1657-bijci | bijem-cesar | cetka-czeka | czela-dopus | dopyt-dzwie | dzwig-goral | gore-instr | insty-kielz | kieml-kozie | kozio-lejbg | lejc-medrs | medyc-nadal | nadas-naryc | narze-nieus | nieuw-obudz | obum-odzia | odzie-ostaw | osten-piecz | piedz-podej | podep-polap | polat-posie | posil-pozam | pozap-przej | przek-przyg | przyj-purpu | pusci-rozes | rozet-rudni | rudy-sierp | siers-spali | spalo-strac | strad-szkap | szkar-truci | truda-ulegn | ulekl-uzde | uznaj-winni | winny-wstrz | wstyd-wymus | wymyk-wywal | wywar-zajaz | zajde-zarec | zarek-zbroj | zbrud-zlupi | zlust-zwrac | zwroc-zzyma
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
11545 I,19 | najgłupszego oficera, aby go przekabacić nie mogli, ale i ten albo
11546 II,2 | znajdzie się co wypić i przekąsić... Tamte konie porwali nam,
11547 I,12 | wyprawą. Pora na gorzałkę i przekąskę! Źle się bić o pustym brzuchu.~-
11548 II,16 | że wybór już uczynił i przekładając dostatki, wesołe uczty i
11549 II,4 | dobrze podlany, nad wszystko przekładam.~To rzekłszy (a mówił bardzo
11550 II,2 | diabelskie auxilia nad boskie przekładasz: - Kmicic.~P. S. Konfederatów
11551 II,26 | sam własne dawne uczynki przeklął i z tej piekielnej drogi
11552 II,2 | że go krzywdzą, grożąc przekleństwem ojcowskim, jęcząc i narzekając.
11553 I,13 | ojczyznę! - ozwał się Jan. - Przekleństwo temu domowi, hańba i gniew
11554 III,22| jechać i przy tym sił mnie ta przeklęta febris całkiem zbawiła.~-
11555 II,15 | zaszło, nie ustąpię, póki tej przeklętej twierdzy w kupę gruzów nie
11556 I,5 | ukrywaj go!... To człek przeklęty!~Oleńka podniosła obie ręce
11557 I,11 | mu ani zaklinać się, ani przeklinać wobec chłopaków, więc chociaż
11558 I,6 | o miłosierdzie, jęcząc, przeklinając i grożąc zarazem. Strach
11559 III,26| łzach, jakoby natchniony. I przeklinał Bogusława tak, że aż słuchającym
11560 III,21| komendę...~Długo jeszcze przekomarzali się w ten sposób i coraz
11561 I,12 | się waszmościowie o tym przekonacie.~- Wszakże to dziedzictwo
11562 II,18 | Miller. - Że niebezpieczny, przekonałem się z własną niepowetowaną
11563 III,20| wyprawę... Ja panią nie przekonam, nie uwierzysz mi, a jednak
11564 II,34 | mimo woli najlepszy sposób przekonywania ludzi wschodnich, do niewolnictwa
11565 III,29| Szwedzi, od strony Kiejdan przekradał się po wilczemu Sakowicz.
11566 III,5 | królowi przeniósł?~- Ja to się przekradłem - odrzekł pan Jan.~- Dajże
11567 III,11| jakowe posiłki do miasta nie przekradły.~Pierwsze wieści przyszły
11568 III,21| wsparłszy rączki na kolanach, przekręciła na bok główkę, naśladując
11569 I,16 | jako łaskawy monarcha, przekreślić może...~Pan Andrzej mówił
11570 III,16| zatarta i niewyraźna, aby przekroczenie jej stało się z czasem łatwiejszym
11571 III,30| Siedmiogrodzian, Wołoszy i Kozaków przekroczy lada godzina południową
11572 III,26| szczerby zapełnione, znów przekroczył Dospadę i jak duch zniszczenia
11573 III,15| pałacu? - krzyczy chcąc przekrzyczeć gwar i wycie ludzkie.~-
11574 III,29| pewno, posłał do miecznika przekupionego człowieka z listem niby
11575 II,27 | noce i dnie bili młotami, przekuwając na oręż niewinne narzędzia
11576 I,26 | traktem zatrzymywali się dla przekuwania koni i reparacji wozów.
11577 II,26 | Sam się roboty własnej przeląkłem. Nie wiedziałem, co czynić...
11578 II,12 | skruszonym Babiniczem. Lecz się przełamał raz jeszcze i rzekł:~- Pytaj!~-
11579 III,11| waląc kupą a w milczeniu.~Przełamanym Szwedom znów skoczyły na
11580 I,25 | który walczy ze sobą i przełamuje w sobie wybuch gniewu lub
11581 II,14 | czasu oczy i patrząc na przelatujące nie opodal granaty tak,
11582 III,18| dusza starego Billewicza przelatuje nad płomieniami.~- Głupiś! -
11583 II,14 | budowle. Pojedynczy jeźdźcy przelatywali ciągle co koń wyskoczy od
11584 II,24 | widniał błękitny pas nieba, przelatywało od czasu do czasu czarne
11585 II,15 | Kmicica nie spostrzegł, bo przelazł na drugą stronę obejrzeć
11586 II,24 | ptak nie mógłby przez nie przelecieć.~Nieraz król i dostojnicy
11587 III,31| koniach w przeciwną stronę. Przelecieli przez Wołmontowicze jak
11588 II,24 | śniegów, skał, wichrów i przełęczy, sobie tylko znanymi "pyrciami",
11589 II,28 | jak jeden człowiek.~Więc przelękli się tego przedsięwzięcia
11590 II,36 | Oficer potoczył naokoło przelękłym wzrokiem i ujrzał dzikie
11591 I,10 | ma szlachta krew, aby ją przelewała.~- Tak to, tak! Wszyscy
11592 III,15| ojczyzny, pięćdziesiąt lat przelewały krew nieprzyjacielską przy
11593 II,27 | ucisk, zdzierstwa, rabunki, przelewanie krwi niewinnej i wypowiadano
11594 III,15| rozbestwionej niedawnym przelewem krwi czeladzi, nawet karniejsze
11595 III,28| się krzyżem na ziemię i przeleżała tak aż do rana.~Nazajutrz
11596 II,4 | na głód, niewywczasy i przeliczne zgubne terminy niż przeciw
11597 II,6 | się i Szwedzi, nim mnie przełkną. Albo też chciałbym, by
11598 III,4 | ku niemu. Chciał Szwed w przelocie wbić swój rapier aż po gardę
11599 I,25 | Bogusław rzucił bystre, przelotne spojrzenie na pana Andrzeja.~-
11600 II,26 | się przedtem popisywał?~Przelotny rumieniec zabarwił bladą
11601 II,13 | Który pomiędzy wami jest przełożonym zakonu?~- Jam jest! - rzekł
11602 III,6 | zwalił drugiego, trzeciemu przełupał hełm i głowę na dwie połowy
11603 II,41 | i niech patrzy, aby nie przemądrował.~- To nie moja rzecz! -
11604 II,6 | wojewody Minerwa nad Marsem przemaga. Ale obok Minerwy i Marsa
11605 I,5 | żołnierskim coraz bardziej przemagały okrzyki groźby i wściekłości.
11606 I,6 | których nędzarze rozgrzewali przemarzł członki, a gdy kto przejeżdżał,
11607 II,12 | widział, że wszystkie pozory przemawiają przeciw jego wiadomościom
11608 III,30| i dobre uczynki ludzkie, przemazano mu w tej chwili wszystkie
11609 II,9 | ratunku i nie masz nadziei ! Przemęczywszy się przez noc na łożu zerwał
11610 II,24 | rozjaśniło się, jakby jakaś przemiana spełniła się nagle w jego
11611 II,28 | lepsza koza złapie i na kozła przemieni. Dalibóg, w życiu nie widziałem,
11612 III,11| wielkiego hetmana w hulakę się przemienia.~- A wiecie, czemu mi tak
11613 II,19 | jako błyskawica na niebie przemijającą, po której wieczność niezmienna,
11614 II,11 | ale takie służby bywają przemijające, będąc zaś poddanym naszego
11615 II,15 | myśl szybka jak błyskawica przemknęła przez głowę de Fossisa,
11616 II,23 | Jan Kazimierz.~Uciekający przemknęli szybko.~- Ot, co by nas
11617 II,10 | msze śpiewano.~Wszystko to przemknęło jak majak przed zdziwionymi
11618 I,6 | zsiadała z konia, gotowa przemoc przemocą odeprzeć. Ale upłynął
11619 II,16 | wystarczy, żadna ręka tamtej przemocy nie zmoże? Jeżeli tak jest,
11620 II,36 | panna do kolaski, bo nożyny przemoczysz... A nie bój się!... U matki
11621 II,13 | rzekł:~- Bramy piekielne nie przemogą mocy niebieskich. Uspokójcie
11622 I,4 | strony kloca suszyły się przemokłe od śniegu buty.~- To waćpanny
11623 I,24 | taka chęć widzenia jej, przemówienia do niej, że przestał rozmyślać:
11624 I,25 | tego prawo. Jeśli zaś nie przemówiłem ci tym porównaniem do głowy
11625 II,17 | tynku.~Olbrzymie kolubryny przemówiły.~Rozpoczął się straszliwy
11626 II,6 | wielmożny wojewodo! - rozpoczął przemowy Zagłoba. - Choćbym starożytnych
11627 II,5 | dlaczego się w prze-braniu przemyka, i próżno bym głowę nad
11628 II,5 | Ale w takim razie nie przemykałby się w przebraniu, i to dokąd? -
11629 II,25 | arcybiskup lwowski, dalej łucki, przemyski, chełmiński, ksiądz archidiakon
11630 III,4 | ratunku.~Poszedł Duglas pod Przemyśl spróbować, czyliby ta przynajmniej
11631 III,11| Duglasem stojąc u Narwi, przemyśliwała, jakoby oblężonym przyjść
11632 I,7 | złego ducha, jeno ludzka przemyślność.~Nawet i biskupi tam z królestwem
11633 II,16 | wydajesz mi się roztropny i przemyślny, a przy tym czuję w tobie
11634 II,14 | ukrzepiało walczących, jak widok Przenajświętszego Sakramentu i spokojnie z
11635 II,6 | wierze bluźniących z ujmą dla Przenajświętszej Patronki naszej, która o
11636 II,14 | Księdza Kordeckiego, niosącego Przenajświętszy Sakrament, prowadził pod
11637 II,10 | Oleńka, cudem z Kiejdan przeniesiona, ukaże się jego oczom.~I
11638 III,16| snów rozkosznych. na jawę przeniesione; upajające wschodnie wonie
11639 I,13 | Małośmy to ucierpieli, mało przenieśli?!... Spuszczaliśmy się na
11640 II,19 | z serc waszych! Duch mój przenika ziemię i powiada wam: Kłamią
11641 II,1 | pogodny. Zachodzące słońce, przenikając skośnymi promieniami w gęstwinę,
11642 II,14 | Pokotem!~Orle jego oczy przenikały przez dymy, kurzawę; skoro
11643 II,35 | Gryzeldy, której surowości i przenikliwego rozumu bał się pan starosta
11644 II,15 | w postaci mgły zimnej a przenikliwej, która zbijała się miejscami
11645 III,16| zwierza. Bawiła księcia własna przenikliwość, subtelność i bystrość,
11646 II,17 | dosyć? Odpowiedziano, że przeniosą i więcej.~Tymczasem oglądano
11647 II,16 | zmyka dalej. Ej! że też go przeniosło!~Tu zwrócił się do Zamoyskiego:~-
11648 I,11 | zatrzymywał i ugaszczał.~Przenocowawszy tylko, ruszyli rycerze nazajutrz
11649 II,14 | jeść - patrzcie, wszystko przenosi i idzie na nas!~Słuchał
11650 II,15 | skutkiem czego kule poczęły przenosić. Niektóre dolatywały, szybując
11651 I,17 | żadna i wszyscy owi jeńcy przenosili go o głowę godnością i znaczeniem.~
11652 II,13 | oddziały konnych żołnierzy przenoszących się szybko z miejsca na
11653 III,23| ze strachu, jeno się tam przenoszę z roztropności, abym więcej
11654 II,13 | Matka Boska talarów w przeorskej skrzyni nie potrzebuje."
11655 II,19 | bieda minęła.~A było przy przeorze jedno krzesło próżne, przed
11656 II,4 | cierpieć, za co moje ma przepadać? Com ja zawinił? Jeżeli
11657 III,1 | godzin odłączyć, bo zaraz przepadał bez wieści, a jeńcy, którzy
11658 III,3 | Rozpoczęły się znów nocne alarmy, przepadanie bez wieści mniejszych oddziałów.
11659 III,20| zapewniać, że tych pieniędzy za przepadłe uważać nie trzeba, bo przecie
11660 I,2 | nie przecz, Jędrusiu, przepadliśmy z kretesem.. ~Tu się zaciął,
11661 III,23| książę. - Tabor mój i rzeczy przepadły. Recedere już za późno,
11662 III,5 | zasługi w pamięci ludzkiej nie przepadną.~- A jam jest Zagłoba! -
11663 II,41 | się ciebie - rzekł - ale przepadnij!~- Przyjechałem z pismem
11664 III,16| przybrany w srebrną zbroję, a przepasany błękitną wstęgą, którą panna
11665 II,24 | otwarte, dymiące nozdrza ku przepaściom, z których głębi śmierć
11666 III,29| płaskiego brzegu, przez który przepędzano bydło do boru.~Pan Tomasz
11667 I,10 | wystarczy ten głodny naród przepędzić i za morza do bezpłodnych
11668 I,12 | nie to, pewnie by mnie nie przepędziła. Ot, patrzcie! Właśnie tam
11669 II,11 | Wreszcie słowa Wrzeszczowicza przepełniły ten kielich goryczy i żółci;
11670 III,11| potężnie. Przez jakiś czas przepierali się, zupełnie jak zapaśnicy,
11671 II,28 | rycerze poczęli do siebie przepijać, coraz to na inne intencje
11672 III,11| sobie już nieco podchmielił przepijając do gości, począł się zaraz
11673 III,11| wesoła. Sam pan Sapieha przepijał raz po raz do gości, to
11674 II,2 | Kmicicowa partia, którzy we dnie przepijali i tracili to, co nocą zdobyli
11675 I,2 | za to w kości przegrał i przepił - od trzech lat przy panu
11676 II,16 | wrzawą wojenną, wy, których przepisy zakonne do samotności i
11677 III,21| czym wszczyna się rozmowa przeplatana kręceniem fartuszka, spoglądaniem
11678 I,5 | pachołków z oficyjerami. Tych przepłoszyłem, a oficyjerów... na Boga,
11679 I,25 | okrutnie Zołtareńko owych ludzi przepłoszyli, bo to zawołany żołnierz
11680 III,23| przeciw nim wyciągnął, i przepłukiwali bez miłosierdzia wszystkie
11681 II,42 | naprzód, iż za dwa dni nie przepłyną poza szańce.~Wówczas kazał
11682 III,9 | jej obronie tej rzeki nie przepłyniem!~Tu czapkę cisnął na ziemię,
11683 II,11 | zastępy jego sprzymierzeńców, przepływając wedle niezdobytych murów
11684 I,23 | laudańska przypilnuje, by ci nie przepomniano.~- Żeby prawdę waszej książęcej
11685 II,6 | niektórzy doświadczeni ludzie przepowiadali nawet, że wkrótce zwrócą
11686 I,25 | człowieka! Pamiętaj, że ci to przepowiadam. Ale czemu to brat nigdy
11687 II,11 | prędzej wskazówka boża i przepowiednia, że jeśli wytrwa, jeśli
11688 III,27| zwyczajne.~We dwie godziny, jak przepowiedział Kmicic, stanęli przy owym
11689 II,15 | na pomoc Częstochowie.~- Przepowiedziałem, że te strzały rozlegną
11690 II,10 | proroctwach odgadnięta i przepowiedziana... Oj, do Częstochowy ludziom,
11691 II,40 | astrologowie, którym wierzył ślepo, przepowiedzieli mu w Prusach, iż osoby jego
11692 I,10 | miłość być prorokiem, to przepowiem, co się stanie. Pan wojewoda
11693 I,7 | ruszy pod waszecią bronić przepraw na bagnach - żywo! Reszta
11694 III,29| i bagnistą, przez którą przeprawa, zwłaszcza w pośpiechu,
11695 I,10 | obsypać szańcami, które by nad przeprawami panowały.~- Gdy się już
11696 III,27| niechaj orda, jako może, przeprawi się przez głęboki brzeg
11697 III,11| tejże jeszcze nocy począł przeprawiać wojsko za Wisłę. Przeprawiła
11698 I,10 | Widziano ich jak na dłoni, przeprawiających się przez Noteć - po czym
11699 III,7 | ich szablą i muszkietem.~O przeprawie bądź przez San, bądź przez
11700 III,4 | szumiała żółtą falą, o przeprawieniu pomocy wpław nie było co
11701 III,11| przeprawiać wojsko za Wisłę. Przeprawiła się więc pierwsza laudańska,
11702 III,18| Radziwiłłów, wiesz, żeśmy do przeprosin nieskorzy; wszelako, żem
11703 II,36 | człowieka, który miał dziewczynę przeprowadzać.~Rozmowa z Kmicicem uspokoiła
11704 III,8 | Gdzie indziej czyszczono lub przeprowadzano konie, słowem, życie obozowe
11705 II,22 | nad nimi powierza, to go przeprowadzę w zdrowiu, choćby po brzuchach
11706 I,10 | absolutum dominium będzie do przeprowadzenia łatwiejsze.~- Zali po to
11707 II,22 | Komu słuszniej można by przeprowadzenie króla powierzyć?~Ale pan
11708 I,25 | istotnie zacny koń.~- A przeprowadzić no go! - krzyknął Kmicic. -
11709 II,3 | z waszą miłością wszędy, przeprowadzim przez Szwedów i przez hultajów,
11710 II,22 | Duglasowych podjazdów.~- Przeprowadzisz waszmość pan, jeśli również
11711 I,7 | pochodni oświecał jakoby przeprowadzkę świętojańską dzierżawcy
11712 II,6 | udał się do swojej kwatery, przeprowadzony okrzykami wojska.~- Dalibóg,
11713 I,11 | wszędzie świeże były na przeprzążkę. A za Bielskiem puszcza
11714 II,28 | miała naturę, że nikogo nie przepuściła, żeby mu zaraz serca nie
11715 II,25 | roztoczył taki, sułtana godny, przepych, aby okazać królowi, że
11716 II,25 | dziękował. Nuncjusz, lubo przepychów zwyczajny, zdumiewał się
11717 II,8 | jako Wołoszka, we wschodnim przepychu niż w dworności, zaś księżniczka
11718 I,10 | była południowa, pogoda przepyszna. Powietrze leśne pachniało
11719 III,9 | bo wstało słońce jasne, przepyszne, i rozświeciło całą krainę.~
11720 II,25 | skórze grającej barwami, przepysznej. Na koniec dotarli o ćwierć
11721 I,8 | przedni, z gardą złotem przerabianą; do tego półpancerzyk z
11722 III,17| od perłowej rannej szaty, przerabianej srebrem; spostrzegł jednak
11723 II,27 | wyżej teraz podnosił głowę, przeradzał się, ducha zmieniał i w
11724 II,18 | Wyobrażał sobie: jak się przerażą, jak Miller będzie zębami
11725 III,15| i dzikie okrzyki rosną z przerażającą szybkością, na czele leci
11726 II,16 | Częstochowy.~Widok też to był przerażający dla oblężonych tej świetnej
11727 II,16 | sporą wiązkę nowin, ale przerażających, zdolnych największy zapał
11728 II,13 | okropnym głosem surmów i trąb przerażał śpiące sługi boże? Zaliby
11729 III,29| polu. Świst i stukanie kul przerażało ją; zamęt, bieganie ordynansów,
11730 II,16 | wrażenie. Mniej jej się przerazili wieśniacy, lecz właśnie
11731 I,14 | wysłuchasz... Więcej się przerazisz, bo tu stanie się coś takiego,
11732 III,29| szwedzkich?~Wrzaski słychać coraz przeraźliwsze, jakieś dziwne, zamieszane,
11733 II,15 | zmieszały się z wyciem i przeraźliwymi wołaniami o ratunek szwedzkich
11734 II,36 | sam zaś zwrócił się do przerażonego oficera i chełpić się począł:~-
11735 I,13 | rzucisz szelmę w jedną przerębel, to on ci drugą wypłynie
11736 III,27| już czuje zimne ostrze przerlikające w ciało, więc miecz wysuwa
11737 II,26 | partyzanta majestatu i ojczyzny przerobi, a gdy na nic poszła ta
11738 II,23 | że się poprawił, że się przerodził i krwią za swe winy odpokutował?...
11739 II,24 | musi zatrzymać. Ta myśl przerodziła się w dzikie jakieś uniesienie,
11740 II,22 | doświadczenie do tego stopnia przerodziły słuchaczy, że nikt nie protestował,
11741 I,20 | co? - powtarzał za każdą przerwą pan Zagłoba.~List kończył
11742 II,15 | pogrzebem.~Lecz cisza nocna, raz przerwana, nie powróciła już aż do
11743 I,17 | Dalsze wybuchy zostały przerwane przez ludzi laudańskich,
11744 I,8 | jakowąś w rozmyślaniach przerwę.~- Z daleka, pane, spod
11745 III,23| miecznik westchnieniami przerywa wieczorny różaniec.~Najlepszą
11746 II,16 | czyńcie i samowolnie ich nie przerywajcie, gdyż im dłużej się wloką,
11747 II,13 | rozmokłego śniegu. Ciszę przerywały tylko przeciągłe głosy straży,
11748 III,8 | stronę Wisły razem z koniem przerzuciły, a dlatego mu nic. Obejrzał
11749 III,26| powtarzali to samo; były i przesadne wieści, jako zwykle w czasach
11750 III,16| był ów rycerz bez trwogi przesądny, tak się bał czarów, sennych
11751 I,7 | Poniewieża - słowem, wszyscy przesadzali się w usługach.~Panu Wołodyjowskiemu
11752 II,22 | łaskawie.~- Ale zbyt spiesznie przesądzasz i hańbę na cały naród przez
11753 II,42 | hetman - że kto w zemście przesadzi, temu się ona częstokroć
11754 III,28| się w gotowości do usług przesadzić, żaden zaś nie przewidywał,
11755 II,9 | jednak, że w Przasnyszu przesadzono może umyślnie tryumf szwedzki;
11756 I,10 | ze wszystkich powiatów - prześcigać końmi, zawadzać jedni o
11757 I,25 | księciu wojewodzie wileńskiemu prześcignąć.~- Jeśli taka łaska waszej
11758 III,4 | Niektórzy polscy żołnierze prześcignęli ostatnie szwedzkie szeregi
11759 III,17| czym na konie wierzchowe przesiądą i z kopyta ruszą. Do Gawny
11760 III,27| przed bitwą. Kmicic zaś, przesiadłszy się na zapaśnego dzianeta,
11761 I,3 | albo u państwa Hlebowiczów przesiadywał niż w domu, i tam to tych
11762 I,13 | ciche komnatki, w których przesiadywali razem. Co za słodycz, choćby
11763 II,15 | pochodnie i kłęby konopi przesiąkniętych żywicą.~Jak czasem stada
11764 III,5 | Lecz król, który do rana przesiedział na koniu, widział, co się
11765 III,9 | dotarli nocą do Czerska; tam przesiedziawszy w ruinach zamku trzy dni
11766 I,13 | również na tłumy. Wzrok jego przeskakiwał z twarzy na twarz, szukając
11767 I,6 | koronie zamyślał, że katolików prześladował...~I przychodziło nieraz
11768 II,10 | dobrego króla żałują. Szwedzi prześladowali ich srodze, zabierali domy,
11769 II,9 | praktyki i bezeceństwa byli prześladowani, ona im przytułek zapewniła
11770 I,4 | to natura zdolna znosić prześladowania losu i nie bronić się im.
11771 I,20 | jedni będziem cierpieli prześladowanie, nie nas jednych pomsta
11772 I,10 | się poza obozem i swymi prześladowcami, którzy w końcu, bez uwagi
11773 III,6 | chwili rzucić się na swego prześladowcę i przeszyć go szpadą na
11774 II,22 | wszystko posiadł, wiarę prześladuje, kościoły hańbi, i gdy mu
11775 II,14 | mieszając się z dymami, przesłaniała świat. Wyszli księża z relikwiami
11776 II,14 | chorągwie postępowały pod przesławną Jasną Górę, udzieliła się
11777 III,4 | uprzątnięto pomost na ostatnim przęśle mostu, aby silniejsze podłożyć
11778 I,13 | płaszcza niosło dwóch paziów prześlicznych; za nim baron Shitte prowadził
11779 I,19 | lub brodząc z jej biegiem, prześliznął się tuż koło prawego skrzydła
11780 II,5 | my! Jedna chorągiew się prześliźnie, a i to w Pilwiszkach musieliśmy
11781 III,4 | wykończonym moście, którego jedno przęsło, jeszcze nie ukończone,
11782 I,26 | jakiś stępą i w milczeniu, przesłonięci tumanem pary, która buchała
11783 I,11 | stawem, z trzcin odległych, przesłoniętych mgłą oddalenia, podnosiły
11784 II,11 | ukazywał się na przemian. Gdy przesłoniły go wyniosłości lub parowy,
11785 III,11| sam objeżdżał straże, sam przesłuchiwał schwytanych języków, natomiast
11786 II,16 | werbować ludzi. Wiek życia przesłużył w różnych broniach i obozach.
11787 II,9 | Nieraz też zastępowano mu na przesmykach i pasach pytając:~- Kto
11788 I,17 | czterdzieści ośm godzin w cekhauzie przespał i ziewał jeszcze, gdy go
11789 III,22| przybyciu do Taurogów i po przespanej nocy, książę wezwał na naradę
11790 II,5 | którym mieścina leżała.~Przespawszy się pod ciepłą wilczurą,
11791 I,13 | jego robota, to jednak nie przestałem miłować wszystkich Billewiczów,
11792 II,27 | rady...~- Jeżeli tak, to przestańcie go opłakiwać: pan Babinicz
11793 I,8 | jeszcze miłuje, to i nie przestanie go miłować. Co miał uczynić
11794 I,23 | to wiedz, że tym samym przestaniesz mi służyć.~- Ale ojczyźnie
11795 II,17 | a bite ciągle, bite bez przestanku coraz nowymi pociskami groziły
11796 III,29| i coraz pracowitszą, nie przestano bowiem atakować i kołowrotu.~
11797 II,20 | jeno pan nasz nogą granicę przestąpi, wraz szable na Szwedów
11798 II,12 | granica, której nie śmiałby przestąpić. Pana swego opuścił, Rzeczypospolitej
11799 III,30| ojczyzny!~A przecie zaraz po przestąpieniu granicy żmudzkiej byłby
11800 III,29| Anusinej wściekłość nie przestawała ani na chwilę targać jego
11801 III,16| żar się zamieni. Częste przestawanie ich ze sobą miało służyć
11802 I,6 | wysłał pachołków do chwytania przestępcy.~Prawo musiało go potępić.~
11803 II,19 | Chłop począł "zabijać" ręce, przestępować z nogi na nogę i wołać:~-
11804 I,3 | będziesz i ty z nogi na nogę przestępował, jak ją zobaczysz, bo białogłowy
11805 III,3 | boki brać, z nogi na nogę przestępywać, a sapać, a wargi odymać,
11806 II,28 | fyrkał i z nogi na nogę przestępywał, a jurzył się! Ale nic z
11807 II,8 | wzrokiem, których sam widok przestrasza, ale mnie Bóg tego odmówił...
11808 I,1 | spojrzał zdziwiony.~- Nie przestraszaj się waćpanna... Nie uczyniłem,
11809 II,23 | i innej emulacji się nie przestraszę.~- Tak waszmość myślisz?...
11810 II,15 | na słowa Pisma: jako dla przestraszenia Filistynów Izrael obnosił
11811 II,2 | rzekł stary dziwnym, jakby przestraszonym głosem.~I stanął nieruchomie,
11812 I,13 | zdziwi... albo zgoła przestraszy ten toast... ale... kto
11813 III,3 | murach między żołnierstwem, przestróg i rad z powagą udzielając,
11814 II,13 | zwyciężę!~ ~- Oto dla nas przestroga - rzekł ksiądz Kordecki -
11815 II,2 | Babinicza prędzej przyjmą przestrogę."~Babiniczem zaś nazwał
11816 II,1 | mięsiwa. Izba była dość przestronna. Soroka zaraz na wstępie
11817 II,33 | Dopiero gdy wyszli na miejsce przestronniejsze, pan Michał chwycił Kmicica
11818 III,14| Wołodyjowskim i zasiedli w przestronnym letniku, który Tatarowie
11819 II,5 | ogłupieli stoją. Chciałem was przestrzec pod innym nazwiskiem, byście
11820 III,5 | Kozacy, którzy mi tę oto gębę przestrzelili, a teraz boli mnie Szwed,
11821 II,14 | klasztorne miały przed sobą puste przestrzenie, nie najeżone żadnymi przeszkodami.
11822 II,22 | nieprzyjaciele nie zostali przestrzeżeni. Stanęło tylko na tym, że
11823 III,11| mrok nocny począł nasycać przestworze. Huk działa rozległ się
11824 II,4 | ziemi, przymrużając oczy i przesuwając co chwila sztych szabli
11825 I,10 | trzody. Tam gdzie na łąkach przeświecała woda rozlana szeroko, chodziły
11826 II,11 | że pan nasz boleje nad tą prześwietną Rzeczpospolitą, nad losem
11827 III,31| krwią. Nazwiska rycerzy, prześwietne czyny, wielkie poświęcenia
11828 II,32 | radując się w sercu, że tak prześwietnego królestwa stał się panem.~
11829 III,16| upajające wschodnie wonie przesycały powietrze, ciche dźwięki
11830 II,1 | się smuga czerwonawego, przesyconego płomieniem dymu, około której
11831 II,36 | próbę chciał mnie wystawić, przesyłając mi rozkaz wydania panny
11832 I,25 | znów książę Bogusław.~"... Przesyłajcie mi jak najprędzej /czytał
11833 II,10 | dawnych prywat, dawnych uraz, przesypywano kopce, zajmowano łąki i
11834 I,16 | mnie z toni... Przez to przeszedłem pod waszej książęcej mości
11835 I,3 | bo mi Jędruś do konceptu przeszkadzał.~- Byle z fantazją! co ma
11836 I,7 | zdradą?... Nie, bratku, nie przeszkadzałbym ja ci układać się z tą szlachtą,
11837 I,12 | ci dwaj panowie istotnie przeszkadzali, to chwała Bogu, że ich
11838 I,20 | mieczniku, zgoła to nie przeszkoda, bo przecież ichmościowie
11839 II,14 | przestrzenie, nie najeżone żadnymi przeszkodami. Czarne ich paszcze poglądały
11840 III,20| rozkazowi chciała, tedy przeszłabyś, ale po moim trupie. Tyś
11841 III,29| tym łatwiej Kupido strzałą przeszyje!...~I dobry humor ogarnął
11842 III,4 | rapiery puste powietrze przeszyły. Miał on ten sposób od białogrodzkich
11843 III,14| już zapomniał, tak miał przeszyte serce. Księżna Januszowa,
11844 III,31| lew, który przed chwilą, przeszyty pociskami, leżał jak martwy,
11845 III,30| matka, nowe miecze pierś jej przeszywaja. a ty się od niej odwracasz,
11846 III,6 | zagięty i wzrok po prostu przeszywający, więc gdy jeszcze przyszły.
11847 III,4 | mijając bokiem zastawę przeszywało gardło i wychodziło aż tyłem
11848 III,29| rzece, ginie w zaroślach, przetacza się na drugi brzeg. Jeszcze
11849 II,17 | nieprzyjacielski. Jedni imali się kół, przetaczając działa w miejsca najbardziej
11850 I,15 | i ciężki hurkot, jakoby przetaczanych dział.~- Co tam się dzieje? -
11851 I,21 | sprzedaje, co może, srebra przetapia na monetę, stada za gotowy
11852 III,5 | Szwed, i albo tę bolączkę przetnę, albo sam od niej sczeznę,
11853 II,17 | przekonali się oblężeńcy, że przetoczono je w inne miejsce. Odebrali
11854 I,12 | nieprzyjaciel depce naszą ziemię, przetom tu jest, mości panowie,
11855 II,5 | za to w piekle na skwarki przetopią!~- Bóg łaskaw, mój jegomość,
11856 II,5 | rzędzikach na pieniądze przetopił, byle jak najwięcej wojska
11857 II,5 | tęskno. A kiedy Radziwiłłem przetrącim, to się i do Szwedów weźmiem.
11858 II,34 | Rzeczpospolitę i całe Prusy przetratować. Czekajże, książę Bogusławie!"~
11859 I,21 | ciężko, straszno, ale trzeba przetrwać... Nie mów nikomu o tym,
11860 II,15 | od żołnierzy, którzy je przetrwali, i tak mówił:~- Tam zwaliło
11861 III,9 | karczma była pusta. Jedni tedy przetrząsali główną budowę, inni szukali
11862 II,1 | wachmistrzu, zdałoby się chatę przetrząść i pod ścianami pokopać,
11863 I,7 | Wołodyjowski zaś szukając panny przetrząsnął cały dom i znalazł ją dopiero
11864 II,41 | będzie mógł pan Andrzej przetrzymać ani wysłuchać.~- Niechże
11865 III,15| Krakowską wił się, targał i przewalał we krwi własnej.~Lecz coraz
11866 II,14 | niepewne nowych stanowisk, przewalały się w różne strony. Bezład
11867 II,27 | mniemali, że niemało im przewalczyć, przecierpieć i nałamać
11868 II,4 | pomoc panom.~Zawierucha przewaliła się od stołu w drugi koniec
11869 III,6 | chorąży.~- Jeszcze o świtaniu przewaliło się ich tyla, żeśmy zrachować
11870 II,39 | Czarnieckiego, zgniotą go przeważającą potęgą, ruszą na samego
11871 II,39 | Bogusław dowiedział się o przeważnych siłach sapieżyńskich i nie
11872 III,1 | jeśli Kazimierzowa fortuna przeważy, elektor po jego stronie
11873 II,4 | sam zachwiał się i w tył przeważył pod ciosem. Kmicic popchnął
11874 II,26 | nowa służba dawne grzechy przeważyła albo choć zrównała, to przyjm
11875 III,8 | siła rzymskich autorów przewertować, nim oficerem znaczniejszym
11876 III,16| panna Aleksandra musiała go przewiązać, zwalił z konia czterech
11877 II,3 | z wytartym barankiem i z przewiązaną twarzą, jakby po jakim karczemnym
11878 III,29| ranny nie spoczął w chacie z przewiązanymi ranami.~Po czym cała ludność
11879 I,4 | Żmudzin, bardzo był ostrożny i przewidujący.~- A o ślubie wy mówili? -
11880 II,21 | fragilis est, toż mnie się przewiduje, że cię wtedy inaczej zwali?~-
11881 III,10| Carolus wyszedł z saku. Przewidywałem, że na to przyjdzie. Jakże
11882 II,29 | straszniejsza, że przez nikogo nie przewidywana. Rzeczpospolita poczęła
11883 III,9 | Wołodyjowski omylił się w swych przewidywaniach. Margrabia Fryderyk wraz
11884 III,20| Boże, Boże! gdybym był przewidział taki rozkaz, wolej bym poszedł
11885 I,7 | testamencie, w osobnej klauzuli przewidziane. Niechże pan Wołodyjowski
11886 III,27| pierś. Ale stało się to, co przewidzieli pruscy wodzowie.~Oto natarcie
11887 III,6 | dostojności!~Czarniecki przewiercił go wzrokiem, za czym zwrócił
11888 III,28| od Jura lekką szabelkę, przewiesiła ją mężnie przez siebie na
11889 II,15 | na jednym z nich leżało przewieszone ciało kanoniera, prawie
11890 III,9 | nogi. Widziano wiele trupów przewieszonych przez działa i obejmujących
11891 III,17| sto tysięcy, i o potrzebie przewiezienia ich do bezpiecznych Taurogów.
11892 III,26| tylko armaty, ale "ducha przewieziono przez Wisłę". Wojsko klęło
11893 II,11 | postacie, coraz nowe twarze przewijały się przed nim w czasie podróży,
11894 III,23| jednemu rajtarowi za błahe przewinienie trzy tysiące rózg, po których
11895 I,13 | pierścień można go było przewlec. Srebrzysta szabla usiana
11896 II,16 | W ten sposób oblężenie przewłóczyło się, a zima nadchodziła
11897 I,19 | szlachta przeciw nam za przewodem Wołodyjowskiego burzyć się
11898 I,1 | piękne maksymy spamiętał, przewodniczki żywota...~- A którążeś najlepiej
11899 I,6 | tylko brała udział, ale przewodniczyła im, zadziwiając wszystkich
11900 III,6 | gdzie je prowadzi rogacz przewodnik.~Jeźdźcy polscy zwrócili
11901 II,34 | palić, rabować, wycinać!... Przewodnikiem chcesz mnie mieć! Ot, masz
11902 I,9 | komunikowi niebieskiemu przewodzi i tyle już nad piekielnymi
11903 III,6 | martwił się. Wysławszy z Przeworska list, odczytywał teraz po
11904 II,10 | nad brzegiem Styksu stoję, przewoźnika i łodzi wyglądam... Ja widzę!...~
11905 I,1 | mnie na takich szlachetków przewraca, którzy równymi nam się
11906 II,33 | błyskając przy tym zębami i przewracając oczy. Za tą niesforną i
11907 I,17 | jakoby jedną kulę, która przewracała się na gościńcu.~Nadbiegli
11908 II,1 | jakaś postać ubrana w kożuch przewrócony wełną do góry.~- A siła
11909 III,27| natarczywiej, o tyle właśnie przewyższając swych przeciwników, o ile
11910 I,12 | tylko pałace, lecz i zamki przewyższającą. Gmach stał na wywyższeniu
11911 I,2 | Kokosińskiemu równy, siłą jeszcze go przewyższający - i Zend, kawalkator, który
11912 I,10 | nieprzyjaciel nie miał sił przewyższających: miał więcej dział i wojska
11913 III,20| tak straszne, że stokroć przewyższały niebezpieczeństwa, na jakie
11914 III,3 | mojej nie zawiedzie nadzieje przewyższy, do szczęścia i spokoju
11915 II,26 | szeptał, żeby pana Łaszcza przewyższyć, któren wyrokami ferezję
11916 II,19 | spytał Miller.~- Tak jest! Przeżegnałem się... Myślę: czary, omam
11917 I,7 | udane, nie prawdziwe, i przeżegnawszy, nie znika. Nie masz w tym
11918 II,6 | oddziały, aby tym łatwiej przezimować, inni pozwolili rozjechać
11919 II,34 | niedoświadczony.~"Z góry mi przeznacza, czym mam być - pomyślał
11920 II,11 | się działo, i nieugiętego przeznaczenia, dochodzili do wniosku,
11921 II,18 | się w modlitwie i w swym przeznaczeniu, że nie słyszał, co do niego
11922 II,18 | dostojność... On śmierci przeznaczon i tak, a ja chciałbym się
11923 I,12 | kilkadziesiąt łokci, tylko dla gości przeznaczone. Tam podejmują uczciwie
11924 I,10 | zapaśnych i pociągowych, bydła przeznaczonego na spyżę, a zwłaszcza sług
11925 II,27 | na województwo poznańskie przeznaczyli, jeszcze za życia pana Opalińskiego.
11926 III,5 | Ale to wszystko jedno. Przeznałem go na wylot z tego, co ludzie
11927 II,20 | na pojedynczych Szwedów, przeznali już na wskróś całą okolicę,
11928 II,18 | murów, postępował coraz przezorniej. I znowu stanął, i znowu
11929 II,36 | siostro, wiesz, że mi nie brak przezorności... Wystawiłem też umyślnie
11930 III,11| zaniedbując.~Dzienną natomiast przezornością wieczorną folgę wynagradzał.
11931 I,11 | Stabrowski do Heleny - ale przezpiecznie, jakby nigdzie na świecie
11932 II,36 | U matki nie byłoby ci przezpieczniej...~- Pojadę teraz z waćpanem
11933 III,16| drogi prostował~Dla Twojej przezpieczności...~ ~Tymczasem powstał wicher
11934 I,11 | i szybowały w błękitnym przezroczu, podobne do czarnych krzyżyków;
11935 II,21 | twarz wymizerowaną, żółtą i przezroczystą jak wosk kościelny. Oczy
11936 II,15 | zeszło i powietrze stało się przezroczyste.~Mury klasztorne zarysowały
11937 III,11| zimny. Wzrok biegł daleko w przeźroczystym powietrzu. Z Mińska szły
11938 I,4 | ruszyli stępą, gniew i wstyd przeżuwając. Za bramą Ranicki, którego
11939 III,6 | stawał się straszny. Kozacy przezwali go swego czasu rabym psem,
11940 III,23| białym czole, tak że w końcu przezwano ją zakonnicą i miała w sobie
11941 I,14 | nogi! - złam przysięgę! przezwij zdrajcą!... Niech w tej
11942 II,35 | dlatego żadnego też w tym przezwisku kontemptu nie masz - odparł
11943 II,36 | groźne.~Jednakże nie od razu przezwyciężyła skrupuły sumienia i dopiero
11944 II,29 | przecie żył za długo, bo przeżył nie tylko wiarę w siebie,
11945 I,24 | krzywili się starzy żołnierze i przezywali go koczotką. I zaraz po
11946 I,11 | prowadził szerszy gościniec przezywany Suchą Drogą, którą królowie
11947 III,3 | uczynisz. Kto sławę taką po przodkach dziedziczy, ten nie powinien
11948 II,17 | wtedy wyrzucają kule i impet przodkiem wylatuje; ale gdy kto nimi
11949 II,22 | nieprzyjaciel, nad którym przodkowie nasi tyle świetnych wiktoryj
11950 II,24 | nie mogli iść na ratunek przodowym, którzy ginęli bez ratunku
11951 III,22| księcia i czy zamierzają wojnę przonieść w te strony?~- Z zeznań
11952 II,21 | Szweda już nie będzie, jeno przybądź, jeno się ukaż, bośmy tam
11953 I,25 | także.~- Za godzinę najdalej przybędę.~To rzekłszy Kmicic skłonił
11954 II,20 | usłyszeli, zaraz natychmiast przybędziemy i zdrowie nasze tam położymy,
11955 I,1 | jeno bosymi już nóżkami przybiegła do ciotki, zarzuciła jej
11956 II,7 | dziś zwierzchnika maniery przybiera!~Na co pewien szlachcic,
11957 I,25 | rycerza i prawie nadludzkie przybierał rozmiary. Nieraz na noclegu,
11958 III,22| albo przydomek do nazwiska przybierzesz: Sakowicz Rogaty! Ona z
11959 III,8 | ukazując list.~Tymczasem łódź przybiła.~Warta stojąca na brzegu
11960 II,2 | ustrzelić.~- Jest jastrząb przybity nad szopą.~- Dawaj skrzydło,
11961 II,17 | Chrystusowych, gwoździem przybitych, i przysięgam, jako szczerą
11962 III,29| kul przeleciało opodal, przybladła i ona, nie mogąc się wstrzymać
11963 II,35 | ściągnęły się, a lica jej przybladły.~Starosta zaś widząc, że
11964 I,16 | diabeł nie był przyniósł tych przybłędów, jego przyjaciół, może inaczej
11965 I,17 | się do Kowalskiego.~- A przybliż no się waćpan! - zawołał
11966 II,15 | ona ubiera. Mroczyło się. Przybliża się żołnierz: "Werdo?" -
11967 I,5 | razami twarzą. Pan Kmicic przybliżał kaganek do każdej twarzy,
11968 III,9 | wpadł w niewolę.~Oddział przybocznej jego piechoty francuskiej,
11969 II,21 | Koryciński i Francuz de Noyers, przyboczny królowej, za nim nadchodzili
11970 I,10 | innych prowincji, z pocztami przybocznych wojsk i sług. Wkrótce po
11971 I,10 | miasteczka. Sprzedawano w nich przybory wojskowe - od szat do broni
11972 II,8 | stronach ramion, szpada przybrała poziome położenie, a on
11973 III,3 | gdy go w barwiste kolety przybrano i na modłę cudzoziemską
11974 II,21 | postaciami o podgolonych głowach, przybranymi w delie, w żołnierskie burki,
11975 III,4 | z drogi w bok, by zbadać przybrzeżne głębie borowe, ni na drodze
11976 II,34 | pana wojewody witebskiego przybyłego, jako pan wojewoda nie może
11977 I,14 | Stankiewiczem, z ową trójką szlachty przybyłej spod Łukowa i z kilku zbuntowanymi
11978 II,21 | zaś z tymi żołnierzami tu przybyłeś? Jak ich zowią?~- Kiemlicze;
11979 I,12 | nasze waszej książęcej mości przybyliśmy ofiarować. My, żołnierze,
11980 II,35 | fabryki prowadzili przemyślni przybysze z Kaffy, a oczy śmiały im
11981 II,12 | zadać kilka pytań temu przybyszowi...~- Waćpan nie masz prawa
11982 II,20 | odezwał się pod świętym przybytkiem, odezwał się zarazem we
11983 I,7 | rzekł - niech z rusznicami przybywają!~- Nuże i wy, kozy! - krzyknął
11984 I,10 | witała, ale gości z Bogiem przybywających.~Na ten widok nowy okrzyk
11985 I,10 | się! Nie jako wrogowie tu przybywamy. Od was samych zależy, by
11986 II,12 | Żmudzi?~- Tak jest.~- I przybywasz tu, aby Szwedom i Radziwiłłowi
11987 II,15 | Gdy rankiem oficerowie, przychodzący z raportami, donieśli Millerowi,
11988 II,29 | powagą śmierci.~Żołnierze przychodzili kolejno, a między nimi i
11989 III,32| Pochwalone imię Pańskie! Przychodziłli tu kto pytać się o mnie?~-
11990 III,15| z wami teraz dzieje!) i przychodzimy tu z gołą piersią na armaty,
11991 II,22 | Niechże wasza królewska mość przychyli się do błagania sługi swego,
11992 II,13 | byli tego przekonania, że przychylność ani życzliwość moja dla
11993 II,12 | naszemu wygnanemu królowi przychylny?~- Niepodobieństwo! - rzekł
11994 II,13 | ojcowie, z jakim umysłem przychylnym i z jakim sercem byłem zawsze
11995 I,25 | potężny wir wodny porywa i przyciąga wszystko, co się w jego
11996 II,16 | wojsko oblężonym na pomoc przyciągało.~Tak więc nie tylko zamiary
11997 III,11| z koronnymi hetmany nie przyciągnie, tymczasem zaś pilnować,
11998 I,20 | nieubłagane. Radaś sama przycierpieć, by komuś większą jeszcze
11999 I,12 | Kozacy wiedzą, że mam rękę przyciężką i dałby Bóg, aby moje imię
12000 II,28 | całować i do piersi wzajem przyciskać, za czym i pili dalej na
12001 I,14 | stopą wychudłe żebra im przycisnę, i stworzę taką potęgę,
12002 II,9 | Chmielnicki razem z Buturlinem przycisnęli właśnie hetmana wielkiego
12003 III,8 | szubienicy!... Samemu już ciasno, przycisnęliśmy go jako twaróg w worku,
12004 III,6 | dziedzińcu byli już tak przyciśnięci przez samego Szandarowskiego,
12005 III,14| pana Sapiehę i konfederatów przyciśnięty, o ratunek na miłosierdzie
12006 III,17| miecznika, rzekł strasznym, przyciszonym głosem:~- Ot, mi wasze prawa!
12007 II,12 | odprawiającego ofiarę; grał przyćmionymi kolorami tęczy. Wszystko
12008 II,23 | że jeszcze świecą.~Wtem przycwałował Kmicic.~- Miłościwy panie!
12009 II,23 | umyślne? Jeśli Szwedzi siedzą przyczajeni w Żywcu? Jeśli król pojedzie
12010 III,8 | paskudnego od nich się do nas przyczepi! - rzekł Zagłoba. ~- Jedźmy -
12011 I,4 | szlachcianek.~- Rad bym ja się przyczepić, nie odczepić, ile że mam
12012 III,15| doń z całej siły. Druga przyczepiła mu się do prawego ramienia,
12013 II,18 | począł szukać sznurka, który przyczepiony do zewnętrznego końca kiszki,
12014 III,16| I począł opowiadać o przyczynach, które Bogusława zatrzymywały.~
12015 I,12 | cały nasz dom i chwały mu przyczyni.~- Adieu, mon frére.~- Adieu.~
12016 II,17 | strach, aby im złego nie przyczyniła, zwłaszcza gdy spostrzegli,
12017 II,9 | staje... Samiśmy się do tego przyczynili, a ja lepiej niż kto inny!"~
12018 II,17 | jeszcze strachu niż szkód przyczyniły oblężonym.~Kmicic, od czasu
12019 II,3 | Kmicic - i widzę, że mi się przydacie. Choćby też Szwedzi te konie
12020 II,33 | Grzech nie grzech, a taki się przydadzą!~- Bardzo przystojny czambulik! -
12021 I,17 | zdyszanym głosem:~- Ha! przydał się na coś Zagłoba! Damy
12022 III,22| pistoletu i na nic się to nie przydało.~Bolało księcia serce na
12023 I,23 | neguję - rzekł książę - i przydam, że miarę w zuchwałości
12024 III,19| szwedzkie rajtarie będą nam przydatne. Szkoda, że nie staje polskich
12025 III,26| Drapieżny, ale niezbyt przydatny do walki w otwartym polu
12026 III,5 | nie rozmiękł, co się od przydłuższego milczenia snadnie przytrafić
12027 II,4 | Wąsoszy, zatrzymali się w przydrożnej karczmie, "Pokrzyk" zwanej,
12028 I,3 | wśród bezlistnych drzew przydrożnych z krakaniem donośnym.~0
12029 III,30| broniąc się pod krzyżem przydrożnym przeciw kilkunastu ordyńcom,
12030 I,8 | Radziwiłł mógłby ich jedną ręką przydusić.~- I mnie to dziwno - odpowiedział
12031 II,23 | jużem go porwał, gębę mu przydusiwszy, ażeby nie krzyczał.~- Mówiłeś,
12032 I,10 | zdrajcy zadrgał, jakoby łzami przyduszony. Słuchała szlachta w zdumieniu,
12033 III,21| w ten sposób można było przydybać nieprzyjaciela i do walnej
12034 III,17| gorzeją! Taką miłować, taką przygarnąć, z taką...~- Potomstwo mieć! -
12035 I,14 | uwolniłem od sądu i od kary, przygarnąłem do serca jak syna. Czy wiesz
12036 III,6 | A Stach do niej: Puść, przygarnij,~Kochana!~ ~Bo śnieg pada
12037 II,34 | tego już wiele być, bom też przygarstkę księdzu Kordeckiemu zostawił.~-
12038 I,1 | kłody sosnowe i karpy, to przygasając, to znów strzelając jasnym,
12039 I,25 | zwierciadłem i począł się przyglądać starannie własnej postaci,
12040 II,13 | twarzą, rozpatrywał się, przyglądał i widział, że dobrze się
12041 II,2 | partii nie mogli znaleźć. Przygnali nas aż tu, w te bory, na
12042 II,14 | dobre warunki. Jakoż wieść przygnębiła umysły braci zakonnej. W
12043 II,17 | powtarzały różne głosy, jakoby przygnębione szczęściem.~A pan Śladkowski
12044 I,10 | nadzieją, ciężka niepewność przygniatała dusze ludzkie, gdy nagle
12045 I,12 | brzemieniem strasznych wieści przygnieceni.~- Zwariować przyjdzie! -
12046 I,26 | jak człowiek nieszczęściem przygnieciony.~- Do rzeczy! - powtórzył
12047 II,19 | zwalić na głowę. Niepewność przygniotła go nieznośnym ciężarem,
12048 II,25 | powrocie króla, o strasznych przygodach, które w drodze zaszły i
12049 I,4 | którym i nasze szable się przygodzą.~- Pan Kmicic nie na bitwę
12050 II,22 | zgubne terminy, jakie się przygodzić mogą, to i ja chcę przy
12051 II,25 | mieliśmy rację uważać, krew w przygodzie za nas przelać gotowi.~-
12052 I,20 | naprzód; przykazawszy umyślnie przygotowanej kolasce nadjechać wkrótce
12053 II,14 | tym gorliwiej zajęli się przygotowaniem do obrony. Czyniono ostatnie
12054 II,13 | beczek ze smołą, umyślnie przygotowanych i przywiązanych na łańcuchach,
12055 II,15 | doszli do armat. Ludzie z przygotowanymi gwoździami rzucili się na
12056 III,14| Piotr robotę; już książki przygotowywać musi... W piekle także dla
12057 II,3 | miłości za poratowanie.~- Przygotuj jeno kożuchy, czapraki i
12058 III,3 | potężny a zwycięski opór przygotuje.~- Raz mi się zdarza sposobność -
12059 II,33 | swoich muzykantów, którzy im przygrywają, gdy koszem gdzie na dłuższy
12060 II,28 | ust wkładać i zębami go przygryzać, na koniec rzekł:~- Nie,
12061 III,20| zakwitnęły jako kwiaty w przygrzanej wiosennym słońcem ziemi. "
12062 I,26 | to wie, kto komu lepiej przygrzeje. Już to dawno miecz mi ciągle
12063 II,15 | nadeptał nogą na plecy i przygwoździł sztychem do ziemi.~Tymczasem
|