Tom, Rozdzial

 1     2, 18|  pochylił i patrzył w nią tak z bliska, aż jego gorący oddech palił
 2     3, 27|     gadał czego? - zajrzał mu z bliska w oczy.~- Dyć leży, jak
 3     3, 28|       Popatrzyli sobie w oczy z bliska i z taką mocą, że bych mogli,
 4     3, 30|     zaglądając jej w oczy z tak bliska, że wstrzymała oddech, dreszcz
 5     3, 32|      strony, gdyż cisnęły się z bliska.~Kupą już wracali, dziad
 6     3, 32|      orczykami, że go dopadły z bliska i dalejże prać batami, co
 7     3, 32|     przycierał się nieraz tak z bliska, jaże bezwolnie się odsuwała.
 8     3, 32| wspólnie kolację, kręciły się z bliska siebie, ale żadna nie puściła
 9     3, 35|         wyzywająco. Stali już z bliska, ślepiami się jeno bodąc,
10     4, 38| ogrodzenie i leciało spojrzeć z bliska.~Miemce przejeżdżały stępa,
11     4, 38|   klęczeć przed nim a patrzeć z bliska w te gębusie i modlić się
12     4, 40|       mogła rozeznać, dopiero z bliska poznała Józkę, która leciała,
13     4, 40|    ogonami szwendając się tak z bliska, iż skoro poruszył ręką,
14     4, 40|      wargi, tchnące tak jakoś z bliska, jaże się wzdrygał i przystawał.
15     4, 41|         wołał rozpoznawszy go z bliska.~- Dyć szukam dobrodzieja,
16     4, 45|        w cwał za nimi, dopadł z bliska i tak je skropił, że nie
17     4, 45|     Któż taki? kto? - zajrzał z bliska w jej otwarte, a jakby niewidzące
18     4, 45|      Pierwszy raz w życiu tak z bliska zajrzał w człowieczą, nieubłaganą
19     4, 45|      górnie we gwiazdy patrzy z bliska, nieba zuchwale sięga, o
20     4, 45|       że nieraz kiej zasiadał z bliska i kiej poczuła na sobie
21     4, 46|     Urzędnik zajrzał mu jakoś z bliska w twarz i rzekł z naciskiem:~-
22     4, 48|      cisnąc się do siebie tak z bliska, że słyszeli bicie serc
23     4, 48|         i po co?~Nagle i kajś z bliska runął im nad głowy twardy
24     4, 48|          że patrzą na się tak z bliska, jaże ją ogarniały słodkie