Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |             ten pies.:.~- Laboga... moiściewy... cudeńka prawicie... Hale!
 2     1, 2 |      słychać? Wędrujecie cięgiem?~- Moiściewy, a cóż by! - A to źle, a
 3     1, 5 |            też do urzędu pójdzie?~- Moiściewy, a cóż by w domu robił na
 4     1, 7 |             może być...~- Co robić, moiściewy?... Co robić?... Zrządzenie
 5     1, 8 | sprawiedliwości i dzieciński też.~- Moiściewy, sprawiedliwość ma zawżdy
 6     1, 8 |            dać, najlepszej ziemi!~- Moiściewy, mądrzyście i wy, że szukać,
 7     1, 11|           słychać!~- Idę w te pędy. Moiściewy, obaczę ino, co się z nim
 8     1, 11|            żbik!~- Kiej to próchno, moiściewy, kiej próchno!~- Będzie
 9     2, 14|            Jak się macie, Borynowa! Moiściewy, a to już od jesieni wiadomo
10     2, 14|       Lipczaki? - wtrąciła Hanka.~- Moiściewy, tyla wszędy narodu próżno
11     2, 15|          życie!...~- No, no wiecie, moiściewy, tego jeszcze nie było szeptali
12     2, 20|       świętego spokoju ustępował.~- Moiściewy! barankiem się widziała,
13     2, 21|          nawet nie pozdrawiała...~- Moiściewy, chleb daje rogi, a głód
14     2, 22|             nie mogłam rozpoznać.~- Moiściewy, do figlów to rozum ma,
15     2, 24|             i pierwsze zobaczyły.~- Moiściewy! ale ich sam Boryna złapał
16     3, 28|             tym z ambony krzykiwać! Moiściewy, dobrze one wiedzą, co się
17     3, 29|         Któż by?... - dziedzic?!... Moiściewy! a cóż on ma do urzędów?~-
18     3, 30|      przyniósł... a sam, Józia...~- Moiściewy, a to kiej żywy się rucha,
19     3, 32|               wydziwiała.~- Prawda, moiściewy, prawda! ale co niewola,
20     4, 40|            na świecie.~- Bo plenny! Moiściewy! póki grzechu, póty i człowieka.
21     4, 44|           niełatwo się wezwyczai.~- Moiściewy, a jaki to człowiek, nawet
22     4, 46|             organistów.~- Po wójta! Moiściewy, to nie przelewki. Ho, ho,
23     4, 47|           niej samo płakanie, co?~- Moiściewy, tak już postanowione od