com miasto z dymem puścił...~-
10688 III,4 | nie tylko z niczym, ale i poszarpany. Katastrofa zbliżała się
10689 II,25 | owych dragonów, dwa dni temu poszarpanych, odpłaciło.~- Za jakich
10690 I,17 | stronie ciemne tło nieba poszarzało nieco, gwiazdy gasły z wolna
10691 II,22 | nocy krzyżem przeleżał, poszcząc i Króla królów błagając
10692 II,26 | Musieli cię przecie okrutnie poszczerbić... Jakoż to niesłychana
10693 II,4 | przysłużysz, i samemu może się poszczęścić, bo to już niejednemu się
10694 I,8 | my poszli. No, Bóg, nie poszczęścił!~Pan Wołodyjowski począł
10695 III,11| aby z podjazdem Akbah-Ułan poszedł- odparł ordynansowy.~- Rozkaz
10696 II,26 | poczciwie żyć począł...~- I poszedłeś za jej radą?~- Gdzie tam,
10697 III,28| do chaty.~Jurek Billewicz poszedłszy w kilkadziesiąt koni z podjazdem
10698 II,17 | Wie wasza wielebność co? - poszepnął Czarniecki - chwilami myślę,
10699 I,14 | podzielić...~- Hańbą! - poszepnęło sumienie.~- Litwą! - odpowiedziała
10700 II,19 | drewniane, zaprzężone w chudą i poszerszeniałą szkapę. Chłop począł "zabijać"
10701 I,1 | Żeby ci się taki zdarzył, poszłabyś i do Orszy, choć to podobno
10702 II,28 | własną rękę skorych, a ci poszliby niezawodnie pod Częstochowę
10703 III,2 | zaraz trzeba było uderzać. Poszliśmy jako w dym, ale cóż, kiedy
10704 I,25 | ale capita uprzątnąwszy poszłoby to w rozdrób."~Tu Bogusław
10705 III,30| tym, com usłyszał, wolę poszukać innej.~To rzekłszy odwrócił
10706 III,6 | oczy. Ten wszelako sam go poszukał i pocieszać zaczął:~- Nie
10707 II,18 | rozsadzona. Nakazano natychmiast poszukiwania. Jakoż nad ranem szukający
10708 III,27| wszystkich rajtarów puścił się na poszukiwanie wodza.~Ujrzawszy pana Andrzeja,
10709 II,9 | coraz dalej, niby swojej poszukując krzywdy, chociażby do króla
10710 III,8 | chłopa żal. Panie Andrzeju, a poszwargocz no onym psim językiem do
10711 I,4 | się z kolei, bo przeciw potańcowaniu w niedzielę, po mszy i w
10712 III,9 | gra jak na skrzypkach.~- Potańcują przy nich Szwedzi - przerwał
10713 I,7 | dziewczętami w karczmie chcieli potańczyć. Niechże będzie krew za
10714 I,22 | ze sprawą radziwiłłowską, potarga owe ogniwo, choćby z nim
10715 I,22 | znajomość nawet, wszystko było potargane. Nie było nic pomiędzy nimi
10716 II,19 | najgorszym razie będą się chcieli potargować.~- Ustępujmy, na Boga, ustępujmy!
10717 II,9 | lasach. Ci, którzy wyrabiali potaż i smołę, i ci, którzy zbieraniem
10718 I,17 | Gościewiczów - my tamtędy z potażem jeździm.~- Słyszycie dzwony?~-
10719 II,32 | ludzi do utrapienia całą potencję nieprzyjacielską przywiódł,
10720 III,3 | milszego jak przyjaźń takowego potentata. Ale myślę, że tak samo
10721 I,17 | syn, Radziwiłł, z dwoma potentatami zadzierać, gdyż i na Litwie
10722 II,6 | witebski.~- Ale z takim potentatem jak cesarz nie koresponduję -
10723 I,6 | być opieki jednego z tych potentatów, skoro by po jego stronie
10724 I,12 | witebski okrutnie go za to potępiają mówiąc, iż przez pychę to
10725 II,34 | dotąd myśli, żem ja się temu potępieńcowi, temu arcypsu ofiarował
10726 I,14 | siejbie żniwa hańby za życia i potępienia po śmierci nie zebrał. Wejrzyj
10727 I,14 | ścianę bił i krzyczał o potępieniu. Wił się jak piskorz. Chciał
10728 II,2 | rozgrzeszy - choćby zasię i potępił, wolę gorzeć za błąd mój
10729 I,24 | ani wyroków dawać. A czemu potępiłaś?... A czemu wyrok wydałaś?...
10730 I,8 | Wszyscy zacni ludzie go potępili, i aż nadto, bo powiadają,
10731 II,26 | przez Boga i ludzkie sądy potępion za zabójstwa i swawolę,
10732 II,1 | go także za zdrajcę, za potępioną duszę radziwiłłowską. Wśród
10733 I,21 | widzę - za cóż bez sądu mnie potępiono?...~- Dobrze, dobrze! Niechże
10734 III,27| Słuchaj mnie, Michale, zanim potępisz - odrzekł ponuro Kmicic. -
10735 III,9 | jenerał Węgier, jenerał Poter, Benzy, nie licząc pomniejszych
10736 III,22| z Billewiczów, jak psa, poterał.~- Dziękuję waćpanu za ostrzeżenie -
10737 I,10 | zasobna i wojną dotąd nie poterana kraina wielkopolska nie
10738 II,2 | Choćbyście dwakroć byli potężniejsi - zguba wasza w moim ręku,
10739 II,42 | palba stawała się coraz potężniejsza, widoczne było, że pan Sapieha
10740 II,23 | owe stawały się większe, potężniejsze. Aż wreszcie dojechał do
10741 I,16 | najzręczniejszym dworakiem, nie mógłby potężniejszego argumentu na obronę swych
10742 III,29| zaścianka, zesłabł, a coraz potężniejszy krzyk nieprzyjaciela zwiastował
10743 I,14 | dzisiaj odbuduję na nowo i potężniejszym niż dotąd go uczynię. Ogień
10744 I,21 | chociaż o mały kamień się potknie, ten łatwo upadnie, a kto
10745 III,6 | rudawych wąsów... Jeszcze jedno potknięcie konia, jeszcze chwila, a
10746 II,34 | niewolnictwa przywykłych. Jakoż w potłuczonej głowie Tatara, mimo całej
10747 II,28 | grzmotnąć. Byłby przy tym potłukł szklenice, gąsiory i stół
10748 III,5 | trudem udało się oficerom potłumić. Lecz król, który do rana
10749 II,19 | których przestrach wiarę potłumił, nie zasłużyliście na to,
10750 I,3 | mi Bóg miły, na sieczkę potnę.~- No! ależ cię osiodłali!~-
10751 I,23 | otwarte... Bacz i na to, co Potocczyzna pocznie. Oni kupą chodzą,
10752 III,1 | gdzie się ukazał, płynęła potokiem krew szlachecka i chłopska.
10753 II,24 | zakrętem wojsko idzie od potoku!... Dla Boga! czy nie Szwedy?!~-
10754 II,7 | pismo ode mnie otrzymał, i potomkom by je w testamencie przekazał,
10755 I,10 | dzisiejszym ojczyznę ocalili.~- Potomne wieki oddadzą nam sprawiedliwość -
10756 II,27 | owe punctum zamieścili, potomni tę konfederację po wiek
10757 III,26| Kowalskim dzieje pisać będą i potomność jego imię wysławi.~Umilkł
10758 II,28 | na sąd postawić, aby dla potomnych był stąd przykład, że ni
10759 III,32| cnocie samej blasku chwały, a potomnym zachęty do naśladowania
10760 II,42 | poczęta! - krzyknął Kmicic.~- Potoniem! - odpowiedział Akbah-Ułan.~-
10761 II,19 | arka Noego unosił się nad potopem klęsk i niedoli, więc w
10762 II,19 | Noego nie może zginąć w potopie!~Tak oni ze sobą rozmawiali
10763 II,25 | niemal ludzie zginęli lub potopili się w Kamiennej i w Dunajcu.~
10764 II,16 | obronić wśród powszechnego potopu klęsk Jasna Góra?~"Będziem
10765 II,33 | kołpakiem nasuniętym na oczy, potrącając ludzi po drodze.~Dopiero
10766 II,1 | raczej biegał po izbie, potrącał nogami tapczany, aż wreszcie
10767 I,10 | skoro na to idzie, to i my potrafimy o naszych głowach pomyśleć!~-
10768 I,1 | nakryty, a na nim wszelkich potraw obficie, zwłaszcza wędlin
10769 I,10 | a że niezbyt to posilna potrawa, więc i jego miłość chudsza
10770 II,35 | śledziły niespokojnie każdą potrawę, a gdy mu przynoszono półmisek,
10771 II,6 | pachołcy, wyprawieni po potrawy do Bobrownik, przyjechali
10772 II,24 | uniesienie, więc siły jego potroiły się, ruchy stały się podobne
10773 II,17 | pierwszym impetem, ale z potrójnego odbicia o lody nagromadzone
10774 I,25 | albo ich w piwach mocnych potruć, albo o co tam nietrudno,
10775 II,13 | rodzin szlacheckich, które potrwożyła była wieść o bliskim nadciągnięciu
10776 III,28| czaszki leśnego zwierza. Potrzaskane kulami czaszki są jeszcze
10777 III,19| Sapieha - odrzekł - to nim tak potrząsnę, że cała Rzeczpospolita
10778 I,6 | przebaczenia, bo ci boskie potrzebniejsze..."~Panna Aleksandra polała
10779 III,11| dzień dłuższy, tym podkurek potrzebniejszy. Pan Czarniecki wielki wojennik,
10780 II,20 | zaszczycenie całości ojczyzny potrzebować będzie."~Uniwersał ten odczytywano
10781 III,23| poufały, ja zaś, gdybym potrzebowała konfiilenta, pewnie byś
10782 II,22 | siła i jaka zasłona?... Potrzebowałby tylko ów Babinicz dać znać
10783 II,8 | jeszcze urodziwsze... i nie potrzebowałbym z tej komnaty wychodzić,
10784 II,41 | zasługę mieć przed Panem, a potrzebowałbymli predykanta, to bym swego
10785 II,6 | Jakoż istotnie wojska owe potrzebowały jakiegokolwiek naczelnika,
10786 III,9 | i nocą, jeść i spać nie potrzebując.~Pan Czarniecki tak był
10787 II,3 | Naprzód są dwa listy, potrzebujące prędkiej ekspedycji. Maszli
10788 I,12 | waszmościów, bo i wy wypoczynku potrzebujecie, i mnie robota pali. A przyjdźcieże
10789 II,8 | dostatków, chwała Bogu, nie potrzebujemy we Francji szukać, przeto
10790 I,25 | namysłu książę.~Sam Kmicic potrzymał konia do wsiadania, a książę
10791 I,20 | wypadło dwóch pachołków dla potrzymania koni.~Jednocześnie we drzwiach
10792 II,23 | skinął tylko, aby mu konia potrzymano, sam zaś zsiadł i rzucił
10793 III,4 | wzięły pęd największy i potuliwszy uszy, wyciągnęły się tak,
10794 II,16 | Srodze go tam na Podlasiu poturbował, a teraz w Tykocinie oblega.
10795 II,4 | z czeladzią, trochę jeno poturbowaną, jechał spokojnie ku Szczuczynowi
10796 II,34 | Bogusław nie kontentując się potwarzą, jaką na mnie rzucił, jeszcze
10797 I,6 | osądzą, niech sejmy wyroki potwierdzą, niech włożą mnie do trąby,
10798 III,18| które i reputacja powszechna potwierdzała, książę zaś jakby na dobitkę
10799 I,21 | wówczas, gdy ich milczenie potwierdzało wyrok śmierci na niego.
10800 II,34 | nowinę wyczytał, bo się potwierdziło to, o czym już dawno mówiono,
10801 II,39 | przypiekania prowadzić.~Zeznania potwierdziły prawdę stów Kmicicowych.
10802 II,6 | postać hetmańska przybierała potworne kształty w wyobraźni nowego
10803 I,22 | nieprzyjacielowi. Było przy tym coś potwornego w tym zadowoleniu, z jakim
10804 II,16 | Była to wprawdzie wieść potwornie nieprawdopodobna, lecz owóż
10805 II,13 | bardziej gorączkowe, coraz potworniejsze.~I jak gdy kto w mrowisko
10806 III,1 | gałęzie, jakby macki morskiego potworu i zdawały się coraz zbliżać
10807 II,6 | zbiegłszy spod chorągwi, potworzyli kupy swawolne i trudnili
10808 III,30| straty własne po zażartej potyczce obliczyć i łup sprawiedliwie
10809 II,13 | udział; a pan Piotr prawił o potyczkach ze Szwedami pod Przedborzem,
10810 III,11| Skrzetuskim mógł się na równi potykać, nikt zaś w całym wojsku
10811 III,9 | obdarci, okrwawieni, co chwila potykający się o ciała poległych współbraci.
10812 I,18 | szereg pojedynków i mąż potykał się z mężem, rapier krzyżował
10813 II,20 | zamiast dawnych przyjaciół, potykali wszędy wrogów; zamiast poddania
10814 II,24 | niejeden książę panujący, poubezpiecza drogi, sam przeciw panu
10815 I,7 | na taki okropny widok nie pouciekają.~- Nie tylko nie uciekają,
10816 II,10 | tych mieszkańców, którzy pouciekali z miasta nie chcąc znosić
10817 II,6 | siła chłopstwa z dobytkiem pouciekało! Niechże to wojsko Duchowi
10818 III,28| rozkazu pułkownika Rosy poucinane ręce.~Tak wojna deptała
10819 II,6 | pytał Wołodyjowski. - W tak poufałej kompanii możesz mi, panie
10820 I,12 | inklinacja, przeto mnie do poufałości przypuszczał, bo i ja wolałem
10821 III,18| począł książę klepać z wielką poufałością pana miecznika po łopatce,
10822 III,23| we mnie. Zbytnioś waćpan poufały, ja zaś, gdybym potrzebowała
10823 I,25 | książę wojewoda, kogo z poufną misją wysłać. Skorzystam
10824 I,25 | majestat, tedy wyznaj mu niby poufnie, żem w duszy taki sam jego
10825 I,12 | hodował; ale księcia pana poufny i podobno wszystkie jego
10826 III,15| zacisnęły się w kąt klatki i poukrywane w słomę, jeno mruczeniem
10827 III,6 | się za włosy, niektórzy poumierali gryząc się wzajemnie zębami
10828 I,8 | robociznę, a wyście zaraz poumykali, ledwie z was łyka zdjęto.~-
10829 I,16 | z nimi. Głów im tam nie pourywają, a że czas wojny, w spokoju
10830 II,34 | nim pacierz minie, bo łby pourywam!~Pacholikowie skoczyli jeden
10831 II,16 | mogła się pod nie zbliżać. Pourządzał także koszyki i kuny żelazne
10832 III,15| sprzętów, z podstaw posągów pourządzano lawety i po upływie pół
10833 I,10 | pod Szweda? Kto rad prochu powąchać? Nuże, mości panowie, na
10834 II,15 | tu nie wystoimy!... Nie powąchamy ich pieniędzy... Brr! zimno!
10835 III,18| wszelako, żem to wiekowi i powadze uchybił, pierwszy nie bacząc,
10836 I,22 | wytchnienia, który nie chce się powadzić o nas ze Szwedami.~- Dajże
10837 III,3 | twierdzy wśród spokoju i powagí. Oczu nie wiązano ani jemu,
10838 II,17 | wprawy, że każdy ich strzał powalał nieprzyjaciół. Szwedzi spędzali
10839 III,27| nohajców, lecz on jednego powalił wystrzałem z pistoletu,
10840 III,2 | koncept Carolusowi w końcu powariuje! - zauważył Wołodyjowski. -
10841 III,2 | tym mogę.~- Pierwej my mu powariujemy pod Zamościem - odparł pan
10842 I,18 | stało, gotowi się pobić! Powaśnimy zdrajcę z najezdnikami,
10843 II,15 | księcia Heskiego. Nigdy on nie poważał zbyt Millera, powyższe zaś
10844 III,15| 14~Dnia 1 lipca, między Powązkami a osadą nazwaną później
10845 I,21 | żołnierze, ale nie dość poważni, skutkiem czego cała konfederacja
10846 I,10 | uciszyło się nieco, rzekł poważniej:~- I za tę to sprawę my
10847 III,22| lepiej, że zostanie ktoś poważniejszy od Patersona.~- Dasz że
10848 II,6 | to człowiek już w wieku poważnym, średniej tuszy, o twarzy
10849 I,4 | A potem dziewki dworskie powciągali do izby dla rozpusty!...
10850 III,9 | dni o chłodzie i głodzie, powędrowali nocą do Warszawy. Nie uchroniło
10851 I,18 | Szwedów puśćmy, ale nie powiadajmy im, kto jesteśmy. Owszem,
10852 III,22| Przezwał się wisielec. Nie powiadajże o tym nikomu, żeby mu jeszcze
10853 III,27| Bogusławowe, cała ich tęcza powiała u wału.~- Jedna to z największych
10854 I,13 | to rodu, jak twój, urzędy powiatowe... Zali wiesz, żeś ty Kiszków
10855 I,21 | muszę, ot! wykruszać siły w powiatowej wojnie, jaką zaścianek z
10856 I,10 | łęgi i równina zaroiły się powiatowymi chorągwiami jazdy w szyku
10857 III,6 | jakim dziedzic patrzy na powiązane snopy pszeniczne mające
10858 II,36 | rajtarowie leżeli już na trakcie powiązani jeden obok drugiego.~Teraz
10859 III,9 | wszystkie wiodły za sobą tłumy powiązanych w łyka jeńców. Ci szli przy
10860 III,21| był! W Krasnymstawie zaraz powiedziałam sobie: "Nie patrzysz na
10861 I,19 | gdzie po drodze ucapić, powiedziałbym mu do ucha parę słów, od
10862 II,26 | no - rzekł nagle król - powiedziałeś mi dziwne słowo w owym wąwozie,
10863 I,25 | księciem wojewodą wileńskim powiedzieliśmy sobie, że z tego sukna musi
10864 I,11 | strząsając resztki snu z powiek- że gdzie bym waszmości spotkał,
10865 I,26 | przymknięte, lewą brew, powiekę i lewy wąs osmolone. Wachmistrz
10866 III,27| jeden cal, ale poczęła się powiększać. "Gorze! - pomyślał pan
10867 III,5 | towarzystwa. Tłum w kwaterze powiększał się z każdą chwilą.~- Wina! -
10868 I,25 | niezwykły, bo liczbę zbiegów powiększali ci jeszcze, którzy mogli
10869 II,19 | znaczenie, tym bardziej powiększasz naszą hańbę.~- Niemniej
10870 I,10 | zachowane, podatki nie będą powiększone, a i wybierane będą w tenże
10871 III,27| kilku skokach odległość powiększyła się jeszcze bardziej, wyprostował
10872 III,15| Dusim się, dusim się!", powiększyły jeszcze przerażenie. A tu
10873 III,16| Bogusław innego także miał powiernika, a mianowicie pana Sakowicza,
10874 III,3 | fortecy wpuścić nie raczył. Powiernikiem królewskim jestem, wiem
10875 III,16| Książę dwóch ma tylko powierników: pana Sakowicza i Patersona,
10876 II,22 | miłościwy komendę nad nimi powierza, to go przeprowadzę w zdrowiu,
10877 II,24 | im było nawet tajemnicy powierzać, bo szli chętnie, skoro
10878 I,8 | funkcje niegodnym osobom powierzamy. Gdybyś jednak, uznawszy,
10879 II,24 | jak najdłużej głowy nad powierzchnią roztoczy morskiej utrzymać,
10880 I,11 | się gęsto, łamiąc gładką powierzchnię toni.~- Ryby tańcują - mruczał
10881 II,35 | większą spokojnością ci ją powierzę.~Nastała chwila milczenia.~-
10882 II,22 | ponosząc... Jemu to teraz się powierzmy, jemu Rzymian starożytnych
10883 I,12 | aby mu dyktatura została powierzona.~Jan Skrzetuski zamyślił
10884 I,19 | czaty nad brzegiem były powierzone, miało być rozstrzelanych,
10885 II,36 | iż nic mnie od spełnienia powierzonej mi funkcji odwieść nie zdoła.
10886 II,16 | dzień i noc obowiązani byli powierzonych im stanowisk pilnować.~Stanął
10887 I,10 | innemu wielkorządztwa tu nie powierzy.~Otyły człowiek zdjął znów
10888 II,13 | kontentując mnie, klasztor mi wasz powierzycie. Pamiętajcie i o tym, ażeby
10889 II,35 | najlepiej. Nigdy bym jej nie powierzyła człeku młodemu i nieznanemu.~-
10890 II,42 | płomieni swych Tatarów, aby powieść ich dalej.~Już stanęli w
10891 II,19 | człek pobił tamtych, tego powiesił i przypiekł po katowsku,
10892 II,5 | prorokował, że jeżeli cię nie powieszą, to będzie z ciebie pociecha!...
10893 III,1 | pozapalali opuszczone domostwa, powieszono kilkunastu chłopów wziętych
10894 III,3 | na miecze i poczęli nimi powiewać.~- Poselstwo - rzekł Zagłoba. -
10895 II,13 | oderwał się od szeregu i powiewając białą chustą zbliżył się
10896 III,6 | sztandar ze złotym lwem powiewał nad ich głowami.~Dalej,
10897 II,2 | napisać? Posłaniec, który powiezie list do hetmana, może i
10898 II,22 | Gońcy, umyślnie rozesłani, powieźli nowinę do Opola i ku szlakom
10899 I,22 | sobie.~Życie tak mu się powikłało, że stało się dla tej prostej
10900 I,26 | jeśliby się noga Szwedom miała powinąć. Wyjdą na jaw wszystkie
10901 III,31| wtedy, gdy nieprzyjaciołom powinęła się już noga i gdy korzyść
10902 I,23 | im się w Małopolsce noga powinie, tedy zaraz się Wielkopolska
10903 II,20 | odzyskać nie mogli, i Bogu powinnej chwały powrócić, sprofanowane
10904 I,7 | Waszmościowie szlachtą będąc powinniście rozumieć kawalerski obyczaj,
10905 II,21 | wojsko chce na powrót do powinności wrócić. Szlachtę i duchownych
10906 III,21| Wiśniowieckich i państwa Zamoyskich powinowaty; przyjeżdżał on raz do nas
10907 I,21 | krewniaczką. Panna jako migdał! Powinszować waszej mości!~- Gdzież ich
10908 III,5 | wysuwając się naprzód.~Tu powiódł okiem po zgromadzeniu; marszałek
10909 I,18 | niespokojniejszy.~- Zaliby się im nie powiodło?~- Wuj stary wojskowy i
10910 III,23| pytał! Wsadzę do kolaski i powiozę!~- Tak? - spytała dziewczyna. -
10911 II,18 | jeszcze o Kmicicu rozmyślać. Powisisz tu do rana, a teraz proś
10912 III,2 | Zamość walić niż jego po Powiślu szukać. Nie neguję ja Czarnieckiemu,
10913 I,8 | swoje powtórzyć. Wówczas powitała go uprzejmie, ale poważnie
10914 III,17| po zwykłych komplimentach powitalnych tak zaczął:~- Panie mieczniku
10915 III,9 | na środku majdanu. Wojska powitały go grzmiącym okrzykiem.
10916 II,7 | bracia po ceremonialnym powitaniu zostali wreszcie sam na
10917 I,3 | do Kokosińskiego - ty ją powitasz od nas wszystkich.~- Układałem
10918 III,5 | Skrzetuskiego, marszałek zaś, powitawszy ich wdzięcznie, spytał zaraz:~-
10919 I,25 | swoją, świeżo widocznie powleczoną różem i bielidłem, że nie
10920 II,13 | właśnie zachód był. Ciemność powlekła już okolicę, jeno kościół
10921 I,13 | pod rękę z księżną, której powłokę płaszcza niosło dwóch paziów
10922 III,32| istotnie wychodzić z cielesnej powłoki i nie wyszła. W miesiąc
10923 II,8 | ich żaru twarz dziewczyny powlokła się purpurowym rumieńcem,
10924 III,8 | straszliwe i głód, ale słońce powlokło złotem nędzę, zresztą zaczęły
10925 I,26 | ręce, konia jeno za cugle powodować, a wasza książęca mość patrz
10926 III,11| Tatarzy na smyczach, inni powodowali zdobyczne konie. Kmicic,
10927 III,23| niego i zaleją Taurogi jak powódź, i zemstę taką wywrze, o
10928 III,21| zamilczałby o najmniejszym powodzeniu i raczej by je przesadzał,
10929 III,6 | powstałych z deszczów i powodzi, i te wpadły w ręce polskie.
10930 III,4 | że wojsko za nim wali. Powodzie wiosenne powyrywały w drodze
10931 III,21| Podlasie bliżej. A gdy księciu powodziło się początkowo, pamiętasz,
10932 I,10 | szlachty na pospolite ruszenie powołanej. Prawdą istotnie bowiem
10933 III,32| starostwa naszego żmudzkiego powołany, jak niezmierne usługi oddał,
10934 III,18| nie wypada, za czym udaję powolne dla ich rokowań ucho; ale
10935 III,29| grzmieć to szybciej, to powolniej; kule świszcząc dolatywały
10936 III,18| Litwie. Stąd jego dla mnie powolność, do której go i wuj elektor
10937 I,26 | obcierania. Soroka z równąż powolnością i uwagą zabrał się do obmywania
10938 II,36 | wiedzieć... I nie dlatego, abym powolnych służb dla waszej książęcej
10939 II,16 | do samotności i milczenia powołują? Bracia moi, ojcowie czcigodni
10940 III,11| gniewał, ale za boki się brał powołując przy tym na świadków obecnych,
10941 II,8 | na moje prawa szlacheckie powoływał. Siła przy waszej książęcej
10942 II,9 | nie porwiemy...~Czasem też powoływano się na świeżą przysięgę.
10943 I,3 | Smoleńszczanie przejęli. Powoził pachołek siedzący w szyi
10944 I,25 | gdy do miast swoje załogi powprowadza, gotów nazajutrz zgodzić
10945 III,10| Wołodyjowski rzekł:~- Pan kasztelan powraca!~I wyszedł z izby.~Kasztelan
10946 I,15 | Zagłoba.~- Nic to! Jutro powrócą z chorągwiami Mirskiego
10947 III,27| niemu ludzie pana Korsaka i powrócili w nieładzie; druga, Wojniłłowiczowska,
10948 II,21 | niedługo do miłej ojczyzny powrócimy.~- O najjaśniejszy królu! -
10949 II,26 | poruszyć, a tak do czci powrócon być musisz.~- Bo to, mój
10950 I,10 | zamki będą Rzeczypospolitej powrócone. Vivat Carolus Gustavus
10951 II,16 | dziecka, następnie podniósł powrósło leżące przy armacie i począł
10952 II,16 | czeladzi wisielców, urwanych od powroza, podobna była nieco do dawnej
10953 III,20| można, choćbyśmy mieli po powrozach spuszczać się z tych okien.~
10954 II,21 | ludźmi... Tam mnie do belki powrozami przywiązał i męczyć począł,
10955 I,16 | tylko sam umiał.~- Żadnym powrozem ani łańcuchem nie przywiązałbyś
10956 III,4 | Czarnieckiego samego na powrozie wam sprowadzim!~Głupi! nie
10957 II,21 | kwaterę dla pana Andrzeja u powroźnika mieszkającego już za miastem.~
10958 III,16| go ogniem, rozum doradzał powściągliwość, strach zabobonny kiełznał
10959 III,16| radach.~Drugą przyczyną powściągliwości Bogusławowej było to, że "
10960 II,4 | że zaraz wewnętrzny impet powściągnął, ale się uśmiechnął i rzekł:~-
10961 I,10 | Skrzetuski. - Sam nieprzyjaciel powściągnie tę swawolę i te rozruchy.
10962 III,23| stała się wszędzie, a on z powsinogów niemieckich, z miejscowego
10963 III,26| się skończyło? więc owa powstająca i zwycięska Rzeczpospolita
10964 III,20| Sapiehę, a wówczas niezawodnie powstałby w całych Taurogach popłoch
10965 II,19 | osmalonych wąsów sople, powstałe ze zlodowaciałego oddechu,
10966 III,6 | szwedzkie pogrzęzły w błotach, powstałych z deszczów i powodzi, i
10967 II,41 | szablach.~- Mości pułkowniku, powstań waszmość! - rzekł grzecznie
10968 II,20 | Uprzejmości i Wierności wasze powstańcie. Nie czekajcie wodzów i
10969 III,16| Loewenhaupta, które, pobiwszy powstańców żmudzkich pod Szawlami,
10970 III,26| kraju, prócz luźnych partyj powstańczych, które zapewne na wieść
10971 II,25 | Przy stole z wolna począł powstawać gwar coraz większy. Nastąpiły
10972 III,31| tak owa Rzeczpospolita powstawała coraz groźniejsza, jowiszowego
10973 II,5 | przyczyn i Radziwiłła nie powstrzymają ani mu wstrętu nie uczynią,
10974 II,25 | królewskiej mości!~Wszyscy powstrzymali do pół już wzniesione puchary,
10975 II,11 | Wiśniowiecki, którego nie powstrzymało nieśmiertelną sławą okryte
10976 II,4 | komen...~Tu urwał żołnierz, powstrzymany groźnym wzrokiem Kmicica,
10977 II,23 | mości! - rzekł Kmicic.~I powstrzymawszy nieco konia, wycofał się
10978 II,11 | musiał się wszelkimi siłami powstrzymywać, aby nie krzyknąć mu: "Łżesz,
10979 II,4 | wszystkiego, co mu było wiadome. Powstrzymywała go od tego myśl, że niebezpiecznie
10980 II,7 | królowa polska mogłaby się nie powstydzić takiej urody.~- Królowa
10981 II,34 | dawni kompanionowie nie powstydzili... Czekajże, książę Bogusławie!~
10982 II,17 | szlachcic poczciwy i stało się powszechne szlochanie.~Ach! tej znużonej
10983 III,16| dźwięków chodził on w glorii powszechnych uwielbień, niby zaczarowany
10984 I,17 | ojczyźnie zbuntował. Nie powtarzaj tego nikomu, ale tak jest.
10985 I,17 | słyszał dziesiątki głosów powtarzających słowa: "Żywcem! żywcem !"~
10986 III,11| słychać było na pół mili drogi powtarzane ustawicznie słowo: "Warszawa!
10987 II,24 | którego uszu doszedł okrzyk powtarzany przez wszystkie usta.~Żołnierze
10988 I,24 | oznajmiła, czemu mi teraz to powtarzasz?"~- Nie pójdę! Niech, co
10989 II,15 | z poddaniem się, tylko z powtórzeniem odpowiedzi danej Kuklinowskiemu,
10990 II,4 | dopiero jego własne nazwisko powtórzone kilkakrotnie przez Józwę
10991 II,9 | do późnej nocy. Szwedzi powyciągali mieszczanki z domostw, by
10992 III,8 | raki z więcierza, za szyje powyciągamy...~
10993 I,25 | kilku dworzan siedzących z powyciąganymi nogami na krzesłach i drzemiących
10994 III,15| oknach, przy strzelnicach powycinanych w murze, na załamach wewnętrznych
10995 III,4 | Wittenbergiem do Wielkopolski. Głód powyciskał sine pieczęcie na twarzach
10996 II,25 | złote, jako włosy cienkie, powyginane dziwnym kunsztem w liście
10997 II,24 | miał przymknięte; pancerz powyginany od razów mieczów i kopyt
10998 II,36 | odjeżdżających, gdyż pan starosta powyprawiał oficerów po służbie.~Anusia
10999 III,19| Jako Bóg w niebie. A wojska powyprawiane wedle moich rozkazów?~-
11000 I,4 | Obaczcie no te szablice! czyste powyrki, jak mi Bóg miły! - zauważył
11001 III,4 | wali. Powodzie wiosenne powyrywały w drodze głębokie rowy,
11002 II,1 | wam łby poucinać i za płot powyrzucać, nimby się który rozbudził.~-
11003 I,25 | szwedzkich, które hetman umyślnie powysuwał tak daleko przeciw zastępom
11004 I,25 | starszyzna przynajmniej powyzdychała, to się drużyna rozbieży.
11005 II,39 | konfesje o desperacji od jeńców powziąłem, których moi Tatarzy przypiekali
11006 I,10 | postanowień na radzie nie powzięto, natomiast mówiono i narzekano
11007 II,36 | jakoby w jakichś z góry powziętych celach bałamuciła młode
11008 II,13 | wotów, szat świętych, nie pozabierają sprzętów kościelnych? Zali
11009 III,7 | potężnymi szańcami, na które pozaciągano działa.~Nie do zdobycia
11010 II,25 | mając, jasno i wyraźnie jej pożądać nie śmiał. Radziwiłł był
11011 I,10 | materii, nie umiał rady pożądanej udzielić.~Posłano tedy po
11012 I,14 | pod szwedzkie nogi będzie pożądany... Radziwiłł wzywający pomocy
11013 II,34 | flaszka z wódką.~Żołnierz wpił pożądliwe oczy w posiłek, wargi i
11014 II,29 | sobą przyszłości, chyba pozagrobową, na której widok drżał.~
11015 II,15 | Ludzi narżniemy, działa pozagważdżamy. Oni się tam niczego nie
11016 II,25 | zwiedzieli i wszędy drogi pozajmowali.~- Słyszysz, Tyzenhauz? -
11017 II,6 | Trubeckiego i Srebrnego stały w pozajmowanych przez się okolicach bezczynnie,
11018 I,25 | Harasimowicz), tedy w ziemię pozakopywać, byle nieznacznie, żeby
11019 II,8 | że oczy rwał. Peruka jego pozakręcana była w misterne i faliste
11020 II,16 | istotnie szaleństwem. Szlachta pozakrywała oczy rękoma, mnisi nasunęli
11021 I,22 | Niektórzy marszczyli brwi, inni pozakrywali twarze rękoma. Nawet dworacy
11022 I,13 | taką, ale jazdę, Boże się pożal, bo koni w ich ojczyźnie
11023 II,23 | by nieprzyjaciel szwedzki pożałował swojej imprezy.~Tu Tyzenhauz,
11024 III,16| właśnie boi się, by nie pożałowała położonej w nim ufności,
11025 III,15| hojnie nią szafowano, a pożałowano tylko samego nieprzyjaciela.
11026 I,5 | pokostnieli.~- Niczego im nie pożałuję, bo to waćpańscy żołnierze.~
11027 II,41 | co teraz czynię.~- Nie pożałujecie!~- Całe życie będę waszej
11028 III,29| Padniemy jeden na drugim! Nie pożałujem krwi za wiarę i ojczyznę!~
11029 II,40 | Bogusławowej wyprawy.~Kmicic pozamykał szczelnie wszystkie drogi
11030 I,12 | się we trzech na naradę, pozamykali wszystkie drzwi, nikt nic
11031 II,14 | żadnego wojska, jedno chłopi pozamykani w chałupach. Pułk Finów,
|