Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |          bo zachód już był i na wodzie czyniły się złotopurpurowe
 2     1, 9 |      jako te pępuszki, co je na wodzie wiater wydyma, a drugi je
 3     2, 15|        było różnie - jako w tej wodzie bystrej i głębokiej, którą
 4     2, 17|     sama jest, co te odbicia na wodzie czystej a zwichrzone...
 5     2, 24|      przemiękły i lśniły się we wodzie, pokrywającej lód.~Zmiękł
 6     3, 26|   cichej, rozmodrzonej od nieba wodzie, na brzegach, obrosłych
 7     3, 27|    czerwień wełniaków odbitą we wodzie i jak się przesuwały wskroś
 8     3, 27|        rozruchanych drzewach po wodzie, kaj i owe chmury zdały
 9     3, 27|        się ciskaniem kamieni po wodzie i za ptakami; niekiedy wozy
10     3, 28|       jeno węchem zmierzając ku wodzie, bo parob był właśnie przykucnął
11     3, 29|   najpierw myła swoje w ciepłej wodzie i wytarte do sucha dopiero
12     3, 29|      starym, umyła go w ciepłej wodzie, przyczesała jego skołtunione
13     3, 30|       się między drzewinami, we wodzie się odbijając niby w lustrze,
14     3, 30|      jako te świetliste nici na wodzie, że nie uchycisz, bo zmącą
15     3, 32|  okwieconą; nad stawem, jaże we wodzie cichej odbijała się cała
16     3, 35|       nabrane, nogi trzymała we wodzie.~- Jagusia!... - szepnął
17     4, 39|  brzegiem, jaże się odbijając w wodzie.~Hanka długo patrzała za
18     4, 39|        we żniwa. Utopił się, we wodzie! Jezu miłosierny! - jęknęła
19     4, 40|  potopione w modrawej i wrzącej wodzie.~Głęboka cichość szła górą
20     4, 43| Wpatrzyła się zrazu w drżące na wodzie odblaski światła i zapomniała
21     4, 45|  mizerny!~- Rosoły na święconej wodzie nie pasą! - śmiał się pohuśtując
22     4, 46|        i przepadł jak kamień we wodzie, że jeno kajś za brogiem