Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         drogi po pochyłości i niby długi wątek zgrzebnych skib rozciągał
 2     1, 1 |       ocknął się z zapatrzenia, bo długi, żałosny ryk rozległ się
 3     1, 2 |          zachodu kurzawie czerniał długi wóz i konie.~- Tatulu, a
 4     1, 2 |           już wieczory długie...~- Długi pacierz i duża miska, jeszcze
 5     1, 3 |         pod kulasy - rymnąłem kiej długi. Opętana czy co?... Ledwiem
 6     1, 4 |            Ale że obiad był syty a długi, to i wrychle zapomniał;
 7     1, 7 |       przewrócił się na środku jak długi, aż się kapusta rozleciała
 8     1, 11|    przyokrył, a spod niej za dziób długi kij wypuścił i klekotał
 9     1, 11|            wichurą poszły społem w długi, zawrotny, ognisty korowód !~
10     2, 18|        długą krychę nad okiem, nos długi, krzaczastą, rzadką bródkę
11     2, 22|            się rozległ przed domem długi ryk, a po nim głosy różnych
12     2, 22|          powiódł krakowski i tam w długi wiek rządy sprawował jako
13     2, 25|           gęstwę kieby w ten zagon długi, szumiący zbożem, przerośnięty
14     3, 27| niedojrzane ptactwo, że jeno krzyk długi a jękliwy rozsypywał się
15     3, 27|            co się przy nim działo.~Długi czas przesiedzieli przy
16     3, 30|      podstawiła nogę, że runął jak długi pod ścianę, nie mogąc powstać,
17     3, 31|           gdziesik z bliskości, że długi czas jeno wzdychali rozwodząc
18     3, 33|       sypały się gradem perlistym.~Długi a luby dygot zatrząsł wszystkim,
19     3, 36|            się tuż przed nim, cień długi kładąc.~- Czego to? - pytał
20     3, 36|            ziemniaków, ciągnął się długi szmat podorówki, przystanął
21     4, 37|            do nieboszczyka i mówił długi, serdeczny pacierz obcierając
22     4, 44|   kancelarią, wyrwał się żałosny i długi bek, a po chwili wylazł
23     4, 45|       szczękały statki, a niekiedy długi, wesoły śmiech dochodził.~-
24     4, 49|       Wiatr przyniósł od wsi jakiś długi, przeciągły krzyk.~Rzucił