Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |       że i niektóremu ptakowi łacno przemknąć się nie było.
 2     1, 11|    teraz uradzać! Po pijanemu łacno wygrażać choćby i Panu Bogu! -
 3     2, 16|  poczerniały, wynędzniały, że łacno nawet w tym mroku dojrzała,
 4     2, 20|       urągliwie: ~- Obaczcie, łacno za wiatrem traficie! - i
 5     2, 21|  blisko, by móc się skrzyknąć łacno do powrotu.~Mrok ich ogarnął
 6     2, 21|      dzieci miej na widoku.~- Łacno to powiedzieć.~- Kiedy on
 7     2, 25|    skoro rębacze ustąpili tak łacno, skrzykiwał gospodarzy i
 8     3, 28|    odbierze, mądra jucha...~- Łacno o rozum temu, któren się
 9     3, 28|   inszego po kawale.~- Juści, łacno nie jest, ale dać musisz,
10     3, 29|    szyćko robią, to przejrzeć łacno. Wełniak przedaje ostatni,
11     3, 30|    światło buchało dziurą, że łacno dojrzeli, jako wszystko
12     3, 31|        że to jej przymawia.~- Łacno wam prześmiewać z drugich,
13     3, 32|     na pastwę złej przygodzie łacno idą.~A komornice, naszeptawszy
14     3, 33|       stęsknił się do ciebie, łacno wmówisz, co ino zechcesz.
15     3, 33|    miał ozór niepowściągliwy, łacno się z pięściami ponosił,
16     3, 34|   Boryna, stryjeczny Antka.~- Łacno mówić: teraz nie ma za co
17     3, 35| powiedział, ale domyśliła się łacno wszystkiego z półsłówek
18     3, 35|    podleskie ziemie.~- Gronty łacno podzielne! - rzekł stary
19     4, 39|      była kobieta i dobra, to łacno przepuściła wszystkie swoje
20     4, 40|     prawda, bydlę się nie tak łacno narowi do szkody jak chłop
21     4, 40|     Grzela wsiadł na niego:~- Łacno zwalać na ojców, a samemu
22     4, 41|  głupi zgnić w kreminale...~- Łacno mu było, kawaler.~- Ratuje
23     4, 44|    swojaki przy swojakach, że łacno rozeznał, które są z Lipiec,
24     4, 44|      a juści, tylko parobkowi łacno krzyknąć na gospodarza: