Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |           bo jakoż właśnie Jacek wyniósł samowar przed sam próg i
 2     1, 7 |      łyżki do jedzenia.~A Boryna wyniósł z komory pękatą, dobrze
 3     1, 10|         narządziła po kryjomu, i wyniósł się po cichu.~Boryna na
 4     1, 10|    spuchła kiej garnek - dodał i wyniósł się zaraz, bo księżyc świecił,
 5     1, 12|          państwa młodych!~Boryna wyniósł flaszkę i częstował. Jankiel
 6     2, 15|        gotowa... ażem w nocy się wyniósł we świat...~- Nie było się
 7     2, 16|          stary nie pozwolił, sam wyniósł, a potem przy sposobności
 8     2, 17|         pobił; za orzydle wziął, wyniósł z młynicy i tak ciepnął
 9     2, 24|         jakie portki!...~- Hale! wyniósł je całe, tyle że mógł zgubić
10     3, 27|         spencerkiem go okręcił i wyniósł... kiej psy me zwietrzyły...
11     3, 27|   wskazując mu ręką drzwi że się wyniósł kiej ten pies kopnięty,
12     3, 30| ciemności, z mrozów, z pluch się wyniósł Najmilszy! Śmierci srogiej
13     3, 30|        Ale pokaż swojego cudaka.~Wyniósł na jaśnię już całkiem gotowego
14     3, 30|      wybuchnęła.~Pokiwał głową i wyniósł się bez słowa, jeno przed
15     3, 31|       podniósł i niby za dom się wyniósł, a chyłkiem, przez sad na
16     3, 32|       nie spostrzegli, jak kowal wyniósł się cichaczem i prawie chyłkiem,
17     3, 35|        przed obrazami.~Rocho się wyniósł cichuśko, siedział na ganku
18     4, 37|        pomocy.~Dzień się już był wyniósł dawno, słońce świeciło wesołe
19     4, 38|         podkurzyli, cały rój się wyniósł.~- A bo im nasze kożuchy
20     4, 40|      deliberowaniu.~A po kolacji wyniósł się pod chałupę, gdyż zaczęli
21     4, 44|         ani spostrzegli, jak się wyniósł i szedł ku wsi miedzami
22     4, 48|        książkę i niepostrzeżenie wyniósł się na miedzę za stodołami,