Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |      westchnął skruszonym sercem, niejednemu łzy pociekły, a któren znów
 2     1, 5 |          słuchających pobożnie, a niejednemu i uwierzyć było trudno w
 3     1, 5 |        kiele domu się znający, że niejednemu gospodarzowi bydło paść
 4     1, 11|        zapachy szły smakowite, że niejednemu w nozdrzach wierciło.~Młodzież
 5     1, 12|         tuliła, aż to dziwno było niejednemu, boć nie we świat szła za
 6     2, 18|       zima ciężka, śniegi, mrozy, niejednemu już ziemniaki prze-~marzły,
 7     2, 19|          jaki taki grosz zapaśny, niejednemu już i ziemniaki się kończyły,
 8     2, 19|          wsiach, z chłopami gada, niejednemu pomoże, na skrzypkach przygrywa,
 9     2, 24|          niecoś przerzekali, a że niejednemu wstyd się robiło, to jeno
10     2, 25|           się do cna wymarzłe, to niejednemu kończyła się pasza i głód
11     2, 25|      wycinków i błotnej taplaniny niejednemu się widziało, jako tamte
12     2, 25|          z gorącością niemałą, to niejednemu trza się było napić gorzałki
13     3, 30|       wrócimy.~I znowuj jedli, aż niejednemu ślepie wyłaziły z onej lubości,
14     3, 30|        nie pochwalił, a naprzeciw niejednemu ze złością przyganiał...
15     3, 32|           serca, jaże chciało się niejednemu huknąć po lesie albo i przypaść
16     3, 35|           się taką zuchwałością i niejednemu skóra ścierpła ze strachu.
17     3, 35|       radość, w dziwny spokój, że niejednemu wezbrało serce cichym żalem
18     4, 37|         spływa cały świat, że już niejednemu się widziało, jako w tym
19     4, 38|    zawzięcie i na taką nutę, jaże niejednemu kulasy drygały, a jakby
20     4, 40|    dochodzić swoim rozumem! Drogo niejednemu wychodzi! - myślał smutnie
21     4, 44| przednówku? Mogli to płacić, kiej niejednemu już i na sól nie starczyło,
22     4, 47|       mogła, ukradkiem zborgowała niejednemu.~Nadeszła Kłębowa prosząc
23     4, 49|   pogadywali tak sfrasowani, jaże niejednemu płakać się chciało z markotności.~-