Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |    grzych tak się naśmiewać nad biedotą! - krzyknęła Dominikowa
 2     1, 5 |         komornicy też szli, a i biedota sama -najemnicy takoż ciągnęli,
 3     1, 5 |            co za pochowki, sama biedota mrze, a ledwie parę razy
 4     1, 7 |        bronić, jak tylko umiała biedota kochana.~A Jezus mu rzekł
 5     1, 9 |      spał se, bo strudzona była biedota płakaniem...~Noc była coraz
 6     1, 12|     narządzić. Jak to se stęka! Biedota kochana, a ja nic nie potrafię
 7     2, 15|        bo i gdzież się podzieje biedota! - objaśnił go chłop jeden.~-
 8     2, 16|        tej kolebeczki nie miała biedota!~- Dziw, że to nie zamarzło!~-
 9     2, 17|         A gdzie się to podzieje biedota, gdzie?~- Chyba Kozły muszą
10     2, 22|   Jastrząb, wynosił nad drugie, biedotą pomiatał, wszelkiej poczciwości
11     2, 22|         dojrzawszy, iż to jakaś biedota i taki psi czas na dworze,
12     2, 24|         a zwłaszcza komornice i biedota wszystka, wzięły wtór za
13     2, 24|       kiełbasy lub sperki, jeno biedota musiała się kuntentować
14     2, 25|      wraz z komornikami i drugą biedotą, że już otwarcie namawiał,
15     3, 30|      dawać pokrzywdzonym, że za biedotą się upominał. Tak rzewliwie
16     3, 32|       Jagustynka. ~- Chudziaki, biedota, kaj im tam karczmy będą
17     3, 32|    pastwisk, że jeno poniektóra biedota swoje zamorzone karmicielki
18     3, 32|        Filip! Mizeraki kochane! Biedota! Jezus Maria, Matko Przenajświętsza! -
19     3, 33|         kto piechty iść musiał.~Biedota ruszyła najpierwej, bo Filipka
20     3, 33|     posypał się z oczu. Uciekła biedota, aby krzykiem nie wybuchnąć,
21     3, 33|        świarczenie i poratunek.~Biedota jeno i co tkliwsze kobiety
22     3, 36| nadeszły sianokosy, odetchnęli, biedota się wnet rozbiegła po dworach
23     4, 38|      gospodarze najpierwsze czy biedota, komorniki czy proste dziadygi,
24     4, 44| spozierając na chłopów, choć to biedota była taka, że jak się z