Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |       słyszały: - Co trzecią zimę przychodzi do Lipiec i u Boryny zakłada
 2     2, 14|  straszyła!~- Co wam też do głowy przychodzi, dawnom waju nie widziała,
 3     2, 14|  rozumieli, że z jakimś interesem przychodzi.~- Że to nikt ani się pokaże,
 4     2, 16|       tego słowa! Dla jednych ono przychodzi, la drugich jeszcze nie
 5     2, 20|           Lipcach!~- Co wam znowu przychodzi do głowy, co? - krzyknął
 6     2, 22|           się ano musiał oganiać.~Przychodzi przed swój dom, przeciera
 7     3, 26|           że już ten czas ostatni przychodzi na nią, to wzięła sobie
 8     3, 26|          Przewrotny !~A tu i czas przychodzi rodów, że już poniektóre
 9     3, 26|      ledwie dycha i do rozumu nie przychodzi, jako ten klocek leży...
10     3, 27|        jutro, choćby i po mszy, a przychodzi ze statkami oporządzić wieprzka.~-
11     3, 28|     potrza albo i z pełną garścią przychodzi, na inszych, choćby rodzonych,
12     3, 29|           by zaś, jeno na każdego przychodzi taki czas, że jako ten pies
13     3, 29|        samo tak z głowy pod palce przychodzi!~Uradowana była!~- Dobrodziejowi
14     3, 30|     powiadał:~- "Po zimie zwiesna przychodzi każdemu, któren jej czeka
15     3, 30|         wspominając.~- Kara boska przychodzi.~- Za naszą krzywdę! - krzyżowały
16     3, 31|         To pewnikiem Kubowa dusza przychodzi...- dodał ciszej oglądając
17     3, 31|            Józka, po Jagnę, niech przychodzi do chałupy, nie ostawię
18     3, 31|       idzie...~- I na to już pora przychodzi, panie Rzepecki: mądrzeją...~-
19     3, 33|           spać wypędzając.~- Kiej przychodzi, do koni zagląda, obroku
20     3, 36| rozumiejąc, jako na koniec już mu przychodzi, kazała go przenieść do
21     4, 37|        jesteś, co nie wiada, skąd przychodzi, nie wiada, po co się miecie,
22     4, 39|         pomarł, to wam jego część przychodzi do działu.~- Prawda, jeszczech
23     4, 43|        ale trudno, w przypołudnie przychodzi Rocho i mówi:~- Poczciwaś