1657-bijci | bijem-cesar | cetka-czeka | czela-dopus | dopyt-dzwie | dzwig-goral | gore-instr | insty-kielz | kieml-kozie | kozio-lejbg | lejc-medrs | medyc-nadal | nadas-naryc | narze-nieus | nieuw-obudz | obum-odzia | odzie-ostaw | osten-piecz | piedz-podej | podep-polap | polat-posie | posil-pozam | pozap-przej | przek-przyg | przyj-purpu | pusci-rozes | rozet-rudni | rudy-sierp | siers-spali | spalo-strac | strad-szkap | szkar-truci | truda-ulegn | ulekl-uzde | uznaj-winni | winny-wstrz | wstyd-wymus | wymyk-wywal | wywar-zajaz | zajde-zarec | zarek-zbroj | zbrud-zlupi | zlust-zwrac | zwroc-zzyma
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
12064 II,10 | zajmowano łąki i lasy, a przyjacielowi szwedzkiemu wszystko uchodziło
12065 I,6 | dziwił gniewowi, który w krwi przyjacielskiej rozlanej początek bierze?
12066 I,20 | siebie, ale nie chcieli w przyjacielskim domu kłótni zaraz od początku
12067 III,21| wielką przewagę nad swą przyjaciółką, która z całą szczerością
12068 III,21| panna wyleczyć swojej pustej przyjaciółki, mianowicie z zalotności.
12069 I,13 | i od kielicha z dobrymi przyjaciołmi nie stronię.~- Obaczcie,
12070 II,6 | to jaw odwiedziny do Prus przyjadę. Nie może inaczej być..."
12071 I,13 | Billewiczach, a przecie myślę, że przyjąłbyś wdzięcznie starego kompana
12072 I,12 | a między tymi, których przyjąłem, nie masz i jednego takiego,
12073 II,7 | zupełnie tak, jakby na przyjazd króla.~Gdy bracia po ceremonialnym
12074 I,24 | lepszych czasach, gdy się przed przyjazdem do Lubicza pod Chowańskim
12075 III,16| pozostała, jaką była, wdzięczną, przyjazną, wielbiącą, szukającą ulgi
12076 II,11 | się do ostatecznej ruiny przyjaznego państwa przykładają. Co
12077 III,16| w Taurogach, pełna była przyjaznych uczuć dla młodego księcia,
12078 I,17 | Wołodyjowski płonął tak przyjaznymi dla Szwedów uczuciami, bo
12079 I,12 | potrzebujecie, i mnie robota pali. A przyjdźcieże wieczorem na pokoje, może
12080 I,17 | Im huczniej i okryciej przyjdziem do wojewody witebskiego,
12081 II,41 | wasza książęca mość.~- Przyjechałeś z glejtem, prawda... Rozumiem
12082 I,4 | pokłócili! - rzekł Kokosiński - przyjechalibyśmy tu jeszcze z hubką.~- Może
12083 I,3 | szable, aż Kmicic rzekł:~- Przyjechaliśmy tu niby kuligiem w tej myśli,
12084 II,17 | zdrajców. Ale on się takim przyjęciem wcale nie zmieszał i podczesując
12085 I,17 | Tego nie będzie, gdyż my przyjedziem jako więźniowie, a on jako
12086 III,8 | mógł wstać o swej mocy. Przyjedziemy właśnie na koniec tej uciechy.~-
12087 I,22 | i w ślad za Wielkopolską przyjęło protekcję Karola Gustawa.~
12088 I,7 | ciemność z chmurami, znów przyjemną światłość; na wierzchu niebo
12089 I,4 | roznosząc po ich ciałach ciepło przyjemne, ożywiły im się zaraz humory,
12090 III,19| późna się bawił, słuchając z przyjemnością rżenia koni i szczęku oręża
12091 II,16 | ze skwapliwością zostaną przyjęte.~Ojcowie podziękowali pokornie,
12092 III,21| mi to - rzekła wreszcie przyjezdna panienka - że waćpaństwa
12093 II,39 | Szlachta drobna, miejscowa, przyjeżdżała z wiadomościami co chwila
12094 II,19 | pojechałem do jego obozu. Przyjeżdżamy do kwatery... Powiadają: "
12095 II,8 | która wiedziała o jego przyjeździe, domyśliła się natychmiast,
12096 II,23 | ci wyciągnąłem. Chcesz, przyjmij - nie chcesz, nie przyjmuj...
12097 II,23 | przyjmij - nie chcesz, nie przyjmuj... Wolałbym z tobą jeno
12098 I,3 | pani w swoim domu gości przyjmująca, z jasną twarzą, odbijającą
12099 II,2 | strzeżcie, więc nic od nich nie przyjmujcie i po nocach bez straży nie
12100 II,15 | własnego życia nie wystawiał, przyjrzawszy się bliżej owej myśli, uznał
12101 I,12 | rzekł Zagłoba - trzeba się przyjrzyć.~Kolaska tymczasem, zatoczywszy
12102 II,9 | Przejedziesz kawał kraju, obaczysz, przyjrzysz się, a potem posłuchasz
12103 II,16 | do jutra, do pojutrza, do przyjścia wielkich dział. Oni ci widać
12104 II,6 | myślał z pewnym niepokojem o przyjściu Janusza Radziwiłła. Przypominał
12105 I,3 | i nagle, wspomniawszy na przykaz Kmicica, chwycili się rękoma
12106 I,13 | nie będzie ci przeciwny. Przykazałem mu też, aby dziewkę z wolna
12107 I,17 | spłodził Rocha... To jest wedle przykazania. Powinieneś swego syna także
12108 I,23 | gdzie siedzi Harasimowicz. Przykażesz mu, żeby co można grosiwa
12109 I,9 | Zdrajcaże ci to taki balsam przykłada?~- Przebacz już waść. W
12110 II,17 | który właśnie miał do działa przykładać, gdy kula klasztorna ugodziła
12111 I,10 | tłoczyła się do okien, przykładała uszy nawet do ścian.~Milczenie
12112 III,15| zniszczenie, choć Szwedzi nie przykładali do niego swej drapieżnej
12113 III,32| upickim nagrodzon, żył długo w przykładnej zgodzie i miłości z Laudą,
12114 III,18| Ujrzawszy leżącego miecznika przyklękła nad nim i poczęła ręką dotykać
12115 I,7 | nie uciekają, ale jeszcze przyklepują od uciechy - odrzekł pan
12116 I,25 | prychać jakoby wieloryb dłońmi przyklepywał mokre włosy, po czym zakrzyknął:~-
12117 II,17 | we wschodnio-południowym przykopie; żołnierze bowiem ujrzeli
12118 I,20 | przede mną!"~Uczyniło mu się przykro, i tym przykrzej, że poprzednio
12119 I,1 | ją, czasem luby, a czasem przykry, i dusza jej ciągle zadawała
12120 III,17| a solówki każę im pieńką przykryć, którą często z naszych
12121 II,34 | czambulikiem? Kapeluszem cię przykryją.~- Chowański mnie w ośmdziesiąt
12122 I,1 | mroźny, ale suchy; zima tęga przykryła Żmudź świętą grubym na łokieć,
12123 III,9 | Dymy strzałów muszkietowych przykryły, jakoby chmurą, całą bitwę,
12124 I,1 | lasom i polom śnieżnym, nocą przykrytym: "Bywaj, junaku! bo nie
12125 II,28 | obydwiema połami Radziwiłła przykrywa, kiedy jednej byłoby dosyć?
12126 II,42 | coraz więcej żołnierzy, przykrywając rękoma czoła, patrzyło,
12127 II,34 | mnie w ośmdziesiąt tysięcy przykrywał i nie przykrył.~- Co jest
12128 II,32 | miłościwy panie, ale sobie nie przykrzę, tak myśląc, że to dla majestatu
12129 I,20 | Uczyniło mu się przykro, i tym przykrzej, że poprzednio ów pogodny
12130 I,1 | Laudańscy nie będą się przykrzyć ani też narzucać, bo to
12131 II,35 | wszystkim grabież. Wielce też przykrzyła się droga owemu czambulikowi,
12132 II,4 | za nimi następował stary, przykucając co chwila aż do ziemi, przymrużając
12133 I,20 | Kiejdanach, i jej twarz zimna przykuła go na miejscu, więc skłonił
12134 III,21| naszą ciężką jazdę do ziemi przykuły. On zaś, mając ludzi lekkich,
12135 II,21 | niego oderwać, tak je coś przykuwało do niego. Westchnienia podobne
12136 III,15| Do tłumów szlacheckich przyłączyły się tłumy niesforniejszej
12137 III,7 | jeżeli potem (mówi) nie przyłączymy Prus na wieki do Rzeczypospolitej,
12138 III,10| Czarniecki.~- Wtem znów przylatują od brzegu, że szum okrutny.
12139 III,9 | gęstym trupem, tymczasem przylatywały ordynanse coraz gwałtowniejsze,
12140 I,12 | hełmu sterczy. Dobrze, że przyłbice wyszły z mody, bo ten rycerz
12141 III,16| chorągwie, on zaś uniósł przyłbicy i patrzył w jej zapłonioną
12142 II,29 | nadciągnie mu w pomoc Bogusław. Przyleci to młode orlę radziwiłłowskie
12143 III,20| brzegi Rzeczypospolitej przyleciała ona późno, ale za to ubrana
12144 III,6 | Kowalski.~Tymczasem pacholę przyleciało przed sam szereg i zatrzymało
12145 I,5 | się gwar i zamieszanie. Przylecieli i ci, którzy już się byli
12146 II,16 | złości.~- Smoła tak nie przylega do szaty jak niesława do
12147 II,10 | i po jurydykach do wałów przylegających zabudowanych wspaniałymi
12148 I,22 | o szczegóły z Podlasia i przyległego Mazowsza, które już Szwedzi
12149 II,14 | na Częstochówkę, folwark przyległy klasztorowi, w którym nie
12150 I,13 | do gardła przyłożyli!~- Przyłóżmy im i my! Pokażemy koroniarczykom,
12151 III,6 | znaczne położył zasługi. Te, przyłożone do późniejszych, chwalebną
12152 III,3 | tego kraju pierwszy rękę przyłoży." Jakoż tak jest! Jakoż
12153 III,32| podniesion..."~Oleńka obie ręce przyłożyła do skroni i podniósłszy
12154 III,19| wczoraj wiązałem, a przed tym przyłożyłem jej nóż do gardzieli i imaginuj
12155 II,26 | tylko do ratunku ręki nie przyłożym, lecz jeszcze ciągnąć będziem,
12156 I,9 | wszyscy ze czcią powtarzają. Przyłóżże waćpan teraz jego uczynek
12157 II,27 | panie, aże powieki do jagód przymarzają!~- Dla Boga! O Szwedach
12158 I,1 | się na mnie żachnęli i nuż przymawiać, że to może orszańska szlachta
12159 III,22| oczyma dodaje otuchy.~- Nie przymawiajże temu, kogo odpalono, aby
12160 III,11| dlań uczty bez ciasnoty. Przymawiał mu za to rankami mocno pan
12161 I,1 | nie! Bardzo mi szpetnie przymawiali! Co ja słysząc myślę sobie
12162 III,31| głodem nie potrzebowali przymierać.~Oleńka siedziała od niejakiego
12163 I,13 | nie widują i ciągle głodem przymierają, chyba że połów ryb zdarzy
12164 III,21| którymi książę pan jest w przymierzu i od których również ma
12165 II,33 | chyba diabłu na chwałę. A przymilał się, a łasił, a zalecał...~-
12166 III,16| męstwo za pierwszy niemal przymiot męża.~Tymczasem książę co
12167 I,17 | Stankiewicza ku nam się przymkną. Jeżeli zaś już rozbite,
12168 III,32| bo był w kościele, lecz przymknąwszy powieki, łowił uchem jej
12169 III,5 | górskiej, tej właśnie nocy przymknęła, jak na nieszczęście do
12170 I,7 | Radziwiłłowi honoru mógł przymnożyć.~Po pobiciu i wypędzeniu
12171 II,10 | tyle; dostatków Bóg nam tak przymnożył, że w moim starostwie sochaczewskim
12172 II,41 | zaostrzony, leżący poziomo i przymocowany drugim końcem do grubego
12173 III,20| wieść z innych stron. Na te przymorskie brzegi Rzeczypospolitej
12174 I,10 | dygnitarzach, którym nie żałowano przymówek.~Między grupami szlachty
12175 I,7 | wojskowemu tak szpetnie przymówiła, że ze wstydu nie wiem,
12176 II,21 | No, niechże będzie zgoda! Przymówiłeś mi też szpetnie o tym wosku,
12177 II,15 | wiele sobie obiecują; to przymówka o kwestę, panie jenerale.
12178 II,40 | otoczony, i do cofania się przymusił. Dalej szedł przed nim dzień
12179 I,19 | miecznika i dziewczynę ruszyć.~- Przymusu nie użyję, chyba w ostateczności -
12180 II,26 | i ojczyzny powrócił, nie przymuszon, chlebami żadnymi nie skaptowan,
12181 II,28 | lubością własnych słów, przymykając przy piękniejszych sentencjach
12182 I,25 | nam się z rodu i fortuny przynależą. Ale tu, w tym kraju, gdzie
12183 III,17| za suknię, uczyniła dyg przynależny nie chcąc nic odpowiadać.~
12184 II,2 | więcej sam wypijesz, niż tu przyniesiesz. Co? sam pójdę; klucza od
12185 I,5 | wina z jajami zgrzać i sama przyniosę.~- A dajże i moim wisielcom
12186 II,17 | pokumają się z załogą, i przyniósłszy wieść o działach burzących
12187 II,10 | powinna te sentymenta na świat przynosić.~Ale właśnie szlachta i
12188 II,17 | spodziewają?~Lecz czas płynący przynosił coraz jaśniejsze na owe
12189 I,24 | po bitwie kryzy nowe mu przynosili, żeby to był zawsze strojny,
12190 I,19 | zwiększając jego siłę, a zarazem przynosząc najrozmaitsze nowiny.~Najważniejszą
12191 I,25 | stanął przed nim.~- Nowinę przynoszę waszej miłości - rzekł.~-
12192 II,35 | każdą potrawę, a gdy mu przynoszono półmisek, nabierał ogromne
12193 I,25 | Przyński w Orlu..."~- Pana Przyńskiego konfederaci usiekli w Orlu -
12194 III,11| grubianinem okazać, ustępuję przed przynuką, bo zawsze to obserwowałem,
12195 II,8 | Oleńka! Oleńka!" - a Bogusław przyoblekł twarz w smutek i rzekł bez
12196 II,35 | Marmurowa twarz księżnej przyoblekła się na ów widok jeszcze
12197 III,16| monarchiczny niemal majestat przyodzianym, byłaby może Billewiczówna
12198 I,3 | jeno się nieco cieplej przyodzieję.~To rzekłszy zawróciła się
12199 II,6 | zacniejszego w ten płaszcz przyozdóbcie!~- Nie może być! nie może
12200 I,14 | nie znanym dotąd blaskiem przyozdobić!... Ha! trudno! Pozostaje
12201 II,6 | ale kiedyście mnie nim przyozdobili, to i posłuch, i porządek
12202 II,7 | imię jego nieśmiertelną przyozdobiły sławą; z nie większą siłą
12203 II,3 | znam. Jakoś pod tę porę przypada jarmark w Sobocie, na który
12204 III,26| trzeba opór dać lub zginąć!" Przypadają inni jenerałowie, błagają,
12205 III,20| niebieskim; granaty zabójcze przypadały pod Jej święte stopy, łasząc
12206 I,10 | Krzychu: nie starałżeś się ty przypadkiem o podkanclerstwo po Radziejowskim?~-
12207 III,31| sam książę przeląkł. Zali przypadkowy postrzał może to zmazać?...
12208 II,6 | zdradzić gotowi, jako w tym przypadku Kmicic Radziwiłła.~- Jeno
12209 II,16 | ja w tym, a mnie do serca przypadłeś i z życzliwości to ci mówię.
12210 II,6 | gdzie regimentarz?"~Wtem przypadli pułkownicy ład czynić, a
12211 II,1 | był cenny i konie bardzo przypadły do serca staremu żołnierzowi,
12212 II,36 | lasach niedaleko za Zamościem przypadnij tak, aby żywa dusza o was
12213 III,14| niedziwotę małym ogniem bym go przypalał; za tę niedziwotę hufnalami
12214 I,17 | polewa, aby się zbyt nie przypalił.~- Po wtóre? - pytał Mirski.~-
12215 I,18 | się tam kilkunastu w ogniu przypaliło.~- Niech ich psi jedzą.
12216 II,21 | Cały bok ze szczętem przypalony!~Więc gdy z kolei i Kmicic
12217 I,1 | to chyba waćpanna korkiem przypalonym malujesz?~- Słyszałam, że
12218 II,18 | sąsiedniej izbie Kuklinowski przyparł Millera do okna i mówił:~-
12219 II,34 | przewodnika! masz przewodnika!~I przyparłszy go do ściany, począł tłuc
12220 II,33 | wszyscy! - dodał Zagłoba.~Przypasali więc szable, nałożyli burki
12221 I,10 | mnóstwa szlachty patrzą i przypatrują się czemuś wyżej, ponad
12222 I,12 | persona i pilnie mu się przypatrujcie. Wojownik wielki i rycerz
12223 I,10 | się przez Noteć.~Szlachta przypatrywała im się z rękoma nad oczami,
12224 III,8 | czytać, tymczasem towarzysze przypatrywali mu się z ciekawością, bo
12225 I,4 | Kmicic przyprowadził, więc przypatrywały im się jeszcze ciekawiej.
12226 II,23 | cesarza, to wreszcie na przypatrywaniu się zabawom rycerskim, którymi
12227 III,26| niechże ci się, Jędrek, przypatrzę. Sczerniałeś od wiatru do
12228 I,22 | wraz z żonami i córkami przypędził. Lecz wojskowych było najwięcej,
12229 II,9 | zgodnie z jego żądaniem przypędziła, obejrzał je starannie i
12230 II,14 | niezmiernego węża, który przypełzał jeszcze bliżej. Widać już
12231 III,9 | staremu Zagłobie ciepły przypiecek i piwo grzane... niechby
12232 I,6 | każde słowo listu, potem przypieczętowała go billewiczowskim sygnetem
12233 III,4 | krwią własną teraz hańby nie przypieczętuję lub jeśli życia nie okupię,
12234 I,16 | zerwał się, jakby go żelazem przypieczono.~- Wasza książęca mość!
12235 III,23| w łańcuchach z głodu lub przypiekani żelazem.~Nieraz zdawało
12236 II,21 | przywiązać i lepiej ogniem przypiekłem.~To rzekłszy pan Kmicic,
12237 II,35 | austriackimi, więc też słowa brata przypiekły ją jakby rozpalonym żelazem.~-
12238 II,4 | szerzył najwięcej zniszczenia. Przypierał on tak z bliska przeciwników,
12239 I,25 | na bitwę. Szablę też miał przypiętą wysoko, by łatwiej było
12240 II,8 | stołu i poczęli się trącać a przypijać do siebie często gęsto.~
12241 I,1 | sam weź!"~Tu pan Andrzej przypił się do rączki panienki i
12242 I,23 | a już szlachta laudańska przypilnuje, by ci nie przepomniano.~-
12243 II,15 | Starszyzna nawet gotowa była przypisać tym dźwiękom tajemnicze
12244 II,17 | się tak gęste, że księża przypisali je działaniu złych duchów.
12245 I,26 | złego humoru rzekł:~- Nie przypisuj tylko tego własnemu dowcipowi,
12246 I,19 | wyznawcom całą winę tej wojny przypisują, żeśmy to do nieprzyjaciela
12247 II,14 | wojownicy w głowę zachodzili, przypisując je nieostrożnemu obejściu
12248 II,17 | przykład. Winę zaś tego sobie przypiszecie."~Ojcowie, po odebraniu
12249 III,22| to spełnię albo życiem przypłacę. Innego wyboru nie mam i
12250 II,18 | szaleństwem, które mógł życiem przypłacić. Ale właśnie życie jego
12251 III,7 | go w tej toni!...~- Może przypłynie, mgła sroga! Nie obaczą
12252 II,16 | Waćpan nie masz prawa przypominać mi moich obowiązków względem
12253 III,3 | znalazł twierdzę potężną, przypominającą duńskie i niderlandzkie,
12254 I,12 | zaczął mówić szybko, głosem przypominającym skrzypienie zardzewiałej
12255 II,13 | umysły, zwłaszcza gdy inni przypominali, że przecie Szwedzi są heretykami,
12256 II,19 | widzę przed sobą tę twarz, przypominam sobie dźwięk mowy. Musiałem
12257 III,5 | sprawiedliwością, męstwem Scypionów przypominasz! Siłam ksiąg w życiu przeczytał,
12258 III,8 | rozgniewać, rozśmiał się.~- To mu przypomnę!~- Bóg światem rządzi!~-
12259 I,23 | Niech wasza książęca mość przypomni sobie, jak jej wczoraj jeszcze
12260 III,16| samymi można się schronić. Tu przypomniało się jej, że on to właśnie
12261 II,4 | się do głowy. Ludzie ci przypomnieli mu Laudę, Wodokty i tę przeszłość
12262 I,23 | Jużem cię o tym przekonał. Przypomnij sobie także, żeś mi zaprzysiągł.
12263 II,21 | któren tak był opuszczony? Przypomnijcie sobie jeno, uprzejmości
12264 I,19 | wojsko jego królewskiej mości przyprawić! Jeśli tak jest, łaska mojego
12265 II,16 | podobny do Kmicica. Wiek przyprószył siwizną jego włosy, twarz
12266 I,16 | Wasza książęca mość nie przyprowadzaj mnie do desperacji!~- Do
12267 I,13 | grzesznik i do spowiedzi ci go przyprowadzam... Zadaj mu pokutę, jaką
12268 III,27| Wysunąwszy się z pola po przyprowadzeniu nieprzyjaciela do brodu,
12269 I,15 | ruszy i innym ją na ratunek przyprowadzi.~- Co waść bredzisz! Szkoda
12270 I,17 | coś i szlachty napłynęło. Przyprowadzimy panu Sapieże większą siłę,
12271 I,10 | wziął wszystko w ręce i przyprowadziwszy do porządku wyjechał na
12272 III,6 | Porwano go natychmiast i przyprowadzono przed kasztelana. Stanął
12273 II,32 | ten szlachcic przeszedł! Przyprowadźże mi go do stołu na wesołą
12274 I,18 | ruszyli jak wicher.~Szwedzi przypuścili ich blisko i naraz dali
12275 III,18| konfidentów do tajemnicy przypuścim i za świadków weźmiem, aby
12276 I,1 | spokojni. Tego waćpan nie przypuszczaj, żeby oni ci ciężcy byli.
12277 II,6 | rozumie i fortelach, ale nie przypuszczali, aby pan Zagłoba był takim
12278 III,21| przewag osłabiał.~- Nie przypuszczam, żeby miał być już zniesiony
12279 II,12 | których złudzono - jako przypuszczamy, że i ciebie złudzono. Dziwnie
12280 I,6 | okazało się to nieprawdą; więc przypuszczano, że się dostał do puszczy
12281 II,12 | co odpowiedzieć.~- Ale przypuszczę - mówił dalej ksiądz - że
12282 II,3 | Kmicica, i zaraz tysiące przypuszczeń poczęło mu się cisnąć do
12283 I,5 | z oddali potwierdzał te przypuszczenia.~- Pójdźmy na pomoc! - wołali
12284 II,3 | najprawdopodobniejszym wydało mu się przypuszczenie, że to zapewne książę wojewoda
12285 I,23 | wzdrygnął się, jakby przerażony przypuszczeniem.~- Co się może przytrafić? -
12286 III,20| Szwedom schły ręce, muszkiety przyrastały do twarzy, aż odstąpili
12287 II,6 | przecie ona, jakoby oleju przyrodzenie mając, na wierzch wypłynie,
12288 III,21| ciepła, wbrew, można rzec, przyrodzonemu natury porządkowi, bo mieliśmy
12289 II,32 | księciu trzymała, bo afekt przyrodzony do nas ciągnął. Ledwieśmy
12290 I,9 | wyuczył?~- Miało się trocha przyrodzonych zdolności - odrzekł pan
12291 II,35 | wielce ją miłuje, przecie ja, przyrodzonym opiekunem siostry będąc,
12292 I,26 | pierwszej bitwie szpada do ręki przyrośnie.~- To fortel! W twardej
12293 II,16 | a zbrojownie i wszelkie przyrządy wojenne objął w nadzór ojciec
12294 I,13 | baraninę z czosnkiem tak przyrządzać, że kto pokosztował, zaraz
12295 I,3 | wysłała, żeby nam posiłek przyrządziła. A teraz maluczko waćpanowie
12296 II,16 | spodziewać i jaką wiarę do jego przyrzeczeń przywiązywać.~Miller radosny
12297 II,36 | ostatniemu stawić się przed sobą. Przyrzeczenie pana starosty, że nie ruszy
12298 I,11 | naleganiach i uroczystym przyrzeczeniu złożonym przez obydwóch
12299 I,20 | Książę, mając auxilia przyrzeczone od najjaśniejszego króla
12300 II,7 | zaraz cię dusić poczyna. Przyrzeczże mi, że będziesz słuchał
12301 I,14 | elektor, nasz krewny, pomoc przyrzeka. Uwolnię kraj od wojny!
12302 II,15 | dostojność nie możesz tego przyrzekać, bo ustąpisz wobec pierwszego
12303 I,13 | nas i potomków naszych, przyrzekamy i warujemy" - szmer uczynił
12304 I,7 | na bitwę samowtór i to mu przyrzekłem, iż jeśli mnie położy, odjedzie
12305 III,17| Mimo iż pan Tomasz i Oleńka przyrzekli sobie najświęciej, iż przyjmą
12306 I,1 | stojący wedle komina wyrostek przyrzucał drobniejszych brzeźniaków
12307 II,11 | samo utrapienie, prędzej przyrzuci ciężaru na duszę, z pewnością
12308 I,6 | inaczej, jeno na waszą stronę przysądzić. Mówcie Butrymom, by ani
12309 III,15| jednego domostwa, nim krew przyschła im na rękach i twarzach,
12310 I,12 | Zagłoba zacierając dłonie. - Przyschło już niemało krwi szwedzkiej
12311 II,26 | szczerb, które na mojej skórze przyschły, i na wołowej nie zliczyć.
12312 I,12 | rękach i jeszcze niemało przyschnie... Niewielu już tych starych
12313 II,4 | bo od czasu do czasu od przyschniętej rany boleści go brały.~Nieznajomy
12314 I,3 | osadził konia tak, że ten aż przysiadł na zadzie, i począł mówić
12315 I,18 | się ze Szwedem, aż konie przysiadły na zadach.~Oficer chciał
12316 I,17 | rzekł do pana Rocha - i przysiądź się trochę na wóz, pogawędzimy,
12317 III,15| jakby jakieś echa złowrogie. Przysiągłbyś, że burza idzie z oddali,
12318 I,14 | Przemówił pierwszy książę:~- Przysiągłeś na krucyfiksie, że nie opuścisz
12319 I,7 | jeżeli waść chcesz.~- Niech przysięgają!~- Kupą tu, waszmościowie,
12320 II,20 | Rzeczpospolitę z opresji ratował, przysięgając wszyscy do gardła przy nim
12321 III,3 | właśnie Janowi Kazimierzowi przysięgałem, dlatego jemu wiktorii życzę,
12322 I,7 | powtórzył pan Wołodyjowski.~- Przysięgamy na Boga Najwyższego i święty
12323 II,26 | odstąpić...~- Alboż nie przysięgli na wierność nam ci wszyscy,
12324 II,19 | mówić począł:~- Zali nie przysięgliśmy sobie, że do ostatniej kropli
12325 II,41 | Nagle otworzyły się drzwi do przysionka. Wszedł oficer, dawny znajomy
12326 II,24 | odpowiedział nagle góral.~I przyskoczywszy do skały, przyłożył do niej
12327 I,6 | zbrojno może się pokusić. Przysłały i znaczniejsze w okolicy
12328 II,13 | wedle murów. Ciężkie działa przysłane jeszcze przed oblężeniem
12329 I,4 | prawda! - rzekł Kokosiński przysłaniając oczy ręką.~- Jako żywo! -
12330 III,29| coraz większy i widok bardzo przysłaniał, więc odważna panna widząc,
12331 II,7 | posiłki szwedzkie, z których przysłaniem Pontus de la Gardie umyślnie
12332 I,10 | nadto wystarczą.~- A nie przyśląże im jakowych posiłków?~-
12333 I,21 | powstydził... Idź teraz, a przyślij mi Mieleszkę. Sprowadzono
12334 II,24 | ciemne prawie, śniegami przysłonięte, w których chyba tylko zwierz
12335 II,12 | wotywę.~Obraz jeszcze był przysłonięty, więc oczekiwanie tłumiło
12336 I,20 | jak wdzięczne zjawisko, przysłoniwszy oczy dłonią przeciw zachodzącemu
12337 II,22 | sama nadzieja tak wielkich przysług zadowolni; jeżeli zaś zechce
12338 II,18 | niepożyta dla oblężonych przysługa, ale jako okrutna psota
12339 II,4 | niechby im się wszyscy przysługiwali, ile ja mam chęci im służyć,
12340 II,9 | przywileje stanowi szlacheckiemu przysługujące.~Szlachta dążyła z powinną
12341 III,18| wolności, stanowi szlacheckiemu przysługujących?... Pana i pod obcym panowaniem
12342 I,15 | prawisz! Jakież to mu prawo przysługuje?...~- Nade mną - hetmańskie,
12343 I,23 | służyć.~- Ale ojczyźnie się przysłużę.~- Ten ojczyźnie służy,
12344 I,1 | przyśni!~- Niechby się choć przyśnił...~W taki to sposób rozprawiały
12345 I,25 | Andrzejowi przyszło na myśl, że przyspieszając podróż łatwo mógł natknąć
12346 I,25 | jego spadnie!~Żołnierze przyspieszali w milczeniu kroku, a Kmicic
12347 I,8 | się z miejsca i albo po przyspieszonych zapowiedziach ślub wziąść,
12348 III,31| Można było temu zaradzić przyspieszonym wejściem do klasztoru, lecz
12349 III,27| Kmicic, ujrzawszy panów, przyspieszył kroku, a pan Gosiewski,
12350 III,4 | borem.~Chorągiew polska przyspieszyła z kolei biegu i okazało
12351 II,24 | jakiś własny podjazd, bo nie przyspieszyli kroku, tylko kapitan dowodzący
12352 II,13 | poniosę, a nawet wam środków przysporzę. Rozważcie zatem pilnie:
12353 II,26 | więcej jeszcze regalistów przysporzycie...~Kmicic, choć chory, zerwał
12354 II,7 | partyzantka.~- To mu obrońców przysporzymy...~- Nie może być, bo Kmicic
12355 III,6 | pociechy mi jeszcze nieraz przysporzysz. Daj Boże, żeby twoi synowie
12356 II,13 | rozesłali się po okolicy do Przystajni, Kłobucka, Krzepic, Kruszyny
12357 III,2 | Zamościu działo, i mnie, i wam. Przystaliśmy do siebie z panem starostą
12358 I,20 | jeno do Radziwiłła wrócę!~- Przystań do nas, niech piorun w tego
12359 II,4 | tych zacnych żołnierzów nie przystaniesz? Alboż to nie pora, alboż
12360 II,7 | Dobrze! będę cierpliwy, jeno przystąp do rzeczy.~- Cud boski mnie
12361 II,20 | Pierwszy szczycił, powróciła. Przystąpiła już tedy pierwszych występków
12362 II,6 | Zagłoby była promienna, przystawał co chwila i wołał, ażeby
12363 III,15| jednocześnie do wszystkich okien, przystawiano drabiny do górnych pięter,
12364 II,17 | ni machin wojennych, ni przystawianych parapetów, ni prac oblężniczych.
12365 III,10| jest?~- U mnie. Zaraz go przystawię.~Lecz pan Czarniecki tak
12366 I,25 | Niemieckiej mamyże po staremu przystępować do całowania jego królewskiej -
12367 II,32 | się jak pożar. Kto żyw, przystępował do niej, zarówno ze szlachty,
12368 II,32 | karać tych, którzy do niego przystępowali. Ale sprawiło to taki skutek,
12369 II,14 | przygotowywał dusze ludzkie. Przystępowano do nabożeństwa, jakby w
12370 III,8 | znalazłbym przeciwnika. Ale przystępuję do materii: Pisze mi pan
12371 III,17| uwielbieniu i admiracji przystojnej folgi dać nie można.~Oleńka
12372 II,15 | chciał bowiem ksiądz Kordecki przystojnym uczcić go pogrzebem.~Lecz
12373 II,6 | siwe, równo nad górną wargą przystrzyżone, i takąż niewielką bródkę,
12374 I,7 | widać. Po kwadransie drogi przysunęli się o niecałą staję ode
12375 II,4 | spadnie.~Kmicic, który właśnie przysuwał nieznajomemu miskę z grochem,
12376 II,14 | części. Niektóre oddziały przysuwały się ku fortecy; inne w mgnieniu
12377 III,11| dworaka, niech Roch Kowalski przyświad...~Tu spostrzegł się pan
12378 III,14| jeden: Babinicz." Inni zaraz przyświadczyli.~- Ja na Litwę, a zwłaszcza
12379 II,16 | Miller starał się mocno przyswoić sobie ową manierę, co mu
12380 III,32| kto pytać się o mnie?~- Przysyłali z Wodoktów, pókiśmy nie
12381 II,6 | oceanie albo niebotycznymi przysypać ją Karpatami, przecie ona,
12382 I,4 | szczypek smolnych na węgle, przysypał je pniakami suchego jałowcu
12383 I,4 | idzie, a Jędrusia nie ma, przyszliśmy do takowej konwikcji, że
12384 III,27| nieprzyjaciela, postanowił przyszpilić go grotem od chorągwi do
12385 I,22 | z drugiej strony i duma przytaczała coraz nowe argumenta:~"Jeśliby
12386 III,2 | Rzeczypospolitej najpotężniejsza, i przytaczali na dowód, iż wszystkie siły
12387 II,11 | rozprawiały jakby na sejmie, przytaczały sentencje, proroctwa, a
12388 III,29| przytomność, a zapach prochu przytłumiał oddech w piersiach. Uczyniło
12389 I,10 | król szwedzki podejmuje się przytłumić rebelię kozacką, zakończyć
12390 III,3 | to z innych, po którym przytłumione śmiechy odzywały się w sali.
12391 II,14 | przewrócił się raz i drugi, przytoczył aż pod mur, na którym siedzieli,
12392 III,23| już ze sobą poufałe, więc przytoczyła swoje racje. Wydały się
12393 I,23 | że nieprawda, i za dowód przytoczysz siebie. Powiadaj się pułkownikiem,
12394 III,29| komendę nad opatrunkiem. Przytomna zawsze, pełna energii i
12395 III,31| Oleńka nie uwierzyła. Nadto przytomne były w jej pamięci wszystkie
12396 II,29 | książę otwierając całkiem przytomnie oczy. - Ale jam nie sprowadzał
12397 II,1 | zachodem słońca Kmicic spojrzał przytomniej i nagle spytał:~- Co tu
12398 II,18 | siły i spoglądał z zupełną przytomnością na złowrogie twarze trzech
12399 III,27| we krwi, żywy jeszcze i przytomny, ale zwyciężon, i niecudzą
12400 II,26 | pana Andrzeja. Zastał go przytomnym i niemal wesołym, choć bladym
12401 II,28 | zawziął.~- Naprzód każdemu przytrafi się zawziąść, exemplum:
12402 I,23 | temu uwierzą, bo nieraz przytrafia się, że i rodzeni bracia
12403 II,34 | każę do kulbaki na arkanie przytroczyć i piechotą pójdzie, jeżeli
12404 II,16 | byle się z Prusami ułatwił, przytrze potem rogów Sapieże. Teraz
12405 I,12 | gotów samego diabła za ogon przytrzymać, gdy mu każę!" Słyszeliśmy
12406 I,3 | odrzekła podnosząc zarękawek i przytulając go do ust, by pęd powietrza
12407 III,29| wojny znajdzie bezpieczne przytulenie.~Nie mogąc do puszczy zaraz
12408 II,2 | ma, chyba nas wasza cześć przytuli i na powrót do służby przyjmie.~-
12409 III,27| ręką pochwycił, który słabo przytwierdzon oderwał się od drzewca.~
12410 III,17| jeno ziemia i woda.~Drogi przytym pełne były "grasantów",
12411 III,19| pruska, którą świetny dwór przywabiał, poczęła zaraz wynosić się
12412 I,17 | nozdrzami w kurzawę i padł przywalając jeźdźca.~W tej samej chwili
12413 I,13 | jeszcze tego junaka. Miłość tę przywaliła góra goryczy, rozczarowania
12414 I,12 | Alboż nie wyrzucał innym przywar, występków, prywaty?...
12415 III,8 | gdyby nie ta narodu naszego przywara, to byś, miłościwy panie,
12416 III,4 | jeszcze bardziej i prawie przywarł do konia, w mgnieniu oka
12417 III,21| wytrajkoczę.~Z jednej wszelako przywary nie mogła poważna panna
12418 I,25 | zaledwie rano zdołał szaty przywdziać, gdy oberżysta stanął przed
12419 II,23 | wówczas przy zachodzie przywdziewały owe góry szaty płomienne,
12420 I,1 | Prosto z obozu mnie tu wiatr przywiał, daj Boże, szczęśliwy.~-
12421 III,19| mnie przecie do sosny nie przywiążą. Byle mnie intraty z dóbr
12422 II,21 | kazałem do tej samej belki przywiązać i lepiej ogniem przypiekłem.~
12423 II,21 | mnie do belki powrozami przywiązał i męczyć począł, i ogniem
12424 I,16 | powrozem ani łańcuchem nie przywiązałbyś wasza książęca mość tak
12425 III,26| mieliby żniw tak obfitych, przywiązali się do Babinicza jako psy
12426 II,33 | szczęką końską, do kija przywiązaną. Ale byli to ludzie, jak
12427 I,6 | imienia królewskiego są przywiązane. Tłumaczono chętnie, że
12428 III,22| płacił mu, jeśli nie głębszym przywiązaniem, to wdzięcznością, jaką
12429 II,23 | Wolałbym z tobą jeno w przywiązaniu do osoby pańskiej emulować...
12430 II,16 | Odczepiono sznurki od trąbek i przywiązano ojcom do szyi, po czym żołdacy
12431 II,13 | umyślnie przygotowanych i przywiązanych na łańcuchach, następnie
12432 III,21| zawsze zdarza i zwykle nie przywiązuje się do tego wagi.~- A przecie
12433 II,16 | wiarę do jego przyrzeczeń przywiązywać.~Miller radosny był, bo
12434 II,16 | którą tenże do układów przywiązywał, więc odrzekł chłodno, ale
12435 III,8 | to niezbyt blisko, więc przywiedliśmy konie.~- Waszmość Polak? -
12436 III,6 | rajtarskie ostrogi. Szwedzi, przywiedzeni do desperacji, łupili ze
12437 I,6 | Żmudzi pełne były ludzi przywiedzionych klęskami wojny do nędzy
12438 II,27 | najlepsze wieści, jakby je wiatr przywiewał. Nie tylko w tej części
12439 I,19 | z krewniaczką do Kiejdan przywieź. Teraz nie tylko tobie,
12440 III,17| mość, jechać obojgu, to przywieziem wszystko.~Bogusław spojrzał
12441 I,16 | kolaskę, otoczysz dragonami i przywieziesz. Szlachcic miękki był jak
12442 III,32| pułkownika chorągwi laudańskiej przywieziony.~Więc uczyniło się jeszcze
12443 III,32| wołał pan Zagłoba - ot, przywieźliśmy ci gościńca. Sam się takiego
12444 I,20 | wolności szlacheckiej, przeciw przywilejom!~- Nie będzie gwałtu, jeżeli
12445 III,18| jeżeli nie zbiór praw, przywilejów i wolności, stanowi szlacheckiemu
12446 III,5 | I panu Sapieże wojsko przywiodłem, które, prawdę rzekłszy,
12447 III,17| do takiego go to gniewu przywiodło, że zapomniawszy o wszelkich
12448 III,27| Jakoż wrócił we dwie doby, przywiódłszy kilkunastu Prusaków i Szwedów,
12449 II,39 | Tatary, a ja wam wieści przywiozę.~Oskierko, który był przypuszczony
12450 I,8 | postawić. A pieniędzy siła, przywiozłeś?~- Jak przyjedziesz do Pacunelów,
12451 III,10| a on z jazdą poszedł po Przywiślu ku Warszawie.~- Bitwa była?~-
12452 III,23| i pewien siebie, ona zaś przywitała go z minką wielce pogardliwą.~-
12453 I,7 | im było pomyśleć, bo tam przywitałby ich ogień w same twarze;
12454 II,42 | lecz zamiast strzałami, przywitano nadciągający oddział gromkim
12455 II,35 | przybrał oblicze w powagę i przywitawszy się z księżną, tak niby
12456 I,19 | sam ów król, jeżeli nie przywłaszczycielem tronu należącego się z prawa
12457 III,15| Kazanowskich dosyć, wnet też przywleczono je do okien; ze złamów kosztownych
12458 II,24 | wszystkie usta.~Żołnierze przywlekli przed niego pana Andrzeja,
12459 II,28 | rozrywać, do nieposłuszeństwa przywodzić. Siła by Radziwiłł zapłacił
12460 II,27 | konfederacji i jej uniwersału. Przywodzono w nim wiarołomstwo Karola
12461 II,6 | wojskowych świadom, dla którego przywództwo nie nowina.~Jeden tylko
12462 I,5 | jakiego zdrajcę?... Nie przywodźże mnie do szaleństwa, abym
12463 III,27| w każdej chwili mogą być przywołane.~Waldek stracił już wprawdzie
12464 II,6 | którymi chorągiew laudańską, i przywoławszy Wołodyjowskiego rzekł mu:~-
12465 II,27 | Domaszewnicy, sędzia łukowski, przywożąc mu zapewnienia służb i wierności
12466 II,22 | przyczyną królewską, jako przywożący wieści z Częstochowy, dopuszczony
12467 I,7 | choćby był najgodniejszy, nie przywoźcie, bo wcale do niego nie wyjdę."~
12468 II,12 | ogarniętej. Tymczasem ważną przywożę wiadomość, której wysłuchaj,
12469 II,26 | chciałeś go związanego do mnie przywozić?...~Kmicic chciał odpowiedzieć,
12470 II,6 | Radziwiłła. Podjazdy jednak nie przywoziły żadnych pewnych wieści,
12471 I,4 | oczy ręką.~- Jako żywo! - przywtórzył Uhlik - jeno w izbie tak
12472 II,12 | dymami kadzielnic; ręce, przywykłe do miecza i rozlewu krwi,
12473 II,1 | razu staremu żołnierzowi przywykłemu myśleć głową swego pułkownika
12474 II,10 | od tych, do których oko przywykło.~Nazlatywało się też mnóstwo
12475 I,1 | Musisz, królowo, do tego przywyknąć, bo tak zawsze będzie.~-
12476 III,8 | nieco głód zaspać, spali po przyźbach, bo dzień był bardzo pogodny
12477 II,28 | kurkiem urodzić, śmiecie pod przyzbami rozgrzebywać i "ko, ko,
12478 I,8 | stary Pakosz siedzący na przyzbie.~- Gdzie jadę? Słuszna,
12479 III,14| nadzieję powziąść. Sami przyznacie, że bywają różne panny:
12480 II,16 | Wszyscy wisielcy się do mnie przyznają, a nikt zacny bez abominacji
12481 II,5 | wojna, to niech będzie!~- Przyznajże się - rzekł Zagłoba - że
12482 III,21| kilku dniach znajomości przyznała się jej do cichego afektu
12483 II,17 | moich praktyk szczerze się przyznałem. Były między nimi nie gorsze
12484 III,18| przebaczenie. Niech szczere przyznanie waszmości panu za satysfakcję,
12485 III,23| Zresztą, chociażby i nie przyznawali racyj Anusinych, ucieczka
12486 III,16| rodu, prym we wszystkim przyznawały. A tymczasem, gdy cała Rzeczpospolita
12487 III,11| bo gdym raz po nieszporze przyzostał, słyszę głos od sklepienia: "
12488 I,10 | poczynał się oglądać i przyzostawać.~A tymczasem drzwi radnego
12489 II,35 | spoglądasz... Myślałem, że przyzwalając na odjazd dziewczyny znajdę
12490 I,14 | nie śmiałem wchodzić nie przyzwany.~- Dawaj co prędzej list!~
12491 I,1 | zresztą, mniejsza o nich! Przyzwól waćpanna na ślub prędki,
12492 II,17 | pogodne, bo już się byli przyzwyczaili zakonnicy do poczciwych
12493 II,19 | ohydna, że Miller, lubo przyzwyczajony do wszelkiego rodzaju okropności,
12494 I,8 | to rzekłbyś: chorągiew na psach siedzi. Ot, kłopot!... Wezmę
12495 II,8 | zaczął śpiewać półgłosem psalm, przerywając często, bo
12496 III,6 | przezwali go swego czasu rabym psem, ale wedle słuszności więcej
12497 I,17 | siebie odpowiadał, a moja psia powinność jego słuchać!...
12498 III,11| pomyśleć, że wszystko to ci psiajuchowie mają w ręku!~- I łupią okrutnie! -
12499 I,1 | błyszczały białe jak u młodego psiaka zęby. Trudno bowiem miała
12500 III,4 | To jakiś ogar z polskiej psiarni.~- Krzyknę na niego! - rzekł
12501 I,17 | krzyknął:~- Dawajcie tego psiawiarę, tego takiego syna, który
12502 I,17 | wóz:~- Widzieliście tych psiawiarów pogańskich? - mówił jeden
12503 I,25 | jakiego pana Piegłasiewicza z Psiej Wólki. Tfu! czy ja wiem
12504 III,8 | Andrzeju, a poszwargocz no onym psim językiem do tych pludraków
12505 I,19 | potem każe pośrutować i psom da. Dla Boga! w każde inne
12506 II,18 | przysługa, ale jako okrutna psota wyrządzona Szwedom. Wyobrażał
12507 II,28 | waćpanem ruszy, a chcesz wojsko psować, tedy co powiem, że pierwszy
12508 I,25 | ceremonij dworskich nie psowały, ale przecie trzeba je cuglami
12509 I,3 | trzy kałmuki zdobyczne w pstrą uprzęż przybrane, we wstążki
12510 I,10 | gnieźnieński, jakiś człowiek pstro ubrany wyskoczył na kucu
12511 II,10 | jak konwie. Wszędy obca pstrocizna, obce stroje, obce twarze,
12512 I,23 | wzmocnienie Krakowa. Wszelako ten pstry kasztelanik może się trzymać
12513 I,10 | przybrany w odzież zeszytą z pstrych gałganków, z berłem zdobnym
12514 III,3 | rzekł pan starosta.~- Są psubraty! - odrzekł Zagłoba.~- Można
12515 II,34 | rzecze, może zła nowina, nie psuj mi uciechy!" Dopieroż gdy
12516 III,3 | strzelaniny:~- Po co oni prochy psują?!~Pan Wołodyjowski i inni
12517 II,21 | chodzi i ufność do niego psuje... Owo ja go kiedyś na Litwie
12518 III,10| Tymczasem (powiada) nie psujmy sobie uciechy, żeby nam
12519 I,1 | widocznie coś się w żarnach psuło, bo jednocześnie rozlegał
12520 III,21| wysmukłej postawy do starożytnej Psyche była podobną; druga, istna
12521 III,23| którzy żyli w puszczach z pszczelnej pracy, z wypalania smoły,
12522 I,11 | liśćmi śpiewała cała kapela pszczół, które wnet poczęły siadać
12523 II,9 | wnicznicy, i myśliwi, i pszczołowody, i bobrownicy zbierali się
12524 III,26| lubo jęczmieniem i pruską pszenicą pasionym, trzeba było koniecznie
12525 II,10 | sochaczewskim więcej się pszenicy rodzi niż w całej Szwecji,
12526 III,6 | patrzy na powiązane snopy pszeniczne mające bróg napełnić. Zadowolenie
12527 I,18 | pierza, poobwieszali się ptactwem domowym, trzepocącym jeszcze
12528 I,1 | Lubiczu nie był, jeno tu ptakiem śpieszyłem do nóg panny
12529 I,24 | wyjazdu, jako rybie wody, jako ptakowi powietrza, bo inaczej bym
12530 II,11 | się tak małe jako gniazda ptasie.~Była to niedziela, więc
12531 I,4 | wargi, jak gdyby chciał po ptasiemu zagwizdać, Kokosiński począł
12532 I,1 | myśli opadło ją, jak stado ptastwa opada drzewa samotnie na
12533 II,19 | Niewiasty wyszły sypać ziarno ptaszętom, które poczęły dziobać je
12534 II,19 | chwilę, wreszcie rzekł:~- Oto ptaszkowie leśni pod opiekę Matki Bożej
12535 II,9 | prochy, muszkiety, a nam ptaszniczki nawet poodejmowano. Była
12536 III,16| napinający sieć, zdradliwy ptasznik zastawiający sidła lub strzelec
12537 II,19 | skrzydeł i całe stada zimowych ptaszyn pojawiły się na podwórzu
12538 II,23 | przed koniem biała całkiem ptaszyna i poczęła krążyć, wzbijać
12539 II,19 | śniegi muszą leżeć, gdy owe ptaszyny już i na wystrzały, i na
12540 I,17 | nie namówił... Ale skoro publicum bonum tego wymaga, niechże
12541 II,12 | ludzkiej, odsłaniali na widok publiczny swe skaleczałe członki.
12542 I,6 | poprzeć, zbyt był sprawami publicznymi zajęty, a jeszcze bardziej
12543 II,25 | górze w jedno koło, rąbek pucharu stanowiące, kamieniami o
12544 I,2 | Kokosiński nadstawiając mu~swe pucołowate policzki. - Bogdaj nam się
12545 I,4 | wyrostkowie o szerokich barach i pucołowatych policzkach. Siedzące przy
12546 I,14 | wyjął z weneckiego biurka pudełko z pistoletami, otworzył
12547 I,7 | wiesz, co to jest raptus puellae? Musisz tu gardło dać!~Nastała
12548 I,23 | by mi zaczął w skrzynie pukać, a tyś człek inny. Słuchaj
12549 I,10 | nasze wiwatówki, dobre do pukania w czasie uczt.~- Pod Zbarażem
12550 II,23 | przynajmniej nas jako w pułapce nie zamkną.~- Niechże i
12551 II,34 | tak jak gdyby mu coś na pułapie chciał pokazać, począł mówić
12552 III,29| otoczony, że wpadł jakoby w pułapkę, z której nie ma ni wyjścia,
12553 III,16| delikatnej twarzy i oczyma ku pułapowi zwróconymi, wydawał jej
12554 III,9 | czasem złota szpica chorągwi pułkowej, i znów nic nie widziałeś,
12555 II,18 | Kuklinowski lepszy. Ejże, sławny pułkowniczek pan Kmicic, a Kuklinowski
12556 I,13 | zacniejszej szlachcie i pułkownikach, mając dla każdego z gości
12557 I,10 | nadzieje. Nad ostgotlandzką pułkownikował Fersen, a nerikską i wermlandzką
12558 I,4 | rada była, widząc swoją pułkownikównę tak groźną i do stanowczej
12559 II,41 | żelaznej głowie, swój znak pułkownikowski, więc diabeł począł mu zaraz
12560 I,13 | strojny w lamy i aksamity, z pułkownikowskim buzdyganem za pasem, ze
12561 II,27 | i rzekł:~- Iżeście owe punctum zamieścili, potomni tę konfederację
12562 III,9 | zaciętszą. Most stawał się punktem środkowym bitwy, ku któremu
12563 I,22 | twarzą czerwoną jak szmat purpurowy.~- Dziękuję wam, panowie
12564 II,25 | przechodzącej w fiolet purpury, z weneckiego aksamitu.
|