Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |          biedna sierota... ludzie kochane... krześcijany prawdziwe...
 2     1, 7 |             No, siadajcie, ludzie kochane, co jest, to zjemy! - zapraszał
 3     1, 7 |         było, jakom rzekł, ludzie kochane! - powiedział łagodnie,
 4     1, 8 |             Jedzta, pijta, ludzie kochane, braty rodzone, krześcijany
 5     1, 11|    karanym będzie, to wam, ludzie kochane, mówię - bełkotał niewyraźnie,
 6     1, 11|        sąsiedzi!... pijta, ludzie kochane, braty rodzone!... Jakobym
 7     1, 12|          wrzawie ludzkiej; między kochane zachodziła, wśród żywe szła,
 8     2, 17|      rozłożył i zawołał:~- Ludzie kochane, kiej nie miarkuję, z czym
 9     3, 26|        Bóg miłosierny, gospodarze kochane! - szeptała serdecznie.~
10     3, 29| jęczmiennych, to mąki...~- Ludzie kochane, gospodynie, matki rodzone! -
11     3, 31|      kasztan jedyny, moje konisko kochane, mój parobku najlepszy!
12     3, 31|        niech wama plonuje, ludzie kochane! - krzykali czapami trząchając
13     3, 32|         Grzela! i Filip! Mizeraki kochane! Biedota! Jezus Maria, Matko
14     3, 32| pochwalony! Jak się macie, ludzie kochane!~Juści, co chórem odkrzyknęli,
15     3, 32|         kwiatem gałęzie, kieby te kochane, dziecińskie głowiny.~Że
16     4, 40|        dziwną czułością.~- Robaki kochane, kruszyny najmilsze! Jak
17     4, 41|            ale jak te moje robaki kochane zapiskają: babulu, jeść!
18     4, 41|         odsłużę. Pomóżcie, ludzie kochane, pomóżcie! - wołał śmiejąc
19     4, 41|         zalane gorzkimi łzami, te kochane a tak przesmucone oczy.
20     4, 42|         Przygarnę ja was, sieroty kochane, i nie opuszczę, póki życia! -
21     4, 42|         próżnymi rękami.~- Ludzie kochane, a czymże się ja wam odsłużę -
22     4, 44|   uroczyście:~- Zaczynamy, ludzie kochane! Cicho tam, Modliczaki!
23     4, 49|         Ostańcie z Bogiem, ludzie kochane.~ ~ ~