Tom, Rozdzial

 1     1, 3 | uśmiechnęła się chytrze.~Skręcił z topolowej na polną dróżkę, co biegła
 2     1, 4 |           za plebanią, na początku topolowej drogi.~Ludzi było mało co;
 3     1, 5 |   wychodzono od wczesnego rana.~Na topolowej drodze za kościołem i hen,
 4     1, 5 |        wolno po błocie.~A środkiem topolowej drogi, co ino szumiała głucho
 5     2, 21|            skrzyknęli.~- Hanuś, do topolowej nam się przebrać, lepiej
 6     2, 21|           wyjdzierny niechybnie do topolowej, przy krzyżu.~- Kiej całkiem
 7     2, 25|           że i pliszki widzieli na topolowej drodze; to znowu któryś
 8     3, 30|             Dróżką od cmentarza do topolowej, całą w czerwonych ogniach
 9     3, 31|    Największą kupą tłoczyli się na topolowej, gdyż tamtędy aż z trzech
10     3, 32|           wyszli z lasa, już są na topolowej! - wołali na przemiany i
11     3, 32| długachnymi tykami; zwijały się na topolowej, skrabiąc się na drzewa
12     3, 32|     Dopiero kiej bryka skręciła ku topolowej, rozerwały się ich oczy,
13     3, 32|           czy chłopów nie widać na topolowej?~- Ani widu, ani słychu! -
14     3, 32|        barzej na lewo, na skroś do topolowej drogi, mierząc pod sam las,
15     3, 32|      trzeciego kopca i figury przy topolowej, gdy ktosik wrzasnął z całych
16     3, 33|         ruszyli, stłaczając się na topolowej, bo jaże pod lasem leżały
17     3, 34|          wyjść od Weronki, kiej na topolowej we srogiej kurzawie ukazał
18     4, 38|      Przejechali wreszcie ginąc na topolowej, że jeno z cieniów i kurzawy
19     4, 39|            już wracali z pól, a od topolowej niesły się wraz z tumanami
20     4, 40|           pod borem ku krzyżowi na topolowej drodze.~Zmęczony się czuł,
21     4, 40|          Pietrusia i ruszył bokiem topolowej przepuszczając stada, idące
22     4, 48|          tym oczymgnieniu; byli na topolowej, a matka stojała tuż przed