Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |      ktosik człapał się wolno po błocie.~A środkiem topolowej drogi,
 2     1, 6 |        tylko człapanie trepów po błocie było słychać, albo wóz naładowany
 3     1, 6 |      jego kroków słychać było po błocie.~Dreszcz nią wstrząsnął
 4     1, 7 | chałupach; jaki taki lazł po tym błocie i deszczu do sąsiadów na
 5     1, 7 |       wolno, kiej ten dziadek po błocie, tak nudnie i tak jakoś
 6     1, 8 |        przed dom i utytlał się w błocie; nawet na Józkę powstał,
 7     1, 8 |        za łby brali i tarzali po błocie.~A w karczmie po wyjściu
 8     1, 10|       stadami babrały w stężałym błocie i po rowach, zarzuconych
 9     2, 14|    ciebie nie będę się taplała w błocie! - wykrzykiwała przez drzwi.~-...
10     2, 22|         ten trud, ten ból...~I w błocie tarzasz gwiezdną duszę,
11     2, 22|     gwiezdną duszę, człowieku, w błocie.. . Opowiadali dalej, wciąż,
12     2, 25|       ganiając wraz z dziećmi po błocie.~Naród zaś postawał w opłotkach
13     2, 25|    wiater z szumem przemiatał po błocie, to deszcz pluskał, jak
14     3, 26|      prosiętami wylegujące się w błocie podwórza i kury pilnie grzebiące
15     3, 29|         nawet cielaki utytłane w błocie kiej świnie łaziły samopas
16     3, 29|  podsuwając mu kawał deski, bo w błocie po kostki stojał, przestąpił
17     3, 29|    syczały na maciory, uwalone w błocie; gdzie znów stado gołębi
18     3, 30|    dziwna, że choć mu za życia w błocie legać pozwalają, to po śmierci
19     3, 31|          całe stado utaplanych w błocie i piszczących gąsiąt skrabało
20     3, 32|       szmaty na nic się marały w błocie, bo deszcz, choć ciepły
21     3, 33|         prosiętom, wylegującym w błocie, gołębie podrywały się sprzed
22     4, 37|     kolacji, głodny i utytłany w błocie jak nieboskie stworzenie,
23     4, 41|     pojękiwaniem rozwalały się w błocie pod studnią, gdy naraz dziad