Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       że to wieczór był ciepły, buchały smugi ognisk i zapach gotowanych
 2     1, 10|     rozżarzone węgle warczały i buchały krwawym płomieniem; kowal
 3     1, 11|     powywieranych okien i drzwi buchały radosne głosy abo już te
 4     1, 11| błyszczała jakby oroszona, okna buchały płomieniami, staw liśnił
 5     1, 11|     trzymały się wpół i cięgiem buchały śmiechem , i coś sobie na
 6     1, 12|        noc ciemną, niby grzmoty buchały po stajni.~Hulanka tam już
 7     2, 13|   roztopionego żelaza, z której buchały krwawe wrzątki i biły dymy
 8     2, 14|       której przez wybite szyby buchały czerwone światła i krwawiły
 9     2, 19|  wichurą pędu, sypały iskrami i buchały krwawym płomieniem, w którym
10     2, 21|          gdziesik ze środka wsi buchały słupy ognia, dymów i skier.
11     2, 22|      widziadłami, co jak żagwie buchały krwawą pożogą; na one ruczaje
12     2, 24|         a coraz w innej stronie buchały wrzawliwe głosy chłopaków...~
13     3, 26| gdzieniegdzie z wywartych okien buchały zapachy gotowanych ziemniaków.~
14     3, 27|         słupy niebieskich dymów buchały w górę, zaś na drodze, po
15     3, 27|       co niby zielone płomienie buchały młodymi listkami.~Ale z
16     3, 29|          kwiaty też kajś niekaj buchały z moczarów ku niebu połyskliwemu,
17     3, 31|    przyciszone szepty i śmiechy buchały wesołe; dziewki szczerzyły
18     3, 33|         miedz już niedojrzanych buchały niekiedy jazgotliwe śpiewki
19     3, 36|        hukliwie, dzwoniły kosy, buchały śmiechy wesołe i wszędy
20     4, 37|      gęsto i poniektóre płaczem buchały serdecznym.~Ciągnęło się
21     4, 38|  wracało z pastwisk, raz po raz buchały długie, tęskliwe ryki, a
22     4, 48|   wielce swarliwie, a od Kłębów buchały niekiej żałobne, jękliwe
23     4, 48|    rwane i warem kipiące słowa, buchały kiej płomienie, a niekiedy
24     4, 49|     rozpękła, trzaskał pierun i buchały potoki oślepiającej jasności.~